Οι εκλογές δεν φέρνουν πραγματικές αλλαγές στη ζωή του λαού. Σε κάθε προεκλογική περίοδο θυμούνται τον κυρίαρχο τάχα λαό και τα ταξίματα δίνουν και παίρνουν. Μετά έρχονται οι περικοπές και η λιτότητα, η περιφρόνηση των λαϊκών αναγκών, το χτύπημα των λαϊκών δικαιωμάτων, η καταστολή των λαϊκών αγώνων.
Σε κάθε εκλογές η κυρίαρχη προπαγάνδα βάζει διλήμματα. Οι διαχωριστικές γραμμές δεν βρίσκονται εκεί που ψεύτικα τις τοποθετούν τα κυρίαρχα κόμματα. Δεν βρίσκονται ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ ή το ΚΙΝΑΛ.
Η πραγματική διαχωριστική γραμμή είναι μία. Αυτή ανάμεσα στο λαό και όλους αυτούς που υπηρετούν την ντόπια ολιγαρχία, την ΕΕ, τις ΗΠΑ. Ο δρόμος του λαού, των εργαζομένων, των ανέργων, της νεολαίας, των μεταναστών δεν ενώνεται πουθενά με το δρόμο της πλουτοκρατίας. Τα λαϊκά οράματα είναι απέναντι στο φιλελευθερισμό, την εξάρτηση και την υποτέλεια.
Οι εκλογές είναι βαρόμετρο της λαϊκής χειραφέτησης, της πολιτικής αντοχής και επιρροής της πραγματικής αριστεράς. Όλα τα κόμματα, τα αστικά και τα ρεφορμιστικά, τσεπώνουν κρατικές επιχορηγήσεις δεκάδων εκατομμυρίων, χρήματα από το υστέρημα του λαού.
Το Μ-Λ ΚΚΕ δεν έχει πάρει ποτέ ούτε ένα ευρώ, ούτε μία δραχμή από το κράτος. Στηρίζεται αποκλειστικά στην εθελοντική στήριξη των μελών και των φίλων του. Παίρνει μέρος στις εκλογές για να ακουστεί η φωνή της πραγματικής αριστεράς, των κομμουνιστών.
Οι θεωρίες του μικρότερου κακού...
Η αστική πολιτική πλασάρει τη θεωρία του μικρότερου κακού. Γιατί θέλει να παραλύσει τη λαϊκή αντίσταση, να υπονομεύσει τη λαϊκή χειραφέτηση και τους λαϊκούς αγώνες, να κατευθύνει το λαό στη στήριξη κάποιου κόμματος, δήθεν φιλολαϊκού.
Με τη φοβέρα του μικρότερου κακού μεγάλος αριθμός αριστερών ψήφισε τη δεκαετία του 1960 το Κέντρο του Γεωργίου Παπανδρέου, τις δεκαετίες του 1980 και 1990 το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, στις μέρες μας τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. Η θεωρία του μικρότερου κακού είναι παγίδα. Οδηγεί κατευθείαν στο κακό. Το διαπιστώνουμε τώρα περισσότερο από ποτέ. Με τον μνημονιακό εφιάλτη να έχει εδραιωθεί, με τους διεκδικητικούς αγώνες να έχουν υποχωρήσει.
Μόνο η οριστική ρήξη με τις σειρήνες της αστικής ενσωμάτωσης, με όλους αυτούς που εκπροσωπούν δήθεν το μικρότερο κακό, μόνο με την ανάπτυξη μεγάλων εργατολαϊκών αγώνων, με την ενίσχυση και τη στήριξη στην πραγματική αριστερά μπορούν να έρθουν ημέρες ελευθερίας, δημοκρατίας και προκοπής.
... και της χαμένης ψήφου
Η κυρίαρχη προπαγάνδα προσπαθεί να μας εκβιάσει με τη θεωρία της χαμένης ψήφου.
Ποια ψήφος, όμως, είναι χαμένη;
- Χαμένη ψήφος είναι αυτή που φέρνει τη φτώχεια, την ανεργία, τη μετανάστευση της νεολαίας, την αρπαγή της λαϊκής κατοικίας, το ξεπούλημα της χώρας.
- Χαμένη ψήφος είναι αυτή που δίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ που υποτάχθηκε στα συμφέροντα της ντόπιας πλουτοκρατίας και των δανειστών. Χαμένη ψήφος είναι αυτή που χαρίζεται στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, τη γνωστή Δεξιά που μόνο συμφορές έφερε στο λαό και τον τόπο μας.
- Χαμένη ψήφος είναι αυτή που δίνεται σε όλους όσοι υπηρετούν αυτούς που καταστρέφουν χώρες και λαούς, τους υποταγμένους στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ. Η ψήφος σε όλους αυτούς, τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και τα μικρότερα συμπληρώματά τους δεν είναι μόνο χαμένη. Είναι ψήφος ενάντια στα συμφέροντα του λαού, ενάντια στη δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία, την προκοπή του τόπου.
Κερδισμένη είναι μόνο η ψήφος της λαϊκής αξιοπρέπειας και περηφάνιας, η ψήφος στους λαϊκούς αγώνες και την πραγματική αριστερά
