Εκθετική άνοδος της πανδημίας, ένας μεγάλος αόρατος εχθρός, ολόκληρες χώρες και περιοχές σε καραντίνα, κλειστά σύνορα, ένας πλανήτης σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, μέτρα και συνθήκες που θυμίζουν πόλεμο, ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα -ο καπιταλισμός- σε βαθιά κρίση με πλήρη αποκάλυψη του απάνθρωπου χαρακτήρα του. Ο κορονοϊός δεν δοκιμάζει μόνο τα καταρρακωμένα, από τη νεοφιλελεύθερη επίθεση, δημόσια συστήματα υγείας σε όλο τον κόσμο. Δοκιμάζει ιδεολογίες, οικονομικές θεωρίες, κοινωνίες, οικονομίες, πολιτικές. Μια πρωτόγνωρη κατάσταση διαμορφώνεται. Ένα -πλανητικών διαστάσεων- κοινωνικό πείραμα διεξάγεται. Ασκήσεις προσομοίωσης για τη διαχείριση ποιών μελλοντικών «κρίσεων», άραγε, από τις ολιγαρχίες του κόσμου ετούτου; Βέβαιο είναι πως, με τη λήξη της πανδημίας, μια άλλη παγκόσμια πραγματικότητα θα έχει διαμορφωθεί.
Στη χώρα μας, η πανδημία εμφανίζεται σε μια πολύ κρίσιμη συγκυρία. Ενώ η δεκαετής μνημονιακή επέλαση, που σάρωσε χώρα και λαό, συνεχίζεται. Ενώ διανύουμε μια φάση μεγάλης κλιμάκωσης των τουρκικών προκλήσεων και επιθετικότητας, με την πιθανότητα της πολεμικής -πλέον- εμπλοκής να ενισχύεται. Ενώ το προσφυγικό ζήτημα παίρνει μεγάλες διαστάσεις και ανησυχητική τροπή.
Τραγικές ελλείψεις και αποδόμηση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας
Το Δημόσιο Σύστημα Υγείας στην Ελλάδα, λειτουργώντας σε οριακό σημείο μετά τη σφοδρή μνημονιακή επίθεση που δέχθηκε, με την τραγική υποχρηματοδότηση, υποστελέχωση και κατασυκοφάντησή του, καλείται τώρα -από μια ακραιφνώς νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που μεθόδευε την πλήρη απαξίωσή του- να επωμιστεί την αντιμετώπιση μιας πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης. Χωρίς, και αυτή την ύστατη στιγμή, να ενισχύεται ουσιαστικά με την απαιτούμενη χρηματοδότηση και τις αναγκαίες προσλήψεις ιατρικού, νοσηλευτικού και βοηθητικού προσωπικού. Όλα τα κυβερνητικά μέτρα και παρεμβάσεις γίνονται με καθυστέρηση και με το σταγονόμετρο. Και υποτάσσονται στη λογική των μπαλωμάτων, των προσωρινών μέτρων, και όχι της δραστικής αναβάθμισης των υπηρεσιών δημόσιας υγείας. Αυτή είναι η πραγματικότητα, που αντικρούει και καταρρίπτει τις πρωθυπουργικές διαβεβαιώσεις για φροντίδα -δήθεν- της ζωής και της υγείας «κάθε Ελληνίδας, κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνόπουλου ξεχωριστά».
Η πολιτική που έχει εξαγγείλει και εφαρμόσει η κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη είναι η πολιτική της αποδόμησης του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών υγείας, της μεγαλύτερης περικοπής των κοινωνικών δαπανών και μη διατάραξης των επιβεβλημένων από τους δανειστές δημοσιονομικών στόχων, της κραυγαλέας ενίσχυσης των συμφερόντων της οικονομικής ολιγαρχίας σε βάρος των πλατιών εργατολαϊκών στρωμάτων. Μια πολιτική, δηλαδή, που είναι «φροντίδα» για τους ισχυρούς και μόνο. Και τώρα, τις κρίσιμες αυτές στιγμές για τη ζωή, το παρόν και το μέλλον του ελληνικού λαού, αυτή την πολιτική συνεχίζει να εφαρμόζει.
