Με «νωπή λαϊκή εντολή» και τη στήριξη των ιμπεριαλιστικών και αστικών επιτελείων,η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βάζει μπροστά το νέο βάρβαρο τριετές μνημόνιο
1. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αξιοποιώντας το σκηνικό μιας κάλπικης δικομματικής αντιπαράθεσης που στήθηκε με τη ΝΔ και ντύνοντας με αριστερό περιτύλιγμα το τρίτο μνημόνιο, κατάφερε να εγκλωβίσει και να χειραγωγήσει, για δεύτερη φορά σε εφτά μήνες, ένα μεγάλο τμήμα του δημοκρατικού κόσμου στα πλαίσια της σοσιαλδημοκρατικής του πολιτικής. Κατακτώντας ένα υψηλό εκλογικό ποσοστό και σε συνδυασμό με το καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα που δίνει 50 έδρες στο πρώτο κόμμα, σχημάτισε ξανά κυβέρνηση με το δεξιό, αντιδραστικό κόμμα των ΑΝΕΛ.
Οι ξένες και ντόπιες κυρίαρχες δυνάμεις εκδήλωσαν, ανοιχτά, την προτίμησή τους για την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ και τον ενίσχυσαν προσβλέποντας στο πολιτικό κεφάλαιο που διαθέτει, ακόμη, ο Α. Τσίπρας και στην ικανότητά του να παραπλανά και να αφοπλίζει το λαϊκό και εργατικό κίνημα.
Τώρα, η κυβέρνηση Τσίπρα, με «νωπή λαϊκή εντολή», είναι έτοιμη να εξαπολύσει μια γενικευμένη αντιλαϊκή επίθεση για να εφαρμόσει το ένα και μοναδικό κυβερνητικό της πρόγραμμα, το τρίτο βάρβαρο μνημόνιο, που ψήφισαν στη Βουλή –μαζί- οι παλιές και οι νέες μνημονιακές δυνάμεις.
Η βαθιά και παρατεταμένη κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος, που έκφρασή της είναι η διαδοχική αλλαγή πέντε κυβερνήσεων στο διάστημα της τελευταίας εξαετίας, όχι μόνο δε φαίνεται να ξεπερνιέται με την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κυρίαρχη δύναμη, αλλά όλα δείχνουν πως η πολιτική αστάθεια θα ενταθεί, η πολιτική κρίση θα οξυνθεί, και η νέα κυβέρνηση –όπως και οι προηγούμενες- δε θα μακροημερεύσει.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, συνεχίζοντας να φορτώνει όλα τα βάρη στο λαό και χαλκεύοντας νέα δεσμά εξάρτησης και υποτέλειας, θα οδηγήσει –αναπόφευκτα- στην όξυνση όλων των εσωτερικών αντιθέσεων, επιβεβαιώνοντας –ξανά και ξανά- πως καμιά αντιδραστική «τάξη» και καμιά πολιτική σταθερότητα δε μπορεί να στηριχθεί πάνω στην πείνα, την εξαθλίωση και τη δυστυχία του λαού.
Στο τεράστιο ποσοστό της αποχής -προστέθηκαν, σε απόλυτους αριθμούς, άλλες 800.000 σε αυτούς που απείχαν στις εκλογές του Γενάρη- περιλαμβάνεται ένα σημαντικό τμήμα αμφισβήτησης και άρνησης της μνημονιακής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Το γεγονός αυτό, καθώς και η απώλεια 320.000 ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν επιπλέον στοιχεία που μόνο συνθήκες πολιτικής σταθερότητας δεν προοιωνίζονται.
2. Η ΝΔ, παρ΄όλο που ηττήθηκε για δεύτερη φορά, κατάφερε να συγκρατήσει το μεγαλύτερο μέρος της εκλογικής της επιρροής επικαλούμενη την προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό στρατόπεδο και τη δικαίωση, έτσι, της αντιλαϊκής της πολιτικής. Η ΝΔ εξακολουθεί να διαθέτει μια συμπαγή πολιτική δύναμη που την αξιοποιεί για την εδραίωση της αντιδραστικής πορείας των πολιτικών εξελίξεων. Εμφανίζεται σαν ο κύριος εγγυητής για την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, αποτελώντας –διαχρονικά- το βασικό πολιτικό εκφραστή των συμφερόντων της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού και κύρια εναλλακτική κυβερνητική επιλογή τους, σε μια επόμενη φάση.
