Οι πολεμικές εξελίξεις στην Ουκρανία αποτελούν ακόμα μια αφορμή για την προβλέψιμη κυβέρνηση Μητσοτάκη να προσκολλήσει πιο σφικτά τη χώρα στο άρμα των αμερικανονατοϊκών «συμμάχων» της και να εμπλέξει τον ελληνικό λαό σε επικίνδυνες περιπέτειες.
Από τον Βόλο στάλθηκαν στην Πολωνία για την ενίσχυση της νατοϊκής ικανότητας αμερικανικά ελικόπτερα και ακολούθησαν στον ίδιο προορισμό τέσσερα μεταγωγικά αεροσκάφη, με πολεμικό υλικό. Κλείνει για όλα τα στρατιωτικά αεροσκάφη ο εναέριος χώρος του Έβρου για την προστασία της αμερικανικής δραστηριότητας από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης προς τις βάσεις τους σε Βουλγαρία και Ρουμανία. Ποτέ δεν πάρθηκαν ανάλογα μέτρα για την προστασία των ελληνικών συνόρων συμπεριλαμβανομένων και των νησιών από τις τουρκικές παραβιάσεις και υπερπτήσεις.
Η κυβέρνηση βρίσκει ευκαιρία να δικαιολογήσει τα δυσβάστακτα για τον λαό εξοπλιστικά προγράμματα, ταυτόχρονα όμως ομολογεί, δια στόματος κυβερνητικού εκπροσώπου, ότι οι πραγματικές επιδιώξεις των εξοπλισμών δεν είναι η αμυντική θωράκιση της Ελλάδας, αλλά να καταστεί η χώρα παράγοντας «με τεράστια επιρροή στην αμυντική αρχιτεκτονική της Ευρώπης και της Μεσογείου», δηλαδή μετατρέπει τη χώρα σε πιόνι στις ψυχροπολεμικές ιμπεριαλιστικές επιλογές. Ανασύροντας μετεμφυλιοπολεμικά «επιχειρήματα» αιτιολογεί την κυβερνητική προθυμία εμπλοκής της Ελλάδας στη δίνη των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων, στα ευρωπαϊκά ιδεώδη για «να διατηρήσει η Ευρώπη το πολιτισμικό κεκτημένο της». Κεκτημένο που τη βαρύνει με την οργάνωση και τη συμμετοχή σε επεμβάσεις και καταστροφικούς πολέμους ακόμα και στην Ουκρανία με το φασιστικό πραξικόπημα του 2014. Και ο Μητσοτάκης από τη Βουλή κομπάζει τροποποιώντας το νεοδημοκρατικό δόγμα του «ανήκομεν στη Δύση» στο «είμαστε Δύση», θέλοντας να πείσει τον λαό ότι η χώρα βρίσκεται στο κέντρο των αποφάσεων.
Κυβέρνηση και Μέσα Ενημέρωσης ξεσηκώνουν θόρυβο, απειλούν με μέτρα για τον θάνατο δέκα Ουκρανών της ελληνικής ομογένειας στο Ντονμπάς. Υιοθετούν αμάσητη την ουκρανική εκδοχή για ρώσικους βομβαρδισμούς αμάχων και απορρίπτουν ασυζητητί τις ρωσικές ανακοινώσεις, που δείχνουν σαν υπεύθυνο το ναζιστικό τάγμα Αζόφ, που τρομοκρατεί τους κατοίκους της Μαριούπολης. Η επιλεκτική κυβερνητική ευαισθησία ξεγυμνώνεται όχι μόνο για τις μηδενικές αντιδράσεις στον εμπρησμό του κτιρίου των Συνδικάτων στην Οδησσό από τους φασίστες του Δεξιού Τομέα με δεκάδες θύματα, αλλά όταν συγχωρείται και ξεχνιέται σε διάστημα λίγων ημερών αντίστοιχο περιστατικό, με νεκρούς ομογενείς, στην ίδια περιοχή από «μεθυσμένους;» Ουκρανούς στρατιώτες. Ούτε είναι τυχαίες οι αναφορές Πάιατ για την ελληνική ομογένεια, για τον ειδικό ρόλο που επιφυλάσσουν για την Ελλάδα στην περιοχή, αλλά και τις εγκωμιαστικές αναφορές Μπλίνκεν, που χαρακτήρισε την Ελλάδα «ζωτικό σύμμαχο του ΝΑΤΟ».
Την ώρα που η κυβερνητική προπαγάνδα κατατάσσει την Τουρκία μαζί με τη Ρωσία στις αναθεωρητικές δυνάμεις, η ΕΕ, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ εγκωμιάζουν τη συμβολή της Άγκυρας και αποσιωπούν τις αντιρρήσεις τους για τις ρωσοτουρκικές σχέσεις. Ο Μητσοτάκης κομπορρημονεί ότι δεν κρατάει ίσες αποστάσεις στην Ουκρανική κρίση, σε αντιδιαστολή με την Άγκυρα, με την ελπίδα να τύχει ευνοϊκής αντιμετώπισης από τους προστάτες του. Αυτή η δουλικότητα των κυβερνήσεων της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης και οι «συμμαχίες» της οδήγησαν στο χαντάκωμα της Κύπρου και την αμφισβήτηση της κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας από τη «σύμμαχο» Τουρκία.
Ανενόχλητη η Άγκυρα συνεχίζει τις προκλήσεις με δεκάδες παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και υπερπτήσεις πολεμικών αεροπλάνων πάνω από νησιά στο Αιγαίο. Ταυτόχρονα ο Ερντογάν δεν χάνει ευκαιρία να υπενθυμίσει τα «σύνορα της καρδιάς του».
Την ίδια ώρα που οι Ευρωπαίοι «εταίροι» κόπτονται για την ειρήνη στην Ουκρανία, στην «έκθεση προόδου» για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ, ενθαρρύνουν την τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ, προκειμένου να την αποσπάσουν από την επιρροή της Ρωσίας και της Κίνας. Η έκθεση, πέρα από τις συνήθεις προειδοποιήσεις για την άγρια καταστολή σε βάρος των λαϊκών ελευθεριών, βλέπει «πρόοδο» και παροτρύνει την Άγκυρα «να συνεχίσει την εξωτερική πολιτική της με βάση τα συμφέροντα και τους στόχους της». Η έκθεση προκλητικά τηρώντας ίσες αποστάσεις, μιλά για «ανεπίλυτη σύγκρουση» στην Κύπρο και όχι για εισβολή και κατοχή από την Τουρκία. Αποσιωπά ότι η Τουρκία διεκδικεί αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών και παραμερίζει κάθε αναφορά στις παραβιάσεις της κυπριακής ΑΟΖ, στο προκλητικό άνοιγμα της περίκλειστης πόλης των Βαρωσίων και τα διχοτομικά σχέδια για λύση δύο κρατών.
