Ραγδαίες και ιδιαίτερα κρίσιμες είναι οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο μετά την εισβολή της Τουρκίας στη Βόρεια Συρία, ένα μόλις μήνα μετά τις «περίεργες» επιθέσεις στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της σαουδαραβικής Aramco και την κλιμάκωση της έντασης στην Αραβική Χερσόνησο και τον Περσικό Κόλπο. Ένα εξαιρετικά επικίνδυνο σκηνικό στήνεται, με επέκταση και κλιμάκωση των πολεμικών επιχειρήσεων, πάνω στο έδαφος του εντεινόμενου σφοδρού ανταγωνισμού των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας πρωτίστως, αλλά και Γερμανίας, Γαλλίας, Βρετανίας) και με την εμπλοκή και των άλλων ισχυρών περιφερειακών δυνάμεων πλην της επιτιθέμενης Τουρκίας (Ιράν, Σαουδικής Αραβίας, Ισραήλ).
Αυτή τη στιγμή, η εδαφική κυριαρχία της Συρίας έχει, για άλλη μια φορά, βάναυσα παραβιαστεί από τον τουρκικό στρατό που επιχειρεί -έμπρακτα πλέον- την κατάλυση της Συνθήκης της Λοζάνης η οποία ορίζει τα σύνορα στην περιοχή, ο ηρωικά μαχόμενος κουρδικός λαός σφαγιάζεται και διώκεται από τα πατρογονικά του εδάφη σε μια επιχείρηση αλλοίωσης των πληθυσμιακών τους χαρακτηριστικών, μια μεγάλη κινητικότητα επικρατεί στα στρατόπεδα των δυνάμεων που διαγκωνίζονται για τον έλεγχο της περιοχής, ανατροπές συντελούνται, αναδιατάξεις και νέες ισορροπίες διαμορφώνονται, η αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα κορυφώνεται.
Με τις ΗΠΑ διχασμένες εσωτερικά όσο ποτέ -και όσον αφορά τη στήριξη της τουρκικής εισβολής από τον Τραμπ, με μια σχετική εξασθένιση της θέσης τους και της δυνατότητας επιβολής των σχεδιασμών τους στην περιοχή ύστερα από 20 σχεδόν χρόνια εξαπόλυσης συνεχών κατακτητικών πολέμων, με τη Ρωσία να έχει αναδειχθεί στον κύριο παράγοντα που καθορίζει πλέον -σε αυτή τη φάση- τις εξελίξεις στη Συρία, υπονομεύοντας σταθερά και σταδιακά τον κυρίαρχο -πριν- ρόλο των ΗΠΑ, οι διεθνείς συνθήκες δυναμικής αμφισβήτησης της παγκόσμιας αμερικανικής πρωτοκαθεδρίας από τους κύριους ανταγωνιστές τους (Κίνας και Ρωσίας) ενισχύονται. Οι ΗΠΑ, η μοναδική υπερδύναμη στον κόσμο, αντιμέτωπες με την προοπτική απώλειας της ηγεμονικής τους θέσης, δοκιμάζονται από βαθύ διχασμό που διατρέχει τα κέντρα εξουσίας, από δυσκολία σαφούς και σταθερού επαναπροσδιορισμού της στρατηγικής και τακτικής τους που οδηγεί σε αντιφάσεις και παλινωδίες. Η αλματωδώς αναπτυσσόμενη οικονομικά Κίνα -δεύτερη ισχυρότερη οικονομία σήμερα- εξοπλίζεται με φρενήρεις ρυθμούς, διεκδικώντας ισχυρό παγκόσμιο ρόλο. Και η Ρωσία επανακάμπτει, με αξιώσεις και «επιτυχίες», στην ιμπεριαλιστική αρένα. Η αστάθεια, η ρευστότητα, οι σφοδροί ανταγωνισμοί και η συγκρουσιακή προσέγγιση έχουν επικρατήσει πλέον σε πλανητικό επίπεδο, καθώς διανύουμε τον 21ο αιώνα των τεράστιων γεωπολιτικών ανακατατάξεων και ανατροπών. Μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση για τους λαούς όλου του κόσμου παγιώνεται.
