Το τελικό χτύπημα στο άρθρο 16 του Συντάγματος
χτες
Ήδη προ μνημονίου, Σπηλιωτόπουλος και Διαμαντοπούλου είχαν δώσει δείγματα άριστης συνεργασίας πάνω στο ζήτημα της ενίσχυσης της μετα-λυκειακής ιδιωτικής παρεκπαίδευσης, με ταυτόχρονη υπόσκαψη της λειτουργίας της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Στα πλαίσια αυτά, και με νομοθετικές πρωτοβουλίες οι οποίες κατά κύριο λόγο εκδηλώθηκαν σε ..θερινούς μήνες, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είχαν επιτύχει την αναγνώριση ίδρυσης και λειτουργίας των «ΚΕΜΕ-κολεγίων» (=Κέντρων Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης - παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων στην Ελλάδα), ενώ με τη σφραγίδα του σεβάσμιου Κάρολου Παπούλια, και σχετικό Προεδρικό Διάταγμα, είχαν προχωρήσει σε αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων για τους διπλωματούχους των εν λόγω εκπαιδευτηρίων ισότιμων με εκείνων των ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας.
Τότε, η Διαμαντοπούλου καθησύχαζε: «Πρόκειται για επαγγελματική, όχι ακαδημαϊκή ισοτίμηση». Φυσικά, ο ισχυρισμός της ήταν πέρα για πέρα υποκριτικός, καθότι ουσιαστική αξία σε έναν τίτλο σπουδών χορηγούν οι διανοιγόμενες μέσω αυτού προοπτικές επαγγελματικής αποκατάστασης.
σήμερα
Το κυρίως πιάτο της φετινής αντιεκπαιδευτικής επίθεσης σερβίρεται αυτή τη στιγμή με το σχέδιο Νόμου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, το οποίο εδώ και λίγες ημέρες έχει παρουσιάσει η υπουργός Παιδείας. Δηλωμένη πρόθεση της Διαμαντοπούλου είναι η ψήφιση του νομοσχεδίου το αργότερο μέχρι το τέλος Αυγούστου 2011, μετά από ..μηνιαία παράταση την οποία -είχε την καλοσύνη- να παραχωρήσει στην εκπαιδευτική κοινότητα.
Το νομοσχέδιο-έκτρωμα ουσιαστικά προβλέπει τη λειτουργία του δημόσιου πανεπιστημίου με όρους μιας (κερδοφόρας, ει δυνατόν) ανεξάρτητης ιδιωτικής επιχείρησης. Ενδεικτικό είναι ότι κάθε πανεπιστήμιο ξεχωριστά έχει τη δυνατότητα να ιδρύσει στο εσωτερικό του μέχρι και Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, με τη μορφή Ανώνυμης Εταιρίας, για τη διαχείριση της περιουσίας του (ανάμεσα στα άλλα, «περιουσία» λογίζονται και οι μελέτες και τα ερευνητικά του προγράμματα). Όμως το πρόβλημα, δεν περιορίζεται εδώ.
Σύμφωνα με άρθρο της Ελευθεροτυπίας της 21/07, στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης είναι να καταργήσει πλήρως τον ΔΟΑΤΑΠ (Διεπιστημονικός Οργανισμός Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών και Πληροφόρησης), τον φορέα δηλαδή εκείνο που -όπως το ΔΙΚΑΤΣΑ άλλοτε-, έθετε τις προϋποθέσεις και τους όρους για να μπορέσει να αντιστοιχηθεί στα ελληνικά δεδομένα ένας τίτλος σπουδών που αποκτήθηκε στην αλλοδαπή. Η ευθύνη της αναγνώρισης, αντιστοίχησης και, ενδεχομένως, επιβολής «αντισταθμιστικών» μέτρων (=επιπλέον περίοδος μαθητείας ή εξετάσεις) φαίνεται να περνάει τώρα στα ίδια τα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
αύριο;
Αν οι δυσοίωνες προβλέψεις επαληθευθούν, μέσα σε περίπου δύο χρόνια από την έναρξη της διακυβέρνησής του το ΠΑΣΟΚ θα έχει προλάβει (χάρη και στην πολύτιμη προεργασία της ΝΔ στα ζητήματα αυτά) να θέσει τους όρους για την επίσημη ίδρυση και λειτουργία των κολεγίων, αλλά και για χορηγούμενα διπλώματα από τα κολέγια με πλήρη ακαδημαϊκή και επαγγελματική ισοτίμηση. Ενδεχόμενη κατάργηση του ΔΟΑΤΑΠ και δημιουργία πολλών μικρών φορέων πιστοποίησης τίτλων στο εσωτερικό των πανεπιστημίων, ουσιαστικά θα αποτελέσει το τελικό χτύπημα στο δόλιο το άρθρο 16 του Συντάγματος, το οποίο απαγορεύει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα μας.
Οι αντιεκπαιδευτικές «μεταρρυθμίσεις» της τελευταίας διετίας, οι δραστικές περικοπές κονδυλίων σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων και πανεπιστημίων, το κυνήγι εξόντωσης καθηγητών και δασκάλων, το σχέδιο νόμου που ήδη παρουσίασε η Διαμαντοπούλου σε συνδυασμό με τις αμέσως επόμενες κινήσεις του υπουργείου της, αυτό είναι το Μνημόνιο στο χώρο της Παιδείας. Στο μεθοδευόμενο ιστορικό πισωγύρισμα, η συλλογή ψηφιακών υπογραφών (έτσι μέχρι τώρα μετρούν τις δυνάμεις τους οι υπέρμαχοι και οι πολέμιοι του τελευταίου νομοθετήματος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση) καταφανώς δεν θα αρκεί.