Με τη νέα συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας, στις 20 Μάρτη, στην οποία κατέληξε η τελευταία Σύνοδος Κορυφής για το Προσφυγικό, επικυρώθηκε το σφράγισμα των ελληνικών συνόρων με την πΓΔΜ, την Αλβανία και κατασταλτικά μέτρα για την αποτροπή ανοίγματος οποιουδήποτε νέου διαδρόμου από την Ελλάδα προς τις ισχυρές χώρες.
Επίσημα πλέον η Ελλάδα αποτελεί χώρα μακροχρόνιου εγκλωβισμού χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, ανεξάρτητα το πώς θα διαμορφωθεί ή αν τελικά θα υλοποιηθεί αυτή η συμφωνία. Με βάση τη συμφωνία, που αναμένεται να μπει σε εφαρμογή από τις 4 Απρίλη, προβλέπεται η ταχύρυθμη εξέταση των αιτημάτων ασύλου, ενώ η απόρριψη χορήγησης ασύλου συνεπάγεται την επαναπροώθηση στην Τουρκία. Ειδικά σε ό,τι αφορά τους Σύρους πρόσφυγες, για κάθε Σύρο που «επιστρέφεται» πίσω στην Τουρκία από τα ελληνικά νησιά, ένας άλλος Σύρος θα μπαίνει στο διαβόητο πρόγραμμα μετεγκατάστασης σε χώρα της ΕΕ. Συνολικά οι θέσεις μετεγκατάστασης ορίστηκαν σε 72.000. Την Παρασκευή, στην Ολομέλεια της Βουλής ψηφίστηκε το νομοσχέδιο, που στηρίζουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και που θα ενσωματώνει τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας στη νομοθεσία για την άμεση εφαρμογή της, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης, δίνοντας έμφαση στη λειτουργία της Υπηρεσίας Ασύλου και της Αρχής Προσφυγών, ενώ τα hotspots μετατρέπονται σε κέντρα παρατεταμένης κράτησης. Ήδη υπό αυτό το καθεστώς λειτουργούν στη Μόρια της Λέσβου και στη Χίο. Με βάση τη Συνθήκη του Δουβλίνου, η αίτηση για άσυλο γίνεται υποχρεωτικά στην Ελλάδα, ως χώρα εισόδου ενώ για όσους πρόσφυγες αρνούνται να αιτηθούν άσυλο θα ξεκινούν διαδικασίες επανεισδοχής στην Τουρκία. Η Άγκυρα προς το παρόν εξασφάλισε ισχυρά οικονομικά αλλά και πολιτικά ανταλλάγματα, στηριζόμενη στις γνωστές και αίωλες δεσμεύσεις ότι θα ελέγχει τα κυκλώματα των διακινητών και θα δεχτεί μαζικές επιστροφές όλων των μεταναστών, που εισήλθαν στην Ελλάδα μετά τις 20 Μάρτη. Ωστόσο, συνεχίζει να πιέζει και να παζαρεύει για την επίτευξη των δικών της στόχων αυξομειώνοντας τις προσφυγικές ροές.
