Στα τελευταία μνημονιακά έτη 4 ή 5 αντιεκπαιδευτικές-αντικοινωνικές κυβερνητικές «μεταρρυθμίσεις» είναι εκείνες που κινητοποίησαν περισσότερο τους φοιτητές και τον εκπαιδευτικό κόσμο, ταρακουνώντας την τριτοβάθμια εκπαίδευση της χώρας:
1) Το περιβόητο σχέδιο «Αθηνά» που οδήγησε σε οριστικό λουκέτο το 30% των τμημάτων ΑΕΙ-ΤΕΙ όλης της επικράτειας, 2) η ενεργοποίηση χρονικών ορίων σπουδών και οι διαγραφές χιλιάδων φοιτητών οι οποίοι δεν πήραν «έγκαιρα» το πτυχίο τους, 3) η νομοθετική κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου (με την ταυτόχρονη προκλητική, όσο και ουσιαστική καταπάτησή του), 4) η διοικητική αποσάθρωση των πανεπιστημίων με τις απολύσεις πολλών διοικητικών υπαλλήλων σε συνδυασμό με τις μεθοδευμένες αλλαγές στις διοικήσεις των ΑΕΙ-ΤΕΙ και τη νέα φουρνιά (συντηρητικών έως αντιδραστικών, «φυτευτών» σε κάθε περίπτωση), πρυτάνεων και προέδρων.
Εννοείται, μόνιμος παρανομαστής σε όλους αυτούς τους «εξορθολογισμούς» είναι η υπόσκαψη της λειτουργίας της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης (και) στην τρίτη βαθμίδα της, με κομβικά σημεία το ταξικό «ξεσκαρτάρισμα», την (πρωτίστως οικονομική) εγκατάλειψη των ΑΕΙ-ΤΕΙ, και τη μετατροπή τού χαρακτήρα των τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που θα απομείνουν, με σαφή στροφή προς τα καθαρόαιμα νεοφιλελεύθερα πρότυπα.
Ευτυχώς, όλα αυτά αποτελούν μακρινό παρελθόν, και ξημερώνουν καλύτερες ημέρες για τα πανεπιστήμια, αν τουλάχιστον πιστέψει κανείς είτε τον ...ΣΥΡΙΖΑ, είτε τις επίσημες ανακοινώσεις ορισμένων, λεγόμενων και αριστερών, φοιτ. παρατάξεων.
Φυσικά, το σύνθημα της εκπαιδευτικής άνοιξης πρώτη το δίνει η κυβερνητική ΑΡΕΝ (περίπου: φοιτητές του ΣΥΡΙΖΑ): «Στο χώρο του πανεπιστημίου ανοίγονται νέα πεδία διεκδίκησης. Ενώ μέχρι τώρα οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν στόχο να διαλύσουν τα πανεπιστήμια και οι φοιτητές πάλευαν για να σώσουν στοιχειώδεις δημόσιες λειτουργίες (...) τώρα οι δεσμεύσεις ενός αριστερού προγράμματος της νέας Κυβέρνησης δίνουν χώρο για νέα αιτήματα, πιο αναβαθμισμένα». (2/3/2015)
Μια ημέρα πριν, η ΕΑΑΚ (περίπου: φοιτητές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ), χωρίς αυταπάτες, έχει ήδη στρώσει το δρόμο για τον εξωραϊσμό της νέας γενικής και εκπαιδευτικής πολιτικής των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ: «Επί της ουσίας, μιλάμε για μια κυβέρνηση αρκετά πιο «ευάλωτη» σε παραχωρήσεις προς το λαϊκό κίνημα». (1/3/2015)
Από κοντά και το ΑΡΔΙΝ (περίπου: φοιτητές του σχεδίου Β΄), που κηρύσσει το τέλος των κομμάτων του μνημονίου (σωστά, τώρα έχουμε τα κόμματα του ...συμβολαίου). Το ΑΡΔΙΝ (το οποίο, παρεπιπτόντως, τις ημέρες αυτές διοργανώνει και «επτά απλά μαθήματα μαρξισμού», δηλαδή διδάσκει τον «μαρξισμό» και σε άλλους) διαπιστώνει: «5 χρόνια μετά από την είσοδο της χώρας στο μηχανισμό στήριξης από το περιβόητο Καστελόριζο, μετά τις εθνικές εκλογές της 25ης Γενάρη, η χώρα και η κοινωνία μας μπαίνει σε μια νέα φάση. Η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σφραγίζουν την καταδίκη των μνημονιακών πολιτικών κομμάτων...». (3/3/2015)
Πάλι καλά που υπάρχει και το ΜΑΣ (ακριβώς: φοιτητές του ΚΚΕ), και σπάει η φιλοκυβερνητική μονοτονία. Ωστόσο, φαίνεται ότι δεν μπορεί κανείς να τα έχει όλα· εδώ, ο κοινοβουλευτικός κρετινισμός συναγωνίζεται μόνο τον φιλολογικό («ετοιμάζεται να μη φέρει καν»): «Η στάση της συγκυβέρνησης απέναντι στην αγωνία φοιτητών και σπουδαστών για να μπει τέλος στα μνημόνια και την αντιλαϊκή πολιτική είναι απαράδεκτη. Όχι απλά δε στηρίζει την πρόταση που πρόσφατα κατατέθηκε για κατάργηση των μνημονίων, αλλά ετοιμάζεται να μη φέρει καν στη Βουλή για ψήφιση τη νέα συμφωνία για συνέχιση των μνημονίων». (3/3/2015)
Να αποκαλύψουμε τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ!
