Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Πορεία», Τεύχος 50, που κυκλοφορεί
Πρόσφυγας προ κορωνοϊού
Ατελείωτος ποδαρόδρομος, καταλήστευση από τους διακινητές-λαθρέμπορους της ελπίδας για μια καλύτερη ζωή, θαλασσοπνιγμός σε σάπια βάρκα... Αφήνει πίσω του αγαπημένους, άλλους τους χάνει στο ταξίδι κι άλλους στην πατρίδα που γέμισε θάνατο. Κι αν επιβιώσει από όλα τα παραπάνω, και φτάσει στη «Γη της Επαγγελίας» το πρώτο που αντικρίζει είναι το σκληρό της πρόσωπο. Αυτό που φτιάξαν από τη μια μεριά οι διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες (Συμφωνία του Σένγκεν/Συνθήκες Δουβλίνο Ι, ΙΙ, ΙΙΙ/κοινή Δήλωση ΕΕ-Τουρκίας) κι από την άλλη η αφύπνιση όλων των ρατσιστικών αντανακλαστικών μιας κοινωνίας που παλεύει να βρει το φταίχτη για τα βάσανά της στον ακόμα πιο βασανισμένο...
Η Ευρώπη των «λαών», της «αλληλεγγύης», της «δικαιοσύνης» και των «ελευθεριών», υψώνει φράκτες απροσπέλαστους, κλείνει σύνορα, μαντρώνει τους απόκληρους όσο πιο μακριά γίνεται από την καρδιά της -τις χώρες δηλαδή της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης κυρίως- σε κολαστήρια στις χώρες πρώτης υποδοχής (στην Ελλάδα σε σημαντικό βαθμό), δημιουργεί σώματα συνοριοφυλακής-ακτοφυλακής (Frontex) ταχείας επέμβασης και αποτροπής. Η ελληνική κυβέρνηση συστηματικά συγκαλύπτει αυτή την πολιτική και αποδέχεται πρόθυμα για τη χώρα μας το ρόλο που της αναθέτουν: αυτόν του χωροφύλακα των Ευρωπαϊκών συνόρων, με αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό δεκάδων χιλιάδων προσφύγων σ’ ένα μέρος που δεν θέλουν να μείνουν. Για αυτό το ρόλο τώρα δίνουν 700 εκ. από τα ευρωπαϊκά ταμεία οι εκπρόσωποι της ΕΕ, για να πληρώσουν τη σιωπή. Οι ίδιοι που με τους πολέμους που εξαπολύουν γεννούν την προσφυγιά, χτίζουν φράχτες και πληρώνουν για να εμποδίσουν τα θύματά τους.
Πλωτά φράγματα και επιτάξεις ολόκληρων εκτάσεων σε Χίο και Μυτιλήνη για τη δημιουργία κλειστών στρατοπέδων συγκέντρωσης-φυλακών προσφύγων, άθλιες συνθήκες διαβίωσης στα κέντρα υποδοχής, η λειτουργία των οποίων έχει ανατεθεί σε δεκάδες ΜΚΟ που δρουν και χρηματοδοτούνται ανεξέλεγκτα, Έβρος... Όσο σιδερένια πυγμή δείχνει η κυβέρνηση στο θέμα της θωράκισης των συνόρων της Ελλάδας απέναντι στην «ασύμμετρη απειλή», όχλο που απείλησε την εθνική γη -όπως παρουσίασαν τα ΜΜΕ τους εξαθλιωμένους πρόσφυγες στον Έβρο- άλλο τόσο φιλάει το χέρι των Ευρωπαίων αφεντικών της, παίζοντας επάξια το ρόλο του τσοπανόσκυλου της ΕΕ απέναντι στις προσφυγικές ροές που διαρκώς μεγαλώνουν. Τι κι αν αυτά τα μέτρα εθνικής γης που στις αρχές του Μάρτη κινδύνευαν από την «ασύμμετρη απειλή», σήμερα -16 στρέμματα στον αριθμό- ίσως τελικά ν’ ανήκουν σε Τούρκους. «Δεν μ’ αρέσει να δημιουργώ εντάσεις για μερικές δεκάδες μέτρα»(!) δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας. Δεν έχει κανένα πρόβλημα, ωστόσο, η κυβέρνηση να στέλνει τα ματ και να δημιουργεί εντάσεις σε Έβρο και στα νησιά του ΒΑ. Αιγαίου, όταν αποδέκτες της έντασης είναι οι πρόσφυγες και οι τοπικές κοινωνίες ή όταν πρόκειται να συλλάβει δέκα ανήλικα προσφυγόπουλα στον Έβρο (το τριήμερο της καθαρής Δευτέρας), επειδή επιχείρησαν να περάσουν στο ελληνικό έδαφος. Την ίδια περίοδο η κυβέρνηση αποφασίζει εξέταση των αιτήσεων ασύλου με συνοπτικές στο εξής διαδικασίες (στην κατεύθυνση πάντα της απόρριψης της πλειονότητας των αιτήσεων) και την επαναπροώθηση στην Τουρκία των ατόμων των οποίων η αίτηση απορρίφθηκε.
Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση η «εθνική ομοψυχία» φαίνεται ότι άρχισε να χτίζεται από τα κόμματα της Βουλής πριν την πανδημία, με τον Τσίπρα να δηλώνει ότι η κυβέρνηση ορθά πράττει και σφραγίζει τα σύνορα στον Έβρο και ότι είναι έτοιμος να στηρίξει έμπρακτα το κυβερνητικό έργο της ΝΔ για τη δημιουργία κλειστών δομών σε ολόκληρη τη χώρα, και τον Κουτσούμπα να αναμασάει τα «περί ασύμμετρης απειλής» στον Έβρο. Παράλληλα τα πιο αντιδραστικά κομμάτια της κοινωνίας έσπευσαν να δώσουν χείρα βοηθείας για την αντιμετώπιση της «ασύμμετρης απειλής», με περιπολίες πολιτών, βιντεάκια «απονομής δικαιοσύνης» και ανεξιχνίαστους θανάτους προσφύγων να κάνουν την εμφάνισή τους κοντά στα σύνορα. Μέχρι και φασίστες εισαγωγής από την Ευρώπη ήρθαν να βοηθήσουν!
Πρόσφυγας στον κορωνοϊό
Οι πρόσφυγες αντιμετωπίζονται σαν εισβολείς πάλι μεν, με κορωνοϊό δε! Κι ας είναι διαπιστωμένο ότι ο ιός ήρθε από τις πασαρέλες του Μιλάνου και από τους Άγιους Τόπους! Στο λιμάνι της Μυτιλήνης, 25 άνθρωποι που φτάνουν, ζουν σε ένα παλιό λεωφορείο σε περίκλειστο από κάγκελα χώρο του επιβατηγού λιμανιού της πόλης, ενώ στο λιμάνι της Πέτρας 56 άτομα ζουν στην ύπαιθρο κάτω από παλιές σπασμένες βάρκες, αφού ούτε σκηνές δεν επετράπη να στηθούν. Άλλοι 32 ζουν σε σκηνές στα βουνά του Αγίου Στεφάνου στο Μανταμάδο. Παρά τον εντοπισμό κρούσματος σε εργαζόμενη σε δομή φιλοξενίας στο Κρανίδι Αργολίδας τη Μ. Πέμπτη, η κυβέρνηση για μια φορά ακόμη, αντί να προχωρήσει αμέσως σε διαγνωστικά τεστ, αντιμετωπίζει τον ιό με τα σώματα ασφαλείας. Λίγες μέρες μετά τα κρούσματα είναι 150. Κι ενώ δεν έχουν ληφθεί καθόλου μέτρα ούτε καν για την προστασία των ευπαθών ομάδων στη δομή, η είδηση ότι μετανάστριες στο Κρανίδι εκδίδονται προκαλεί σάλο όχι για το δράμα αυτών των γυναικών, αλλά για τον κίνδυνο διασποράς του ιού στην τοπική κοινωνία!