Τα νοσοκομεία δεν πρόκειται να αντέξουν αν δεν εξοπλιστούν υλικοτεχνικά, αν δεν στελεχωθούν επαρκώς. Η κυβερνητική πολιτική επιβράδυνσης της διασποράς του κορονοϊού δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Γιατί το πραγματικά μεγάλο πρόβλημα και ζήτημα που αναδύεται είναι οι τραγικές ελλείψεις και ανεπάρκειες του Δημόσιου Συστήματος Υγείας. Γι αυτό, ΤΩΡΑ, επιβάλλεται η διεκδικητική απαίτηση για την ισχυροποίησή του. Γιατί τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Αυτή είναι η απαίτηση του λαού. Αυτή είναι η απαίτηση του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, που παλεύει σε δραματικά αντίξοες συνθήκες με συγκινητική αυτοθυσία. Ανθρώπων που λοιδορήθηκαν από τους πολιτικούς παράγοντες και τα «παπαγαλάκια» του νεοφιλελευθερισμού. Αυτό επιτάσσει η πραγματική φροντίδα για την υγεία και τη ζωή του λαού.
Και όχι μόνο. Πρέπει να υψωθεί φραγμός απέναντι στην κλιμακούμενη εργοδοτική αυθαιρεσία και ασυδοσία, που επιχειρεί -για άλλη μια φορά- να φορτώσει τις συνέπειες της νέας κρίσης, της νέας «έκτακτης κατάστασης», στους εργαζόμενους. Το φραγμό αυτό δεν μπορεί -ούτε πρόκειται- να το βάλει μια κυβέρνηση που οι εξαγγελίες της και τα πεπραγμένα της την τοποθετούν στον σκληρό πυρήνα του νεοφιλελευθερισμού. Μόνο οι εργατικοί αγώνες μπορούν να το βάλουν. Το πρωθυπουργικό διάγγελμα επιχειρεί να ρίξει στάχτη στα μάτια του λαού με τις διαβεβαιώσεις για την προστασία των εργαζομένων. Όταν, ήδη, με την πρόσφατη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, νομιμοποιείται και ενθαρρύνεται η εργοδοσία να καταπατά δικαιώματα, αμοιβές και σχέσεις εργασίας. Όταν οι πραγματικές -και όχι οι προσχηματικές- προτεραιότητες είναι η ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου και η καταπάτηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και του λαού.
Αφύπνιση και χειραφέτηση από τα αστικά ιδεολογήματα και σχεδιασμούς
Η παγκόσμια επέλαση του κορονοϊού και η παγκόσμια υγειονομική κρίση, που προκάλεσε, κατέδειξε το απάνθρωπο πρόσωπο του καπιταλισμού που κατεδάφισε, σε όλες τις χώρες, τα δημόσια συστήματα υγείας και τις κοινωνικές παροχές, κατακτήσεις των λαών σε εποχές ανόδου των λαϊκών κινημάτων και των εργατικών αγώνων, σε εποχές που το αντίπαλο δέος του σοσιαλισμού υποχρέωνε σε παραχωρήσεις. Ανέδειξε τη σπουδαιότητα και την αναγκαιότητα καθολικών δημόσιων συστημάτων υγείας, κοινωνικής πρόνοιας και ασφάλισης. Κατέρριψε και απογύμνωσε όλα τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και πολιτικές που μανιωδώς γκρέμισαν κατακτήσεις και δικαιώματα εργαζομένων και λαών. Την ίδια στιγμή που ακραίος πλούτος συγκεντρωνόταν σε μια αχόρταγη, άθλια, μειοψηφία πλουτοκρατών.
