Το 2013 –τέταρτο κατά σειρά έτος βίαιης επιβολής και άτεγκτης εφαρμογής των μνημονίων υποδούλωσης και λεηλασίας της χώρας και του λαού μας- τελείωσε με ένα βαρύτατο απολογισμό για τα λαϊκά στρώματα. Η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, πειθήνιος εκτελεστής των ιμπεριαλιστικών εντολών, συνέχισε να σαρώνει λαϊκές κατακτήσεις και δικαιώματα, βύθισε το λαό πιο βαθιά στην ανεργία, τη φτώχια και την εξαθλίωση, υφάρπαξε τις τελευταίες αποταμιεύσεις και το ισχνό εισόδημα εκατομμυρίων λαϊκών οικογενειών, με νέα φοροεπιδρομή, βάζοντας στο στόχαστρο τη λαϊκή στέγη και τη μικρή ιδιοκτησία, κατάφερε συντριπτικά χτυπήματα στο δημόσιο σύστημα Υγείας, Πρόνοιας και Παιδείας, προώθησε το ξεπούλημα, όσο-όσο, του πλούτου και των υποδομών της χώρας. Ένας δεινά χειμαζόμενος λαός, μια καθημαγμένη χώρα υπό νεοαποικιακό έλεγχο και επιτήρηση, αυτός είναι ο πραγματικός απολογισμός της συγκυβέρνησης των δουλοφρόνων - και τη χρονιά που μόλις πέρασε. Πάνω σε αυτά τα κοινωνικά ερείπια, πάνω σε αυτό το πλεόνασμα βαρβαρότητας, στήθηκε το περιβόητο πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα, για το οποίο τόσο κομπάζουν οι κυβερνώντες.
Ενώ ο ελληνικός λαός αντιμετωπίζει την αμείλικτη πραγματικότητα μιας δραματικής, άνευ προηγουμένου μεταπολεμικά, επιδείνωσης των όρων εργασίας και ζωής του και η ανεργία αποτελεί, πλέον, κοινωνική μάστιγα, τα κυβερνητικά επιτελεία -συνεπικουρούμενα από την αργυρώνητη δημοσιογραφία- επιχειρούν την πλήρη αντιστροφή. «Το 2014 ανατέλλει με προοπτικές ανάκαμψης. Και με προσδοκίες όλο και ταχύτερης ανάπτυξης στη συνέχεια (...) Τώρα μετατρέπουμε το Φόβο σε Ελπίδα». Αυτές οι θρασύτατες διακηρύξεις -πρόκληση προς το λαϊκό αίσθημα- διάνθισαν το πρωτοχρονιάτικο πρωθυπουργικό μήνυμα. Και η διατεταγμένη προπαγάνδα υπερθεμάτισε λιβανίζοντας το κυβερνητικό «επίτευγμα» των «εντυπωσιακών» δημοσιονομικών αποτελεσμάτων.
Το 2014, λοιπόν, «ανατέλλει με προοπτικές ανάκαμψης», η εποχή των μνημονίων και της τρόικας τελειώνει, η Ελλάδα επιστρέφει στις αγορές, να και η «λάμψη» μιας τύποις ελληνικής προεδρίας κ.ο.κ. Με αυτή την κίβδηλη εικόνα «επιτυχιών», η κυβέρνηση Α. Σαμαρά επιχειρεί να διοχετεύσει κλίμα αισιοδοξίας και προσδοκιών, να κατευνάσει τη λαϊκή οργή και να σταθεροποιήσει την εύθραυστη κυβερνητική εξουσία της, σε ένα άκρως ασταθές και ρευστό πολιτικό περιβάλλον και σε μια περίοδο κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων.
Κυβερνητικά μυθεύματα
Εν αναμονή της άφιξης της τρόικας, στις 15 Ιανουαρίου, για την περίφημη τέταρτη αξιολόγηση, η κυβέρνηση Α. Σαμαρά εκλιπαρεί τους δανειστές της για λίγη ανοχή, επιζητεί την εκταμίευση της επόμενης δανειακής δόσης (3,1 δις) από το Eurogroup και την αποδέσμευση των εκκρεμών δόσεων του ΔΝΤ (3,6 δις), πασχίζει για την καθυστέρηση λήψης νέων επώδυνων αντιλαϊκών μέτρων και τη διακριτική απόσυρση από το προσκήνιο, μέχρι τον Ιούνιο, της προκλητικής τροϊκανής επιτήρησης, ώστε να διευκολυνθεί η κυβερνητική προπαγάνδα της «ανάκαμψης» και της απαγκίστρωσης από τον ασφυκτικό κλοιό των δανειστών, να αποφευχθούν νέοι κυβερνητικοί κλυδωνισμοί και αποσκιρτήσεις και να διασφαλιστεί, κατά το δυνατόν, η πολιτική συνοχή και επιβίωση της συγκυβέρνησης της ισχνότατης, πλέον, κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.Οι μεθοδεύσεις αυτές, όμως, και τα ποικίλα κυβερνητικά μυθεύματα καταρρέουν μπροστά στη συνεχιζόμενη και επιδεινούμενη βαθιά κρίση της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας και κονιορτοποιούνται από την εφιαλτική πραγματικότητα μιας χώρας και ενός λαού που έχουν συνθλιβεί στις μυλόπετρες της ιμπεριαλιστικής επικυριαρχίας.
