Ο κορωνοϊός άλλαξε με γρήγορους ρυθμούς την ατζέντα και την πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα. Το ευρύτερο κοινωνικό κλίμα βαραίνει. Το έδαφος στρώθηκε από νωρίς, ήδη από τον περασμένο Δεκέμβρη, όταν με συντονισμένο τρόπο τα διεθνή και από κοντά τα εγχώρια ΜΜΕ διαμόρφωναν κλίμα και συνθήκες πανικού και τρομοκράτησης για τον ιό που χτύπησε την Κίνα, ξεσηκώνοντας τότε, με εμφανή σκοπιμότητα, μια αντικινέζικη εκστρατεία.
Η εξάπλωση του ιού και οι δυσμενείς διαστάσεις που προσλαμβάνει στις χώρες του δυτικού κόσμου, με επίκεντρο τώρα την Ιταλία, φέρνουν στο προσκήνιο της επικαιρότητας τα τραγικά αδιέξοδα του συστήματος υγείας, αλλά και τη γενικότερη κρίση του -κατά τα άλλα- αναπτυγμένου καπιταλιστικού κόσμου.
Η γειτονική χώρα μετρά ήδη 15.000 περίπου κρούσματα και περισσότερους από 1.000 θανάτους. Οι ιταλικές αρχές παραδέχονται πως αυτά τα μεγέθη έχουν φτάσει το δημόσιο σύστημα υγείας στα όριά του, με αποτέλεσμα να απομακρύνουν, άρον-άρον, από τα νοσοκομεία, τους πιο ηλικιωμένους νοσούντες (άνω των 80 ετών) για να περιθάλψουν νεότερες ηλικίες. Στη χώρα των 60 εκατομμυρίων ανθρώπων, των 2 περίπου τρις ΑΕΠ, του πλούσιου και βιομηχανικά ανεπτυγμένου Βορρά, αντί για δυνατότητα καθολικής και ουσιαστικής δημόσιας περίθαλψης και στήριξης των ανθρώπων που νοσούν, το αντίδοτο στον ιό είναι η επιβολή μιας πρωτόγνωρης κατάστασης «έκτακτης ανάγκης» και γενικευμένων απαγορεύσεων, η κυριολεκτική καταδίκη δεκάδων και εκατοντάδων ανθρώπων σε θάνατο, σε συνθήκες απομόνωσης και εγκατάλειψης, όπως καταγγέλλουν οι ιταλοί γιατροί. Αυτή η πολιτική αποτελεί την πραγματική όψη και έκφραση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Αν αυτά συμβαίνουν στη γειτονική Ιταλία, μοιραία γεννιούνται τα ανάλογα ερωτήματα για τη χώρα μας που βρέθηκε, την τελευταία δεκαετία, αντιμέτωπη με τις βάρβαρες συνέπειες της μνημονιακής θύελλας, την κατεδάφιση του δημόσιου συστήματος υγείας με κλείσιμο και συγχώνευση νοσοκομείων. Τι ακριβώς θα συμβεί αν η μετάδοση και εξάπλωση του κορoνοϊού αποκτήσει γενικευμένες διαστάσεις, όπως μάλιστα αναμένουν οι επίσημοι κρατικοί φορείς; Ποια είναι τα λεγόμενα όρια του δικού μας δημόσιου συστήματος υγείας; Τα στοιχεία που δημοσιεύει η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) είναι χαρακτηριστικά και μιλούν από μόνα τους. Τα δεδομένα αυτά δεν διαψεύδονται από την κυβέρνηση, αντίθετα τα αποδέχεται με σιωπηρό τρόπο.
Στην υποτιθέμενη μεταμνημονιακή Ελλάδα της κατεδάφισης και της ισοπέδωσης του δημόσιου συστήματος υγείας, οι ελλείψεις και τα κενά στα δημόσια νοσοκομεία ξεπερνούν τις 30.000 σε γιατρούς και νοσηλευτές. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τη διασταύρωση των στοιχείων με τα οργανογράμματα των νοσοκομείων. Οι κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ έβαλαν λουκέτο σε μια σειρά από νοσοκομεία την πενταετία 2010-15, ιδιαίτερα στην Αττική, που άλλωστε στριμώχνεται και ο μισός πληθυσμός της χώρας. Παρά την αναμενόμενη αύξηση των κρουσμάτων το επόμενο διάστημα, παραμένουν κλειστές 100 ΜΕΘ σε νοσοκομεία της Αττικής, δίχως προσωπικό για να τις λειτουργήσει. Οι πρωτοβάθμιες μονάδες υγείας και τα κέντρα υγείας είναι στην πραγματικότητα αποδεκατισμένα και σε καθεστώς εγκατάλειψης, χωρίς προσωπικό και υποδομές. Στον ίδιο δρόμο βάδισε και ο ΣΥΡΙΖΑ κατά την περίοδο της διακυβέρνησής του. Στο όνομα της τήρησης των δημοσιονομικών στόχων και των πρωτογενών πλεονασμάτων, της απαρέγκλιτης εφαρμογής των μνημονιακών μέτρων, όλες οι κυβερνήσεις θυσίασαν την Υγεία, όπως και τα υπόλοιπα δημόσια αγαθά, της Παιδείας και της Πρόνοιας, ως άλλες “Ιφιγένειες”, για να μην πέσει -τάχα- η χώρα στα βράχια.
