Στην πλήρη συνθηκολόγηση και άνευ όρων υποταγή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αποσκοπούν οι κινήσεις του ευρωπαϊκού και αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Σόιμπλε, Μέρκελ, Ολάντ, Ρέντσι, Γιούνκερ, Λαγκάρντ, Ράις, κλπ. αξιωματούχοι των «θεσμών», ο καθένας από την πλευρά του και μέσα από τις δικές τους αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις, πιέζουν ασφυκτικά την κυβέρνηση Τσίπρα να υποταχθεί στις πιο παράλογες απαιτήσεις που ζητήθηκαν ποτέ από λαό κράτους-μέλους της ΕΕ!
Η επαναφορά, τέσσερεις μήνες μετά από «σκληρές διαπραγματεύσεις» και αμέσως μετά τη «σύσκεψη των πέντε» (Τσίπρα, Μέρκελ, Ολάντ, Γιούνκερ, Ντράγκι και για λίγο ο Ντάισενμπλουμ) μίας αντιδραστικής συμφωνίας, με προτάσεις που ξεπερνούν κατά πολύ κι αυτό το e-mail Χαρδούβελη, αποκαλύπτουν τον κάλπικο χαρακτήρα των «διαπραγματεύσεων» και παράλληλα ακυρώνουν κάθε έννοια της «από κοινού ισότιμης συμφωνίας» που επικαλείται συνεχώς η συγκυβέρνηση. Μέσα από αλληλοδιαψεύσεις, αλληλοκατηγορίες, άκαμπτες δηλώσεις (Μέρκελ και Ομπάμα από τη Σύνοδο του G7) και «φιλικές» συναντήσεις (Τσίπρα-Γιούνκερ), κυβέρνηση και δανειστές ροκανίζουν το χρόνο, καθένας για τους δικούς του λόγους, προκειμένου να καταλήξουν σε μία συμφωνία σχεδιασμένη από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα ΕΕ και ΗΠΑ.
Αυτό αποδεικνύουν και οι εξίσου αντιλαϊκές «αντιπροτάσεις», της κυβέρνησης Τσίπρα, σε ένα κείμενο 47 σελίδων (και δύο επιπλέον συμπληρωματικά), που ευθυγραμμίζονται πλήρως στη λογική των προτάσεων των «θεσμών», χωρίς να περιλαμβάνουν ούτε μία λέξη για λαϊκές ελαφρύνσεις, προκαλώντας σοβαρές αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, κάποια στελέχη της συγκυβέρνησης ισχυρίζονται ότι τάχα οι ελληνικές «προτάσεις» αφορούν μόνο τα δημοσιονομικά, ενώ τα αναπτυξιακά βρίσκονται στο αρχικό σχέδιο! Μάταια ο Τσίπρας επιχειρεί να εμφανίσει τις «προτάσεις» της κυβέρνησης του, σαν ανυποχώρητη στάση απέναντι στις «κόκκινες γραμμές» της. Οι ίδιες οι προτάσεις του, τον διαψεύδουν. Στο μεταξύ, καθώς η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας επιδεινώνεται, το ΔΝΤ αποδέχθηκε το αίτημα της συγκυβέρνησης για ενοποίηση των 4 δόσεων του Ιούνη προς το Ταμείο, συνολικού ύψους περίπου 1,6 δις €, με στόχο να πληρωθεί όλο το ποσό σε μία δόση, στις 30 Ιούνη. Από την άλλη πλευρά, η ΕΚΤ, βλέποντας τη ραγδαία φυγή καταθέσεων και προσπαθώντας –προς το παρόν- να διατηρήσει τη συνοχή του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος ενέκρινε την περασμένη Τετάρτη, μέσω του ELA, νέα χρηματοδότηση 2,3 δις € προς τις ελληνικές τράπεζες!
Στην τριμερή συνάντηση με Μέρκελ και Ολάντ, την περασμένη Τετάρτη, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής ΕΕ – CELAC (Χώρες Λατινικής Αμερικής), αλλά και στις συζητήσεις με τον πρόεδρο της Κομισιόν και καθώς στενεύουν τα χρονικά περιθώρια μέχρι τις 30 Ιούνη (που λήγει το τρέχον Πρόγραμμα), ο Τσίπρας δέχθηκε νέες πιέσεις, προκειμένου να ενδώσει οριστικά στις κατάπτυστες προτάσεις της Κομισιόν. Η νέα παράταση για εξεύρεση λύσης και συμφωνίας, δόθηκε από Μέρκελ, Ολάντ, μέχρι τις 18 Ιούνη.
