Πραγματοποιήθηκε σήμερα Κυριακή 29 Μάη, με πολύ μεγάλη επιτυχία, μαζικότητα και συγκίνηση, η επίσκεψη μνήμης και τιμής στη Μακρόνησο με αφορμή τη συμπλήρωση 75 χρόνων από το άνοιγμα του στρατοπέδου, το Μάη του 1947.
Νωρίς το πρωί της Κυριακής ξεκίνησαν 6 πούλμαν από το κέντρο της Αθήνας για να φτάσουν στο λιμάνι του Λαυρίου. Εκεί έφθασε άλλος περίπου τόσος αριθμός συντρόφων και συναγωνιστών που ήρθαν με δικά τους αυτοκίνητα. Όλοι μαζί επιβιβάστηκαν στο πλοίο «Δημήτρης» που είχε ναυλωθεί για αυτό το σκοπό και στις 9.30 π.μ. ξεκίνησαν για τη Μακρόνησο όπου και κατέφθασαν στις 10.00 μέσα σε κλίμα μεγάλης συγκίνησης.
Στη διάρκεια του ταξιδιού διανεμήθηκαν εκατοντάδες μπροσούρες του Μ-Λ ΚΚΕ με την ιστορία της Μακρονήσου που προκάλεσαν το ενδιαφέρον των ταξιδιωτών.
Συγκροτήθηκαν όλοι οι σύντροφοι σε πορεία και με το προπορευόμενο πανό που έγραφε «η θυσία των αγωνιστών της Μακρονήσου φωτίζει τους σημερινούς μας αγώνες», με το στεφάνι, τις κόκκινες σημαίες, τους τηλεβόες και αγωνιστικά συνθήματα που δονούσαν την ατμόσφαιρα κατευθύνθηκαν στο Μνημείο του Μακρονησιώτη.
Εκεί έγινε κατάθεση στεφανιού, απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό εκ μέρους της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ ο σύντροφος Παύλος Αλεξίου, έγινε ενός λεπτού σιγή και ακούστηκε το ¨επέσατε θύματα αδέρφια εσείς».
Στη συνέχεια ο κόσμος όλος σε πορεία και με συνθήματα κατευθύνθηκε στο θέατρο του ΑΕΤΟ. Εκεί η συντρόφισσα Τάνια Ζωγράφου μίλησε για την ιστορία του στρατοπέδου και τον αγώνα αντίστασης των ηρώων της Μακρονήσου.
Σύντομη ομιλία εκφώνησε στη συνέχεια ο σύντροφος Αντώνης Παπαδόπουλος εκ μέρους του Μ-Λ ΚΚΕ και στο τέλος το μουσικό σχήμα της Πορείας καταχειροκροτούμενο έπαιξε τραγούδια του αγώνα.
Η επίσκεψη στο «ελληνικό Νταχάου», όπως ονομάστηκε το Μακρονήσι, ήταν μια εκδήλωση αγωνιστικής ανάτασης, γεμίζοντας με πίστη και αγωνιστική αισιοδοξία τους συντρόφους να συνεχίσουμε τους αγώνες μας στις δύσκολες σημερινές συνθήκες.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΑΛΕΞΙΟΥ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΩΝ ΜΑΚΡΟΝΗΣΙΩΤΩΝ
Σύντροφοι και συντρόφισσες, συναγωνιστές και φίλοι
Συμπληρώνονται φέτος 75 χρόνια από το άνοιγμα του κολαστηρίου της Μακρονήσου, την άνοιξη του 1947.
Η σημερινή μας επίσκεψη σε αυτό το μαρτυρικό νησί, στο ελληνικό «Νταχάου», όπως αποκλήθηκε, μετά από εκείνη που κάναμε πριν από 5 χρόνια, έρχεται πρώτα-πρώτα να αποτίσει φόρο τιμής στη γενιά του ΕΑΜικού και Κομμουνιστικού Κινήματος, που σήκωσε το ανάστημά της στην ανείπωτη φασιστική θηριωδία, τόσο του αγγλικού και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, όσο και στη ντόπια αντίδραση, μιας σειράς μετεμφυλιακών κυβερνήσεων.
Αδύνατη φάνταζε τότε η αντίσταση στο Μακρονήσι των απάνθρωπων βασανιστηρίων και δολοφονιών, του αμερικανόδουλου μετεμφυλιακού κράτους, της παρακρατικής και μοναρχοφασιστικής τρομοκρατίας, των ναπάλμ και του σχεδίου Μάρσαλ. Στη Μακρόνησο οι αγωνιστές των πανανθρώπινων ιδανικών δεν υποτάχτηκαν. Το σάλπισμά τους «όχι υποταγή, αλλά αντίσταση» ήχησε και οδήγησε το λαό μας στους κατοπινούς αγώνες του. H Mακρόνησος μπορεί να βασανίστηκε, μπορεί να μάτωσε, μπορεί να έλιωσε, μα δεν παραδόθηκε ποτέ.
Η αντίσταση της αθάνατης αυτής γενιάς, στο Μακρονήσι, συνδέεται άμεσα, με το ίδιο κόκκινο νήμα, με την Εθνική Αντίσταση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ, στη διάρκεια της Κατοχής ενάντια στο χιτλεροφασισμό.