Η συμφωνία αυτή εγκαινιάζει νέο καθεστώς βαρβαρότητας σε βάρος προσφύγων και μεταναστών, σηματοδοτεί ακόμα μεγαλύτερη σκλήρυνση, ενταφιάζει τα δικαιώματά τους, εντείνει την καταστολή, τους μηχανισμούς απόκρουσης και αποκλεισμού. Νομιμοποιεί τον μαζικό και αναγκαστικό τους εγκλωβισμό σε μια χώρα όπου δεν θέλουν να παραμείνουν και είναι βέβαιο ότι θα αναζητούν νέες επικίνδυνες διαδρομές διαφυγής, πέφτοντας στα νύχια των διακινητών, ρισκάροντας τη ζωή τους. Όσοι κρίνονται ως «παράτυποι» μετανάστες θα φυλακίζονται σε κέντρα κράτησης μέχρι να απελαθούν. Αρκεί να σημειωθεί, ότι με προηγούμενες αποφάσεις της ΕΕ η λίστα των «ασφαλών» χωρών έχει διευρυνθεί, «μετατρέποντας» πολλούς πρόσφυγες σε μετανάστες, στους οποίους η ηγεσία της ΕΕ έχει καταστήσει σαφές σε όλους τους τόνους και με σειρά αντιμεταναστευτικών νόμων, ότι δεν είναι ευπρόσδεκτοι. Επομένως η αίτηση χορήγησης ασύλου θα απορρίπτεται τελικά με συνοπτικές διαδικασίες, νομιμοποιώντας προφανώς τις ομαδικές αναγκαστικές απελάσεις, κατά παράβαση της Σύμβασης της Γενεύης και παρά του περί αντιθέτου διακηρύξεις. Παράλληλα η ΕΕ των ανθρωπιστικών αξιών θεσμοθετεί τις παράνομες ανταλλαγές Σύρων προσφύγων, τιμωρώντας στην ουσία τους πρόσφυγες που θαλασσοπνίγονται προκειμένου να περάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος, στερώντας τους οποιαδήποτε πιθανότητα να φτάσουν σε κάποια ισχυρή χώρα. Και βέβαια από τη σύναψη αυτής της συμφωνίας, αβίαστα προκύπτει ότι το βάναυσο καθεστώς Ερντογάν, παρά το γεγονός ότι ούτε τυπικά η Τουρκία δεν αναγνωρίζει διεθνείς συμβάσεις και συνθήκες για ανθρώπινα δικαιώματα, πληροί τις προϋποθέσεις για την επιστροφή μεταναστών και προσφύγων. Δηλαδή, μπορεί να διασφαλίζει την αρχή της μη επαναπροώθησης, δεν απειλείται η ζωή και η ελευθερία του ατόμου λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα ή πολιτικών πεποιθήσεων και απαγορεύει την απομάκρυνση του σε χώρα όπου κινδυνεύει να υποστεί βασανιστήρια ή σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση.
Τη συμφωνία κατήγγειλε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, ωστόσο οι μάσκες του αντιδραστικού ευρωπαϊκού μορφώματος έχουν πέσει προ πολλού, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες αντιμετωπίζονται ως ανθρώπινα σκουπίδια και όσοι δεν ξεδιαλέγονται να δουλεύουν σκλάβοι με αντίτιμο μια άδεια παραμονής, χτίζοντας τα «ευρωπαϊκά ιδεώδη», πετιούνται ως παρίες έξω από τα τείχη της ισχυρής Ευρώπης, ανεξάρτητα τι τους περιμένει. Είναι αξιοσημείωτο ότι ενώ η ΕΕ αναβαθμίζει την Τουρκία σε ασφαλή χώρα, προκειμένου να ξεφορτωθεί πρόσφυγες και μετανάστες, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ εκδίδει εντολή να απομακρυνθούν οι κυβερνητικοί υπάλληλοι των ΗΠΑ από τα αμερικάνικα προξενεία σε Άδανα και Σμύρνη, ταυτόχρονα με προειδοποιητική ταξιδιωτική οδηγία εναντίον της Τουρκίας, λόγω τρομοκρατικών απειλών. Μια κίνηση που υπογραμμίζει τη φανερή δυσαρέσκειά των ΗΠΑ στους χειρισμούς Ερντογάν, που επιχειρεί να προβάλλει τους δικούς του περιφερειακούς στόχους, απέναντι στα αμερικάνικα συμφέροντα και σχεδιασμούς στην περιοχή.
Ωστόσο, η εγκληματική πολιτική της ΕΕ στο Προσφυγικό διαμορφώνεται στη σκιά των τυφλών δολοφονικών χτυπημάτων στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες, που αξιοποιούνται σε πολλά επίπεδα από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις προκειμένου να διασφαλίσουν τις επεκτατικές επιδιώξεις των ιμπεριαλιστικών χωρών. Εκμεταλλεύονται χυδαία τα θύματα των χτυπημάτων για να επαναφέρουν το δόγμα περισσότερη ασφάλεια - ξήλωμα δημοκρατικών δικαιωμάτων, να κηρύξουν «τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» και να σύρουν τους λαούς κάτω από θολά και αποπροσανατολιστικά σχήματα περί πολέμου πολιτισμών, θρησκειών στα δικά τους πολεμοκάπηλα σχέδια.