Αλήθεια, πόσο πραγματικά διαφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ (και οι συγκυβερνητικοί ΑΝΕΛ) από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ (και τα άλλοτε κυβερνητικά δεκανίκια ΛΑΟΣ και ΔΗΜΑΡ);
«Σχεδίου Αθηνά», συνέχεια. Το ψάρι βαφτίζεται «κρέας», Νο 1.
Στην πρόσφατη έκτακτη Σύνοδο των Προέδρων ΤΕΙ, κορυφαία στελέχη του υπουργείου Παιδείας αναφερόμενα στην αναγκαιότητα αναδιάρθρωσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, κατέθεσαν σκέψεις για αναστολή λειτουργίας των ΤΕΙ είτε με απορρόφηση Τμημάτων από τα Πανεπιστήμια, είτε με υποβάθμιση άλλων Τμημάτων σε ΙΕΚ. Πολύ πιο εύγλωττα, το λουκέτο και το οριστικό σφράγισμα τμημάτων, στην περίπτωσή μας ονομάζεται «αναστολή λειτουργίας». Ορισμένα στελέχη της ΝΔ απολύτως δικαιολογημένα λοιπόν ενθαρρύνουν τους «νέους» σχεδιασμούς αυτούς, συμφωνούν και επαυξάνουν -στα όρια βέβαια του πειράγματος προς την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας και τον κ. Μπαλτά, που ακολουθεί πιστά τις πολιτικές των προκατόχων του: «Η ανάγκη εξορθολογισμού της Ανώτατης Εκπαίδευσης που ξεκίνησε δειλά ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος είναι επιτακτική ανάγκη να συνεχιστεί, με αξιολόγηση του συνόλου των Ιδρυμάτων της Ανώτατης Εκπαίδευσης και όχι μόνο των ΤΕΙ» (Δ. Σιάχος, μέλος πολιτικής επιτροπής ΝΔ).
Μετά τη γενική αναστάτωση που προκάλεσε η προοπτική ενός καινούριου «σχεδίου Αθηνά», και για να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, ο γ.γ. του υπουργείου Δ. Χασάπης, είπε ότι ποτέ δεν πρότεινε κατάργηση τμημάτων ΤΕΙ. Μάλλον, όλοι κατάλαβαν λάθος.
Να μην ξεχάσουμε να πούμε και αυτό που -αν δεν ήταν τραγική εκπαιδευτική πραγματικότητα- θα μπορούσε να ήταν ένα πετυχημένο εκπαιδευτικό ανέκδοτο: Αν η Αξιολόγηση των σχολείων και των σχολών (αλλά και των εκπαιδευτικών) αποτέλεσε για τις προηγούμενες κυβερνήσεις μοχλό κατάργησης και συγχώνευσης εκπαιδευτικών ιδρυμάτων (αλλά και διαθεσιμοτήτων - απολύσεων καθηγητών και δασκάλων), ο κακόφημος όρος φτάνει τώρα στο τέλος του. Επρόκειτο εξάλλου για προεκλογική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ. Στη μόδα της αντιεκπαιδευτικής ορολογίας έρχεται σήμερα η ...Αποτίμηση! Ο κ. Μπαλτάς τουλάχιστον δεν μπορεί να κατηγορηθεί για ανειλικρίνεια: «Επειδή η αξιολόγηση έχει φορτιστεί με διάφορους τρόπους σήμερα, εμείς προτιμούμε να μιλήσουμε για τη συνολικότερη αποτίμηση (...) Η αποτίμηση να είναι διαδικασία βελτίωσης αυτών που αποτιμώνται». Ο ΣΥΡΙΖΑ στις πρώτες κιόλας ημέρες της διακυβέρνησής του, δίνει νόημα στη φράση «άλλα λόγια, ν' αγαπιόμαστε»! Η Αξιολόγηση είναι νεκρή, ζήτω η Αποτίμηση!
