Για την απόπειρα Γενικής Συνέλευσης στον Σύλλογο Εστιών του ΕΜΠ και την υπονομευτική στάση της ΠΚΣ

Κατηγορία: 

Το προηγούμενο διάστημα είχαν γίνει στους Φοιτητικούς Συλλόγους προσπάθειες για Γενικές Συνελεύσεις , οι οποίες όμως στην πλειονότητά τους δεν είχαν μεγάλη προσέλευση κόσμου. Πρόσφατα φαίνεται να έχει ανοίξει ένας νέος κύκλος προσπαθειών για διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων με κίνδυνο να πέσουν πάλι στο κενό λόγω της ίδιας λανθασμένης λογικής των πολιτικών δυνάμεων που ελέγχουν τους διάφορους Συλλόγους.

Πιο συγκεκριμένα, στο Σύλλογο των Εστιών του Πολυτεχνείου καλέστηκε ΓΣ απόγευμα Σαββάτου για Κυριακή στις 21.00 το βράδυ. Εξαρχής θεωρούμε ότι η ώρα αυτή είναι ακατάλληλη, δεδομένου μάλιστα ότι υπάρχει πάντα μία ανεξήγητη καθυστέρηση και η συνέλευση καταλήγει να ξεκινάει ακόμα και δύο ώρες μετά την ώρα που ορίζει το κάλεσμα. Σαν να μην ήταν αυτό αρκετό για να μην γίνει η Συνέλευση, τελικά, λόγω του ότι οι δυνάμεις της ΠΚΣ που έχουν την πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου, συμμετείχαν σε μία πορεία το απόγευμα της Κυριακής αποφάσισαν τελευταία στιγμή να αναβάλλουν την συνέλευση και να την προγραμματίσουν ξανά για την ακριβώς επόμενη μέρα. Η ενημέρωση για την αναβολή κοινοποιήθηκε στις 21.30, την ώρα που θεωρητικά θα είχε αρχίσει ήδη η συνέλευση. Φυσικά όπως ήταν αναμενόμενο την επόμενη μέρα ήρθε ελάχιστος κόσμος και η ΓΣ δεν έγινε.

Στην κριτική που ασκήθηκε στην ΠΚΣ για αυτή τη λάθος διαχείριση απάντησαν πως όσος κόσμος είχε σκοπό να έρθει την Κυριακή, ο ίδιος θα μπορούσε να έρθει και τη Δευτέρα και ότι δεν φταίει η αλλαγή της ημέρας αλλά μάλλον οι οικότροφοι (που σχεδόν οι μισοί δεν έχουν ζεστό νερό εδώ και ένα μήνα) δεν είχαν σκοπό να έρθουν εξαρχής. Επίσης κάποιοι τελείως ειρωνικά ζήτησαν «συγγνώμη που έπρεπε να συμπαρασταθούμε στο λαό της Παλαιστίνης», παρά το γεγονός ότι οι συνάδελφοι της ΠΚΣ απουσίαζαν σε δύο κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης που έγιναν την ίδια εβδομάδα χωρίς να συμπίπτουν με την προκηρυγμένη ΓΣ.

Ως Φοιτητική Πορεία βαδίζουμε ενάντια σε αυτές τις λογικές, θεωρούμε ότι η διέξοδος βρίσκεται στις μαζικές, δημοκρατικές και πραγματικά ζωντανές διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων και στους μαζικούς φοιτητικούς αγώνες.

Διαβάστε επίσης