Καμιά εμπλοκή της Ελλάδας στα επιθετικά αμερικανονατοϊκά σχέδια
1. Ο ρώσος πρόεδρος μετά την απόφασή του να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία των «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ προχώρησε στο επόμενο βήμα και εξαπέλυσε γενικευμένη πολεμική επίθεση με στόχο απ’ ό,τι φαίνεται να καταστρέψει τις στρατιωτικές δυνάμεις της Ουκρανίας συνολικά, να την διαμελίσει, να ανατρέψει το αντιδραστικό καθεστώς του Κιέβου που εγκαθίδρυσαν οι αμερικανοευρωπαίοι ιμπεριαλιστές με το φασιστικό πραξικόπημα του Μειντάν το 2014, και να επιβάλει ένα νέο καθεστώς ανδρεικέλων που θα υπηρετεί τα συμφέροντα του ρώσικου ιμπεριαλισμού. Με αυτή την πολεμική επίθεση ο Πούτιν επιδιώκει, να «αποστρατιωτικοποιήσει» την Ουκρανία και να την καταστήσει «ουδέτερη» χώρα, μια «νεκρή ζώνη» ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία, αποκλείοντας εκ των πραγμάτων την ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Μια νέα κατάσταση διαμορφώνεται τώρα στην Ανατολική Ευρώπη και στον κόσμο από την στρατιωτική εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, που προκαλεί απότομη κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ( ΗΠΑ, Κίνας, Ρωσίας, ΕΕ) για την αναδιανομή των ζωνών επιρροής και σκοτεινιάζει το διεθνή ορίζοντα, επαναφέροντας την απειλή για γενικευμένο πόλεμο και πυρηνικό αλληλοεκβιασμό.
Τώρα οι λακέδες του Κιέβου εκλιπαρούν τα ξένα αφεντικά τους για «προστασία», αλλά οι αμερικάνοι και ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές τούς εγκαταλείπουν, δεν πρόκειται να εμπλακούν στρατιωτικά με τη Ρωσία για να τους διασώσουν και όλα δείχνουν πως είναι ζήτημα ημερών η κατάρρευση και συνθηκολόγηση της κυβέρνησης Ζελένσκι μπροστά στην καταιγιστική δύναμη πυρός της Ρωσίας.
Η στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία επιταχύνει τη διαμόρφωση μετώπων και συμμαχιών στα στρατόπεδα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και δυναμώνουν οι παράγοντες του πολέμου. Κατά πρώτο ωθούνται οι χώρες της ΕΕ να προσδεθούν ακόμα πιο σφιχτά με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και να περιοριστούν οι μεταξύ τους αντιθέσεις. Και κατά δεύτερο η σημερινή συνεννόηση Κίνας-Ρωσίας από τις εξελίξεις τείνει να μετασχηματιστεί σταδιακά σε στρατιωτικο-πολιτική συμμαχία των δύο μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, καθώς η Ρωσία ωθείται σε όλο και πιο στενή σχέση με την Κίνα για να αντιμετωπίσει την πίεση της Δύσης και τις νέες οικονομικές κυρώσεις που θα της επιβληθούν, όπως ακριβώς συνέβη και με τις οικονομικές κυρώσεις το 2014 για την Κριμαία.
Οι δυτικοί ιμπεριαλιστές με επικεφαλής τις ΗΠΑ καταγγέλλουν τη στρατιωτική επίθεση της Ρωσίας και ανακοινώνουν την επιβολή κυρώσεων, ασκούν πιέσεις και εκβιασμούς επιδιώκοντας να εξαναγκάσουν σε υποχώρηση τον Πούτιν.
2. Οι εκπρόσωποι των ΗΠΑ με απύθμενο θράσος εμφανίζονται τώρα υπερασπιστές της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας, καταδικάζουν τη στρατιωτική επίθεση και δεν αναγνωρίζουν τα όποια «τετελεσμένα» της εισβολής.