Στα κέντρα η στέγασή τους είναι υποτυπώδης, η σίτισή τους ελλιπής, οι συνθήκες υγιεινής και η περίθαλψή τους ανύπαρκτες, η πρόσβαση στην παιδεία, τον πολιτισμό, την εργασία μηδαμινές. Τα ίδια τα κέντρα έχουν εξελιχθεί σε υγειονομικές βόμβες. Για παράδειγμα, στην Μόρια, κέντρο με δυναμικότητα 3.000 ανθρώπων, ζουν 27.000 άνθρωποι. Στη Χίο, στη ΒΙΑΛ, δυναμικότητας 1.500 ανθρώπων, ζουν πάνω από 9.000. Στη Σάμο, σε κέντρο δυναμικότητας 600 ατόμων, ζουν 9.500. Στη Μόρια ένα 6χρονο παιδί χάνεται σε φωτιά που ξέσπασε στο κέντρο κράτησης, ενώ μια 47χρονη χάνεται στη ΒΙΑΛ της Χίου από εμπύρετο νόσημα, αλλά όχι κορωνοϊό. Ο θάνατος της γυναίκας ξεσήκωσε τις διαμαρτυρίες των υπόλοιπων προσφύγων, με την αστυνομία να απαντάει με δακρυγόνα, καταστολή και προσαγωγές αιτούντων άσυλο, στο πρόσωπό των οποίων σχηματίστηκε δικογραφία, επειδή τόλμησαν να ξεσηκωθούν απέναντι στην απάνθρωπη κυβερνητική πολιτική. Την ίδια περίοδο προωθείται πάγωμα των αιτήσεων για χορήγηση ασύλου. Ενδεικτικές για τις βλέψεις της κυβέρνησης, είναι οι δηλώσεις του Άδωνι Γεωργιάδη: «Οι εικόνες πλήρους αποτροπής και εγκλεισμού θα στείλουν το μήνυμα: μην πηγαίνετε στην Ελλάδα! (…) Θα είναι προσωρινές φυλακές και ισόβιες για όποιον δε θέλει να γυρίσει στην πατρίδα του. (…) Θα πρέπει να ξέρουν ότι στην Ελλάδα είναι ανεπιθύμητοι, αποκλείεται να περάσουν στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδος». Οι ακροδεξιοί, μαύροι κύκλοι των τοπικών κοινωνιών έρχονται πάλι να βάλουν το λιθαράκι τους: στην Πέλλα βάζουν φωτιά σε κατάλυμα που θα φιλοξενούσε πρόσφυγες, ενώ σε δύο χωριά συγκεντρωμένοι παρεμποδίζουν την έλευση των λεωφορείων που μεταφέρουν τους πρόσφυγες.
Τα ΜΜΕ για μια ακόμη φορά, απόντα σε όλα τα παραπάνω, εξαντλούνται στις συζητήσεις μια περί ανεύθυνων και μια περί υπεύθυνων πολιτών, ανάλογα με το πού θέλουν να στραφεί η συζήτηση κάθε φορά, ενώ ούτε λόγος για τις ευθύνες μιας κυβέρνησης που από τη μια τονίζει την ανάγκη να τηρηθούν από όλους αποστάσεις κι από την άλλη στοιβάζει χιλιάδες ψυχές σε λίγα τετραγωνικά μέτρα. Παράλληλα πρωτοστατούν και στο αφήγημα του αστυνόμου-φύλακα ενάντια σε κάθε ασύμμετρη απειλή, είτε αυτή είναι ο πρόσφυγας-εισβολέας είτε ο κορωνοϊός! Και να σου πάλι και η εθνική ομοψυχία με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου -δείγμα και η ίδια εθνικής σύμπνοιας, καθότι κοινής αποδοχής για την προεδρία της Δημοκρατίας- να δηλώνει την Κυριακή του Πάσχα, για τους «φύλακες των συνόρων μας» πως «διασφαλίζοντας τα σύνορα, διασφαλίζουν και την ειρήνη» και να «αποτίει φόρο τιμής στις ένοπλες δυνάμεις μας, οι οποίες, κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, υπερασπίζονται την ασφάλεια της Ελλάδας και συνάμα την ασφάλεια της Ευρώπης».
