Στις 05/03/2014 ο Υπουργός Παιδείας Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος δηλώνει: «Δεν μπορούμε να συντηρούμε αυτήν την κατάσταση. Εισαχθέντες πριν από το 2006 που συμπληρώνουν τώρα σχεδόν δεκαετία, να καταλαμβάνουν ακόμη χώρο στα ελληνικά πανεπιστήμια· πρώτον είναι θέμα τάξεως, και, δεύτερον, είναι και ένα ζήτημα το οποίο έχει να κάνει και με το κόστος στον φορολογούμενο πολίτη.»
Στα χνάρια της προκατόχου του, Άννας Διαμαντοπούλου, ο Αρβανιτόπουλος φαίνεται ότι βάζει στην πολιτική του ατζέντα την ενεργοποίηση του νόμου-πλαίσιο του 2011, όσον αφορά στο σκέλος των διαγραφών φοιτητών.
Στον νόμο αυτό διαβάζουμε χαρακτηριστικά: «Ο φοιτητής εγγράφεται στη σχολή στην αρχή κάθε εξαμήνου σε ημερομηνίες που ορίζονται από την κοσμητεία/διεύθυνση, και δηλώνει τα μαθήματα που επιλέγει. Αν δεν εγγραφεί για δύο συνεχόμενα εξάμηνα, διαγράφεται αυτοδικαίως από τη σχολή. Οι φοιτητές που αποδεδειγμένα εργάζονται [περισσότερο από 20 ώρες την εβδομάδα] δύνανται να εγγράφονται ως φοιτητές μερικής φοίτησης, μετά από αίτησή τους που εγκρίνεται από την κοσμητεία/διεύθυνση της σχολής». Να σημειώσουμε εδώ ότι, σύμφωνα με τον νόμο αυτόν, ο φοιτητικός πληθυσμός χωρίζεται σε δύο κατηγορίες-ταχύτητες. Η πρώτη περιλαμβάνει τους «ενεργούς» φοιτητές των οποίων η διάρκεια φοίτησης δεν έχει υπερβεί τη διάρκεια των εξαμήνων που απαιτούνται για τη λήψη του τίτλου σπουδών σύμφωνα με το ενδεικτικό πρόγραμμα σπουδών, προσαυξανόμενη κατά τέσσερα εξάμηνα (ν+2 έτη). Η δεύτερη αφορά τους φοιτητές «μερικής φοίτησης» οι οποίοι, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, είναι φοιτητές που εργάζονται και των οποίων η διάρκεια φοίτησης είναι κατά το μέγιστο διπλάσια της ενδεικτικής για το πρόγραμμα σπουδών που παρακολουθούν.
Οι «αιώνιοι» φοιτητές, λοιπόν, σύμφωνα με τον Υπουργό, «πιάνουν χώρο» στα Ελληνικά Πανεπιστήμια και «επιβαρύνουν το φορολογούμενο πολίτη»! Πρόκειται φυσικά, για μια σειρά κούφιων επιχειρημάτων, ενταγμένων στην καθημερινή προπαγάνδα που στοχεύει στην αποποίηση των ευθυνών της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για την οικονομική εξαθλίωση του ελληνικού λαού και τη μετακύλισή τους στις πλάτες των εκάστοτε κομματιών της κοινωνίας. Τονίζουμε εδώ, ότι οι εν λόγω φοιτητές ΔΕΝ στοιχίζουν στο ελληνικό κράτος αφού μετά το πέρας της προβλεπόμενης φοίτησης δεν δικαιούνται ούτε συγγράμματα, ούτε φοιτητικό πάσο, ούτε κάρτα σίτισης.