Ταυτόχρονα, συγκαλύπτουν ότι αυτά τα μισθοφορικά δολοφονικά μορφώματα όπως το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος, είναι δικά τους δημιουργήματα και κάτω από τον δικό τους έλεγχο ξεπήδησαν, εκπαιδεύτηκαν, χρηματοδοτήθηκαν, εξοπλίστηκαν. Όπως συγκαλύπτουν ότι τα καραβάνια της προσφυγιάς είναι αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και των εμφυλίων που οι ιμπεριαλιστές πυροδότησαν, αφήνοντας εκατόμβες θυμάτων, ξεπατώνοντας μαζικά εκατομμύρια ανθρώπους από τον τόπο τους. Στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών χωρών καλλιεργείται κλίμα τρομοϋστερίας και πανικού, οι πόλεις στρατοκρατούνται, ενεργοποιούνται «κόκκινοι συναγερμοί», αναβαθμίζονται αντιτρομοκρατικά μέτρα, κατεδαφίζοντας τα δημοκρατικά κεκτημένα των λαών της Ευρώπης. Πρόσφυγες και μετανάστες από τη Μ. Ανατολή μπαίνουν άμεσα στο στόχαστρο και τσουβαλιάζονται ως «εχθροί και ύποπτοι για τρομοκρατική δράση», ο ρατσισμός και τα ξενοφοβικά αντανακλαστικά οξύνονται. Το κλίμα τρομοφοβίας και ξενοφοβίας «λύνει» τα χέρια στις κυβερνήσεις της ΕΕ, και όχι μόνο στις ακροδεξιές, για να διατηρούν ερμητικά κλειστά σύνορα, να εντείνουν ελέγχους και παρακολουθήσεις με άλλοθι την ασφάλεια. Σε αυτό το πλαίσιο το περιβόητο σχέδιο μετεγκατάστασης, στο οποίο 20 από τα 28 κράτη-μέλη δεν συμμετέχουν, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν πρόκειται να εφαρμοστεί.
Εκρηκτική κατάσταση
Στο μεταξύ χιλιάδες άνθρωποι σε απόγνωση έχουν στοιβαχτεί σε εφιαλτικές συνθήκες, στην Ειδομένη και στον Πειραιά, ενώ μετά τη συμφωνία που κατοχύρωσε το μόνιμο σφράγισμα των συνόρων, παγίωσε τον εγκλωβισμό τους και την καταναγκαστική παραμονή τους στην Ελλάδα, ξεσπούν εντάσεις καθώς, κυρίως για τους Αφγανούς, προαλείφεται η υποχρεωτική τους κράτηση προς απέλαση. Οι χιλιάδες πρόσφυγες ζητούν το αυτονόητο, να ζήσουν σαν άνθρωποι, να ζήσουν με αξιοπρέπεια, όχι πεταμένοι σε κέντρα κράτησης, σε στρατόπεδα, σε άθλιους καταυλισμούς με συσσίτια των ΜΚΟ, χωρίς στοιχειώδη δικαιώματα και χωρίς καμία προοπτική. Στη χώρα μας οι εγκλωβισμένοι πρόσφυγες και μετανάστες που θα παραμείνουν, ξεπερνούν τους 52.000, ενώ στα hotspots σε Λέσβο, Χίο, Σάμο κρατούνται 4000 -που εισήλθαν μετά τις 20 Μάρτη, οπότε μπήκε σε ισχύ η συμφωνία- για ενδεχόμενη επιστροφή στην Τουρκία. Παράλληλα, προετοιμάζεται από την κυβέρνηση η εκκένωση της Ειδομένης. Σύμφωνα με τον αναπληρωτή Υπουργό Μετανάστευσης, Γ. Μουζάλα, ήταν επιλογή της κυβέρνησης να μην δημιουργηθεί επίσημη κρατική δομή στην Ειδομένη, η κρατική παρουσία περιορίστηκε στην αποστολή αστυνομικών δυνάμεων, για να στείλουν το μήνυμα ότι τα σύνορα έκλεισαν. Οι αδιανόητες συνθήκες στην Ειδομένη διαμορφώθηκαν κάτω από την κυβερνητική υποτέλεια να εξυπηρετήσει τους ευρωπαϊκούς σχεδιασμούς, εγκαταλείποντας χιλιάδες ανθρώπους σε μια κόλαση, που ο Κουρουμπλής χαρακτήρισε Νταχάου. Μην έχοντας κανένα σχεδιασμό, καμία υποδομή που να έχει οποιαδήποτε συνάφεια με ανθρώπινες αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, η κυβέρνηση στοίβαξε 5.800 ανθρώπους στο λιμάνι του Πειραιά, ενώ επιχαίρει για το άνοιγμα νέων κέντρων κράτησης όπου και σταδιακά θα τους μεταφέρει, συνεχίζοντας κυνικά να απαξιώνει την ανθρώπινη ζωή.