Πρόσφυγας μετά τον κορωνοϊό
2.380 ευπαθείς πρόσφυγες, που ήταν να μεταφερθούν στην ενδοχώρα στα τέλη του Απρίλη, παραμένουν εγκλωβισμένοι στα κέντρα κράτησης, ενώ ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Νότης Μηταράκης δηλώνει ανάμεσα στα άλλα: «…Εκπέμπουμε το μήνυμα ότι η χώρα μας δεν είναι, πλέον προορισμός για όσους δε δικαιούνται και, πλέον, δεν θα λάβουν διεθνή προστασία… Η μείωση των ροών επιτυγχάνεται με την αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων - εμφανής πλέον σε όλους…». Λίγο καιρό μετά και την κυνική ομολογία, δια στόματος Γεωργιάδη, της πρόθεσης της κυβέρνησης να φτιάξει κολαστήρια και να μην αφήσει κανένα να περάσει στην Ευρώπη, κάνοντας το χατήρι των Ευρωπαίων αφεντικών της, επιλέγονται για τις θέσεις των διοικητών των δομών φιλοξενίας προσφύγων, άτομα με έντονο ακροδεξιό παρελθόν, παρόν και σίγουρα και μέλλον... Καθόλου τυχαία δε φαίνεται αυτή η επιλογή. Οι εν λόγω διοικητές που επιλέχθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες, θα αμείβονται με 3.000 ευρώ το μήνα και θα μπορούν να εισηγούνται τη διάθεση «μυστικών κονδυλίων», μέχρι το ποσό των 25.000 ευρώ, που θα διαχειρίζονται χωρίς έλεγχο και λογοδοσία. Και ποιος ξέρει για τι άλλο δεν θα χρειάζεται να λογοδοτούν... Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο διοικητής της δομής Πύργου, συνεργάτης ναζιστικών εκδόσεων και συγγραφέας του βιβλίου «Μιναρέδες: Οι Λόγχες του Ισλάμ στην Ευρώπη». Την ίδια περίοδο το προσωπικό της υπηρεσίας Ασύλου μειώνεται, με τις συμβάσεις 17 υπαλλήλων να μην ανανεώνονται, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εξέταση των αιτήσεων ασύλου. Διόλου τυχαίο δε, το γεγονός ότι οι συμβάσεις που δεν ανανεώθηκαν αφορούν τους παλαιότερους συμβασιούχους και ενεργά μέλη του σωματείου τους. Οι συνθήκες στις δομές φιλοξενίας παραμένουν άθλιες, ενώ η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ συνεχίζουν υποκριτικά σε όλους τους τόνους τις εκκλήσεις για ευλαβική τήρηση μέτρων και αποστάσεων.
Αν λοιπόν, ο κορωνοϊός έπληξε μια φορά την πολιτισμένη Ευρώπη και την Αμερική, τότε έπληξε 10 φορές και συνεχίζει να πλήττει τα θύματα των ιμπεριαλιστών αυτών των χωρών... Αυτούς που συνέχισαν και θα συνεχίσουν ν’ αναζητούν απεγνωσμένα την ελπίδα μακριά από τις βόμβες που ρίχνουν οι πρώτοι στις χώρες τους. Αυτούς που θα διαλέγουν να πνίγονται αγκαλιά με τα παιδιά τους στο Αιγαίο, όσα κολαστήρια κι αν φτιάξει η ελληνική κυβέρνηση. Γιατί πολύ απλά δεν τους άφησαν άλλη επιλογή, γιατί τους κάναν τον πνιγμό μονόδρομο. Γιατί αν δεν σταματήσουν οι αιτίες που τους φέραν στο κατώφλι της απελπισίας πρώτα και κύρια, και της Ευρώπης μετά, τότε κι αυτοί δε θα σταματήσουν να έρχονται. Κι αυτές οι αιτίες έχουν όνομα και υπογραφή, το όνομά τους πόλεμος και η υπογραφή των Ευρωπαίων, Αμερικάνων και λοιπών ιμπεριαλιστών.
