Το κλίμα ανησυχίας από τον κορονοϊό αποκτά όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς πλέον η μετάδοση του επεκτείνεται και πέρα από την Κίνα σε άλλες χώρες.
Η πληροφόρηση που οδηγεί σε μια παραμόρφωση ή διόγκωση των χαρακτηριστικών, της έκτασης και των συνεπειών του κορονοϊού τείνει να μετατρέψει την εύλογη ανησυχία για την υγεία σε ένα πανικό. Είναι γνωστό από προηγούμενες εμφανίσεις ιών και επιδημίες, πως στη δημόσια πληροφόρηση (και παραπληροφόρηση) κρύβονται και σκοπιμότητες συνδεδεμένες με οικονομικά συμφέροντα και πολιτικές. Είναι γνωστό, επίσης, πως σε τέτοιες περιπτώσεις, στο παρελθόν, σημειώθηκαν και οικονομικά σκάνδαλα με τα εμβόλια αντιμετώπισης της επιδημίας αλλά και πολλές κερδοσκοπικές κινήσεις που εκμεταλλεύονταν τον φόβο και τον πανικό που διαδίδονταν στους ανθρώπους.
Είναι νωπό, άλλωστε, και το πώς αντιμετωπίσθηκε η πρώτη εμφάνιση του κορονοϊού στην Κίνα από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Η πληροφόρησή τους αμέσως συντονίστηκε πάνω σε μια γραμμή που ξεπερνούσε τα όρια της προσέλκυσης της δημόσιας προσοχής και της προφύλαξης για ένα ευαίσθητο ζήτημα υγείας και γινόταν μια παρουσίαση του κορονοϊού ως μια “μεγάλης απειλής που προέρχεται από την Κίνα”, που πρακτικά μεταφραζόταν σε μέτρα σε βάρος της Κίνας, όπως περιορισμοί συναλλαγών στο εμπόριο και στις υπηρεσίες της Κίνας. Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πως την υπόθεση της εμφάνισης του κορονοϊού τα δυτικά κέντρα έσπευσαν να την “αξιοποιήσουν” και να την εντάξουν στην πολιτική του οικονομικού ανταγωνισμού τους με την Κίνα, να την χρησιμοποιήσουν ως εργαλείο για να καταφέρουν οικονομική φθορά στην γοργά αναπτυσσόμενη κινεζική οικονομία, που κερδίζει διαρκώς έδαφος στην παγκόσμια αγορά.
Παράλληλα η εξάπλωση της επιδημίας άρχισε να μετατρέπεται σε ένα παγκόσμιο πεδίο φαρμακευτικής κερδοσκοπίας μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται ένας λυσσαλέος μαραθώνιος των κολοσσιαίων φαρμακευτικών βιομηχανιών για το ποια θα βρει και θα παράγει πρώτη το νέο εμβόλιο και την φαρμακευτική αντιμετώπιση του κορονοϊού από τις οποίες αναμένεται να κερδίσουν δισεκατομμύρια τα επόμενα χρόνια. Αλλά και σε ένα πεδίο πάσης φύσεως κερδοσκοπίας για είδη που συνδέονται με τα μέτρα προφύλαξης από την μετάδοση του κορωνοϊού και με εφόδια και εξοπλισμούς πρώτης αντιμετώπισης των κρουσμάτων.
Είναι χαρακτηριστική η εκτίναξη των τιμών και η έλλειψη σε προστατευτικές μάσκες που έχει σημειωθεί, σε βαθμό που π.χ. η γαλλική κυβέρνηση ετοίμασε διάταγμα “επίταξης μασκών προστασίας” για να μπορεί να είναι διαθέσιμες στο υγειονομικό προσωπικό! Η προειδοποίηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για “παγκόσμια έλλειψη και αύξηση τιμών σε προστατευτικό εξοπλισμό”και το αίτημά της για “αύξηση της παραγωγής από τις εταιρείες και τις κυβερνήσεις κατα 40%”, αναμφίβολα, δείχνει και το έδαφος κερδοσκοπίας που έχει ανοιχτεί. Ακόμα πιο αποκαλυπτική για τις κερδοσκοπικές ορέξεις που έχει ανοίξει ο κορονοϊός στα φαρμακευτικά μονοπώλια είναι η προκαταβολική δήλωση του υπουργείου Υγείας των ΗΠΑ πως δεν μπορεί να υποσχεθεί πως το εμβόλιο του κορονοϊού θα έχει οικονομικά προσιτή τιμή για τον απλό κόσμο γιατί “δεν μπορεί να ελέγξει αυτή την τιμή επειδή χρειαζόμαστε να να επενδύσει ο ιδιωτικός τομέας”!
Αυτοί είναι οι κανόνες και οι νόμοι με τους οποίους αντιμετωπίζονται τα προβλήματα υγείας στο καπιταλιστικό σύστημα και πάνω στη βάση αυτών διαμορφώνεται και η σχετική πληροφόρηση για τα ζητήματα υγείας από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που ελέγχουν τα μεγάλα παγκόσμια οικονομικά κέντρα. Όμως αυτή η αντιμετώπιση έχει και αντίστροφες οικονομικές συνέπειες .
Δεν περνάει διόλου απαρατήρητο πως, το τελευταίο διάστημα, μέσα στους τίτλους των μέσων μαζικής ενημέρωσης που αναφέρονται στον κορονοϊό, έχουν πυκνώσει εκείνοι που κρούουν τον κώδωνα κινδύνου για τις συνέπειες του κορονοϊού στην οικονομία. Γίνεται λόγος για συνέπειες όχι μόνο στην κινέζικη οικονομία αλλά και για σοβαρές επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία. Έχουν πυκνώσει πλέον τα άρθρα και οι ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές που γράφουν και μιλούν για “πλήγματα στην παραγωγή και την οικονομία”, για “παγκόσμιο ξεπούλημα μετοχών”, για “μείωση του ΑΕΠ”, για “δυσοίωνες οικονομικές προβλέψεις “ που φέρνει ο κορονοϊός.
