Στις 13 Μαΐου η Καρίν Ζαν-Πιερ ανέλαβε τα καθήκοντα της 35ης εκπροσώπου τύπου του Λευκού Οίκου, υπό την προεδρεία Μπάιντεν. Ο διεθνής αλλά και ο ελληνικός Τύπος χαιρέτισε αυτήν την «αλλαγή βάρδιας» στη συγκεκριμένη θέση, χαρακτηρίζοντας τη νέα εκπρόσωπο ως «ενσάρκωση του αμερικανικού ονείρου» και ως άτομο που «σπάει τα στερεότυπα». Κι αυτό γιατί η Καρίν Ζαν-Πιερ, η «επιλογή Μπάιντεν» αλλιώς, πρόκειται για μια γυναίκα Αφροαμερικανίδα, ομοφυλόφιλη, παιδί μεταναστών με καταγωγή από την Αϊτή. Η ίδια, σε συνέντευξή της, είχε δηλώσει: «Είμαι ό,τι μισεί ο Τραμπ». Σηματοδοτεί ωστόσο, αυτή η «επιλογή» κάποια προοδευτική αλλαγή ως προς τα δικαιώματα των γυναικών, των Αφροαμερικάνων, των ομοφυλόφιλων ή των μεταναστών αλλά και του λαού γενικότερα; Δεν θα επρόκειτο περί καχυποψίας ή δυσπιστίας, αν απαντούσαμε, χωρίς δεύτερη σκέψη, αρνητικά στο παραπάνω ερώτημα. Κι αυτό γιατί τα πολιτικά γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Καταρχάς, καθόλου τυχαία δεν πρέπει να θεωρείται η συγκυρία κατά την οποία πραγματοποιήθηκε αυτή η «αλλαγή». Το ζήτημα της αστυνομικής βίας και των δολοφονιών Αφροαμερικάνων πολιτών, που πήρε τεράστιες διαστάσεις μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, είναι παρόν και φλέγον. Δίπλα του το ζήτημα της οπλοκατοχής , μετά και τα τελευταία γεγονότα στο Τέξας. Η απαγόρευση των αμβλώσεων τείνει να νομοθετηθεί εν έτει 2022 στην «κοιτίδα» του δυτικού πολιτισμού και της δημοκρατίας, με τους Δημοκρατικούς να βγάζουν ψοφοδεείς λόγους υπέρ, υποτίθεται, των δικαιωμάτων των γυναικών αλλά που τίποτα δεν έκαναν για δεκαετίες ολόκληρες για να κατοχυρωθεί ως συνταγματικό δικαίωμα η άμβλωση. Τα ζητήματα αυτά, όπως και πολλά άλλα, έρχονται να συμπληρώσουν την εικόνα μιας αμερικανικής κοινωνίας της οποίας τα πλατιά λαϊκά στρώματα στενάζουν υπό το βάρος της ταξικής καταπίεσης, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, όλα αποτέλεσμα της βάρβαρης αντιλαϊκής αμερικάνικης πολιτικής. Με τα μέτωπα αυτά ανοιχτά και με το βλέμμα στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου, ο Τζο Μπάιντεν προχώρησε σε αυτήν την, υποτίθεται, συμβολική κίνηση, θέλοντας να «ρίξει στάχτη στα μάτια», να αποπροσανατολίσει την κοινωνία και να σπείρει αυταπάτες για την υποτιθέμενη διαφορετική, προοδευτική πολιτική των Δημοκρατικών έναντι των Ρεπουμπλικάνων. Πηγαίνοντας ένα βήμα παρακάτω και ανεξαρτήτως συγκυρίας. Θα ήταν ποτέ δυνατό, το φύλο, η φυλή, η καταγωγή ενός εκπροσώπου του Λευκού Οίκου να αντικατοπτρίσει μια προοδευτική πολιτική και κοινωνική στροφή; Για να απαντήσει κανείς, αρκεί να σκεφτεί τι σημαίνει αμερικανική πολιτική και αμερικανικός ιμπεριαλισμός. Ο ρατσισμός, η ξενοφοβία και η κρατική βία και καταστολή αποτελούν βασικά συστατικά της αμερικανικής πολιτικής, όσα κροκοδείλια δάκρυα κι αν χύνονται για τις στυγερές δολοφονίες χιλιάδων ανθρώπων. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Μπάιντεν ήταν αυτός που εξαπέλυσε το 2021 ένα από τα μεγαλύτερα και βάρβαρα αντιπροσφυγικά πογκρόμ εναντίον κυρίως Αϊτινών μεταναστών, συμπατριωτών της Καρίν Ζαν-Πιερ, δηλαδή της… «επιλογής» του. Οι ταξικές ανισότητες, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης του λαού και η καταδίκη του στην ανέχεια αποτελούν την αλφαβήτα του αμερικανικού καπιταλισμού. Η προσφυγιά, η μετανάστευση, ολόκληροι ξεριζωμένοι λαοί, οι βιασμένες, δολοφονημένες και πνιγμένες γυναίκες, τα προσφυγόπουλα με την ίδια μοίρα με τις μανάδες τους, αποτελούν τον τραγικό απολογισμό των αμέτρητων κατακτητικών πολέμων που έχει εξαπολύσει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός. Η Καρίν Ζαν-Πιερ εκπροσωπεί αυτόν τον Λευκό Οίκο και αυτό το πολιτικό κατεστημένο. Το πιο εκμεταλλευτικό, το πιο αιμοσταγές, το πιο πολεμοχαρές. Σε μία ρημαγμένη αμερικανική κοινωνία, κανονικό καζάνι που βράζει, ο Μπάιντεν, προσπαθεί, μάταια, να αναστήσει το μύθο του «αμερικανικού ονείρου» και να προωθήσει την αστική αντιδραστική αντίληψη που συνοψίζεται στη φράση: «όποιος προσπαθεί σκληρά, τα καταφέρνει»… Ανεξαρτήτως ταξικής προέλευσης και κοινωνικών συνθηκών στις οποίες ζει και αναπνέει… Δίπλα σε όλα αυτά, προσπαθεί να εξωραΐσει τη δολοφονική πολιτική του σε εσωτερικό και εξωτερικό. Καμία προσδοκία λοιπόν δεν πρέπει να έχει κανείς από την Καρίν Ζαν-Πιερ και οποιαδήποτε Καρίν Ζαν-Πιερ. Μυρτώ Σουλιώτη
