Στις 17 Νοέμβρη, δεκάδες χιλιάδες λαού και νεολαίας διαδήλωσαν σε όλες τις πόλεις της χώρας, τιμώντας το Πολυτεχνείο. Μισό αιώνα μετά, η λαϊκή εξέγερση, παρά τη διαστρέβλωση, τη συκοφάντηση και την προσπάθεια να περάσει στη λήθη, πεισματικά στέλνει τα αγωνιστικά της μηνύματα στο σήμερα, δίνοντας τη δυνατότητα σε λαϊκές δυνάμεις να εκφράσουν τις αγωνιστικές αντιιμπεριαλιστικές τους διαθέσεις με τη μεγαλειώδη πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία, παρά το κλίμα της τρομοκρατίας που εξαπέλυσε η κυβέρνηση.
Λίγες μέρες πριν, η απεργία της 9ης Νοέμβρη κατέγραψε τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων, διαψεύδοντας τα μουρμουρίσματα της αδράνειας και του συμβιβασμού των ρεφορμιστικών ηγεσιών του συνδικαλιστικού κινήματος, πως ο κόσμος τάχα δεν τραβάει.
Λίγες μέρες μετά, εκατοντάδες άνθρωποι, κάτοικοι του Ζωγράφου και των γύρω περιοχών, συγκεντρώθηκαν μέσα σε λίγη ώρα, αλληλέγγυοι, στο σπίτι της συνταξιούχου, που δέχθηκε τη βάναυση επίθεση της αστυνομίας και την αναγκαστική έξωση από το σπίτι της για να το βγάλουν σε πλειστηριασμό για χρέη 10-15 χιλ ευρώ!
Αυτό το κλίμα πυροδοτεί η κυβέρνηση στην κοινωνία, ασκώντας μια εξοντωτική πολιτική ακρίβειας, και φτωχοποίησης για τα πλατιά στρώματα, πλειστηριασμών και εξώσεων, πείνας και παγωνιάς, μπροστά στον επερχόμενο χειμώνα.
Εμπαίζοντας το λαό με επικοινωνιακά τρικ τρύπιων καλαθιών και ψευτοεπιδομάτων, με αυξήσεις προεκλογικού χαρακτήρα που εξανεμίζονται πριν καν δοθούν.
Αυτό το κλίμα πυροδοτεί η κυβέρνηση με το κόψιμο του ρεύματος σε χιλιάδες …«κακοπληρωτές», με τη διάλυση και ιδιωτικοποίηση του δημόσιου συστήματος υγείας, με την ελάχιστη βάση εισαγωγής στα δημόσια πανεπιστήμια, δείχνοντας τον ακριβοπληρωμένο δρόμο των κολεγίων και των ιδιωτικών κλινικών.
Μέσα από τα σπλάχνα της κυβέρνησης αναδύεται η μπόχα των Πάτσηδων, αναδύεται η αποκρουστική εικόνα μιας βαθιάς ταξικής πολιτικής που πάνω στην ανέχεια και την εκμετάλλευση της κοινωνικής πλειοψηφίας θησαυρίζει μια χούφτα ολιγαρχών, «παρόχων» του ρεύματος, εφοπλιστών, εμπόρων της υγείας και της παιδείας, του τουρισμού, των μεγαλοεργολάβων και όλου του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
Το επιτελικό κράτος του Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του είναι το κράτος που αποχωρεί από κάθε ευθύνη κοινωνικής στήριξης, πρόνοιας και κοινωνικής παροχής.
Κλείνει τις πόρτες στις προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών, δασκάλων και κοινωνικών λειτουργών, στην προμήθεια ασθενοφόρων και μέσων πυρόσβεσης, αλλά ανοίγει τις πόρτες για προσλήψεις αστυνομικών και για την προμήθεια περιπολικών και μέσων καταστολής και για προηγμένα συστήματα παρακολούθησης, διαπράττοντας χιλιάδες σκοτεινές παρακολουθήσεις, όπως το ίδιο ομολογεί.