Διαγραφών, συνέχεια. Το ψάρι βαφτίζεται «κρέας», Νο 2.
Ο υπουργός Παιδείας από το βήμα της κυβερνητικής πλέον Αυγής, εξήγησε ότι το Πανεπιστήμιο δεν πρέπει να δίνει απεριόριστη πίστωση χρόνου στους φοιτητές. Σε ό,τι αφορά στους χιλιάδες πρόσφατα διαγραμμένους φοιτητές εξήγησε ότι α) θα ζητήσει από τα ΑΕΙ και ΤΕΙ να μην κάνουν μαζικές επανεγγραφές των φοιτητών που διαγράφηκαν με τα αντιεκπαιδευτικά νομοθετήματα των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, β) θα δρομολογήσει μέσω πανεπιστημίων ...ατομικές συνεντεύξεις(!) των φοιτητών που έχουν καθυστερήσει στις σπουδές τους, για να διελέγξει αν πράγματι είναι ...δικαιολογημένοι, και αν έχουν δικαίωμα να ζητήσουν συνέχιση των σπουδών τους,
γ) θα υποχρεώσει τους «τυχερούς» φοιτητές, οι οποίοι θα επανεγγραφούν βάσει κριτηρίων(!), να αναλάβουν δέσμευση, να υπογράψουν μια-κάποια «συνθήκη», ότι θα ολοκληρώσουν τις σπουδές τους μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
«Μεγάλο ψευδοπρόβλημα» ονομάζει τώρα ο κ. Μπαλτάς το ζήτημα. Πρέπει να τονιστεί ότι ο υπουργός, εφόσον δε δέχεται την «απεριόριστη πίστωση χρόνου», αναγνωρίζει χρονικό όριο με την παρέλευση του οποίου επέρχεται η διαγραφή: ωστόσο δε διευκρινίζει ποιο θα είναι αυτό (ίσως το ισχύον «ν+2»), αλλά ούτε εξηγεί για ποιο λόγο πρέπει να διαγράφονται φοιτητές που καθυστερούν στις σπουδές τους.
Ας σημειωθεί ότι την ίδια ώρα που ο υπουργός δρομολογεί τις ενέργειες αυτές, οι αναπληρωτές υπουργοί και οι Γενικοί Γραμματείς του υπουργείου Παιδείας διαφημίζουν ότι θα καταργηθεί κάθε διάταξη που προβλέπει διαγραφές φοιτητών. Μηπως πρόκειται για, μία ακόμη, απλή περίπτωση ασυνεννοησίας;
Υπονόμευσης ασύλου, συνέχεια. Το ψάρι βαφτίζεται «κρέας», Νο 3.
Αντί να επαναφέρει, θεσμικά, το Άσυλο, όπως υποσχόταν προεκλογικά, ο υπουργός Παιδείας τώρα δηλώνει: «Θα προσπαθήσουμε να ξαναθέσουμε το ερώτημα του ασύλου. Να το βάλουμε σε πολύ πιο λογικούς όρους κι επειδή πιστεύω ότι η νέα κυβέρνηση είναι μια άλλου είδους κυβέρνηση, φαινόμενα σαν αυτά που οδήγησαν κάποιους να βάλουν το άσυλο ως το κεντρικό πρόβλημα του πανεπιστημίου θα μειωθούν στο ελάχιστο, αν δεν εξαφανιστούν τελείως».
Αντί να πει «επαναφέρω θεσμικά το Άσυλο», όπως θα ήταν πιο απλό, σύντομο και σαφές, ο κ. Μπαλτάς προτίμησε να ...βήξει. Θα «ξαναθέσει», λέει, «το ερώτημα». Ποιο είναι το ερώτημα; Αν πρέπει να υπάρχει άσυλο;
Βασικά, το υπουργείο Παιδείας δε σχεδιάζει να επαναφέρει το Άσυλο. Απλά ελπίζει ότι, στα πλαίσια της κοινωνικής νάρκωσης που δρομολογεί, το πανεπιστημιακό Άσυλο και οι φοιτητικοί -αλλά και οι κοινωνικοί- αγώνες (κάποιοι εκ των οποίων ιστορικά έχουν δεθεί με την υπόθεση του ασύλου) θα μπουν οριστικά στο περιθώριο, θα πάψουν να απασχολούν την κοινή γνώμη.
