Τους τελευταίους μήνες το φαινόμενο της προσφυγικής και της μεταναστευτικής ροής προς τη χώρα μας, αλλά και ευρύτερα, έχει λάβει σημαντικές διαστάσεις.
Όλοι παρακολουθούμε στα δελτία ειδήσεων τις ουρές των προσφύγων, την αγωνία του ξεριζωμού και της αναζήτησης μιας νέας πατρίδας, αλλά και τα πλοιάρια που βυθίζονται το ένα μετά το άλλο στις ακτές της Λέσβου, της Σάμου και της Κω! Όλοι ανατριχιάζουμε στις εικόνες με τις σωρούς ολόκληρων οικογενειών να έχουν μετατρέψει το Αιγαίο σε έναν υγρό τάφο!
Καθημερινά, παρά τα ανυπέρβλητα εμπόδια, καταφτάνουν χιλιάδες άνθρωποι από χώρες όπως η Συρία και το Αφγανιστάν και με ενδιάμεσο σταθμό την Ελλάδα, παλεύουν να φτάσουν σε μια χώρα της Βόρειας Ευρώπης. Πολλές φορές αναζητούν εκεί τους συγγενείς τους και πάντα ένα καλύτερο μέλλον γι’ αυτούς και τα παιδιά τους.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναρωτηθούμε γιατί συμβαίνουν όλα αυτά! Γιατί δηλαδή εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι επιλέγουν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και τα σπίτια τους και αρχίζουν ένα ταξίδι γεμάτο αβεβαιότητα και ανυπολόγιστους κινδύνους, γνωρίζοντας πολύ καλά πως σε αυτό το ταξίδι μπορεί να χάσουν ακόμα και τη ζωή τους;
Είναι άραγε κάποιο ταξίδι αναψυχής των προσφύγων και των μεταναστών στις χώρες της Ευρώπης ή μήπως είναι κάποιο σχέδιο «μουσουλμανοποίησης» της ελληνικής κοινωνίας; Απαντάμε και στα δύο κατηγορηματικά όχι... Οι πρόσφυγες από τη Συρία και το Αφγανιστάν, όπως και όλα τα μεταναστευτικά ρεύματα των τελευταίων δεκαετιών, δημιουργούνται από έναν κυρίως λόγο και αυτός λέγεται ιμπεριαλισμός! Η ιμπεριαλιστική πολιτική που ασκούν τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και οι ΗΠΑ είναι αυτή που γεννά τα καραβάνια των μεταναστών και των προσφύγων. Είναι οι διαχρονικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που είτε με τη μορφή του πολέμου είτε με τον οικονομικό στραγγαλισμό κρατών μετατρέπουν αυτές τις χώρες σε μια κοινωνική και πολιτική κόλαση για όσους κατοικούν εκεί, αναγκάζοντας τους λαούς των χωρών αυτών να αναζητήσουν νέες πατρίδες προκειμένου να επιβιώσουν!
Τις τελευταίες βδομάδες αυτοί που κατέστρεψαν χώρες και λαούς χύνουν υποκριτικά δάκρυα συμπόνιας και φιλευσπλαχνίας, αναζητώντας υποτίθεται μια λύση στο πρόβλημα του διαμοιρασμού των προσφύγων και των μεταναστών, ενώ την ίδια στιγμή αυξάνουν τα μέτρα ελέγχου στα σύνορα τους και στέλνουν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς να απομακρύνουν τους πρόσφυγες από εκεί. Και ενώ θα περίμενε κανείς η «δεύτερη φορά αριστερή» κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να ασκήσει αριστερές πολιτικές που θα απαντάνε, με τρόπο προοδευτικό, στο ζήτημα των προσφυγικών ροών, εκείνη επιλέγει να συνεχίσει πιστά στο δρόμο που χάραξαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Παρά την απουσία αντιμεταναστευτικών-ρατσιστικών κραυγών από την πλευρά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, εκείνη υιοθετεί όλη τη βασική πολιτική της ΕΕ.
- Αποδέχεται τους όρους που απορρέουν από το «Δουβλίνο II», μια συνθήκη που δεν επιτρέπει στους μετανάστες και τους πρόσφυγες να ταξιδέψουν σε όποια χώρα επιθυμούν, εγκλωβίζοντας τους στις χώρες εισόδου (κυρίως Ελλάδα, Ιταλία).
- Βαφτίζει όσους βομβαρδίζουν και καταληστεύουν αυτές τις χώρες «εταίρους και συμμάχους».
- Συνεχίζει να συμμετέχει στο ΝΑΤΟ και τους στρατιωτικούς πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς του, μετατρέποντας τη χώρα μας σε μια απέραντη ξένη στρατιωτική βάση, μέσω της οποίας υλοποιούνται τα αιματοβαμμένα σχέδια των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Παράλληλα με όλα αυτά, συντελείται και μια επιχείρηση «εξαγνισμού» όσων -το προηγούμενου διάστημα αλλά ακόμα και τώρα- υπηρετούν την πολιτική που γεννά τη μετανάστευση και την προσφυγιά. Τηλεοπτικά κανάλια, επιχειρηματικοί όμιλοι και πολιτικές δυνάμεις που καλλιέργησαν τα προηγούμενα χρόνια το μίσος και την απέχθεια προς τους μετανάστες, ξαφνικά θυμήθηκαν πως πρόκειται για... συνανθρώπους μας που χρειάζονται τη βοήθεια μας. Πίσω από αυτή την «φιλανθρωπική αναλαμπή» επιδιώκουν να κρύψουν τις ευθύνες της πολιτικής που υπηρετούν, υπονομεύοντας εκ των πραγμάτων την πραγματική υλοποίηση των όσων επιδιώκουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες.
Ως αριστερή φοιτητική παράταξη Πορεία, παλεύουμε για την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Υποστηρίζουμε πως η αποκάλυψη των πραγματικών αιτιών που γεννά τον ξεριζωμό των ανθρώπων είναι αυτή που μπορεί να λειτουργήσει σαν ασπίδα προστασίας για τους πρόσφυγες, σφυρηλατώντας ένα ενιαίο μέτωπο διεκδίκησης μεταξύ Ελλήνων και μεταναστών. Θεωρούμε πως το φοιτητικό κίνημα, παρά τις αδυναμίες του, οφείλει να δείξει την μεγαλύτερη δυνατή αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, με κάθε τρόπο. Να τοποθετηθεί απέναντι σε κάθε φασιστική πρόκληση και απειλή. Καλούμε να στηριχθούν πρωτοβουλίες από συλλογικούς φορείς, όπως συνδικάτα, σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους κ.ά., στην κατεύθυνση της ολόπλευρης αλληλεγγύης που ξεκινά από την πολιτική υποστήριξη και φτάνει μέχρι τη συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης.
