Στην τελική ευθεία για τις ευρωεκλογές, η κυβερνητική προσπάθεια ανάσχεσης της μεγάλης λαϊκής δυσφορίας και αγανάκτησης εντείνεται. Με τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών να αποτελούν πρόκριμα για τις επερχόμενες βουλευτικές και το διάδοχο κυβερνητικό σχήμα, τα δυο κυρίαρχα κόμματα και οι ηγέτες τους προσδίδουν σε αυτές χαρακτηριστικά μεγάλης πολιτικής αναμέτρησης. Η δημοσκοπική τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ στη δεύτερη θέση, σταθερά πλέον πίσω από τη ΝΔ, με διαφορά μεγάλη ή μικρότερη ανάλογα με τις πολιτικές σκοπιμότητες των εταιριών δημοσκόπησης, και η θεαματική συρρίκνωση του πολιτικού κεφαλαίου του Α. Τσίπρα προκαλούν έκδηλη ανησυχία στο πρωθυπουργικό επιτελείο. Το άγχος του για την εδραίωση του ΣΥΡΙΖΑ -με όποιες μεταμορφώσεις του- στον πολιτικό χάρτη της χώρας σαν βασικού διεκδικητή της κυβερνητικής εξουσίας και του Α. Τσίπρα σε πρωταγωνιστική θέση είναι μεγάλο και δεν μπορεί να κρυφτεί.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στην εκστρατεία της για περιορισμό των δυσμενών δεδομένων, έχει επιστρατεύσει τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της επιχειρώντας να εξωραΐσει τη βάρβαρη, αντιλαϊκή πολιτική που έχει ασκήσει κατά τη θητεία της και να δημιουργήσει νέες προσδοκίες και αυταπάτες στο λαό. Οι παραπλανητικές και ανέξοδες υποσχέσεις πως θα ακολουθήσει, στο εξής, μια φιλολαϊκή, φιλεργατική πολιτική παροχών, σταδιακής ανάκτησης απωλειών, επαναφοράς εργατοσυνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ακύρωσης νομοθετημένων μέτρων, δίνουν και παίρνουν.
Φοροελαφρύνσεις, μείωση του ΦΠΑ, κατάργηση της μείωσης του αφορολόγητου ορίου, ρυθμίσεις και «ευκολίες» πληρωμής στην εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία κ.ά. εκτοξεύονται με θράσος μοναδικό. Όλα αυτά που εξαγγέλλονται για «διόρθωση αδικιών» αναφέρονται στα δικά τους σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που οι ίδιοι ψήφισαν στη Βουλή κατά την κυβερνητική διαδρομή τους! Προαναγγέλλουν νομοσχέδια, τάζουν, τάζουν, και ξανατάζουν, τώρα εκ του ασφαλούς, μιας και κατά τα φαινόμενα άλλοι θα έχουν πάρει τη σκυτάλη της λεηλασίας των εργατολαϊκών στρωμάτων. Όχι πως θα έχουν και πρόβλημα, σε διαφορετική περίπτωση, να αθετήσουν πλήρως ή μερικά τις υποσχέσεις τους κατά τα συνήθη.
Ταυτόχρονα, επιδίδονται σε κομπασμούς για «δίκαιη ανάπτυξη» και οικονομικές επιτυχίες -με καύχημα μεγάλο το υπερπλεόνασμα της φοροεπιδρομής κατά του λαού-, και σε θριαμβολογίες περί οικονομικής ανάκαμψης, όταν η κρίση στη χρεοκοπημένη ελληνική καπιταλιστική οικονομία εξακολουθεί να είναι βαθιά και αξεπέραστη, το δημόσιο χρέος εξακολουθεί να είναι στα ύψη και οι περίφημοι θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης και η αύξηση των επενδύσεων, στα οποία μανιωδώς αναφέρεται ο πρωθυπουργός, δεν είναι παρά η επέλαση των πολυεθνικών, το καθολικό ξεπούλημα των κρατικών επιχειρήσεων, του πλούτου και των υποδομών της χώρας, ο απόλυτος έλεγχος της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας από τους δανειστές. Και όλα αυτά σε συνθήκες γενικευμένης εργοδοτικής αυθαιρεσίας και ασυδοσίας, υπερεκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης και κατάργησης στοιχειωδών εργατικών δικαιωμάτων. Ενώ οι σκανδαλώδεις παροχές προς την οικονομική ολιγαρχία περισσεύουν, ως είθισται και όπως «οφείλει» να πράττει κάθε πειθήνιος υπηρέτης των συμφερόντων της.