***
ΣΥΝΘΗΚΗ ΣΕΝΓΚΕΝ: τέθηκε σε ισχύ στις 26 Μαρτίου 1995, δημιουργώντας τη Ζώνη Σένγκεν και ενσωματώθηκε στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την έναρξη ισχύος της Συνθήκης του Άμστερνταμ την 1η Μαΐου 1999. Στη συνέχεια, κάθε κράτος που έμπαινε στην ΕΕ είχε την υποχρέωση να την εφαρμόζει. Περιλαμβάνει μέτρα με τα οποία καταργείται ο έλεγχος στα εσωτερικά σύνορα των χωρών μελών και ενισχύεται η ασφάλεια και ο έλεγχος των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απαιτώντας από τα κράτη μέλη που έχουν εξωτερικά σύνορα της ΕΕ να είναι υπεύθυνα για την πραγματοποίηση των ελέγχων και την επιτήρησή τους. Συνεπώς, οι επιθεωρήσεις και οι έλεγχοι στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ είναι αρκετά αυστηροί για την παρεμπόδιση παράνομων δραστηριοτήτων αλλά και της μετανάστευσης. Ένας πολίτης μιας χώρας εκτός Ζώνης Σένγκεν μπορεί να ταξιδέψει σε ένα κράτος μέλος για μια διάρκεια τριών μηνών (90 ημερών), με την προϋπόθεση ότι πληροί τους όρους Σένγκεν, δηλαδή έχει στην κατοχή του έγκυρο διαβατήριο, θεώρηση εισόδου σύντομης διαμονής, μπορεί να αποδείξει το σκοπό του ταξιδιού του, έχει επαρκείς πόρους συντήρησης για την περίοδο παραμονής και για την επιστροφή και δεν είναι καταχωρημένος στο σύστημα πληροφοριών Σένγκεν για την άρνηση εισόδου (δεν πρέπει να θεωρείται επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη ή εθνική ασφάλεια όλων των κρατών Σένγκεν). Σύμφωνα με το άρθρο 26 του Κώδικα Συνόρων του Σένγκεν οι χώρες μέλη που έχουν υπογράψει τη Συνθήκη έχουν τη δυνατότητα να επαναφέρουν τους ελέγχους στα δικά τους σύνορα για όλους τους ταξιδιώτες και για έξι μήνες, εάν διαπιστώνονται αδυναμίες που σχετίζονται με τους ελέγχους στα εξωτερικά σύνορα και στον βαθμό που οι περιστάσεις αυτές συνιστούν σοβαρή απειλή για τη δημόσια τάξη ή την εσωτερική ασφάλεια εντός του χώρου Σένγκεν. Η περίοδος αυτή μπορεί να παραταθεί το πολύ τρεις φορές για επιπλέον διάστημα μέγιστης διάρκειας έξι μηνών εάν εξακολουθούν να υφίστανται οι εξαιρετικές περιστάσεις.
ΔΟΥΒΛΙΝΟ Ι, ΙΙ, ΙΙΙ: Βάσει του Κανονισμού ΕΚ 604/2013 (ονομαζόμενου και «Δουβλίνο ΙΙΙ»), που συμπλήρωσε και τροποποίησε τον Κανονισμό EK 343/2003 «Δουβλίνο II» -αντικατέστησε τη σύμβαση του Δουβλίνου του 1990 (θεωρούμενη ως «Δουβλίνο Ι»)-, η πρώτη χώρα εισόδου ενός υπηκόου τρίτης χώρας στην ΕΕ έχει την υποχρέωση να εξετάσει και να αποφανθεί για την αίτηση ασύλου του. Αυτό σημαίνει ότι όσοι εισήλθαν στην ΕΕ έχοντας ως πρώτη χώρα εισόδου την Ελλάδα, ακόμη κι αν καταθέσουν αίτηση ασύλου σε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα, θα επιστραφούν στην Ελλάδα για να εξεταστεί η αίτησή τους. Εάν η αίτησή τους έχει ήδη απορριφθεί στην Ελλάδα, δεν εξετάζεται ξανά. Η πρόβλεψη αυτή έχει δημιουργήσει ιδιαίτερη πίεση στις χώρες της περιφέρειας της ΕΕ και κυρίως της νότιας Ευρώπης που έχουν σηκώσει και το μεγαλύτερο βάρος του μεταναστευτικού και οι οποίες ζητούν να αλλάξει ο κανονισμός. Προσκρούουν όμως στην άρνηση των χωρών «πρώτης προτίμησης» της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης που δέχονται τα περισσότερα αιτήματα ασύλου.
ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΕΕ - ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΤΗΣ 18ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ 2016: με αυτή τη συμφωνία (που προσυπόγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ), η ΕΕ έδωσε στην Τουρκία ανταλλάγματα (εκταμίευση 3 δισ. ευρώ, άρση υποχρέωσης θεωρήσεων για Τούρκους πολίτες, αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης, νέα ενεργοποίηση της ενταξιακής διαδικασίας), ώστε να κλείσει τη στρόφιγγα των προσφυγικών ροών. Όλοι οι νέοι μετανάστες που θα έφθαναν στα ελληνικά νησιά μέσω Τουρκίας από τις 20 Μαρτίου 2016 και έπειτα, θα επιστρέφονταν σε αυτήν, με αποκλεισμό κάθε είδους ομαδικών απελάσεων και τηρουμένης της αρχής της μη επαναπροώθησης (σύμφωνα με την οποία ο πρόσφυγας δεν πρέπει να επανέρχεται σε χώρα όπου απειλείται η ζωή ή η ελευθερία του). Οι μετανάστες θα καταγράφονταν και οι αιτήσεις ασύλου θα διεκπεραιώνονταν ατομικά από τις ελληνικές αρχές. Όσοι δεν αιτούνταν άσυλο ή η αίτηση των οποίων κρίνονταν αβάσιμη ή απαράδεκτη, θα στέλνονταν πίσω στην Τουρκία με δαπάνες της ΕΕ. Για κάθε επιστροφή Σύρου στην Τουρκία από τα ελληνικά νησιά, ένας άλλος Σύρος θα επανεγκαθίστατο από την Τουρκία στην ΕΕ, λαμβανομένων υπόψη των κριτηρίων τρωτότητας του ΟΗΕ (που προβλέπουν πότε και υπό ποιες συνθήκες επανεγκαθίστανται οι πρόσφυγες και οι μετανάστες). Η αρχή αυτή θα έπρεπε να εφαρμοσθεί από την ίδια ημέρα από την οποία θα άρχιζαν οι επιστροφές. Θα δινόταν προτεραιότητα στους μετανάστες που δεν έχουν προηγουμένως εισέλθει ή επιχειρήσει να εισέλθουν παρατύπως στην ΕΕ. Από την πλευρά της ΕΕ, η επανεγκατάσταση στο πλαίσιο του μηχανισμού αυτού θα υλοποιούνταν με τήρηση των δεσμεύσεων που είχαν λάβει τα κράτη μέλη στο πλαίσιο των συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 20 Ιουλίου 2015, σύμφωνα με τις οποίες παρέμεναν 18.000 θέσεις επανεγκατάστασης. Οι τυχόν περαιτέρω ανάγκες επανεγκατάστασης θα υλοποιούνταν μέσω παρόμοιου εθελοντικού διακανονισμού έως του ανώτατου ορίου 54.000 πρόσθετων ατόμων. Με τη συμφωνία, η Τουρκία -η οποία βαφτίστηκε ασφαλής τρίτη χώρα- ήταν υποχρεωμένη να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα με σκοπό να αποτρέψει το άνοιγμα νέων θαλάσσιων ή χερσαίων οδών παράνομης μετανάστευσης από την Τουρκία προς την ΕΕ και να συνεργασθεί με τις γειτονικές χώρες (δηλ. την Ελλάδα) καθώς και με την ΕΕ. Επίσης προβλεπόταν ότι όταν θα έτειναν να σταματήσουν οι «παράτυπες» διελεύσεις μεταξύ Τουρκίας και ΕΕ ή τουλάχιστον να μειωθούν σε σημαντικό βαθμό και κατά διατηρήσιμο τρόπο, θα ενεργοποιούνταν το πρόγραμμα εθελοντικής εισδοχής για ανθρωπιστικούς λόγους. Με τα κράτη μέλη της ΕΕ να συνεισφέρουν στο πρόγραμμα «εθελοντικά» για τον αριθμό των ανθρώπων που θα δεχθούν.