Εθνικιστικός παροξυσμός και ιμπεριαλιστική απειλή
Και ενώ η τουρκική εισβολή στη Συρία είναι σε πλήρη εξέλιξη, οι Τούρκοι ιθύνοντες -σε έναν εθνικιστικό επιθετικό παροξυσμό και προς δυσμάς- παρουσιάζουν χάρτες που επεκτείνουν τα σύνορά τους συμπεριλαμβάνοντας την Κύπρο, τη Θράκη, νησιά του Αιγαίου. Η προκλητική επίδειξη της «γαλάζιας πατρίδας» και οι αναφορές στο ένδοξο οθωμανικό παρελθόν είναι πλέον συχνότατες. «Δεν θέλουμε να πάρουμε τα εδάφη κανενός, παίρνουμε όμως ό,τι μας ανήκει», δηλώνει -με έπαρση- ο Τούρκος υπουργός Άμυνας. Πριν από λίγες ημέρες, είχε επαναλάβει πως «θα προστατεύσουμε τα δικαιώματα των τουρκοκύπριων αδελφών μας, όπως κάναμε το 1974»…
Η τουρκική ολιγαρχία δεν περιορίζεται σε λεκτικές μόνο απειλές αμφισβήτησης των υφιστάμενων συνόρων. Κλιμακώνει ανησυχητικά και τις στρατιωτικές προκλήσεις. Οι παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη και οι παραβάσεις του ελληνικού FIR στο «γκριζαρισμένο» Αιγαίο αυξάνονται σε συχνότητα και ένταση. Τα τουρκικά γεωτρύπανα παραβιάζουν κατάφωρα τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Συνθήκη της Λοζάνης αμφισβητείται ευθέως, επίσημα, επίμονα, με απειλές και κινήσεις, και με τα όπλα τώρα στη Συρία.
Επιπλέον, με ένα πρωτοφανούς κλίμακας εξοπλιστικό πρόγραμμα, η τουρκική ολιγαρχία οικοδομεί μια πολεμική μηχανή μεγάλης ισχύος, σε αέρα και θάλασσα, υπογραμμίζοντας και δρομολογώντας τη νέα -πιο επιθετική- φάση του τουρκικού επεκτατισμού.
Σε αυτό το εύφλεκτο σκηνικό, το κυπριακό εισέρχεται -εκ νέου- σε κρίσιμη φάση ανοιχτών διχοτομικών «λύσεων» κάτω από απειλές ενός νέου «Αττίλα», το δε ογκούμενο προσφυγικό ρεύμα μετατρέπεται σε όχημα ποικίλων εκβιασμών.
Ταυτόχρονα, στις θάλασσες και τα «οικόπεδα» του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου συνωστίζονται οι πολεμικοί στόλοι των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και οι πολυεθνικές τους, ξετυλίγονται επιθετικοί σχεδιασμοί, κλιμακώνεται η αντιπαράθεσή τους, δημιουργούνται εξαιρετικά επικίνδυνες -για την ειρήνη- συνθήκες.
Και στην Αθήνα -την πρωτεύουσα του «πυλώνα σταθερότητας» στην ευρύτερη περιοχή, όπως κομπάζει σύσσωμο το εδώ αστικό πολιτικό σύστημα-, την κρίσιμη αυτή συγκυρία, παρέλασαν κορυφαίοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ. Πομπέο και Ρίκερ (Αμερικανός υπουργός και υφυπουργός Εξωτερικών αντίστοιχα), Στόλτενμπεργκ (γ.γ. του ΝΑΤΟ), Ντράγκι (απερχόμενος διοικητής της ΕΚΤ), Ζεεχόφερ και Καστανέρ (υπουργοί Εσωτερικών Γερμανίας και Γαλλίας αντίστοιχα), Μοσκοβισί (απερχόμενος επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων της ΕΕ).