Το επιτελικό κράτος αποχωρώντας και εγκαταλείποντας κάθε κοινωνική προστασία είναι το κράτος που κουνάει το δάχτυλο στην κοινωνία υψώνοντας το αντιδραστικό ιδεολόγημα της ατομικής ευθύνης.
Είναι το κράτος που εκχωρεί σε κάθε ιδιώτη, χορηγό και «φιλάνθρωπο», στην εκκλησία και σε παπάδες τη δυνατότητα να ασκούν ανεξέλεγκτα «κοινωνική» πολιτική και να φτιάχνουν τις «κιβωτούς» τους.
Η κυβέρνηση των «αρίστων» διαμορφώνει όλο το ιδεολογικό και κοινωνικό υπόβαθρο για την ασύδοτη και εγκληματική δράση των ατόμων που «ξεχωρίζουν και τα καταφέρνουν».
Από τον Πάτση του κοινοβουλίου, και τον Λιγνάδη του «πολιτισμού», στον Μίχο του Κολωνού και στον παπά της Κιβωτού, ένα σάπιο νήμα συνδέει τους προβεβλημένους μικρούς και μεγάλους «αστέρες», που εκμεταλλεύονται την κοινωνική ανέχεια, την κρατική εγκατάλειψη και την ατιμωρησία. Ωθούμενοι και νομιμοποιημένοι από το ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο μιας ασύδοτης ατομικής δράσης και πρωτοβουλίας που απλώνει τα βρομερά της χέρια στην κοινωνία σαν λάφυρο. Σαν το λάφυρο που της παρέχει απλόχερα η αστική ιδεολογία των κοινωνικών ανισοτήτων, των αρίστων και των πληβείων.
Το επιτελικό κράτος ωστόσο είναι βροντερά παρόν απέναντι στις λαϊκές διαμαρτυρίες για το ψωμί και τη δουλειά και απέναντι στις νεολαιίστικες κινητοποιήσεις που στέκονται κόντρα στο κυβερνητικό όραμα που θέλει πανεπιστήμια άδεια από φοιτητές και γεμάτα από αστυνομία.
Σε μια θαυμαστή διάκριση(!) των εξουσιών, η κυβέρνηση βγάζει νόμους για την απαγόρευση των απεργιών και των διαδηλώσεων, η αστυνομία τις χτυπάει και τα δικαστήρια τις κηρύσσουν παράνομες.
«Είμαστε σε πόλεμο…» κραυγάζει ο Μητσοτάκης, και πίσω του ακολουθεί στη «σωστή πλευρά της ιστορίας» όλο το αστικό σύστημα της δουλοφροσύνης, και σπεύδει να στείλει από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, στρατιωτικό εξοπλισμό στην Ουκρανία προς όφελος των αμερικανονατοϊκών συμφερόντων. Σπεύδει να εκχωρήσει γη και ύδωρ, αναζητώντας την ξένη προστασία, παραδίδοντας στη νεολαία και το λαό μαθήματα δουλοπρέπειας.
Οι ξένες δυνάμεις, οι βάσεις τους και τα στρατεύματά τους πληθαίνουν στη χώρα μας επικίνδυνα και δεν βρίσκονται εδώ για να παράσχουν προστασία στην Ελλάδα, όπως λέει η κυβέρνηση, αλλά για να εμπλέξουν τη χώρα μας στους πολεμικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και στους ανταγωνισμούς τους. Εισπράττοντας ταυτόχρονα τα κέρδη από τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα που δαπανούν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, πληρωμένα με το αίμα και τον ιδρώτα των εργαζομένων.
