Ο κόσμος της πραγματικής αριστεράς δεν θολώνει και δεν υποκύπτει στα διλήμματα και τους εκβιασμούς της κάλπης. Γιατί, για την πραγματική αριστερά και τη μαρξιστική κοσμοθεωρία οι ιστορικές και κοινωνικές εξελίξεις, δεν μπορεί απλοϊκά να ορίζονται ως το αποτέλεσμα της βούλησης κάποιων ηγετών, όπως στην προκειμένη περίπτωση του Τσίπρα και του Μητσοτάκη.
Τον ιστορικό τροχό τον κινεί η πάλη των τάξεων. Δηλαδή, το τι συμβαίνει και θα συμβεί στην Ελλάδα το επόμενο διάστημα θα κριθεί από το επίπεδο των συσχετισμών και της ανάπτυξης του λαϊκού κινήματος! Από αυτή την άποψη είναι σίγουρα ανιστόρητη η ανάγνωση των «διαφορετικών» κοινωνικών εξελίξεων στην Ελλάδα, απλά, από τις προεκλογικές διακηρύξεις των δύο αρχηγών και τα -προεκλογικά πάντα- προγράμματα των κομμάτων. Πρώτον, γιατί περιέχουν ψεύτικες διακηρύξεις και δεύτερον, γιατί αυτή η ανάγνωση αγνοεί τον καθοριστικό παράγοντα του επιπέδου της ταξικής πάλης.
Η αστική ανάλυση ερμηνεύει την ιστορική κίνηση ως προϊόν προσωπικών αποφάσεων και επιδιώξεων. Σύμφωνα με αυτήν ο Τσαλδάρης και ο Μεταξάς έφτιαξαν την κοινωνική ασφάλιση (ΙΚΑ), ο Καραμανλής νομιμοποίησε το κομμουνιστικό κόμμα, ο Παπανδρέου έκλεισε αμερικάνικες βάσεις… και ο Τσίπρας αναίρεσε τις διαθεσιμότητες-απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων. Πρόκειται για μια βαθιά εσφαλμένη και τελικά αντιδραστική ανάγνωση της ιστορίας.
Για την πραγματική αριστερά πίσω από κάθε γεγονός υπάρχουν επεισόδια ταξικών αναμετρήσεων και κοινωνικών συγκρούσεων. Υπάρχουν οι συσχετισμοί και οι πιέσεις προς τους κυρίαρχους και τους διαχειριστές του συστήματος. Και μόνο έτσι μπορεί πραγματικά να ερμηνευτεί κάθε κοινωνική μεταβολή. Για όλες τις παραπάνω κατακτήσεις απαιτήθηκαν μεγάλοι εξωκοινοβουλευτικοί αγώνες. Η κοινοβουλευτική επικύρωση αυτών των αιτημάτων υπήρξε απλά το αποτέλεσμά τους. Όποιος παρακάμπτει αυτή την αλήθεια και «ξεχνάει» τα όσα προηγήθηκαν κάθε θετικού για το λαό μέτρου, όποιος αποκρύπτει σήμερα τη σημασία των λαϊκών αγώνων, είναι στην πραγματικότητα εχθρός των λαϊκών συμφερόντων. Ο ελληνικός λαός πρέπει στη σημερινή συγκυρία να χτίσει τη σκέψη του πάνω στη μεγάλη αλήθεια, ότι τίποτα δεν χαρίστηκε -όλα κατακτήθηκαν με αγώνες!
Οι ρεφορμιστές, βυθισμένοι στις εκλογικές αυταπάτες, στην πραγματικότητα ταυτίζονται με την αντιδραστική, αστική ανάγνωση της ιστορίας, την έχουν ανάγκη και την πριμοδοτούν. Με βάση αυτή, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν επιδοθεί το τελευταίο διάστημα στην προσπάθεια επιβολής ενός κάλπικου εκλογικού διλήμματος. Λένε ότι αν παραμείνουν αυτοί στην εξουσία, το φιλολαϊκό πρόγραμμα θα αποδώσει και θα έρθουν καλύτερες μέρες, ενώ αν έρθει ο Μητσοτάκης θα υπάρξει οπισθοδρόμηση και θα εφαρμοστεί η αντιλαϊκή του πολιτική.
Αν ο λαός εγκλωβιστεί σε αυτήν τη λογική και στις πιέσεις που του ασκεί η κυρίαρχη προπαγάνδα, είναι βέβαιο ότι θα βρεθεί αντιμέτωπος με την αντιλαϊκή πολιτική των μνημονίων, όποιος και αν είναι ο επόμενος διαχειριστής. Άλλωστε και οι δύο μεγάλοι δελφίνοι της εξουσίας, φορείς της εξάρτησης και της υποτέλειας, εφάρμοσαν τα ίδια μνημόνια, δεσμεύτηκαν και δεσμεύονται με τις υπογραφές τους στην υπηρέτηση της ίδιας πολιτικής.