Στα δημοσιεύματα και τις ειδήσεις αναφέρονται απώλειες 10 τρισ. δολαρίων(!) στα χρηματιστήρια, για επερχόμενη πτώση του παγκόσμιου ΑΕΠ που θα ξεπεράσει το 2%,για αναθεωρήσεις προς τα κάτω των προβλέψεων του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ για την οικονομική ανάπτυξη, για “παγκόσμιες διαταραχές στον τομέα της μεταποίησης και διαταραχές στους κλάδους των ταξιδιών και των υπηρεσιών”, για έκτακτες συσκέψεις των υπουργών Οικονομικών και των κεντρικών τραπεζιτών των 7 πλουσιότερων κρατών (G7) ώστε “να συντονίσουν τις ενέργειες τους μπροστά στην επιδημία του κορονοϊού”, για συνεδριάσεις στην ΕΕ για “τη λήψη δημοσιονομικών δράσεων, ώστε να περιοριστούν οι οικονομικές επιδράσεις”.
Οι “μαύρες” αυτές ειδήσεις και προβλέψεις περιλαμβάνουν και την ελληνική οικονομία, καθώς οι ελληνικές μετοχές στο Χρηματιστήριο έχασαν δισ. ευρώ, το κόστος δανεισμού της ανέβηκε, τομείς της όπως η ναυτιλία, οι αερομεταφορές, οι εξαγωγές της και ο τουρισμός έχουν πληγεί και προβλέπεται πτώση του ΑΕΠ.
Όλα κινούνται σε μια κατεύθυνση όπου αυτό που τα δυτικά ιμπεριαλιστικά κέντρα εύχονταν και προσδοκούσαν να υποστεί η Κίνα στην οικονομία της από τον κορονοϊό βλέπουν να γίνεται μπούμεραγκ και να χτυπά και τις δικές τους οικονομίες, με αποτέλεσμα η αρχική υγειονομική ανησυχία και ο πανικός να συνοδεύεται τώρα και από μια παγκόσμια οικονομική ανησυχία και ανατάραξη.
Ωστόσο, το μεγάλο ερώτημα είναι αν η νέα μεγάλη αναταραχή στην παγκόσμια οικονομία έχει σαν πραγματική αιτία της την επιδημία του κορονοϊού ή η επιδημία του χρησιμοποιείται για να δικαιολογηθεί μια παγκόσμια υποβόσκουσα οικονομική κρίση και για να συγκαλυφθούν τα βαθύτερα αίτιά της που βρίσκονται στη ρίζα του καπιταλιστικού συστήματος.
- Όταν οι οικονομικές σελίδες περιγράφουν ότι “οι μετοχές έκαναν βουτιά σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ η τιμή του χρυσού που αποτελεί ασφαλές καταφύγιο αυξήθηκε ξανά προς τα υψηλά επίπεδα επτά ετών και οι αποδόσεις των αμερικανικών ομολόγων διατηρήθηκαν κοντά στα χαμηλά επίπεδα-ρεκόρ”,
- Όταν αναφέρουν πως “η αποφυγή του ρίσκου αύξησε τη ζήτηση για”ασφαλή καταφύγια” όπως ο χρυσός, που σκαρφάλωσε σε υψηλά επταετίας, το πετρέλαιο κατέρρευσε σε χαμηλό 14 μηνών, ενώ στις ομολογιακές αγορές οι καμπύλες των αποδόσεων αμερικανικών και βρετανικών ομολόγων αντιστράφηκαν, πυροδοτώντας μια ακόμα προειδοποίση για ύφεση”,
- Όταν αναμεταδίδεται η είδηση πως “η Federal Reserve ( η κεντρική Τραπεζα των ΗΠΑ) εξέπληξε τις αγορές με μια έκτακτη μείωση των επιτοκίων κατά 50 μονάδες βάσης” που θεωρείται ως “η πρώτη σε μια σειρά συγχρονισμένων ενεργειών από την ομάδα του G-7 με στόχο την υποστήριξη των ανεπτυγμένων οικονομιών της αγοράς”,
- Όταν ειδικότερα για την ελληνική οικονομία οι αρνητικές επιπτώσεις συνδέονται όχι μόνο με τον κορονοϊό αλλά και με “την επιβράδυνση του ρυθμού μεγέθυνσης στη ζώνη του ευρώ” αλλά και με “τη μεγαλύτερη επιβράδυνση της παγκόσμιας ανάπτυξης το 2020, εξαιτίας παραγόντων όπως η άνοδος του εμπορικού προστατευτισμού, η αύξηση των γεωπολιτικών εντασεων, οι εντεινόμενες προσφυγικές ροές”,
- Όταν, τέλος, όλα αυτά τιτλοφορούνται ως “άρωμα κρίσης 2008 στις παγκόσμιες αγορές”,
Πόσο πειστικό και επιστημονικό είναι να εμφανίζεται ο κορονοϊός ως υπεύθυνος μιας ενδεχόμενης νέας οικονομικής κρίσης τύπου 2008;
αν ακόμη πάρει μια τέτοια διάσταση η σημερινή παγκόσμια οικονομική αναταραχή, ο ρόλος που θα μπορούσε να αποδοθεί στην επίδραση μιας τέτοιας επιδημίας δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα περισσότερο από μια σταγόνα που προστέθηκε στο ποτήρι μιας παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας που ήταν έτοιμη να ξεχειλίσει από την κρίση.
