Παραμένουν με αμείωτη ένταση οι κλυδωνισμοί στην κυβέρνηση από τους χειρισμούς της στο θέμα των υποκλοπών αλλά και από τις νέες καταγγελίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας σαν αυτή της παρακολούθησης του Σπίρτζη, τομεάρχη προστασίας του πολίτη του ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση δια στόματος Μητσοτάκη προκαλεί το δημοκρατικό αίσθημα της κοινωνίας εμμένοντας στη γραμμή της πλήρους συγκάλυψης όλων των στοιχείων. Ο Μητσοτάκης, επικαλούμενος το περίφημο «απόρρητο», στην πραγματικότητα χτίζει μια νεκρή ζώνη γύρω από το σκάνδαλο των υποκλοπών, αρνούμενος ακόμα και να προσέλθει ο ίδιος στην εξεταστική επιτροπή. Προσπαθεί με κάθε τρόπο και μέσο να θάψει όλα τα στοιχεία που παρουσιάζονται στην εξεταστική επιτροπή που έχει στηθεί στη Βουλή για το λόγο αυτό. Όσο κι αν ισχυρίζεται ότι τάχα θα χυθεί… άπλετο φως στην υπόθεση και πως δήθεν θα αποδοθούν ευθύνες, στην πραγματικότητα επιχειρεί να θάψει και να πνίξει στο σκοτάδι όλη την υπόθεση. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ούτε πρόκειται για κάποιο «λάθος» οι δημοσιογραφικές αποκαλύψεις -προ ημερών- που θέλουν την ΕΥΠ να καταστρέφει στα μουλωχτά όλα τα ντοκουμέντα των υποκλοπών Ανδρουλάκη και Κουκάκη. Οι αποκαλύψεις αυτές, που δεν διαψεύστηκαν ποτέ ούτε από τις μυστικές υπηρεσίες ούτε και από την κυβέρνηση, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Ότι δηλαδή μεθοδεύεται μια βρόμικη κυβερνητική επιχείρηση για να εξαφανιστεί και να κουκουλωθεί το σκάνδαλο.
Πέρα όμως από τις όποιες αποκαλύψεις, αυτό που βγάζει μάτι κυριολεκτικά είναι η πρόσφατη δημόσια παρέμβαση της Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία χωρίς ίχνος ντροπής εκτόξευσε ευθέως απειλές προς όλες τις κατευθύνσεις ότι «όποιος μιλήσει θα πάει 10 χρόνια φυλακή». Πρόκειται για μια δήλωση στήριξης των κυβερνητικών επιλογών, απύθμενου θράσους, που αποκαλύπτει το μέγεθος του πολιτικού αυταρχισμού της κυβέρνησης, του εκφασισμού της πολιτικής ζωής στον οποίο επιδίδεται, ενδεικτική του σκοτεινού παρελθόντος, του χαφιεδισμού, του φακελώματος και της τρομοκράτησης που επιχειρεί να αναβιώσει η ΝΔ με εργαλεία τις κρατικές και παρακρατικές μυστικές υπηρεσίες και τη δράση τους.
Απέναντι στην κυβερνητική γραμμή ενταφιασμού της υπόθεσης που έχει χαράξει ο Μητσοτάκης και τα κεντρικά στελέχη της κυβέρνησης δεν είναι λίγες οι φωνές που υψώνονται από το εσωτερικό της ΝΔ οι οποίες προκαλούν δονήσεις στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Στο εσωτερικό της ΝΔ βγαίνουν σιγά – σιγά τα μαχαίρια. Πιο αιχμηρή και σίγουρα δηλητηριώδης για το Μητσοτάκη υπήρξε η δημόσια τοποθέτηση του Καραμανλή προ ημερών, ο οποίος έσυρε τα εξ αμάξης στην κυβέρνηση για τις παρακολουθήσεις. Χαρακτήρισε «παράνομη», «αντιδημοκρατική», «πολιτική ανοησία» και αποτέλεσμα «νοσηρής φαντασίας» την κυβερνητική πρωτοβουλία για τις παρακολουθήσεις, απορρίπτοντας όλα τα κυβερνητικά επιχειρήματα περί «απορρήτου», απαιτώντας «να χυθεί άπλετο φως», συντηρώντας τις γέφυρες με το ΣΥΡΙΖΑ. Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκονται και άλλα σημαίνοντα στελέχη της ΝΔ και της κυβέρνησης όπως ο Τζαβάρας ή η Όλγα Κεφαλογιάννη οι οποίοι «αδειάζουν» τον Μητσοτάκη, παίρνοντας σαφείς αποστάσεις από την κυβερνητική γραμμή.
Οι σοβαρές αντιθέσεις που αναδύονται εντός της ΝΔ αφορούν τις δικές τους εσωκομματικές αντιθέσεις και την προσπάθεια να ροκανιστεί η πτέρυγα του Μητσοτάκη. Σίγουρα όχι την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, των πολιτικών ελευθεριών ή ακόμα και του συντάγματος όπως δημαγωγικά διατείνονται. Γίνονται όμως βούτυρο στο ψωμί του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την εντεινόμενη κυβερνητική φθορά και να παρουσιαστεί και ο ίδιος ως θύμα(!) και ως η δύναμη που μπορεί να υπερασπίσει τα δημοκρατικά δικαιώματα. Εξακολουθεί όμως να κρατάει σε ένα βολικό επίπεδο την πολιτική αντιπαράθεση στοχεύοντας προσωπικά τον Μητσοτάκη, χωρίς να έρχεται σε σύγκρουση με το σύνολο της αυταρχικής πολιτικής της κυβέρνησης, με την περιστολή και την καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθεριών. Και είναι βολικό, γιατί έτσι δραπετεύει από τις ευθύνες που τον βαραίνουν για το ίδιο ακριβώς σκοτεινό καθεστώς των χιλιάδων παρακολουθήσεων και επί των ημερών της διακυβέρνησής του.
Οι παρακολουθήσεις και η παρακρατική δράση των μυστικών δυνάμεων, με τη στήριξη και τις ευλογίες της κυβέρνησης, αποτελούν τη συνέχεια της ίδιας αντιδραστικής πολιτικής. Έρχονται να διαδεχτούν τους χουντονόμους που απαγορεύουν τις διαδηλώσεις, που χτυπούν την απεργία, που καταπατούν τα συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα. Στόχος τους και εχθρός τους ήταν είναι και θα παραμένει ο αγωνιζόμενος λαός, η αριστερά και οι κομμουνιστές. Η αποκάλυψη και η καταγγελία αυτών των μεθοδεύσεων, η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθεριών αποτελούν πολύ σοβαρή υπόθεση για το λαϊκό κίνημα.