Αυτό που προκύπτει από τις συζητήσεις και αποτελεί τη μοναδική παραχώρηση που προτίθενται να κάνουν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, είναι να συμπεριλάβουν στο τελικό κείμενο κάποιες γενικές προτάσεις για τη βιωσιμότητα του χρέους και την αναπτυξιακή προοπτική της ελληνικής οικονομίας. Στο μεταξύ, εξετάζεται και νέα ελληνική πρόταση, που χαρακτηρίζεται σαν «χρονοδιάγραμμα-γέφυρα», δηλ. ένα «μεταβατικό ενδιάμεσο πρόγραμμα» 9 μηνών της ήδη ισχύουσας Δανειακής Συμφωνίας, έως το Μάρτη του 2016, οπότε και λήγει η συμμετοχή του ΔΝΤ. Η πρόταση αυτή κινείται στον άξονα της εξαγοράς από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης των ελληνικών ομολόγων που έχει στην κατοχή της η ΕΚΤ και λήγουν το καλοκαίρι. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου υποχρεώνεται η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να εφαρμόσει τις απαιτήσεις των δανειστών, δηλ. τις «μεταρρυθμίσεις» που θα συνοδεύονται από νέα βάρβαρα μέτρα, με «αντάλλαγμα» την εκταμίευση των δόσεων που απομένουν από το σημερινό μνημόνιο. Σαν άμεση δράση, οι δανειστές προτείνουν στον Τσίπρα να προχωρήσει σε μία τουλάχιστον «μεγάλη μεταρρύθμιση» της επιλογής του, καταθέτοντας στη Βουλή τα σχετικά Ν/σ, προκειμένου να εκταμιευτούν κάποια χρήματα και να αποφευχθεί η χρεοκοπία. Στο μεταξύ, το ΔΝΤ αρνείται να συναινέσει στην πολιτική διαχείριση της συμφωνίας, δηλώνοντας δια του εκπροσώπου του, Τζ.Ράις, ότι το Ταμείο είναι τεχνικός θεσμός και όχι πολιτικός!!!
Ας δούμε όμως αναλυτικά τι εκχωρούν στους δανειστές-τοκογλύφους οι «προτάσεις» της συγκυβέρνησης: Α) «Πρωτογενές πλεόνασμα»: Προβλέπει αναθεώρηση, προς τα πάνω του στόχου, γύρω στο 0,9% του ΑΕΠ για φέτος, 1,75% για το 2016 και στο 2,5% για το 2017. Β) ΦΠΑ: Ένα πολύ μεγάλο μέρος των μεταποιημένων τροφίμων το εντάσσει στο 23%, από 13% που είναι σήμερα. Εντάσσει στο 12% τα βασικά και φρέσκα τρόφιμα, τα τιμολόγια ρεύματος, ύδρευσης κ.ά. Τέλος, εντάσσει στο 6% μόνο τα φάρμακα, τα βιβλία και τα εισιτήρια θεάτρου. Κι ενώ από τη μέση φορολογία του ΦΠΑ, οι δανειστές προβλέπουν φοροληστεία της τάξης των 1,8 δις €, η συγκυβέρνηση τη μειώνει στα 1,3-1,5 δις €! Σημειώνουμε πως για τα νησιά του Αιγαίου, κάθε κατάργηση των μειωμένων συντελεστών συνάντησε την κάθετη άρνηση των «θεσμών». Β) Σε ό,τι αφορά την «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ, ισχύει η συντριπτική πλειοψηφία, αλλά ζητείται η κατάργηση της «απελευθέρωσης» διανομής των Μη Συνταγογραφούμενων Φαρμάκων, ώστε να μην πωλούνται και από τα σούπερ μάρκετ. Γ) Ιδιωτικοποιήσεις: Η πρόταση της συγκυβέρνησης προβλέπει συνολικό ξεπούλημα των ΔΕΣΦΑ, ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, περιφερειακά αεροδρόμια, ακίνητη περιουσία δημοσίου, πώληση ποσοστού στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος», Εγνατία Οδός κ.ά. Στην πρόταση, προτείνει την εξαίρεση της «μικρής ΔΕΗ», ενώ για να «χρυσωθεί το χάπι», αναφέρεται πως τμήμα των εσόδων του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, μέχρι 3,8 δις €, θα αποδοθεί σε Ασφαλιστικά Ταμεία. (Σημειώνουμε πως η περιουσία των Ταμείων που λεηλατήθηκε μόνο τα τρία τελευταία χρόνια –χωρίς να αναφερθούμε στα δομημένα ομόλογα και τα χρηματιστηριακά παιγνίδια-, ξεπερνά τα 38 δις €)! Δ) Εισφορά αλληλεγγύης: Όχι μόνο διατηρείται, αλλά και σε εισοδήματα πάνω από 30.000 €, αυξάνεται!