Διοικητικής εγκατάλειψης, συνέχεια. Το ψάρι βαφτίζεται «κρέας», Νο 4.
Αν ορισμένοι έσπευσαν ενθουσιωδώς να υποδεχτούν τις δρομολογημένες από το νέο υπουργείο Παιδείας (φυσικά, όχι ακόμη πραγματοποιημένες) καταργήσεις των πανεπιστημιακών Συμβουλίων, ο ίδιος ο υπουργός, μετά από περίτεχνες διατυπώσεις μεν, εξήγησε ότι ψάχνει να βρει ...άλλον θεσμό να αντικαταστήσει τα Συμβούλια δε: «Συμφωνούμε πλήρως με τη λογοδοσία, αλλά η λογοδοσία δεν πρέπει να γίνεται τιμωρητικά μέσω κάποιου Συμβουλίου. Πρέπει να βρεθεί ο κατάλληλος θεσμός μέσα στον οποίο θα μπορεί να γίνει διάλογος για τα καλά και τα κακά στο πανεπιστήμιο. Θα προσπαθήσουμε να νομοθετήσουμε το αντίστοιχο Συμβούλιο κατά ουσιαστικότερο τρόπο απ' ό,τι έχει γίνει μέχρι σήμερα». Πάντως, στην περίπτωση αυτή ο υπουργός πράγματι πρωτοτυπεί, διότι θα μπορούσε, σύμφωνα με τη μέθοδο που έχει αναγάγει σε επιστήμη το κόμμα του, απλά να μετονομάσει σε κάτι εύηχο τα Συμβούλια Ιδρυμάτων. Μήπως να τα λέγαμε «Κέντρα Προαγωγής της Γνώσης και του Ανθρωπισμού»;
Δυστυχώς, κείμενο χιλίων και πλέον υπογραφών από πανεπιστημιακούς του εσωτερικού και του εξωτερικού και άλλους πανεπιστήμονες καλεί τον υπουργό (βασικά, του λύνει τα χέρια) να μην υλοποιήσει τη σκέψη του για την κατάργηση των Συμβουλίων. Ίσως, τελικά, δεν χρειαστεί να πράξει το παραμικρό.
Στη σειρά των εξαγγελιών του υπουργείου Παιδείας για το καλό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ας προστεθεί η δέσμευσή του ότι οι διοικητικοί υπάλληλοι των οκτώ Πανεπιστημίων που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα θα επιστρέψουν βέβαια στις θέσεις τους, όμως αυτό θα συμβεί «μόλις ξεπερασθούν τα νομικά προβλήματα». Αυτό πρακτικά μπορεί να μεταφράζεται, με προσδιορισμούς χρόνου, από την αυριανή μέρα, έως ...ποτέ. Θα προσληφθούν, εκτιμούμε, μαζί με τις καθαρίστριες. Και μαζί με τους απολυμένους και τους διαθέσιμους. Κάποια στιγμή στο μέλλον. Και αυτό, είναι βέβαιο. Οι Αμερικανοί έχουν μια ωραία έκφραση για τέτοιες περιπτώσεις αναμονής: «ε, μην κρατήσεις και την αναπνοή σου για όση ώρα περιμένεις»!
Να δώσουμε τέλος στην πίστωση χρόνου
Η πίστωση χρόνου την οποία σήμερα δίνει το φοιτητικό, συνδικαλιστικό κίνημα, η κοινωνία ολόκληρη στις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή η ανοχή στη συνέχιση της πολιτικής των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, θα συντομεύει όσο η κριτική και τα επιχειρήματά μας θα αποκαλύπτουν το πραγματικό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ.
Η Πορεία καλεί τους φοιτητές να αποδοκιμάσουν τους (συγκαλυμμένους, στην καλύτερη περίπτωση) αντιεκπαιδευτικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης οι οποίοι προβλέπουν λιγότερους φοιτητές, λιγότερους καθηγητές και διοικητικό προσωπικό, λιγότερες οικονομικές και υλικοτεχνικές προϋποθέσεις, λιγότερες σχολές, για την αμέσως επόμενη περίοδο. Να αποκαλύψουν μέσα στις σχολές τον επιζήμιο ρόλο των κυρίαρχων ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, αλλά και μιας σειράς «αριστερών» παρατάξεων.