Όμως οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές πάνω από δύο δεκαετίες και προκειμένου να θέσουν κάτω από τον έλεγχο και την κυριαρχία τους ολόκληρες χώρες και περιοχές, εξαπέλυσαν κατακτητικούς πολέμους, διαμέλισαν, υποδούλωσαν και κομμάτιασαν χώρες και λαούς, υποκίνησαν την εθνικιστική διαίρεση και αξιοποίησαν τον πιο έξαλλο αντιδραστικό εθνικισμό μεταμφιεσμένοι σε οπαδούς του “δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των εθνών”.
Εμφανίζονται τώρα οι ΗΠΑ να υπερασπίζονται την εθνική και εδαφική κυριαρχία της Ουκρανίας και να καταδικάζουν το διαμελισμό της, όταν η ίδια η Ουκρανία, όπως και μια σειρά άλλα παρόμοια κράτη, είναι δημιούργημα και αποτέλεσμα του διαμελισμού και της διάλυσης της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, τα οποία αποσχίστηκαν και απέκτησαν την “ανεξαρτησία” τους χάρη στην καθοριστική υποστήριξη του ιμπεριαλισμού και εξακολουθούν να επιβιώνουν τα περισσότερα απ’ αυτά με την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική προστασία του.
Ο διαμελισμός της Σοβιετικής Ένωσης, της Γιουγκοσλαβίας και η απόσχιση, η δημιουργία νέων δεκάδων κρατών και κρατιδίων προωθήθηκε τότε από τους ιμπεριαλιστές με το επιχείρημα της εξασφάλισης του “δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των εθνών”, που ήταν στην πραγματικότητα μια ολοφάνερη μεταμφίεση της αστικής, εθνικιστικής και ιμπεριαλιστικής πολιτικής της διαίρεσης και υποδούλωσης των εθνών και των λαών.
Αυτή ακριβώς την κατεύθυνση της διάσπασης και της εθνικής διαίρεσης ενίσχυσε και υποκίνησε τότε με κάθε τρόπο ο ιμπεριαλισμός με στόχο το κομμάτιασμα της Σ. Ένωσης, της Γιουγκοσλαβίας κλπ, κατασκευάζοντας σε πολλές περιπτώσεις νέα κράτη – προτεκτοράτα.
Η κρίση στην Ουκρανία έχει τη βάση της στα εσωτερικά προβλήματα που ξέσπασαν ύστερα από τη διάλυση της Σ. Ένωσης και την ανακήρυξή της σαν ανεξάρτητο κράτος, όμως η κρίση αυτή τροφοδοτήθηκε, οξύνθηκε και πήρε τη σημερινή εκρηκτική της μορφή λόγω της άμεσης ανάμειξης και επέμβασης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Βασικός στόχος των αμερικάνων ιμπεριαλιστών όλο αυτό το διάστημα είναι η πρόσδεση της Ουκρανίας στο φιλοπόλεμο άρμα του ΝΑΤΟ με στήριγμα τους ντόπιους λακέδες τους και ο περιορισμός ή και η εκμηδένιση των ερεισμάτων και της επιρροής της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Από την άποψη αυτή, το κύριο πρόβλημα της Ουκρανίας και του λαού της είναι πρόβλημα ιμπεριαλιστικής ανάμειξης και επέμβασης. Και ενάντια σ’ αυτές τις δυνάμεις πρέπει να κατευθύνεται ο αγώνας της εργατικής τάξης και του λαού της Ουκρανίας. Αγώνας για την απόκρουση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, για την ανατροπή της κυβέρνησης των ανδρεικέλων που εγκαθίδρυσαν, για να μην ενταχθεί η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, για τη συντριβή των φασιστικών δυνάμεων και την ανατροπή συνολικά του καθεστώτος της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας.