Ένα βολικό παιχνίδι
Παράλληλα με την προεκλογική παροχολογία, η σκανδαλολογία καλά κρατεί. Novartis, FBI, πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα, Πετσίτης, Μαρινάκης, Καλογρίτσας, Καμμένος, Κοτζιάς, Σόρος, ΜΚΟ, off shore εταιρείες ανακυκλώνονται από τα δυο κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ) -που διεκδικούν τον πρώτο ρόλο στο αστικό πολιτικό σύστημα- και τους εξωνημένους δημοσιογράφους τους, για να στρέψουν την προσοχή του λαού σε άλλες κατευθύνσεις, ανώδυνες στην πραγματικότητα για τους ίδιους, μακριά από τα μεγάλα προβλήματα του λαού και της χώρας.
Οι καταγγελίες, οι αποκαλύψεις, οι συγκαλύψεις, οι εύγλωττες σιωπές, όλο αυτό το άθλιο προεκλογικό παιχνίδι εντυπωσιασμών και φτηνής δημαγωγίας θα καταλήξει, ως συνήθως, μετά τις εκλογές, σε συγκάλυψη των πραγματικών ενόχων, άντε σε ξεκαθάρισμα κάποιων «λογαριασμών» με κάποιο -ή κάποια- εξιλαστήριο θύμα. Ένας βούρκος, που αναπαράγει τα αδιέξοδα και τη σαπίλα ενός οικονομικού και πολιτικού συστήματος που βρίσκεται σε μεγάλη παρακμή.
Σε αυτό το νοσηρό περιβάλλον, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ επιστρατεύει την άθλια προπαγάνδα για επιλογή μεταξύ «σκότους και φωτός», παριστάνοντας το «φως», επιχειρώντας να εγκλωβίσει το λαό σε μια κάλπικη αντιπαράθεση με τη ΝΔ και να υπονομεύσει τη λαϊκή αφύπνιση και χειραφέτηση. Και η ΝΔ, εκμεταλλευόμενη τώρα την αήθη συμπεριφορά του Π. Πολάκη απέναντι στον υποψήφιο ευρωβουλευτή της Στ. Κυμπουρόπουλο, καταθέτει πρόταση μομφής εναντίον του, παριστάνοντας τη δύναμη της «ευπρέπειας» και του «αστικού ήθους» και βάλλοντας κατά της Αριστεράς. Ποιός; H πολιτική δύναμη που βαρύνεται με πρακτικές τραμπουκισμών, με δολοφονίες, με άσκηση αντιλαϊκής πολιτικής και αντιδραστικής βίας, καθ’ όλη τη διαδρομή της!
Είναι ένα βολικό παιχνίδι ανάμεσα στους δυο. Συντηρούν ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές περί Αριστεράς και Δεξιάς, για να συγκαλύψουν την πραγματικότητα, ότι και τα δυο κόμματα, και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, αποτελούν ένα αντιλαϊκό δίπολο, που πασχίζει να αποτρέψει τη λαϊκή ριζοσπαστικοποίηση, να υπονομεύσει τη στροφή εργατολαϊκών στρωμάτων προς την Αριστερά, μέσα από τη δυσφήμισή της, και να υποσκάψουν, έτσι, την ανάπτυξη λαϊκού διεκδικητικού κινήματος. Η προστασία, η σταθεροποίηση και η διαιώνιση της αντιλαϊκής βαρβαρότητας, που υπηρετούν και οι δυο, αυτό επιβάλλει. Η πραγματικότητα κραυγάζει πως όποια κυβέρνηση προκύψει από τις επικείμενες εκλογές, με όποιον κορμό και σύνθεση, θα εφαρμόζει πειθήνια τα μνημονιακά μέτρα και δεσμεύσεις. Θα συμμορφώνεται στις νέες εντολές των δανειστών. Γιατί όλοι τους, ανεξαιρέτως, έχουν δεσμευτεί σε αυτό. Όλα τα υπόλοιπα είναι σκέτη δημαγωγία. Κάθε ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ και τα συμπληρώματά τους είναι χαμένη ψήφος. Είναι ψήφος ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα. Να απορρίψουμε τις σειρήνες της αστικής ενσωμάτωσης! Μόνο με μεγάλους αγώνες αντίστασης και διεκδίκησης ενάντια στην οικονομική ολιγαρχία και τις κυβερνήσεις της, ενάντια στους ιμπεριαλιστές δυνάστες, η μνημονιακή βαρβαρότητα μπορεί να καταργηθεί και ο λαός και η χώρα να γνωρίσουν ημέρες ελευθερίας, δημοκρατίας και προκοπής.