Το ΠΑΣΟΚ διασώθηκε από τον πολιτικό αφανισμό που απειλούνταν. Καθώς, μάλιστα, το ΠΟΤΑΜΙ του Θεοδωράκη φαίνεται να στερεύει, κινούνται διαδικασίες για τη συγκρότηση ενός σοσιαλδημοκρατικού πόλου που μπορεί να αξιοποιηθεί άμεσα ή προοπτικά σαν συμπλήρωμα και δεκανίκι μνημονιακών κυβερνήσεων, με το ΠΑΣΟΚ σε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Η εκλογική εκτόξευση που έφερε το Λεβέντη στη Βουλή μόνο σαν ψήφος καταδίκης του αστικού πολιτικού συστήματος δεν μπορεί να εκληφθεί. Η υποτιθέμενη απαξίωσή του μέσω της «ψήφου χαβαλέ» στο «γραφικό Πρόεδρο», στην πραγματικότητα οδηγεί –από άλλο δρόμο- στην ενίσχυση της αντιδραστικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής, την οποία ο Λεβέντης έρχεται να υπηρετήσει.
3. Για άλλη μια φορά, διαπιστώθηκε πως η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ εξακολουθεί να διαθέτει μια σοβαρή και σταθερή εκλογική βάση και επιρροή, αν και η δυναμική που είχε πριν τη δολοφονία του Π. Φύσσα και τις αποκαλύψεις που ακολούθησαν ανακόπηκε. Παρά την προσπάθεια περιορισμού της φασιστικής της δράσης και επαναπατρισμού των ψηφοφόρων της στη ΝΔ, εξακολουθεί να αποτελεί σοβαρή απειλή. Η καταδίκη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και του αντικομμουνισμού, η σταθερή πάλη ενάντια τους, πρέπει να δυναμώσουν και να συνδυαστούν με την αποφασιστική καταδίκη του ιμπεριαλισμού, της ντόπιας ολιγαρχίας και των κυβερνήσεών τους που με την πολιτική τους θρέφουν τον φασισμό.
4. Η ηγεσία του ΚΚΕ όχι μόνο δεν κατάφερε να αποσπάσει δυνάμεις από την επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνθήκες ταπεινωτικής συνθηκολόγησης και ανοικτής προσχώρησής του στο μνημονιακό στρατόπεδο, αλλά έχασε 37.000 ψηφοφόρους, πάνω από το 10% της εκλογικής του δύναμης του Γενάρη, επιβεβαιώνοντας –έτσι- πως με την αλλοπρόσαλλη, οππορτουνιστική και σεχταριστική πολιτική, που εφάρμοσε όλα τα προηγούμενα χρόνια και συνεχίζει να εφαρμόζει και σήμερα, ανοίγει διάπλατα το δρόμο, σπρώχνει και παραδίνει την ηγεμονία των πλατιών λαϊκών μαζών στο σοσιαλδημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ.
Την καιροσκοπική πολιτική της πλήρωσε και η «Λαϊκή Ενότητα» του Λαφαζάνη. Αφού ο ηγετικός πυρήνας της συμπορεύτηκε σε μια φιλοευρωπαϊκή – φιλοιμπεριαλιστική πορεία, στα πλαίσια του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, και αφού τους τελευταίους μήνες υπηρέτησε, από κορυφαίες κυβερνητικές θέσεις, τη χρεοκοπημένη και συνθηκολόγα πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, εμφανίστηκε να αναπαράγει όλες τις δημαγωγικές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ «για κατάργηση του μνημονίου με ένα νόμο», την ίδια στιγμή που επέμενε στην παραμονή της χώρας μας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ.
4. Η εκλογική συνεργασία του ΚΚΕ(μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ έδωσε μια σκληρή εκλογική μάχη και πέτυχε μια ενίσχυση της εκλογικής της επιρροής, οπλίζοντας με δύναμη και αποφασιστικότητα όσους τη στήριξαν, στέλνοντας μήνυμα συνέχειας και προοπτικής της δράσης μας, και θέτοντας παρακαταθήκες για τους αυριανούς αγώνες.