Στις κρίσιμες καταστάσεις επιβεβαιώνονται ή καταπίπτουν ιδεολογίες και δοξασίες. Στις κρίσιμες καταστάσεις κοινωνικά συστήματα και πολιτικές φανερώνουν την πραγματική τους φύση. Αν υπηρετούν τους λαούς ή αν είναι απέναντι και ενάντια στους λαούς.
Είναι χαρακτηριστικό πως η μητρόπολη του καπιταλισμού, οι ΗΠΑ, η χώρα πρότυπο του νεοφιλελευθερισμού, έχει ποσοστό δημόσιων δαπανών υγείας χαμηλότερο από όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ, το 1/3 του πληθυσμού της είναι ανασφάλιστοι ή υποασφαλισμένοι, το σύστημα υγείας της είναι κατά βάση ιδιωτικό, και τώρα είναι -βεβαίως- από τις πιο ανοχύρωτες χώρες απέναντι στην πανδημία. Και είναι ενδεικτικό -για τα συμπεράσματα που πρέπει να βγουν- το πώς ο κοινωνικός δαρβινισμός θριαμβεύει στην πολιτική ηγεσία της Μεγάλης Βρετανίας.
Η παγκόσμια επέλαση του κορονοϊού δεν προκαλεί μόνο παγκόσμια υγειονομική κρίση. Τροφοδοτεί και εντείνει την εξελισσόμενη παγκόσμια οικονομική αστάθεια και κρίση. Επιταχύνει και μεγιστοποιεί τις αρνητικές επιπτώσεις της στους λαούς. Το μεγάλο αόρατο εχθρό θα ακολουθήσει ο μεγαλύτερος, ορατός πλέον, εχθρός με νέα αντιλαϊκή επίθεση και παραπέρα φτωχοποίηση ευρύτατων εργατολαϊκών στρωμάτων, σε όλο τον κόσμο. Τα έκτακτα μέτρα που θα ληφθούν στις έκτακτες συνθήκες της πανδημίας -μέτρα που κατεξοχήν θα πλήξουν αμοιβές και δικαιώματα των εργαζομένων- θα μετατραπούν σε έκτακτα μέτρα για τη διάσωση των καπιταλιστικών οικονομιών, για να γίνουν μόνιμα.
Ήδη στη χώρα μας, ο Κυρ. Μητσοτάκης με το διάγγελμά του προϊδέασε για τα επερχόμενα, μιλώντας για «ερείπια» και «οικονομία πολέμου». Η καταβύθιση του Χρηματιστηρίου Αθηνών, με την εμφάνιση του κορονοϊού, πριν καν ξεσπάσει η υγειονομική κρίση, φανερώνει τα σαθρά θεμέλια της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας και το ανυπόστατο της περίφημης επιστροφής στην «κανονικότητα».
Αυτή είναι η επόμενη μέρα που μας ετοιμάζουν. Με την προπαγάνδα τους πασχίζουν, επιπλέον, να παραλύσουν τους λαούς, να τους σύρουν πίσω από τα αντιδραστικά τους σχέδια, να υπονομεύσουν τις λαϊκές αντιστάσεις και αγώνες. Η προπαγάνδα του «όλοι μαζί» κορυφώνεται, εκβιάζοντας τη λαϊκή συναίνεση και επιχειρώντας τη λαϊκή χειραγώγηση.
Ας ετοιμαστούμε και εμείς για τη δική μας επόμενη μέρα. Με αφύπνιση και χειραφέτηση από τα αστικά ιδεολογήματα και σχεδιασμούς, με αλληλεγγύη, ενότητα και αγώνα για το δικό μας παρόν και μέλλον. Όπως δεν ήμασταν όλοι μαζί στα δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης και ανελέητων μνημονίων, έτσι και τώρα δεν είμαστε όλοι μαζί.
Είμαστε απέναντι.
