Σε «ιστορικό συμβιβασμό» κατέληξαν οι συνομιλίες Τσίπρα-Ιερώνυμου για τις σχέσεις κράτους-εκκλησίας. Ο πολυδιαφημισμένος διαχωρισμός του κοσμικού (αστικού) κράτους από το θρησκευτικό εναγκάλισμα προσγειώθηκε στο τραχύ έδαφος της «ουδετερότητας» και των ίσων αποστάσεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μέσω της συμφωνίας των 15 άρθρων καθησυχάζει τόσο το εκκλησιαστικό όσο και το πολιτικό εκλογικό του ακροατήριο στη λογική «και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολάκερη». Δεν συνδέεται η επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση με την συμφωνία, γεγονός που από μόνο του υποβαθμίζει το θέμα. Ήδη η ΝΔ που είχε δεκάδες λόγους να αντιπολιτεύεται τον ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει τη συμφωνία λέγοντας, ότι ο Τσίπρας αντιγράφει τις δικές τις θέσεις για το ζήτημα ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και τα υπόλοιπα κόμματα. Με την συμφωνία που μάλλον θα εγκριθεί από την Διαρκή Ιερά Σύνοδο (ΔΙΣ) και τη Βουλή παραμένει το status quo της περιουσίας της ελληνικής εκκλησίας ενώ φτιάχνεται ειδικό ταμείο αξιοποίησης της με τον έλεγχο να διατηρεί η εκκλησιαστική ιεραρχία. Η περίφημη απαλλοτρίωση της αμύθητης εκκλησιαστικής περιουσίας - σε σπίτια, γη, δασικές εκτάσεις– παραπέμπεται στις καλένδες. Το κράτος αναλαμβάνει να χρηματοδοτήσει εσαεί από τον κρατικό προϋπολογισμό την μισθοδοσία των παπάδων οι οποίοι παύουν να εμφανίζονται ως δημόσιοι υπάλληλοι και περνούν στην δικαιοδισία των μητροπολιτών. Είναι φανερό πως μ’αυτήν την λύση η εκκλησιαστική ιεραρχία διατηρεί και επαυξάνει τον έλεγχο στον κατώτερο κλήρο (πρόσληψη, προαγωγή, τοποθέτηση) ενώ ο ελληνικός λαός συνεχίζει να χρηματοδοτεί τα εκκλησιαστικά παγκάρια. Υπολογίζουμε ότι το ύψος της μισθοδοσίας θα υπερβαίνει τα 200 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
Ο Α. Τσίπρας στην ομιλία του εξήρε τόσο τον ιστορικό ρόλο της ανατολικής ορθόδοξης εκκλησίας στη διαμόρφωση της ταυτότητας του ελληνικόυ κράτους όσο και την προσωπική συμβολή του Ιερώνυμου στην υπογραφείσα συμφωνία. Το λεγόμενο κοσμικό κράτος, οι διακριτοί ρόλοι και ο πλήρης διαχωρισμός κρατικής και θρησκευτικής εξουσίας θάφτηκαν κάτω από την πολιτική σκοπιμότητα της προεκλογικής περιόδου. Αυτό για το οποίο αγωνίζονταν για πολλά χρόνια η αριστερά και κατωχυρώθηκε σε πολλά αστικά καπιταλιστικά κράτη επ’ ουδενί δεν αποτυπώνεται στην συμφωνία Τσίπρα-Ιερώνυμου. Η λεγόμενη ουδετερότητα στην πραγματικότητα είναι φύλο συκής, το απότοκο σ’ ένα αλισβερίσι το οποίο εξυπηρετεί τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ανώτερους ρασοφόρους της χώρας μας.
Γι’ αυτό άλλωστε η ανάρτηση θρησκευτικών εικόνων σε δημόσια κτίρια (σχολεία –δικαστήρια) δεν θίγεται καθόλου. Για την αριστερά αλλά και κάθε σοβαρό άνθρωπο η θρησκεία είναι αυστηρά ιδιωτική υπόθεση και δεν αφορά στο κράτος. Η αριστερά και οι οργανώσεις της δεν θέτουν κανένα προαπαιτούμενο για να συμπορευτούν με όσους αγωνίζονται για την πρόοδο και την προκοπή του τόπου. Κάθε λατρευτική προτίμηση είναι σεβαστή αλλά δεν αφορά στο κράτος και τις δομές του (π.χ. εκπαίδευση). Η εκκλησιαστική περιουσία η οποία άλλωστε αποκτήθηκε με αυταρχικό και δόλιο τρόπο πρέπει να αποδωθεί στον λαό και τους εργαζόμενους.
Κανένας και με οποιονδήποτε τρόπο δεν είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί τις δοξασίες θρησκευτικών δογμάτων όσο και αν αυτά είναι σεβαστά. Σε κάθε περίπτωση ο συμβιβασμός ΣΥΡΙΖΑ-Εκκλησίας ο οποίος παρουσιάζεται με τυμπανοκρουσίες ως επανάσταση δεν αποτελεί παρά την πολιτική ισορροπία των δύο μερών και τους χειρισμούς του Α. Τσίπρα ενόψει εκλογών.
Η (αστική) μεταρρύθμιση αναβάλλεται.
