«Μα ποιος τους λέει να τα κάνουν όλα αυτά;» αναφωνεί η Βίκυ Καγιά βλέποντας ένα κορίτσι 18 χρονών με μπόλικες πλαστικές επεμβάσεις σε κορμί και πρόσωπο. Ας εξετάσουμε το παράδοξο της απορίας που θέτει η κ. Καγιά. Η ίδια και οι συνεργάτες της είναι που βάζουν κορίτσια να αναρωτηθούν αν γεννήθηκαν με αυτιά, δόντια, μύτες, οπίσθια, στήθη και ύψος
κατάλληλα για να ανήκουν στην κατηγορία του fashion model. H ίδια και οι συνεργάτες της στέλνουν κορίτσια που έρχονται να θυσιάσουν την αξιοπρέπεια τους στο «θεό του μόντελινγκ», καταρρακωμένα σπίτι τους, γιατί δεν ταιριάζουν στις «προδιαγραφές» που πρέπει να έχει ένα μοντέλο. Και αναρωτιούνται μετά, «γιατί δεν αποδέχονται ότι είναι plus size μοντέλα;».
Με το ίδιο ύφος σαν να λένε «μα καλά, δεν βλέπουν στον καθρέφτη πριν έρθουν;». Στο ίδιο show που ακούστηκε η φράση «Embrace your curves», για να έρθουν κορίτσια με «curves»,
και να τα απορρίψουν ακριβώς γι' αυτές τους τις καμπύλες. Αυτό που πρέπει να μας προβληματίσει είναι γιατί αυτά τα κορίτσια κρέμονται από τα χείλη του οποιουδήποτε
θεωρείται για κάποιο λόγο -παράλογο- κατάλληλος για να κρίνει αν γεννήθηκες με αρκετά σωστές αναλογίες ώστε να μπεις σε ένα χώρο που σε αλέθει σαν σε κρεατομηχανή, σε βλέπει
σαν κρεμάστρα ρούχων ή στην καλύτερη κούκλα βιτρίνας που πάνω της θα δείξει ωραία το εκάστοτε ρούχο, και θα σε πετάξει έξω αν αντιμιλήσεις στους «γκουρού» της μόδας όπως και έγινε τις πρώτες κιόλας μέρες του ριάλιτι που μια κοπέλα τόλμησε να πει πως δεν της κάνουν τα παπούτσια.
Γιατί λοιπόν;
Για τον ίδιο λόγο που κορίτσια όλων των ηλικιών που θέλουν να μοιάσουν στα supermodels της Victoria Secret και όχι μόνο, υποβάλλουν τους εαυτούς τους σε εξαντλητικές δίαι-
τες που τις οδηγούν μέχρι και στο θάνατο πολλές φορές. Που πάνε και κάνουν εν γνώσει τους φτηνές και αμφιβόλου ποιότητας επεμβάσεις σε οπίσθια και στήθος για να μοιάσουν στην
Kim Kardashian, η οποία «απέκτησε αυτό το κορμί με σκληρή διατροφή και γυμναστική» (όπως ισχυρίζεται η ίδια, και φυσικά δεν ισχύει). Ουκ ολίγες φορές είδαμε κορίτσια να πεθαίνουν
από αυτές ακριβώς τις πλαστικές, γιατί εν γνώσει τους έβαλαν πάνω από την υγεία τους τη φιλαρέσκεια που διδάσκει από κάθε μεριά στη γυναίκα η σύγχρονη κοινωνία.
Η γυναίκα λοιπόν στη σύγχρονη κοινωνία, εκτός από τέλεια μητέρα, τέλεια καριερίστρια, τέλεια νοικοκυρά, τέλεια σύζυγος, οφείλει να είναι και σουπερμόντελ. Ακόμη χειρότερα,
αν δεν θέλεις η δεν μπορείς να κάνεις όλα αυτά, αρκεί να είσαι σουπερμόντελ. Αλλά, αν δεν είσαι και σουπερμόντελ, μπορεί να μην αρκείς για σύζυγος ή καριερίστρια. Όλα όμως «οφείλεις» να τα κάνεις όσο πιο τέλεια και φιλάρεσκα μπορείς, φίλη μου γυναίκα.
