Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, κάτω από τις πιέσεις και τους εκβιασμούς των ευρωπαίων και υπεραντλαντικών «εταίρων» της, πέρασε πολύ γρήγορα από την «κατάργηση των μνημονίων» στην παράταση, την αποδοχή και τη συνέχισή τους. Γίνεται πλέον ξεκάθαρο με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο, ποιο είναι το πραγματικό περιεχόμενο της «διαπραγμάτευσης» και της κυβερνητικής πολιτικής, δηλαδή η συνέχιση των μνημονίων και η άσκηση μιας αντιλαϊκής πολιτικής με «ανθρωπιστικό» μανδύα.
Σε ό,τι αφορά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όλα όσα η συγκυβέρνηση είχε υποσχεθεί προεκλογικά, ακόμη και τις πρώτες μετεκλογικές ημέρες, πέρασαν στα αζήτητα. Κάτω από το βάρος της μνημονιακής πολιτικής η οικονομική ασφυξία των ιδρυμάτων παραμένει και ο νέος υπουργός Παιδείας δεν άργησε καθόλου να διατυπώσει τη χιλιοειπωμένη φράση με την οποία όλες οι ηγεσίες του υπουργείου Παιδείας τα τελευταία χρόνια προσπαθούν να δικαιολογήσουν την περικοπή των προϋπολογισμών των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων και την υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων, δηλαδή ότι «το κράτος δεν έχει λεφτά». Η κατάργηση της αξιολόγησης έγινε «αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου», δηλαδή «άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε». Οι επανεγγραφές χιλιάδων φοιτητών που διαγράφτηκαν το προηγούμενο διάστημα μετατράπηκαν σε ατομικές συνεντεύξεις στις οποίες μάλιστα ο κάθε φοιτητής θα δεσμεύεται πως θα τελειώνει τις σπουδές του μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Μήπως η διατήρηση των ορίων σπουδών σημαίνει ακριβώς και τις διαγραφές των φοιτητών που θα τα ξεπερνούν; Σε ό,τι αφορά την επαναφορά του ασύλου, αυτό έγινε «ερώτημα» που πρέπει να «ξανατεθεί». Και ποιο αλήθεια είναι το ερώτημα, αν πρέπει να υπάρχει άσυλο; Τέλος, η επαναπρόσληψη των διαθέσιμων διοικητικών υπαλλήλων θα γίνει «μόλις ξεπεραστούν τα νομικά προβλήματα».
Σταθερή πεποίθηση της αριστερής φοιτητικής παράταξης Πορείας είναι πως το φοιτητικό κίνημα πρέπει να συνεχίσει αταλάντευτα στο δρόμο της αντίστασης στην αντιλαϊκή και αντιεκπαιδευτική κυβερνητική πολιτική και της πάλης για την ικανοποίηση όλων των διεκδικήσεων που έθεσε το προηγούμενο διάστημα. Να μην κάνει ούτε βήμα πίσω από τα αιτήματά του και να διεκδικήσει μέχρι τέλους την ικανοποίησή τους. Μόνο μέσα από τους μαζικούς, δημοκρατικούς, οργανωμένους και ενωτικούς φοιτητικούς αγώνες μπορούν οι φοιτητές να ορθώσουν το ανάστημά τους και να κερδίσουν νίκες.
Οι καταλήψεις σχολών, που γίνονται τώρα, καθώς και άλλων ακαδημαϊκών κτηρίων δεν έχουν καμία σχέση με τις διεκδικήσεις και τους αγώνες των ίδιων των φοιτητών και συνολικά με τα αιτήματα του φοιτητικού κινήματος. Οι εντυπωσιοθηρικές αυτές πρακτικές, στις οποίες μας έχουν συνηθίσει τα τελευταία χρόνια οι αυτόκλητοι σωτήρες και οι «επαναστάτες» του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου, είναι εντελώς ξένες προς τους συλλογικούς και οργανωμένους αγώνες του φοιτητικού κινήματος, προς τις δημοκρατικές διαδικασίες και τον ελεύθερο και ανεμπόδιστο φοιτητικό συνδικαλισμό. Λειτουργούν αντικειμενικά προβοκατόρικα και σε βάρος των φοιτητικών αγώνων, δίνουν άλλοθι στις πιο αντιδραστικές και συντηρητικές φωνές μέσα και έξω απ' τα πανεπιστήμια, αποπροσανατολίζουν τους φοιτητές απ' τα πραγματικά τους προβλήματα. Δίνουν αφορμές στη δεξιά και ακροδεξιά προπαγάνδα, που τώρα έχει ξεσαλώσει, η οποία μέσα απ' τα κυρίαρχα ΜΜΕ επαναφέρει στην επικαιρότητα τα γνωστά αντιδραστικά φληναφήματα περί πανεπιστημίων-«κέντρων ανομίας», «αριστερής τρομοκρατίας» κ.ο.κ.
Μακριά και κόντρα σε αυτές τις αντιδημοκρατικές πρακτικές, να παλέψουμε για ένα φοιτητικό κίνημα, πραγματικά μαζικό, δημοκρατικά οργανωμένο, αγωνιστικό και μαχητικό. Να περιφρουρήσουμε το άσυλο και όλα τα δημοκρατικά κεκτημένα, να υπερασπίσουμε τις λαϊκές συνδικαλιστικές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα λαού και νεολαίας. Να αγωνιστούμε για μια παιδεία πραγματικά δημόσια και δωρεάν, χωρίς ταξικούς φραγμούς και εμπόδια, για το δικαίωμα όλων των φοιτητών να σπουδάζουν ελεύθερα και ανεμπόδιστα. Να συνδέσουμε τέλος όλους τους αγώνες μας, με τους λαϊκούς αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες, για την ανατροπή της αντιλαϊκής μνημονιακής πολιτικής που τώρα συνεχίζεται με άλλους τίτλους, για να σπάσουν τα δεσμά της εξάρτησης και της υποτέλειας, για να σηκώσει, τέλος, ο λαός μας ψηλά το κεφάλι και να νιώσει πραγματικά περήφανος, για να γίνει αφέντης στον τόπο του.