Κατά δεύτερο λόγο η σημερινή επίσκεψή μας, αποτελεί μια προσπάθεια να διατηρηθεί η ιστορική μνήμη της ασίγαστης πάλης των καλύτερων παιδιών του λαού για τα ιδανικά του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού. Ιδιαίτερα τώρα που γίνεται μια προσπάθεια να αναθεωρηθεί και να ξαναγραφεί η ιστορία με ανιστόρητες παραχαράξεις και με ένα ατελείωτο αντικομμουνιστικό παραλήρημα.
Αποτελεί τέλος μια προσπάθεια να αντληθούν συμπεράσματα για το σήμερα, όπου ο πόλεμος και η εκμετάλλευση, σαν αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και της βαθιάς και παρατεταμένης κρίσης του καπιταλισμού, ισοπεδώνει χώρες, λιώνει λαούς, τσακίζει δικαιώματα που καταχτήθηκαν με αίμα, αλέθει συνειδήσεις και γεννά το μεγαλύτερο μεταπολεμικά προσφυγικό κύμα. Συμπεράσματα χρήσιμα, για τις νέες γενιές που βρίσκονται ή θα βρεθούν αντιμέτωπες, στο μέλλον, με το τέρας του φασισμού και του πολέμου, με την καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.
Η Μακρονήσος για το λαό και τους προοδευτικούς ανθρώπους παραμένει σύμβολο πίστης και προσήλωσης στις αξίες και τα ιδανικά της Αριστεράς. Οι επόμενες γενιές, εμπνευσμένες από το παράδειγμα των Μακρονησιωτών αγωνιστών συνέχισαν μαζί τους, στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 τον αγώνα ενάντια στη λυσσασμένη μετεμφυλιακή Δεξιά, κι ύστερα ενάντια στην αμερικανοκίνητη φασιστική δικτατορία, στην εξέγερση στο Πολυτεχνείο, στους αγώνες της μεταπολίτευσης, ενάντια στην ντόπια πλουτοκρατία και την ξένη εξάρτηση.
Σήμερα, το εργατολαϊκό κίνημα καλείται να σηκώσει το ανάστημά του απέναντι στα φιλοπόλεμα σχέδια των Ευρωπαίων και Αμερικάνων ιμπεριαλιστών, που αφού αιματοκύλισαν μία σειρά από χώρες και λαούς, επιχειρούν να καταστήσουν τη χώρα μας προγεφύρωμα και το λαό μας υποχείριο στα πολεμοκάπηλα σχέδια τους, στον ανταγωνισμό τους με τους άλλους ιμπεριαλιστές, την Ρωσία – τώρα στην Ουκρανία – και την Κίνα, σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Καλείται να αποκρούσει την πολιτική της φτώχιας, της ακρίβειας, της ανεργίας της εξάρτησης που επέβαλλαν τα ξένα κέντρα και η ντόπια πλουτοκρατική ολιγαρχία και εφαρμόζει σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη, σε συνέχεια της ίδιας πολιτικής προηγούμενων κυβερνήσεων, με όλους τους συνδυασμούς των πολιτικών υπηρετών τους.
Καλείται, επίσης, να σύρει από τη λάσπη τους πόθους, τα ιδανικά, τα οράματα και τις αξίες της Αριστεράς, απ΄ όπου τις έριξαν οι ηγεσίες κομμάτων που καπηλεύονται και συκοφαντούν το όνομα της Αριστεράς. Αξίες που συνοψίζονται στις λέξεις: Ψωμί, Δουλειά, Ειρήνη, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία και Σοσιαλισμός. Ιδιαίτερα καλούνται οι δυνάμεις που κράτησαν και κρατούν ακόμη ψηλά τη σημαία του μαρξισμού-λενινισμού να συμβάλλουν στην ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος, που χωρίς αυτό δεν θα υπήρχε και η Μακρονησιώτικη αντίσταση.
Σύντροφοι και συντρόφισσες, συναγωνιστές και φίλοι
Καλούμαστε όλοι και ιδιαίτερα η νέα γενιά να πιάσουμε το νήμα του αγώνα, ξανά. Να αποδείξουμε πως ο δρόμος δεν είναι ανέφικτος, αλλά είναι ο μοναδικός. Γι’ αυτά τα ψηλά ιδανικά θα συνεχίσουμε να παλεύουμε, αντλώντας δύναμη από τούτον το μαρτυρικό τόπο. Γι’ αυτά τα ιδανικά που θυσιάστηκαν χιλιάδες και χιλιάδες αγωνιστών και αγωνιστριών, που έδωσαν τη ζωή τους όχι στο όνομα ενός φτηνιάρικου «εγώ», αλλά στο όνομα του «εμείς», στο όνομα της τάξης, στο όνομα της κοινωνίας ολόκληρης, γι’ αυτά τα πανανθρώπινα ιδανικά.
Στο όνομα της Κ.Ε. του Μ-Λ ΚΚΕ σας καλούμε να κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των τιμημένων νεκρών μας
Τιμή και δόξα στους Μακρονησιώτες αγωνιστές.