Πρόκειται σαφώς για δύο κόμματα που έχουν διαφορετική ρητορική και ίσως διαφορετικές προθέσεις. Ο Τσίπρας ισχυρίζεται ότι για την προστασία και τη στήριξη των μεταναστών τους περιορίζει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων. Ο Μητσοτάκης θα το κάνει με το ακροδεξιό πρόσχημα της ασφάλειας των Ελλήνων. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση οι πρόσφυγες βρίσκονται και θα βρίσκονται αναίτια φυλακισμένοι στα συρματοπλέγματα που φτιάχνονται με τα κονδύλια και τις οδηγίες της ΕΕ. Ο Τσίπρας μιλάει για πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, ενώ η ΝΔ του Μητσοτάκη δεκαετίες τώρα είναι επίσημος υμνητής της προσκόλλησης-υποτέλειας στο δυτικό ιμπεριαλισμό. Και ο ένας και ο άλλος, όπως αποδείχθηκε, ως κοινοί λακέδες της Δύσης, είναι έτοιμοι να ξεπλύνουν τον Τραμπ και τους ταγούς των Βρυξελλών και να υπηρετήσουν την εγκληματική τους πολιτική σε βάρος των λαών του κόσμου, όπως και του ελληνικού. Και οι δύο ορκίζονται στις δημοκρατικές αρχές και αξίες, αλλά κανένα πρόβλημα δεν έχουν κάτω από τις επιταγές των ξένων αφεντικών να γίνονται κολλητοί του φασίστα-εγκληματία Νετανιάχου, του Σίσι και όποιου άλλου επιβάλλουν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα που υπηρετούν.
Δεν χρειάζεται να αναφερθεί κανείς σε όλους τους τομείς της πολιτικής ζωής, για να πιστοποιήσει το αυταπόδεικτο. Αυτό που βίωσε και βιώνει ο ελληνικός λαός εδώ και χρόνια. Ότι, δηλαδή, όποιες και αν είναι οι διαφορές στο περιτύλιγμα, επί της ουσίας, η πολιτική που ακολούθησε και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ίδια με αυτήν της ΝΔ, γιατί ακριβώς δεσμεύεται από τις ίδιες κατευθύνσεις και επιταγές που έχουν από κοινού υπογράψει. Άλλωστε, κανείς δεν μπορεί να ξεχνάει ότι η πολιτική που εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή που δικαίωσε και ανέστησε τη ΝΔ. Και αυτό συνέβη επειδή, παρά τις όποιες μικροδιαφορές στον πυρήνα της, δεν είναι άλλο παρά η ίδια βάρβαρη μνημονιακή πολιτική. Κι αυτό από μόνο του αποτελεί και την καθαρή απάντηση στο πλαστό δίλημμα του ΣΥΡΙΖΑ. Η απάντηση στο νεοφιλελευθερισμό, δεν μπορεί να βρίσκεται και δεν βρίσκεται στην πολιτική που νεκρανάστησε τον… νεοφιλελευθερισμό.
Η συνέχιση και η επέκταση της αντιλαϊκής μνημονιακής πολιτικής που εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι το αποτέλεσμα της υποχώρησης του κινήματος, που σηματοδότησε η άνοδός του στην εξουσία και η αμαύρωση της αριστεράς από τους λαθρεπιβάτες του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή ακριβώς η υποχώρηση του κινήματος και ταυτόχρονα η δικαίωση της δεξιάς πολιτικής από δυνάμεις με «αριστερούς» τίτλους, είναι που δίνουν το «δικαίωμα» στα αποθρασυνόμενα –σίγουρα- στελέχη της ΝΔ να περιγράφουν με τις ακραίες δηλώσεις τους ένα ακόμη πιο δυσοίωνο μέλλον. Οι κάλπες των ευρωεκλογών δεν δημιούργησαν τους αρνητικούς συσχετισμούς, απλά τους φωτογράφησαν. Για τους ίδιους λόγους οι κάλπες των βουλευτικών εκλογών δεν μπορούν από μόνες τους να «ανατρέψουν» αυτούς τους αρνητικούς συσχετισμούς. Αυτή η ερμηνεία των κοινωνικών εξελίξεων βρίσκεται σίγουρα μακριά από τις κραυγές των «παρθενογεννημένων» αστέρων της ΝΔ, αλλά και από τις θλιμμένες «αντιμνημονιακές» εκκλήσεις των κυβερνητικών στελεχών. Είναι όμως αυτή που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Και γι’ αυτό, την «δεξιά επέλαση» δεν μπορεί να τη σταματήσει η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί πολύ απλά είναι αυτή που τη δικαίωσε και την αναγέννησε. Είναι αυτή που κάθε μέρα τής στρώνει το δρόμο! Φρένο στη δεξιά αντιδραστική πολιτική μπορούν να βάλουν μόνο οι λαϊκοί αγώνες. Αυτό είναι το μεγάλο «δίλημμα» που έχει να απαντήσει και στην κάλπη ο κόσμος της αριστεράς. Πρέπει με την ψήφο και τη στάση του να διατρανώσει και να ενισχύσει αυτή την αλήθεια, που οι δυνάμεις της δεξιάς, του ρεφορμισμού και της σοσιαλδημοκρατίας θέλουν να θάψουν. Κάθε άλλη ψήφος θα είναι «χαμένη».
Κόντρα στους ρεφορμιστικούς ιστούς των εκλογικών αυταπατών να στηριχτούν οι δυνάμεις της αντίστασης και της ελπίδας. Η ανάγκη των καιρών επιτάσσει να ενισχυθούν οι δυνάμεις που πιστεύουν και με τη στάση τους αποδεικνύουν ότι οι λαϊκοί αγώνες μπορούν να νικήσουν!
