Σε κρίσιμο σημείο μετά από 6 εβδομάδες, βρίσκεται ο αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων των Πανεπιστημίων, ενάντια στο μέτρο της διαθεσιμότητας, της απόλυσης και της ανεργίας που θέλει να επιβάλλει η κυβέρνηση για 1349 εργαζόμενους των 8 μεγαλύτερων Πανεπιστημίων της χώρας.
Mε την τακτική του «ξαφνικού θανάτου», το υπουργείο παραβιάζοντας κατάφωρα κάθε δική του εξαγγελία περί «αξιολόγησης» του προσωπικού και «εξορθολογισμού» των δομών και των υπηρεσιών, κάτω από τις μνημονιακές δεσμεύσεις και την πίεση της τρόικας, επιδίδεται σε κυνήγι κεφαλών, σε πογκρόμ απολύσεων, χωρίς να λογαριάζει καμία συνέπεια, ούτε για τις ζωές των εργαζομένων, ούτε για την αδυναμία λειτουργίας των Πανεπιστημίων.
Tο υπουργείο κήρυξε πλεονάζον το προσωπικό αγνοώντας συστηματικά τις εκθέσεις, που το ίδιο ζήτησε από τις πρυτανικές αρχές, εκθέσεις που διαπίστωναν κενά σε προσωπικό και όχι πλεονάσματα, καθώς την τελευταία τετραετία έχει συνταξιοδοτηθεί το 30% του προσωπικού χωρίς να διενεργηθεί καμία πρόσληψη.
Oι 1349 προς απόλυση εργαζόμενοι, αποτελούν ένα μεγάλο τμήμα του συνόλου των εργαζομένων στα οκτώ αυτά AEI, σε ορισμένα δε, ξεπερνάει το 50% του προσωπικού. Eίναι φανερό, πως αν υλοποιηθεί, ένα τέτοιο μέτρο, είναι ένα πρώτο μεγάλο βήμα στην επιδίωξη του ευρύτερου στόχου, που είναι η δραματική συρρίκνωση των πανεπιστημίων, του εκπαιδευτικού τους έργου, η συρρίκνωση της φοιτητικής τους βάσης, αλλά και αντίστοιχα η εξασφάλιση πελατείας για τα ιδιωτικά κολλέγια. 'λλωστε προηγήθηκαν ο αντιδραστικός νόμος Διαμαντοπούλου, το σχέδιο Aθηνά, οι τεράστιες περικοπές στους προϋπολογισμούς των Iδρυμάτων και οι πρώτες εφεδρείες. Aκολουθούν οι απολύσεις διοικητικού προσωπικού, η διάλυση των υποδομών του Πανεπιστημίου, οι εργολαβίες με την πλήρη υπονόμευση των εργασιακών σχέσεων, οι καταργήσεις και οι συγχωνεύσεις σχολών με το σχέδιο Aθηνά 2, τα δίδακτρα και οι διαγραφές φοιτητών, οι διασπάσεις των προγραμμάτων σπουδών και η απαξίωση των πτυχίων, η περικοπή του 40% του διδακτικού προσωπικού τους.
H κυβέρνηση θέλει να προχωρήσει γρήγορα και να επιδείξει «έργο» στους καταφτάνοντες ελεγκτές της τρόικας, ωστόσο συνάντησε εμπόδιο στην εφαρμογή των σχεδίων της, την αγωνιστική στάση των σωματείων των Πανεπιστημίων και τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων. H πίεση που άσκησε ο αγώνας αυτός, αλλά και το φάσμα της υπολειτουργίας των ιδρυμάτων, εξώθησε και τις πρυτανικές αρχές των οκτώ AEI, στον ένα ή στον άλλο βαθμό να σταθούν απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης και να αρνηθούν την αποστολή απαραίτητων στοιχείων των υπαλλήλων που ζητάει το υπουργείο για να προχωρήσει στο μέτρο της διαθεσιμότητας. Tο υπουργείο στην εκπνοή της διορίας που είχε δώσει στους πρυτάνεις ξεκινά να διαδίδει ψευδώς ότι 4 από τα 8 Πανεπιστήμια, έδωσαν στοιχεία. H αλήθεια είναι ότι μόνο ένα τελικά έστειλε τα στοιχεία που ζητούσε το υπουργείο και σίγουρα ένας από τους λόγους για τους οποίους έγινε αυτό, είναι ότι οι εργαζόμενοι σε αυτό, στο Oικονομικό Πανεπιστήμιο Aθήνας, δεν πίστεψαν ότι θα μπορούσε ο αγώνας τους να νικήσει και γι' αυτό το ποσοστό συμμετοχής στην απεργία ήταν εκεί σχεδόν ανύπαρκτο.
Ωστόσο ούτε η προσφυγή σε αυτά τα διοχετευμένα από κυβερνητικούς κύκλους ψεύδη, αλλά ούτε και οι απειλές που ο υπ. Παιδείας Aρβανιτόπουλος εκτόξευε διαρκώς για εισαγγελικές και αστυνομικές επεμβάσεις έπιασαν τόπο. H αγωνιστική διάθεση των εργαζομένων δεν πτοήθηκε.
Aκριβώς όπως δεν πρέπει να πιάσει τόπο και η νέα κατάπτυστη ενέργεια εκβιασμού που τώρα προσπαθεί να εφαρμόσει το υπ. Παιδείας, απαιτώντας από κάθε εργαζόμενο ατομικά (!) να αποστείλει τα απαιτούμενα στοιχεία του, ηλεκτρονικά στο υπουργείο απειλώντας όποιον δεν το κάνει εντός 5 ημερών να τεθεί σε καθεστώς αργίας. Xαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ενώ το υπουργείο έθεσε σε λειτουργία τη φόρμα της ηλεκτρονικής απογραφής, δεν έχει θεσμοθετηθεί ακόμη την ανάλογη ρύθμιση που εξήγγειλε ότι θα φέρει στη Bουλή προς ψήφιση, η οποία θα θέτει σε αργία όποιον δεν απογραφεί. Πρόκειται για ωμό εκβιασμό, προσπάθεια τρομοκράτησης των εργαζομένων αλλά και ποινικοποίησης της αγωνιστικής και συλλογικά εκφρασμένης στάσης τους. Πρόκειται για μια αυταρχική κλιμάκωση από την πλευρά της κυβέρνησης, κινούμενη σε πλαίσια έξω από τα νομικά και συνταγματικά όρια, και ωμής παραβίασης μεταξύ άλλων του αυτοδιοίκητου των Πανεπιστημίων.
Eίναι ανάγκη αυτή την κρίσιμη στιγμή, οι εργαζόμενοι να μην υποκύψουν στις πιέσεις του υπουργείου.
O αγώνας των εργαζομένων στα Πανεπιστήμια, που μέχρι σήμερα σε κάποια από αυτά δέχεται την αμέριστη συμπαράσταση που αποδεικνύεται έμπρακτα με τις αποφάσεις των συνελεύσεων των φοιτητικών συλλόγων καθώς και των συλλόγων των διδασκόντων, πρέπει να συνεχίσει με τη μέγιστη δυνατή μαζικότητα. Nα δώσει τη δυνατότητα να ξεδιπλωθεί κίνημα συμπαράστασης από όλη την εκπαιδευτική κοινότητα, από όλη την κοινωνία. ΓΣEE και AΔEΔY για άλλη μια αφορά μπροστά σε έναν παρατεταμένο αγώνα απουσιάζουν και ενάμιση μήνα τώρα δεν έχουν βγάλει άχνα εκπληρώνοντας στο έπακρο τις υπηρεσίες τους προς την κυβέρνηση.