Παράλληλα διατηρείται ο ΕΝΦΙΑ και το «τέλος επιτηδεύματος», ενώ παραμένουν όλες οι καταργήσεις των φοροελαφρύνσεων. Ζητείται ακόμη η κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων με αντάλλαγμα τη μη κατάργηση του ΕΚΑΣ. Ε) Ασφαλιστικό: Προχωρά το σχέδιο για την ενοποίηση των Ασφαλιστικών Ταμείων, τη σταδιακή αύξηση του ορίου των πρόωρων συντάξεων στα 62 έτη, το αίτημα (sic) για αναστολή εφαρμογής της «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος» για τα επικουρικά ταμεία, για το 2015 και το 2016. ΣΤ) Εργασιακές σχέσεις: Προτείνει ό,τι ισχύει στα κράτη-μέλη της ΕΕ, δηλ. το απόλυτο καθεστώς των ελαστικών σχέσεων, το κολαστήριο των εργαζομένων. Ζ) Για το θεαθήναι, η κυβέρνηση Τσίπρα, προβλέπει έκτακτη εισφορά σε επιχειρήσεις με ετήσια κέρδη πάνω από 5 εκατ. ευρώ, που απομένει να διαπιστωθεί.
Θα πρέπει να προστεθεί πως για την αποπληρωμή του τεράστιου χρέους, προτείνει την καταβολή των δόσεων προς το ΔΝΤ, μέσω των αδιάθετων αποθεματικών του ΤΧΣ (10,9 δισ. €) που έχουν ήδη πιστωθεί στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM). Ταυτόχρονα, η ελληνική κυβέρνηση, πιεζόμενη από τη μεγαλοαστική τάξη και το ΣΕΒ, θέτει ρήτρα υπαγωγής της Ελλάδας στο πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης» της ΕΚΤ, αύξηση του ορίου βραχυπρόθεσμου κρατικού δανεισμού (μέσω εντόκων γραμματίων) από 15 δις €, στα 18 δις €, αύξηση των κεφαλαίων, που θα διατεθούν στους ελληνικούς επιχειρηματικούς ομίλους και μέσω του λεγόμενου «επενδυτικού πακέτου Γιούνκερ», ενώ τέλος προτείνει επιμήκυνση των διακρατικών δανείων και μείωση των επιτοκίων. Κι ενώ δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο ελάφρυνσης προς τα φτωχοποιημένα εργατολαϊκά νοικοκυριά (πόσω δε μάλλον για επανάκτηση των λεηλατημένων λαϊκών κατακτήσεων), στο συγκεκριμένο εδάφιο των «προτάσεων», η συγκυβέρνηση εμφανίζεται εξαιρετικά σπάταλη, με τους «θεσμούς» να στήνουν «ευήκοον ους» στις απαιτήσεις της ντόπιας ολιγαρχίας. Πρόκειται ασφαλώς για «ευσεβείς πόθους» τους οποίους όμως οι ιμπεριαλιστές θα επιχειρήσουν να χειραγωγήσουν ανάλογα με τις δικές τους προτεραιότητες και τα δικά τους συμφέροντα, αφήνοντας στον Τσίπρα τη δυνατότητα διασποράς νέων αυταπατών.