Η ιμπεριαλιστική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και η μετατροπή της χώρας αυτής σε πεδίο ανελέητου ανταγωνισμού μεταξύ των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, αποτελώντας κομμάτι της γενικότερης κλιμάκωσης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων που παροξύνουν τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και φέρνουν την απειλή του πολέμου πιο κοντά, υπογραμμίζουν την ανάγκη ενίσχυσης του αντιπολεμικού και αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Αναπόσπαστα συνδεδεμένου με τον αγώνα για την ανάσχεση της αντιλαϊκής πολιτικής που σαρώνει τα λαϊκά δικαιώματα, τις πολιτικές ελευθερίες, που φέρνει τη φτώχεια και την ανέχεια στο λαό και τη νεολαία.
Πάνω σε αυτά τα κρίσιμα θέματα θα συζητήσει η οργάνωση της νεολαίας του Μ-Λ ΚΚΕ, η Πορεία, στην ετήσια πανελλαδική σύσκεψη που θα πραγματοποιήσει στις 10 του Δεκέμβρη, με τη συμμετοχή φίλων και συναγωνιστών.
Συζητώντας ταυτόχρονα γύρω από δύο καίριας σημασίας ζητήματα:
1) Την ανάγκη ενίσχυσης της πάλης απέναντι στις κάθε λογής ρεφορμιστικές και τυχοδιωκτικές, ψευτοαριστερές αντιλήψεις και πρακτικές, που προβάλλονται στο όνομα του κινήματος, φρενάροντας και καθυστερώντας την ανασυγκρότησή του. Η ανασυγκρότηση του αριστερού κινήματος στη νεολαία δεν θα έρθει με τις χρεοκοπημένες αντιλήψεις των κοινοβουλευτικών αυταπατών, της συμμόρφωσης στα αστικά πλαίσια, του συμβιβασμού και της ηττοπάθειας, που σπέρνουν τη μοιρολατρία και την αγωνιστική απραξία. Ούτε με τα έξαλλα κηρύγματα, την τυφλή δράση και τις πρακτικές που προέρχονται από τις αναρχοειδείς απόψεις, ούτε με τους «δυναμισμούς» που δυσφημούν την αριστερά και δίνουν άλλοθι στο άπλωμα της καταστολής. Η ανασυγκρότηση του κινήματος δεν θα έρθει με τις διασπαστικές πρακτικές που απομαζικοποιούν το κίνημα, ούτε με την εγκατάλειψη του αγώνα για εθνική ανεξαρτησία στο όνομα ενός κούφιου αντικαπιταλισμού, ούτε με τη δυσφήμιση του σοσιαλισμού. Αλλά προϋποθέτει, μέσα σε μια διαδρομή, την αποσαφήνιση και σταθερή προβολή των θέσεων της πραγματικής αριστεράς, της κομμουνιστικής αριστεράς και τη σταθερή αντιπαράθεση απέναντι σε όλα τα επιζήμια ρεύματα και απόψεις.
2) Την ανάγκη προβολής και ενίσχυσης του αγώνα, που δεν μπορεί παρά να είναι συλλογικός και οργανωμένος. Η ατομική διέξοδος και η άρνηση της οργάνωσης όχι μόνο δεν αποτελούν λύση αλλά φουντώνουν σαν το λάδι στη φωτιά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η νεολαία και όλος ο λαός.
Αν το αστικό σύστημα δυσκολεύεται, κάτω από τα αδιέξοδα της κρίσης του, πλέον όλο και περισσότερο να μιλήσει θετικά για το ίδιο, όλο και περισσότερο αγωνίζεται να χτυπήσει τον ιστορικό του αντίπαλο. Τις κομμουνιστικές ιδέες και την κομμουνιστική οργάνωση. Αυτή είναι η σημαία που γύρω της συσπειρώθηκαν οι μάζες των καταπιεσμένων, γράφοντας τις πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας, αυτή είναι η σημαία που πρέπει να ξετυλιχτεί στο στίβο των νέων κοινωνικών αγώνων.
Κάθε επιτυχία στη σύσκεψη της Πορείας!