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που στο εσωτερικό δεσμεύτηκε ότι στη Σύνοδο θα κατήγγειλε τις μονομερείς, υποτίθεται, ενέργειες, μεμονωμένων κρατών και θα ζητούσε το άνοιγμα των συνόρων, αφού ευθυγραμμίστηκε πλήρως με τις διαταγές που εκπορεύονται από την Κομισιόν και προσυπέγραψε, τώρα σπεύδει να υλοποιήσει υπάκουα την κατάπτυστη συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία, εξωραΐζοντας και διαστρεβλώνοντας πλήρως το περιεχόμενό της. Επιστέγασμα της κυβερνητικής εξαπάτησης και δημαγωγίας είναι ότι δεν αναγνωρίζει την Τουρκία ως ασφαλή χώρα, παρόλο που αποδέχεται πλήρως τη συμφωνία. Ο πρωθυπουργός για ακόμα μια φορά αναμασά το ίδιο επιχείρημα ότι η συμφωνία χτυπάει τα δίκτυα των διακινητών, τα οποία αντιθέτως ενισχύει, ισχυρίζεται ότι η αμφίβολη μετεγκατάσταση ελάχιστων Σύρων προσφύγων απευθείας από την Τουρκία «δημιουργεί μία νόμιμη οδό για τους πρόσφυγες που χρήζουν διεθνούς προστασίας και διεκδικούν άσυλο στην Ευρώπη», ενώ αντιθέτως τα σύνορα έκλεισαν, χιλιάδες άνθρωποι εγκλωβίστηκαν χωρίς καμία διέξοδο. Και για να ολοκληρωθεί το θέατρο του παραλόγου, ο πρωθυπουργός διαβεβαιώνει ότι δεν κάνει υποχωρήσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο και όλα κινούνται στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας. Τώρα αν εννοεί το ευρωπαϊκό κεκτημένο των στρατοπέδων συγκέντρωσης, της κατακράτησης τιμαλφών των προσφύγων που νομοθέτησε η Δανία, ή τον λασπότοπο του αίσχους στην Ειδομένη και νομιμότητα να παρεμποδίζεται με συρματοπλέγματα, τείχη και στρατούς η μετακίνηση προσφύγων και να παραβιάζονται κατάφωρα τα δικαιώματά τους ή να αποστερούνται την προσφυγική ιδιότητα, ενώ ο τόπος τους είναι σε κατοχή, τότε αυτά τα κεκτημένα η κυβέρνηση, μαζί με τους προστάτες της, πραγματικά τα υπερασπίζεται.
Βασικός πυλώνας της συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας είναι η σημαντική ενίσχυση των δυνάμεων και των αρμοδιοτήτων του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, με πρόσχημα την αναχαίτιση των προσφυγικών ροών. Κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ η Τουρκία προωθεί συστηματικά τη συνδιαχείριση στο Αιγαίο, ενώ η ελληνική κυβέρνηση πλήρως υποταγμένη έχει παραδώσει κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Ωστόσο, η συγκέντρωση των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στην περιοχή μας διαμορφώνεται με φόντο τις ενδοϊμπεριαλιστικές οξύνσεις, συμπράξεις και νέες επικείμενες επεμβάσεις. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όχι απλά υποστηρίζει την παρουσία των δολοφονικών ΝΑΤΟϊκών αρμάδων και ζητά την πιο ενεργή εμπλοκή τους δήθεν για την επίλυση του Προσφυγικού, αλλά ο υπουργός Άμυνας σε μια δήλωση-μνημείο υποδούλωσης αναφέρθηκε στη βάση της Σούδας ως «ένα αεροπλανοφόρο που δεν μπορεί να βυθιστεί και οι σύμμαχοί μας μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν χωρίς να χρειάζεται να εμπλακούν σε τουρκικά παζάρια». Εμπλέκοντας το λαό και τη χώρα μας σε εξαιρετικά επικίνδυνες εξελίξεις.