Σε όλη αυτή την ενορχηστρωμένη επίθεση ιμπεριαλιστικών κέντρων και ντόπιας ολιγαρχίας, η συγκυβέρνηση έχει ενδώσει στη συντριπτική πλειοψηφία των απαιτήσεων των δανειστών, αποβάλλοντας και το τελευταίο φύλλο συκής από τις δήθεν φιλολαϊκές προεκλογικές εξαγγελίες της. Εξάλλου, στη συγκεκριμένη συγκυρία, η αδιάλλακτη στάση Κομισιόν, ΕΚΤ και ΔΝΤ εξυπηρετεί τη συγκυβέρνηση να εμφανίσει τις δικές της βαθιά αντιλαϊκές προτάσεις, στη λογική του «μικρότερου κακού», την ίδια στιγμή που κι αυτά τα ψίχουλα που ενδεχομένως παραχωρηθούν, αργά-γρήγορα, θα γίνουν αντικείμενο επαναδιαπραγμάτευσης. Η συγκυβέρνηση, με όπλο τις αντιπροτάσεις της, αλλά και πατώντας πάνω στην καθίζηση του εργατολαϊκού κινήματος, απειλεί και εκβιάζει το λαό με το ψεύτικο δίλημμα της χρεοκοπίας και εξόδου από την Ευρωζώνη ή αποδοχή μίας νέας «επώδυνης» συμφωνίας. Γνωρίζει εκ των προτέρων ότι στη σημερινή πολιτική συγκυρία, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή και όπου οι λαϊκές αντιστάσεις σε ό,τι αφορά την αντιδραστική φύση του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, έχουν καμφθεί, ελίσσεται εκ του ασφαλούς.
Στο μεταξύ, ελάχιστα πράγματα απομένουν (στα 400 εκατ. €-αίματος του λαού μας, λέγεται ότι φθάνει η διαφορά που χωρίζει τις δύο πλευρές, μετά από τις συνεχείς «προσεγγίσεις» της συγκυβέρνησης) για να οριστικοποιηθεί η διαβόητη συμφωνία, παρά τα διάφορα σενάρια για στροφή της ελληνικής πολιτικής στη Ρωσία ή την Κίνα, για Grexit ή ακόμα για έξοδο της Ελλάδας από την ΕΕ! Αυτά τα σενάρια, όσο η ντόπια μεγαλοαστική τάξη και το ελεγχόμενο απ' αυτήν πολιτικό προσωπικό, ακολουθούν το δόγμα του «ανήκομεν εις την Δύσιν» (κάθετες προεκλογικές δηλώσεις Τσίπρα για παραμονή σε ΝΑΤΟ και ΕΕ) και όσο η σχέση εξάρτησης δυναμώνει, είναι πρακτικά ανεφάρμοστα, παρά τις αριστερές κορώνες των διαφόρων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ.
Εάν μέχρι τις 18 Ιούνη επιτευχθεί συμφωνία, αυτή θα επικυρωθεί με τακτικό ή και έκτακτο Eurogroup, ενώ υπάρχει ακόμα χρόνος μέχρι τα τέλη του μήνα μέχρι να υπάρξει τελικός συμβιβασμός, αυτός που θα επιβάλλουν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Αυτό το συμβιβασμό, θα κληθούν τα εργατολαϊκά στρώματα, η φτωχομεσαία αγροτιά, οι μικροεπαγγελματίες, οι διανοούμενοι, οι νεολαίοι, να τον ξεπληρώσουν και πάλι με τον ιδρώτα και το αίμα τους. Και παρά την καλλιέργεια νέων μύθων για την ανάπτυξη της χώρας, παρά τις προσδοκίες για «καλύτερες μέρες», παρά την πρόσκαιρη λαϊκή υποστήριξη που παρέχεται στην «πρώτη φορά Αριστερά», πολύ γρήγορα ο λαός θα καταλάβει τις κάλπικες υποσχέσεις και τις αυταπάτες της νέας συγκυβέρνησης, πολύ γρήγορα θα αντιληφθεί πως τα ψίχουλα δεν πρόκειται να λύσουν ούτε το πρόβλημα της ανεργίας, ούτε το πρόβλημα της φτώχειας, παρά μόνο ο οργανωμένος, μαζικός εξωκοινοβουλευτικός αγώνας, σε πλήρη αντιδιαστολή με τους χειροκροτητές του ρεφορμισμού.
Και η «αξιοπρέπεια του λαού» την οποία έχει βάλει τάχα σαν προμετωπίδα του ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει υλική βάση, την οποία η σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα έχει προ πολλού ξεχάσει. Και η υλική αυτή βάση της, είναι η Εθνική Ανεξαρτησία.