Με αυτά τα πρότυπα και τις απαιτήσεις μέσα στις οποίες μεγαλώνουν κορίτσια προορισμένα να παλεύουν καθημερινά με τους καθρέπτες τους, έχουν μεγαλώσει και αυτά τα κορί-
τσια, και αυτές τις αντιλήψεις και ανασφάλειές τους εκμεταλλεύεται η τηλεόραση, και μας δείχνει κορίτσια να κλαίνε που δε γεννήθηκαν με τα πρότυπα που αυτή προβάλλει, έκαναν επεμ-
βάσεις για να μοιάσουν στα πρότυπα, αλλά και πάλι, όχι, δεν αρκούν. Όσο πιο ωραία γεννιέσαι, τόσο πιο πολύ πρέπει να προσπαθήσεις να μπεις στα πρότυπά τους. Αν δε γεννηθείς supermodel, (δηλαδή μιλάμε για κάτι τυχαίο), ποτέ δεν θα είσαι αρκετή για τον «λαμπερό» τους κόσμο. Ο οποίος κολυμπάει στη σιλικόνη, αλλά εσύ, όχι, ας φρόντιζες να γεννηθείς «με τις σωστές αναλογίες».
Αυτόν τον γεμάτο ανασφάλειες, ωραιοπάθεια, σιλικόνη, κενό και σεξιστικό κόσμο τους που στήνουν ολόκληρες βιομηχανίες γύρω του, βιομηχανίες που στηρίζονται στη μόδα και
τα πρότυπά της. Συμπληρώματα διατροφής, χώρες που κομμάτι της οικονομίας τους στηρίζεται σε φτηνές επικίνδυνες πλαστικές επεμβάσεις, πρακτορεία μοντέλων και μάνατζερ που
συστήνουν γερές δόσεις ναρκωτικών ουσιών μέρες πριν τα σόου για να καλυφτεί η αφαγία. Ας μην παραλείψουμε τη σχέση του χώρου του μόντελινγκ με το εμπόριο σαρκός. Αυτός είναι ο κόσμος της “λάμψης” που παλεύουν να μπουν αυτά τα κορίτσια και που η κ. Καγιά και οι συνεργάτες της στην εκπομπή υπηρετούν πιστά χρόνια τώρα. Είναι δηλαδή
έμπειροι στο να υποβάλλουν κορίτσια σε όλο αυτό τον εξευτελισμό χωρίς τύψεις και μάλιστα πλέον φανερά και χωρίς πολλές χρυσόσκονες, μπροστά σε όλο το πανελλήνιο. Τρομάζουμε
στη σκέψη τι γίνεται πίσω από τις κάμερες. Και στη σκέψη πως όλος αυτός ο εξευτελισμός που φαντάζει θελκτικός και φυσιολογικός σε πολλούς, μπασμένος μέσα στα σπίτια μας πλέον,
διδάσκει πως αν δε δεχτείς να σε στύψουν και δε σε κοιτάξουν σαν τον γάιδαρο της γνωστής παροιμίας στα δόντια, δεν έχεις υποβαθμίσει αρκετά τον εαυτό σου για να ανήκεις στην ανταγωνιστική κοινωνία μας. Σαν να σου λένε: «Την επόμενη φορά που θα πας σε συνέντευξη για δουλειά, άσ’ τους να σε εξευτελίσουν όσο θέλουν, και μην αντιμιλήσεις αν σε πάρουν, γιατί κοίτα, αν δεν χωράς στους στενούς κορσέδες τους, θα πάθεις τα ίδια».
Ρενάτε Μ.
Το άρθρο είναι δημοσιευμένο στο περιοδικό Πορεία που κυκλοφορεί.