Το εκλογικό αποτέλεσμα των 8.944 ψήφων, αυξημένο κατά 1.000 ψήφους από αυτό του Γενάρη, το καταγράφουμε θετικά. Πρέπει να εκτιμηθεί σε συνάρτηση με το ιδεολογικοπολιτικό βάρος του μηνύματος της συνεργασίας και παίρνοντας υπόψη πως δε μασήσαμε τα λόγια μας, ούτε χαϊδέψαμε αυτιά, αλλά θέσαμε, στη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα, βασικά πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα του λαϊκού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, κόντρα στο πέλαγος των ρεφορμιστικών αυταπατών, ανοίγοντας μέτωπο αντιπαράθεσης στη σοσιαλδημοκρατική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και τη ρεφορμιστική γραμμή του ΚΚΕ και της ΛΑΕ, αντιμαχόμενοι θέσεις και «μεταβατικά» προγράμματα, όπως αυτό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που καλλιεργούν το συμφιλιωτισμό και λειτουργούν σαν αριστερό ανάχωμα του ρεφορμισμού.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πρέπει να κρατήσουμε, πρώτα απ΄όλα, είναι η συνολική πολιτική δράση που ανέπτυξε όλο αυτό το διάστημα η εκλογική συνεργασία. Ο κοινός αγώνας, που δόθηκε, αποτελεί ένα ακόμη βήμα σε ένα μακρύ, επίπονο, αλλά ελπιδοφόρο δρόμο.
Η μάχη των εκλογών, ένα επεισόδιο της πολιτικής πάλης, τελείωσε. Τώρα, ξανοίγεται, μπροστά μας, ο αγώνας σε όλα τα πολιτικά, κοινωνικά και ταξικά μέτωπα, στο νέο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται.
Το κέρδισμα της εμπιστοσύνης και η ενεργητική στήριξη ενός αγωνιστικού δυναμικού, κόντρα στις πιέσεις και τις σειρήνες των αστικών και ρεφορμιστικών κομμάτων, θα κριθεί στην πορεία, μέσα στους αγώνες του λαού, και στο βαθμό που η πολιτική συνεργασία των δυο οργανώσεων στα πλαίσια της Λαϊκής Αντίστασης – Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας θα δυναμώνει, δημιουργώντας τα δικά της δεδομένα στο κίνημα από την ανεξάρτητη πολιτική παρέμβαση και δράση της.
Μπροστά στο νέο κύμα αντιλαϊκής επίθεσης, που έρχεται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με την επιβολή του νέου τριετούς μνημονίου και την απειλή μιας ακόμη πιο συντριπτικής σύνθλιψης του λαϊκού εισοδήματος, με νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, κατάργηση του ΕΚΑΣ, εκτίναξης της φοροληστείας μέσω του ΦΠΑ και της μονιμοποίησης του ΕΝΦΙΑ, με τις νέες απολύσεις που θα έρθουν και το μαζικό εξευτελιστικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν άλλο δρόμο να επιλέξουν, για να υπερασπιστούν την επιβίωσή τους, παρά να ξεσηκωθούν σε μαζικούς αγώνες.
Ο λαός πρέπει να ορθώσει το ανάστημά του, να αποκρούσει τα αντιδραστικά σχέδια του νέου μνημονιακού αντιλαϊκού μετώπου της «εθνικής συναίνεσης» και της «εθνικής ομοψυχίας», να παλαίψει για την ανατροπή των αντεργατικών μέτρων, τη σταθερή διεκδίκηση και επανακατάκτηση των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων που καταργήθηκαν, σε σύνδεση με τα γενικότερα αιτήματα πάλης για έξοδο της χώρας από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και το ΔΝΤ.
Το Μ-Λ ΚΚΕ, στη βάση αυτών των κατευθύνσεων, θα συνεχίσει -επίμονα και σταθερά- να αναπτύσσει τη δράση του, στις νέες συνθήκες μέσα στο μαζικό, εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα. Ταυτόχρονα, θα συμβάλλει –με όλες τις δυνάμεις του- στα πλαίσια της ΛΑ-ΑΑΣ –από κοινού με τους συντρόφους του ΚΚΕ(μ-λ)- ώστε να δυναμώσει η ανεξάρτητη πανελλαδική αγωνιστική παρέμβαση και δράση της, στις σημερινές κρίσιμες συνθήκες, για την υπόθεση του λαϊκού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.
