ΟΝΝΕΔ: Μαθήματα (Νέας) Δημοκρατίας

Τρεις μήνες αφού αναλάμβανε το τιμόνι της ΝΔ τον Ιανουάριο του 2016, ο Κυριάκος Μητσοτάκης με συνοπτικές -δημοκρατικές- διαδικασίες διέλυε κυριολεκτικώς εν μία νυκτί τη νεολαία του κόμματός του, καθότι, όπως σημείωνε και ο ίδιος, δεν θα ήταν δυνατό να ανεχθεί «μια ΟΝΝΕΔ μηχανισμών η οποία θα αναπαρήγαγε τις παθογένειες του χθες».
Καλώς ή κακώς, το επίπεδο της σήψης στο εσωτερικό της νεολαίας του κόμματος δεν αναλύθηκε περισσότερο, και τα ΜΜΕ περιορίστηκαν σε θολές περιγραφές για εκλογικές δοσοληψίες, παρατυπίες στο όριο της προκλητικής νοθείας, και για μια «νοσηρή ατμόσφαιρα» κατά την ακριβή φράση του ίδιου του αρχηγού της ΝΔ. Όλα αυτά τον υποχρέωναν στην απόφαση να προτιμήσει να καταλύσει τη γαλάζια νεολαία και να δώσει τέλος στη …νεανική διαπλοκή. «Οι εικόνες απαξίωσης της ΟΝΝΕΔ στο συνέδριο της ιστορικής νεολαίας της παράταξης εκπέμπουν παρακμή και τέλος εποχής» παρατηρούσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και εκκινούσε να πατάξει τα συμφέροντα, ξεκινώντας από τον προβεβλημένο, μέχρι τη στιγμή εκείνη, γραμματέα της ΟΝΝΕΔ, Α. Παπαμιμίκο, τον οποίο και εξωθούσε σε παραίτηση. Ο τελευταίος, αποχωρούσε με αρκετές μπηχτές, αρκετά σαφείς: «Κάποιοι προσπαθούν από το πρωί να βρουν τρόπο να με διαγράψουν (…) χωρίς να μπορούν να βρουν τίποτα σε βάρος μου… Παραιτούμαι για να διευκολύνω τον Κυριάκο Μητσοτάκη…». Στη συνέχεια, και για να αποφύγει περισσότερη χρονοτριβή στη σύγκρουσή του με τη διαπλοκή, ο αρχηγός της ΝΔ διέγραψε κατευθείαν τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ, Β. Γεωργιάδη, χωρίς να περιμένει την παραίτησή του, με τον τελευταίο επίσης να δηλώνει με νόημα: «Δεν γνωρίζω γιατί διαγράφηκα, αφού ουδέποτε κλήθηκα σε κανένα πειθαρχικό όργανο, επειδή προφανώς τα όργανα και το καταστατικό για κάποιους δεν έχουν καμία αξία»…
Ως επιστέγασμα της -δημοκρατικής- κάθαρσης που επέβαλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη νεολαία του κόμματός του, (ξανά) με ατομική του απόφαση, απαγορεύτηκε η συμμετοχή οποιουδήποτε αντιπροσώπου από το συνέδριο της ΟΝΝΕΔ στο 10ο τακτικό συνέδριο της ΝΔ. Περισσότερο δημοκρατικός, πεθαίνεις.