Όλοι αυτοί δεν ήρθαν για καλό εδώ. Ήρθαν για να προωθήσουν ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Ήρθαν για να ενισχύσουν και επεκτείνουν τις αμερικανονατοϊκές βάσεις, να εξασφαλίσουν πάσης φύσεως «διευκολύνσεις», να επιβεβαιώσουν την πειθήνια υποταγή της ελληνικής κυβέρνησης στους επιθετικούς αμερικανονατοϊκούς σχεδιασμούς και για την αναχαίτιση της «κακόβουλης» ρωσικής και κινεζικής επιρροής, όπως ανοιχτά διακηρύσσουν. Ήρθαν για τις περιβόητες «επενδύσεις» των πολυεθνικών τους, για να αρπάξουν -δηλαδή- τη δημόσια περιουσία και τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου της χώρας μας, για να δημιουργήσουν συνθήκες ελέγχου των ενεργειακών δρόμων.
Και «αντάμειψαν» τους εδώ υποτακτικούς τους με αδιάφορες φιλοφρονήσεις, ανέξοδες υποσχέσεις, αλλά και αμφίσημες δηλώσεις και υπεκφυγές. Η «αξία» των όποιων θετικών δηλώσεών τους, της όποιας «στήριξης», φαίνεται τώρα στα πολεμικά μέτωπα της Συρίας…
Οι «λύκοι» και οι υποτελείς
Μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση για τη χώρα και το λαό μας διαμορφώνεται. Πολύ περισσότερο, όταν η κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη συνεχίζει, πειθήνια, την πάγια πολιτική της ελληνικής ολιγαρχίας και όλων των κυβερνήσεών της, υποταγής απέναντι στους ισχυρούς, κατευνασμού και υποχωρήσεων απέναντι στην τουρκική επεκτατικότητα. Όταν μετατρέπει την Ελλάδα σε πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, την εμπλέκει στη δίνη των ενισχυόμενων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή και των αμερικανονατοϊκών πολεμικών σχεδιασμών. Όταν σκορπίζει ψευδαισθήσεις και εφησυχασμό για την τρέχουσα πραγματικότητα και τους διαγραφόμενους κινδύνους και ταυτόχρονα προστρέχει και εναποθέτει τη «λύση» των προβλημάτων στους ιμπεριαλιστές «προστάτες» της. Όταν, πολύ περισσότερο, παρουσιάζει τους «λύκους» σαν θεματοφύλακες και εγγυητές των ελληνικών και κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων και συμφερόντων.
Όσο και αν η κυβέρνηση ΝΔ, όπως και η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθεί να παρουσιάσει την Ελλάδα σαν παράγοντα «σταθερότητας» και «ασφάλειας» και τις εξελίξεις σαν «ευκαιρία αναβάθμισής» της, η πραγματικότητα είναι πως η χώρα μας γίνεται όλο και πιο ευάλωτη. Η ασφυκτικότερη πρόσδεση της Ελλάδας στο αμερικανικό άρμα και την επιθετική τους πολιτική δεν αποτρέπει αλλά τροφοδοτεί επικίνδυνες για το λαό μας εξελίξεις.
Δεν υπάρχει ειρήνη, ασφάλεια και σταθερότητα κάτω από την ιμπεριαλιστική ομπρέλα. Μόνο καταπάτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, διαρκής απειλή πολέμου και καταστροφής.
Ο κοινός αντιπολεμικός, αντιιμπεριαλιστικός αγώνας των λαών της περιοχής, η σταθερή καταδίκη του αντιδραστικού εθνικισμού και επεκτατισμού των κυρίαρχων τάξεων, είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να οδηγήσει στην κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και την οριστική απαλλαγή από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά.