Η απάντηση στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα των ΗΠΑ – ΕΕ και στο μαύρο μέτωπο των αντιδραστικών δυνάμεων της κυβέρνησης του Κιέβου δεν μπορεί να δοθεί από μια άλλη ιμπεριαλιστική επίθεση και επέμβαση που εξαπολύεται με τη σημαία του αντικομμουνισμού και του μεγαλορώσικου σωβινισμού.
Αποτελεί μεγάλη αυταπάτη να εναποθέσει τις ελπίδες του ένα μεγάλο τμήμα του λαού της Ουκρανίας για την απόκρουση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στον Πούτιν, που πρωταρχικός του στόχος είναι να εδραιώσει και να διασφαλίσει τα μεγαλοκρατικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα της Ρωσίας πάνω στην Ουκρανία. Ή ακόμα να αξιοποιήσει τα εθνικά αισθήματα του λαού της Ανατολικής Ουκρανίας σαν μοχλό πίεσης, προκειμένου να παζαρέψει με τους αμερικανοευρωπαίους ιμπεριαλιστές έναν ευρύτερο αντιδραστικό συμβιβασμό για τη “διευθέτηση” του ουκρανικού ζητήματος στην πλάτη του λαού της Ουκρανίας.
Τα πραγματικά εθνικά συμφέροντα μπορεί να τα υπερασπίσει η εργατική τάξη της Ουκρανίας, με επικεφαλής τους κομμουνιστές, συνενώνοντας όλους τους εργαζόμενους, τον ουκρανικό λαό ενάντια στον ιμπεριαλισμό, την αντίδραση και το φασισμό, μακριά από εθνικιστικές διαιρέσεις και σωβινισμούς.
3. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν από τις πρώτες που έσπευσε να συνταχθεί με τα ξένα αφεντικά της, ΗΠΑ-ΕΕ, στην αντιπαράθεσή τους με τη Ρωσία. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε: «Στην κρίση της Ουκρανίας η Ελλάδα είναι ευθυγραμμισμένη με τους συμμάχους και με τους εταίρους της».
Με τη νέα στρατιωτική Συμφωνία ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ελλάδα η κυβέρνηση έχει μετατρέψει τη χώρα σε μια απέραντη στρατιωτική βάση-ορμητήριο, όπως επιβεβαιώνει η παράδοση στους αμερικανονατοϊκούς όλων των υποδομών, των αεροδρομίων, των λιμανιών που χρειάζονται για τους επιθετικούς σχεδιασμούς τους στην ευρύτερη περιοχή. Τώρα με το ξέσπασμα της κρίσης στην Ουκρανία μεγάλοι κίνδυνοι κρύβονται πίσω από τη βαθιά εμπλοκή της χώρας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό και στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Όσο αυξάνονται οι «καλές υπηρεσίες» προς τους Αμερικάνους για την περικύκλωση της Ρωσίας, τόσο πληθαίνουν οι προειδοποιήσεις της ρωσικής κυβέρνησης, ειδικά για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, καθιστώντας την στρατιωτικό στόχο.
Η κρίση στην Ουκρανία προκάλεσε έκτακτη σύσκεψη του ΚΥΣΕΑ, η οποία εκτός από στρατιωτικά ζητήματα συζήτησε και για την επάρκεια σε φυσικό αέριο, αναδεικνύοντας το μεγάλο πρόβλημα της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας και των σοβαρών κινδύνων που προκαλεί στην ασφάλεια εφοδιασμού ο υφιστάμενος ενεργειακός σχεδιασμός.
Ο λαός μας πρέπει να δυναμώσει τον αντιπολεμικό- αντιιμπεριαλιστικό του αγώνα, να απαιτήσει να μην υπάρξει καμιά εμπλοκή της Ελλάδας στα αμερικανονατοικά επιθετικά σχέδια στην ευρύτερη περιοχή, παλεύοντας για την έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, για το διώξιμο των αμερικάνικων βάσεων, για την ειρήνη και τη φιλία των λαών.