Απέναντι στα αδιέξοδα αυτά και μπροστά στην προοπτική της εξάπλωσης της νέας νόσου, η κυβέρνηση εξαγγέλλει μέτρα της τελευταίας στιγμής για την ενίσχυση -τάχα- του δημόσιου συστήματος υγείας, που δεν φτάνουν ούτε στο ελάχιστο να καλύψουν τόσο τις πάγιες όσο και τις νέες αυξημένες ανάγκες που θα προκύψουν το επόμενο διάστημα. Αντί για μέτρα πλήρους και ουσιαστικής στήριξης του δημόσιου συστήματος των νοσοκομείων και των πρωτοβάθμιων μονάδων, τόσο σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό όσο και σε υποδομές, που έπρεπε να είχαν παρθεί έτσι κι αλλιώς πολύ καιρό πριν, η κυβέρνηση εγκαινιάζει μια άκρως επικίνδυνη πολιτική που επιχειρεί να συγκαλύψει και να αθωώσει τα τραγικά και εγκληματικά αδιέξοδα στα οποία βρίσκεται η δημόσια υγεία.
Εδώ και μέρες, όλη η ελληνική κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια συντονισμένη κυβερνητική προπαγάνδα που επιχειρεί, αντί για αναγκαία μέτρα πρόληψης, να σπείρει τον τρόμο και τον πανικό με αρωγό τα μέσα ενημέρωσης. Από τη μια πλευρά η παρουσίαση των διαστάσεων του προβλήματος, η διόγκωση των χαρακτηριστικών του και η έκταση με την οποία προβάλλονται οι συνέπειές του, δημιουργούν κλίμα πως βρισκόμαστε μπροστά σε μια απειλή κοινωνικού αφανισμού.
Τα όποια απαγορευτικά μέτρα παίρνουν οι κυβερνήσεις -και η ελληνική κυβέρνηση-, στο όνομα της πρόληψης και θωράκισης της δημόσιας υγείας, έχουν να κάνουν όχι μονάχα με υγειονομική «καραντίνα», αλλά παραπέμπουν και σε πολιτική και κοινωνική «καραντίνα», προσιδιάζουν με ασκήσεις προσομοίωσης σε συνθήκες γενικής απαγόρευσης και παράλυσης των λαϊκών αντιδράσεων. Καθημερινά εξαγγέλλονται νέα περιοριστικά και απαγορευτικά μέτρα. Ο Άρειος Πάγος μάλιστα ζήτησε την επιβολή ποινών φυλάκισης για όσους δεν συμμορφώνονται στα μέτρα απαγόρευσης. Η κυβέρνηση επιχειρεί υποδόρια να εμπεδώσει ένα καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» στην κοινωνία και ιδιαίτερα στα πλατιά λαϊκά στρώματα δοκιμάζοντας έτσι τις κοινωνικές αντοχές. Πληροφορίες διαρρέουν πως τις επόμενες μέρες νευραλγικό ρόλο για την αντιμετώπιση του προβλήματος θα αναλάβουν ο στρατός και η αστυνομία…
Από την άλλη πλευρά, τα κυβερνητικά στελέχη προετοιμάζουν το κλίμα για τις συνέπειες που θα έχει μια νέα παγκόσμια οικονομική κρίση ίδια και χειρότερη από αυτή του 2008. Η κυβέρνηση μεταφράζει το δόγμα αυτό και το προσαρμόζει στα εγχώρια δεδομένα κάνοντας λόγο για σημαντικές και δυσάρεστες επιπτώσεις που θα επιβαρύνουν την οικονομία, σκιαγραφώντας έτσι ένα νέο μελλοντικό γύρο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων, όμοιων με αυτά που βίωσαν τα λαϊκά στρώματα τη δεκαετία των μνημονίων, με πρόσχημα αυτή τη φορά την απειλή της δημόσιας υγείας και την ανάγκη στήριξής της.
Καθώς η εξάπλωση του κορονοϊού παίρνει τη μορφή μιας παγκόσμιας πλέον απειλής, το βαθιά αντιλαϊκό πρόσωπο του βάρβαρου και σάπιου εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος αποκαλύπτεται με τραγικό τρόπο.
13-03-2020
Γραφείο Τύπου του Μ-Λ ΚΚΕ
