Με ένα μπαράζ δηλώσεων και ανασκευής των δηλώσεων και δώστου πάλι από την αρχή, έχει πλαισιωθεί ο λεγόμενος εθνικός διάλογος για την παιδεία, ειδικά σε ό,τι αφορά τα μεταπτυχιακά προγράμματα.. Κάθε μέρα που περνά τα δημοσιεύματα χρωματίζουν με όλο και πιο μελανά χρώματα τα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν στο πεδίο της μεταπτυχιακής εκπαίδευσης. Εχθές θα ήταν δωρεάν όσα μεταπτυχιακά προγράμματα διέθεταν έναν αμιγώς ακαδημαϊκό προσανατολισμό (η όποια αποκωδικοποίηση του καινοφανούς όρου κρύβει παγίδες για τους μεταπτυχιακούς φοιτητές) με τα αντίστοιχα πανεπιστημιακά ιδρύματα να δέχονται χορηγίες και δωρεές από τις λεγόμενες «δυνάμεις της αγοράς», ενώ για όσους έχουν επαγγελματικές βλέψεις από το μεταπτυχιακό τους (και ποιος δεν έχει άραγε;) θα υπήρχε ένα απροσδιόριστο τέλος εγγραφής. Σήμερα πάλι αντίστοιχο δημοσίευμα της ίδιας εφημερίδας ήρθε να αποσαφηνίσει τα όσα θολά ανέφερε γύρω από τον τίτλο «Κατάργηση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά». Έτσι λοιπόν γίνεται λογος για 5.000 ευρώ πλαφόν στα δίδακτρα για τα μεταπτυχιακά προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης (αυτό που χθες είχε το όνομα «τέλος εγγραφής»), ποσό που τίθεται εν αμφιβόλω, καθώς το μέγεθός του θα σταθμίζεται ανάλογα με την οικονομική κατάσταση της χώρας, όπως είχε ορίσει στο παρελθόν σε αντιστοίχα ζητήματα, το Συμβούλιο της Επικρατείας. Σε όλα αυτά φυσικά προστίθενται και οι μαγικές λέξεις «αξιολόγηση» και «βιωσιμότητα» που έχουν δείξει τα δόντια τους στην εκπαίδευση και όχι μόνο.
Το υπουργείο Παιδείας αλλά και στο σύνολο της, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, επιχειρούν με αυτό τον τρόπο να αποπροσανατολίσουν μέσα από τις συνεχείς διαρροές στα ΜΜΕ και να εξωραΐσουν τις επιχειρούμενες «μεταρρυθμίσεις» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση:
- Διασπά τους μεταπτυχιακούς τίτλους σε επαγγελματικής αξίας και μη, ένας διαχωρισμός απόλυτα τεχνητός που ούτε καν έχει επιχειρηθεί να δικαιολογηθεί με κάποιο επιστημονικοφανές επιχειρήμα, πετώντας ουσιαστικά ένα αδιευκρίνιστο εύρος μεταπτυχιακών τίτλων στο καλάθι των αχρήστων και υψώνοντας νέους ταξικούς φραγμούς σε όσους επιθυμούν να σπουδάσουν.
- Πέρα από την ίδια την παρουσία των διδάκτρων που είναι μια πραγματικότητα σε πολλές σχολές, η κυβερνητική πολιτική τα γενικεύει και τα συσχετίζει πότε με το μέγεθος των χορηγειών κάποιου ιδιώτη στα πανεπιστημιακά ιδρύματα και πότε με την οικονομική κατάσταση του ελληνικού κράτους, καθιστώντας, έτσι, απόλυτα βέβαιο τον πολλαπλασιασμό των διδάκτρων.
Δίπλα στο το επικοινωνιακό μπαράζ που εξαπολύει, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιδιδίδεται και στην γνωστη δαιμονοποίηση μιας επαγγελματικής ομάδας προκειμένου να αιτιολογήσει τα όσα προετοιμάζει, δείχνοντας πως έχει διδαχτεί καλά από όλες τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Αυτη τη φορά εξαπολύει την πολεμική της απέναντι στο πανεπιστημιακό προσωπικό που, όπως ισχυρίζεται, αξιοποιεί τα μεταπτυχιακά προγράμματα προκειμένου να ενισχύσει τις οικονομικές του απολαβές. Η κυβέρνηση πατά πάνω σε ορισμένα συμπτώματα παθογένειας των ελληνικών πανεπιστημίων, τα γενικεύει, τα καθολικοποιεί, και στρέφει τα διάφορα κομμάτια του εκπαιδευτικού κόσμου το ένα ενάντια στο άλλο. Την ίδια ώρα, είναι σαφές ότι δεν μπορεί να συσχετιστεί η επιβολή διδάκτρων με τα εισοδήματα των καθηγητών του Πανεπιστημίου. Αποτελεί ένα ακόμη επεισόδιο στην τροφοδότηση του κοινωνικού αυτοματισμού, που εξελισσεται όλα τα τελευταία μνημονιακά χρόνια.
Στην πραγματικότητα η προετοιμαζόμενη γενικευμένη επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά προγράμματα δεν είναι τίποτα άλλο παρα μια ακόμη απόρροια της μνημονιακής πολιτικής που αναζητά μανιωδώς έσοδα και περικόπτει δαπάνες, προκείμενου να υλοποιήσει τις αντιλαϊκές της «δεσμεύσεις» απέναντι στο κουαρτέτο και τα εγχώρια συμφέροντα. Είναι ένα ακόμη χτύπημα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και μια απόπειρα βίαιης ευθυγράμμισης της με ό,τι υποβάλλουν οι κανόνες της νεοφιλελεύθερης πολιτικής.
Ήδη πολλές σχολές βρίσκονται σε αγωνιστικό αναβρασμό με βασική αιχμή τους την πάλη ενάντια στην επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά προγράμματα. Η επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά δεν είναι κάτι που αφορά αποκλειστικά αυτους που έχουν τέτοιου είδους βλέψεις, αλλά συνολικά το φοιτητικό κίνημα και την κοινωνία, καθώς η πολιτική που προσβλέπει στην επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά είναι η ίδια που γκρεμίζει διαδοχικά τα δικαιώματα των φοιτητών σε συγγράμματα, σίτιση, στέγαση, είναι η ίδια πολιτική που περικόπτει μισθούς και συντάξεις, επιβάλλει φοροληστρικά μέτρα, ξεπουλά την δημόσια περιουσία.
Κωνσταντίνος Μ.