Γιατί όμως η κυβέρνηση θέλει να ξεμπερδεύει με τους αιώνιους;
Όσον αφορά στο θέμα της «τάξης» στη δήλωση του Υπουργού, ο τελευταίος ξεκαθαρίζει με τον πιο κυνικό τρόπο ότι το Πανεπιστήμιο είναι για λίγους κι εκλεκτούς, ότι δεν χωράνε παιδιά χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων, δίνοντας σάρκα και οστά στην έννοια των ταξικών φραγμών. Ήδη, εδώ και τρία χρόνια, οι μνημονιακές κυβερνήσεις δίνουν ταξικό ρεσιτάλ στο κομμάτι της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, κλείνοντας τις πόρτες προς αυτή για ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας και υποβαθμίζοντάς τη μέρα με τη μέρα. Έτσι, το προηγούμενο διάστημα είδαμε να μπαίνει λουκέτο σε έναν μεγάλο αριθμό ΑΕΙ και ΤΕΙ, ενώ η υποβάθμιση του Δημόσιου Πανεπιστημίου συντελέστηκε και με το κούρεμα των αποθεματικών των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων. Φυσικά, η προσπάθεια για υποτίμηση εντάθηκε και με την επιχειρούμενη, στις αρχές του Σεπτέμβρη, απόλυση 1.349 διοικητικών υπαλλήλων. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, πιστοί στις μνημονιακές επιταγές της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ., επιθυμούν και επιδιώκουν στην πραγματικότητα να θέσουν ένα τέλος στο «αγκάθι» της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας και να εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Μετά τη δραματική μείωση των εισακτέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, το επόμενο βήμα για τη συρρίκνωσή της είναι οι διαγραφές των φοιτητών. Το μέλλον διαγράφεται λαμπρό για τα ιδιωτικά κολέγια, ενώ χιλιάδες νέων πετάγονται στον Καιάδα χάνοντας μια ευκαιρία σε περαιτέρω μόρφωση.
Επιπλέον, με αυτόν τον τρόπο, η εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών γίνεται ολοένα πιο ασφυκτική, με τους φοιτητές να τρέχουν κανονικά σε έναν αγώνα δρόμου για την απόκτηση του πτυχίου τους. Ενασχόληση με τα κοινά, άλλα ενδιαφέροντα πέραν της Σχολής και υποχρεώσεις δεν χωρούν πλέον στην καθημερινότητα του φοιτητή.
Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε τη στάση του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, Διεθνές όργανο των προηγμένων καπιταλιστικών χωρών) αναφορικά με αυτό το ζήτημα: προτείνεται η εφαρμογή διδάκτρων για τους φοιτητές που έχουν ξεπεράσει το προβλεπόμενο όριο φοίτησης. Χρυσή ευκαιρία λοιπόν, για την έναρξη επιβολής διδάκτρων στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο, ένα μέτρο που προβλέπεται και στον νόμο Διαμαντοπούλου για τους φοιτητές που προέρχονται από χώρες εκτός Ε.Ε. και φοιτούν σε Ελληνικά Πανεπιστήμια.
Τι λέει η κυβερνητική ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για το ζήτημα;
Μπορεί η τελευταία ανακοίνωση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ (10/03/2014) για το ζήτημα να φέρει τον τίτλο «Όχι στις διαγραφές φοιτητών που μετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία», όμως στην πραγματικότητα η εν λόγω παράταξη για άλλη μια φορά γίνεται «λαγός» της κυβερνητικής πολιτικής. Ουσιαστικά, η ΔΑΠ δεν τάσσεται κατά των διαγραφών αλλά προτείνει τεχνικά μέτρα για την υλοποίησή τους. Διαβάζουμε: «...Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι υπάρχουν φοιτητές, που μπορεί να έχουν περάσει τα χρονικά όρια που ορίζει ο νόμος, αλλά βρίσκονται κοντά στη λήψη του πτυχίου τους. Για τον λόγο αυτό, οφείλουμε να εισάγουμε τον διαχωρισμό των φοιτητών σε ενεργούς και ανενεργούς. Οι φοιτητές που είναι ενεργοί, διαχωρίζονται από τους ανενεργούς με βάση τη συμμετοχή τους στις εξεταστικές και την εγγραφή τους στα εξάμηνα...». Σε άλλο σημείο η ΔΑΠ υπογραμμίζει: «...Τονίζουμε, ότι το ακαδημαϊκό έτος θα πρέπει να ολοκληρώνεται με το πέρας της επαναληπτικής εξεταστικής του Σεπτεμβρίου, με βάση τα εξάμηνα φοίτησης, οπότε κάθε συζήτηση για διαγραφές τον Ιούνιο είναι άτοπη...». Κάνοντας λοιπόν, μια τεχνητή κατηγοριοποίηση των φοιτητών σε ενεργούς και ανενεργούς με βάση π.χ. τη συμμετοχή στις εξεταστικές, ορίζει τελικά ποιοι πρέπει να διαγραφούν και ποιοι όχι. Επιπλέον, ορίζει το πότε πρέπει να γίνουν οι διαγραφές, υποστηρίζοντας «κομψά» ότι αυτές θα πρέπει να ξεκινήσουν τον Σεπτέμβρη. Τέλος, εντοπίζει το πρόβλημα της καθυστέρησης της λήψης του πτυχίου στους «κακούς» καθηγητές και σε καμία περίπτωση στην κυβερνητική πολιτική που παρέχει όλο και λιγότερα στη φοιτητιώσα και σπουδάζουσα νεολαία για να καταστεί δυνατή η έγκαιρη ολοκλήρωση των σπουδών, στρέφοντας τους φοιτητές εναντίον των καθηγητών και αποπροσανατολίζοντάς τους από το πραγματικό πρόβλημα. Χαρακτηριστικά διαβάζουμε: «...Παράλληλα, θα πρέπει να εφαρμοστεί σε όλα τα ιδρύματα ο θεσμός της αξιολόγησης στους καθηγητές. Είναι επιτακτική ανάγκη, να διαπιστωθεί εάν η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχουν είναι επαρκής για τους φοιτητές ώστε να ολοκληρώσουν εγκαίρως τις υποχρεώσεις τους και να αποφεύγονται οι διαγραφές...».
Κλείνοντας, θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι «αιώνιοι» φοιτητές δεν είναι τεμπέληδες φοιτητές, όπως θέλουν να τους παρουσιάσουν υπουργείο και κυβέρνηση. Ειδικά σήμερα, στην Ελλάδα της κρίσης, της φτώχειας, της ανεργίας, με έναν ή και κανέναν εργαζόμενο σε κάθε σπίτι, πολλοί νέοι αναγκάζονται να κάνουν για ένα διάστημα πέρα τις σπουδές τους για να εργαστούν σε δουλειές του ποδαριού, σε συνθήκες ανασφάλειας, ώστε να ανταπεξέλθουν οικονομικά τόσο για την οικογένειά τους όσο και για τις ίδιες τις σπουδές τους.
Ως ΠΟΡΕΙΑ θεωρούμε ότι το φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να έχει ως βασικό σύνθημα για το ζήτημα, ένα ηχηρό «όχι στις διαγραφές των φοιτητών» χωρίς διαχωρισμούς και κριτήρια. Θα πρέπει να διεκδικήσει ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών καθώς και τις προϋποθέσεις που πρέπει να έχει κάθε φοιτητής για να μπορέσει να ολοκληρώσει απρόσκοπτα τις σπουδές του. Προϋποθέσεις όπως δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα που αυτή τη στιγμή βρίσκονται στο στόχαστρο της μνημονιόδουλης πολιτικής ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι ο εχθρός δεν είναι ο συνάδελφος φοιτητής που μπορεί να έχει καθυστερήσει την ολοκλήρωση των σπουδών του για διάφορους λόγους. Δεν φταίει αυτός για την «έλλειψη χώρου στα αμφιθέατρα», αλλά η κυβερνητική πολιτική που κλείνει και συγχωνεύει Πανεπιστήμια. Δεν φταίει αυτός για τα οικονομικά βάρη του ελληνικού λαού, αλλά η βάρβαρη μνημονιακή πολιτική που επιβάλλει απανωτά χαράτσια, φόρους, περικοπές, που διαλύει Δημόσια Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι ο εχθρός είναι συγκεκριμένος και έχει ονοματεπώνυμο: κυβερνητική πολιτική-ΕΕ-ΔΝΤ.
Αυτόν πρέπει να πολεμήσουμε.
Μυρτώ Σ.