Διαψεύδονται επίσης, με νέες δηλώσεις και απαξιωτική αρθρογραφία, από τους εταίρους και δανειστές της εγχώριας ολιγαρχίας που παρουσιάζουν με μελανά χρώματα το παρόν και το μέλλον της ελληνικής οικονομίας -επαναφέροντας ακόμη και το grexit, την έξοδο δηλαδή της Ελλάδας από το ευρώ-, αμφισβητούν ευθέως την ικανότητα μιας χρεοκοπημένης χώρας να αναλάβει ακόμη και αυτή τη διακοσμητική και κουτσουρεμένη -λήγει τον Απρίλιο- προεδρία της ΕΕ και, το πλέον ανησυχητικό, προχωρούν σε προειδοποιητικές βολές προλειαίνοντας το έδαφος για νέα αντιλαϊκή επίθεση.
Ο απροκάλυπτος και ασφυκτικός ιμπεριαλιστικός έλεγχος και επιτήρηση δε θα τελειώσουν την άνοιξη του 2014, όπως, υποκριτικά, διατείνονται οι κυβερνώντες και οι κολαούζοι τους. Τα μνημόνια επιβλήθηκαν για να μείνουν, επιβλήθηκαν για να διασφαλίσουν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και επικυριαρχία στη χώρα μας στο διηνεκές, για να διαιωνίσουν την υποδούλωση και τη λεηλασία της χώρας και του λαού μας.
Χειραγώγηση των πολιτικών εξελίξεων
Το 2014 θα είναι, πιθανότατα, χρονιά σοβαρών πολιτικών εξελίξεων. Σε συνθήκες όπου το εγχώριο αστικό πολιτικό σύστημα δοκιμάζεται από πρωτοφανή, για τη μεταπολιτευτική περίοδο, πολιτική κρίση και η αστάθεια και η ρευστότητα έχουν, πλέον, εδραιωθεί στην πολιτική ζωή του τόπου, παροξυσμός επικρατεί στα άδυτα των αστικών και ιμπεριαλιστικών επιτελείων. Μπροστά στον κίνδυνο μιας μεγαλύτερης πολιτικής αποσταθεροποίησης, οι κυρίαρχες δυνάμεις εντείνουν τις διεργασίες και προχωρούν σε εκβιαστικές μεθοδεύσεις προκειμένου, μέσα από ανασυνθέσεις, νέα αντιδραστικά μορφώματα και συμμαχικά σχήματα, να ανασυντάξουν τις αστικές πολιτικές δυνάμεις, να δημιουργήσουν νέες πολιτικές εφεδρείες, να χειραγωγήσουν τις πολιτικές εξελίξεις. Η περίοδος μέχρι τη διπλή εκλογική αναμέτρηση των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών του Μαΐου -με ανοικτό το ενδεχόμενο της διεξαγωγής και βουλευτικών εκλογών παρά τις πρωθυπουργικές διαβεβαιώσεις για το αντίθετο- θα είναι πλήρης τέτοιων ζυμώσεων και κινήσεων.
Αν οι βουλευτικές εκλογές του 2012 οδήγησαν σε μια εντυπωσιακή αναδιάταξη του πολιτικού χάρτη, επιφέροντας δεινή ήττα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αναδεικνύοντας το ΣΥΡΙΖΑ αξιωματική αντιπολίτευση και εκτοξεύοντας τα ποσοστά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, είναι άδηλη η νέα διαμόρφωση του πολιτικού χάρτη μετά τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Με τη ΝΔ να αντιμετωπίζει ισχυρούς κλυδωνισμούς και εντεινόμενα αδιέξοδα και να πασχίζει για μικρές πολιτικές ανάσες, με το καταρρέον ΠΑΣΟΚ στα όρια της πολιτικής επιβίωσης, με τη ΔΗΜΑΡ επίσης σε ανοικτή κρίση, οι δυνάμεις που υπηρέτησαν πιστά, μετά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, τη μνημονιακή πολιτική είναι πλέον εξαιρετικά αδύναμες. Συναγερμός, λοιπόν, έχει σημάνει στους κρατούντες. Ισχυρά κέντρα εξουσίας, εντός και εκτός της χώρας, επισείουν εκβιαστικά διλήμματα και τρομοκρατικές απειλές για το χάος και την ακυβερνησία που επίκεινται αν δεν επικρατήσουν στις εκλογές κόμματα που εγγυώνται την προσήλωσή τους στο υφιστάμενο πλαίσιο εξουσίας. Με συνεχείς επιθέσεις εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκουν -εκτός από το λαϊκό εκφοβισμό και υποταγή- τη διαμόρφωση ενός ασφυκτικού πλαισίου πλήρους ενσωμάτωσης και προσαρμογής του ανερχόμενου και πιθανού διεκδικητή της κυβερνητικής εξουσίας.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ, κομπορρημονώντας πως αποτελεί την πλέον σοβαρή μεταρρυθμιστική δύναμη «ανόρθωσης» της χειμαζόμενης χώρας και υπεύθυνης κυβερνητικής διαχείρισης, προσφέρει, πειθήνια, τα απαιτούμενα δείγματα πολιτικής γραφής και ουσιαστικής ευθυγράμμισης στα διατεταγμένα.Το βέβαιο είναι πως καμιά «κυβερνώσα Αριστερά» παρά μόνο η ανάπτυξη ενός ισχυρού, λαϊκού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος μπορεί να αποκρούσει την αντιλαϊκή επέλαση και να ανοίξει το δρόμο για ριζικές αλλαγές, για μια άλλη Ελλάδα, ανεξάρτητη και δημοκρατική, με το λαό να καθορίζει τις τύχες του.