Ένα εξάμηνο μετά, λειτουργώντας δημοκρατικά …χωρίς νεολαία, η ΝΔ, δηλαδή αυτοπροσώπως ο Κ. Μητσοτάκης, έκρινε ότι είχαν ωριμάσει πλέον οι συνθήκες για ένα συνέδριο της γαλάζιας νεολαίας χωρίς παρατράγουδα, για ένα «συνέδριο επανίδρυσης της ΟΝΝΕΔ», όπως και ονομάστηκε.
Αυτή τη φορά, οι υποψήφιοι είχαν την έγκριση του Προέδρου της ΝΔ (με άλλα λόγια, δεν ήταν ούτε Σαμαρικοί, ούτε Καραμανλικοί), γεγονός που αποτελούσε και εγγύηση της ομαλής δημοκρατικής διεξαγωγής του συνεδρίου και των εκλογών. Τα κριτήρια αξιολόγησης και προώθησης των υποψηφίων φαίνεται ότι τα όρισε ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ εξελέγη ο Κ. Δέρβος, ο οποίος και εργάστηκε περισσότερο πάνω στις υποσχέσεις και τους σχεδιασμούς τους οποίους έκανε (μέσω twitter) ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, οραματιζόμενος ένα φυτώριο νέων στελεχών στην ΟΝΝΕΔ έτοιμα να προωθηθούν (να ανταμειφθούν) σε ανώτερα κλιμάκια:

«Θέλω την ενεργό συμμετοχή σας. Θέλω να σας δω στο μητρώο πολιτικών στελεχών. Θέλω η επόμενη κοινοβουλευτική μας ομάδα να είναι η νεώτερη στην ιστορία της μεταπολίτευσης. Σας θέλω στην πρώτη γραμμή» (υπογραφή: Κ. Μητσοτάκης).

Στο 12ο Συνέδριο της ΟΝΝΕΔ, το οποίο πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 2019, οι διαδικασίες απλοποιήθηκαν ακόμη περισσότερο. Βρέθηκε συνολικά μόνον ένας υποψήφιος, ο Π. Μαρινάκης (με την υποψηφιότητά του να υπογράφεται από το 87% των συνέδρων) και δεν απαιτήθηκαν κάλπες και εκλογικά τρεχάματα. Ο Π. Μαρινάκης έτρεξε μόνος, και βγήκε πρώτος. Η καλή εικόνα της γαλάζιας όσο και δημοκρατικής νεολαίας θα μπορούσε να φτάσει στο απόγειό της, αν δεν τραυματιζόταν ελαφρώς από το δημόσιο αντιμεταναστευτικό παραλήρημα της Φ. Νικητοπούλου, προέδρου της ΟΝΝΕΔ Πεντέλης, λίγες μόλις ημέρες μετά τον περίπου εκλογικό θρίαμβο του Π. Μαρινάκη.

Το διαχρονικώς (δραματικά) αστείο της υπόθεσης ΔΕΝ είναι οι επιφάσεις δημοκρατικών διαδικασιών μέσα στην …ομώνυμη κομματική νεολαία, καθότι στην πραγματικότητα κανείς δεν θα περίμενε κάτι διαφορετικό. Ούτε εκείνοι που γνωρίζουν την γαλάζια παράταξη, ούτε εκείνοι που αποτελούν την γαλάζια παράταξη.
Όμως οι κάθε λογής μπογδάνοι και οι βορίδηδες που απ’ ό,τι αποδεικνύεται ΔΕΝ λείπουν ούτε και από τις τάξεις της γαλάζιας νεολαίας, θα μπορούσαν ίσως να είναι πιο συγκρατημένοι κάθε φορά που επιχειρούν να λασπολογήσουν και να συκοφαντήσουν (στην πραγματικότητα τον μεγάλο τους φόβο) τον κομμουνισμό, κατασκευάζοντας κατηγορίες για απολυταρχικά καθεστώτα και αυταρχικές διαδικασίες.
45 χρόνια τώρα η ΟΝΝΕΔ προσπαθεί εναγωνίως να θάψει όσο βαθύτερα κάτω από τη λάσπη τον σοσιαλισμό, και το κάνει αυτό, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια: γνωρίζει πώς είναι ένα σάπιο σύστημα, γιατί γνωρίζει πώς λειτουργεί η ίδια, η ΝΔ, καθώς το σύστημα που αμφότερες υπηρετούν.

Δημήτρης Κ.

Αναδημοσίευση από το περιοδικό Πορεία που κυκλοφορεί.

Διαβάστε επίσης