Ίσως θα έπρεπε να είναι απόλυτα αναμενόμενο ότι, ελέω ευρωεκλογών και έναρξης της ψηφοθηρικής περιόδου, η κυβέρνηση και το ΥΠΕΠΘ θα «πάγωναν» οποιαδήποτε ουσιαστική συζήτηση για τα καυτά θέματα παιδείας (και για τις τρεις βαθμίδες της εκπαίδευσης). Λίγο-πολύ, αυτή η προσωρινή, γαλάζια ανακωχή, ήταν δυνατό να διαγνωστεί σε ευρύτερα πεδία της κοινωνικής ζωής: συνδυάστηκε με ψευτοπαροχές και κίνητρα για την αλλαγή ..κλιματιστικών, ευκαιρίες σε αμάξια πολυτελείας, διαβεβαιώσεις πυροσβεστικής ετοιμότητας και υποσχέσεις για θέσεις εργασίας σε 20.000 ανέργους.
Στο χώρο της εκπαίδευσης, τα επικοινωνιακά τεχνάσματα του Σπηλιωτόπουλου και η φενάκη τού πολυδιαφημισμένου «διαλόγου» για την παιδεία, ο οποίος, τάχα, διεξάγεται από «μηδενική βάση», φαίνεται να υπηρετεί τέλεια τους σχεδιασμούς Καραμανλή· θα ήταν κρίμα για τον πρωθυπουργό, αν αναγκαζόταν προ-ευρωεκλογικά να διαχειριστεί κλυδωνισμούς σε θέματα παιδείας, τη στιγμή μάλιστα που σφράγισε τη Βουλή
για να αποφύγει τη συζήτηση για μια ποικιλία σκανδάλων. Καμία καυτή απόφαση, ούτε εκπαιδευτική, ούτε άλλη, δεν υπήρχε περίπτωση να ληφθεί πριν την 8η Ιουνίου.
Ωστόσο, παρά την επιφανειακή ηρεμία, μια σειρά από αλλαγές, επί το αντιδραστικότερον βέβαια, προωθούνται σε βάρος της εκπαίδευσης, περιμένοντας τη στιγμή που θα αποκτήσουν συγκεκριμένη νομική μορφή και υπόσταση.
► Οι σχεδιασμοί τού πρώην υπουργού Παιδείας (υπουργού ..Μεταφορών σήμερα) Ευριπίδη Στυλιανίδη, για «εναρμόνιση» των ευρωπαϊκών οδηγιών για την τριτοβάθμια εκπαίδευση με το ελληνικό δίκαιο, για την αντισυνταγματική δηλαδή θεσμοθέτηση της λειτουργίας κολεγίων και ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα, έθεταν τον χρονικό ορίζοντα «του πρώτου 6μηνου του 2009»· μέχρι τότε, υπολόγιζε, θα είχε βρει τρόπο να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα.
► Το ΥΠΕΠΘ βέβαια πρόλαβε να εκδηλώσει την αγάπη του προς την ιδιωτική εκπαίδευση, δίνοντας χρονική παράταση (πέρα από τις 30 Απριλίου) στους ιδιοκτήτες ΕΕΣ (Εργαστηρίων Ελευθέρων Σπουδών) προκειμένου να υποβάλουν αίτηση -υπό νέους, ευνοϊκότερους όρους- για άδεια ίδρυσης και λειτουργίας των «εκπαιδευτικών» ιδρυμάτων τους. Ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε ότι το χρηματικό ποσό που οφείλουν να καταθέσουν οι ιδιοκτήτες ΕΕΣ ως εγγύηση πρόκειται να μειωθεί στις 10.000€ από τις 100.000€ που προέβλεπε η πρώτη υπουργική απόφαση, ενώ το παράβολο από 20.000€ ευρώ πέφτει στα 5.000€.
Ταυτόχρονα, οι προωθούμενοι νέοι όροι λειτουργίας των κτιριακών εγκαταστάσεων για την υγιεινή και ασφάλεια κρίνονται «πιο ρεαλιστικοί», προσεγγίζουν δηλαδή τα υπάρχοντα δεδομένα των ΕΕΣ, πράγμα που σημαίνει ακόμα χαμηλότερη στάθμη παρεχόμενων υπηρεσιών εκπαίδευσης.
► Ο νυν υπουργός, ο μιντιακός Σπηλιωτόπουλος, ξεκίνησε «χωρίς προϋποθέσεις» μεν τον διάλογο με τους εκπαιδευτικούς φορείς, είχε μεριμνήσει δε εξαρχής να θέσει χρονικό όριο (6 μήνες) στις συζητήσεις αυτές. «Όσα είπαμε, είπαμε» είναι το μήνυμα που στέλνει ο υπουργός παιδείας, ο οποίος φαίνεται να προτιμά, όπως ο προκάτοχός του βέβαια, να νομοθετεί μέσα στο κατακαλόκαιρο (και, φυσικά, μετά τις ευρωεκλογές). Αξίζει να αναφερθεί ότι από τον διάλογο απουσιάζει (ορθά) η ΟΛΜΕ, μολονότι ένα από τα κρισιμότερα θέματα που (υποτίθεται) συζητούνται είναι η κατάσταση στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο και η πρόσβαση από τη δευτεροβάθμια στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Βέβαια προσκλήθηκαν ένα σωρό ..αναπληρωτές και μεγάλη ποικιλία φορέων, από τον ΣΕΒ και την ΑΔΕΔΥ (με τον πρόεδρό της, Παπασπύρο Σ., να δηλώνει ότι «ζητάμε αξιολόγηση του σχολείου, του εκπαιδευτικού, του μαθητή», τείνοντας χείρα συνεργασίας προς την κυβέρνηση), μέχρι την ΚΕΔΚΕ, αλλά και την ΟΙΕΛΕ (Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών).
Τα κακά μαντάτα για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης αναμένονται μετά την Κυριακή των Ευρωεκλογών. Ας μη γελαστεί η εκπαιδευτική και ακαδημαϊκή κοινότητα από το προσωπείο τού διαλόγου που, την περίοδο αυτή, έχει ενδυθεί η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας. Στην πραγματικότητα, η εκπαιδευτική νηνεμία είναι μόνο επιφανειακή, με σοβαρές και ουσιαστικές αλλαγές να προωθούνται σταθερά και διακριτικά: μεταρρυθμίσεις σε βάρος της δημόσιας, και σε όφελος της ιδιωτικής εκπαίδευσης, οικονομική εγκατάλειψη και απαξίωση του δημόσιου σχολείου και του πανεπιστημίου, με ταυτόχρονη ενίσχυση των κολεγίων, των ΕΕΣ, των ΚΕΣ, των ινστιτούτων και του λοιπού συρφετού «εκπαιδευτικών ιδρυμάτων». Η εκπαιδευτική «ανακωχή» που έχει κηρύξει το ΥΠΕΠΘ είναι, όπως οι περισσότερες ανακωχές, προσωρινή.