Από τον Ιούλιο -όταν το Ορούτς Ρέις με συνοδεία πλήθους πολεμικών πλοίων ξεκίνησε έρευνες παραβιάζοντας την ελληνική υφαλοκρηπίδα- μέχρι σήμερα, η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Με τις Navtex να διαδέχονται η μια την άλλη, οι «ερευνητικές δραστηριότητες» του Ορούτς Ρέις παρατείνονται και επεκτείνονται, δημιουργώντας συνεχώς νέα τετελεσμένα. Η πλεύση και οι έρευνές του μεταξύ 6 και 12 μιλίων, τώρα στο Καστελόριζο αύριο σε άλλα ελληνικά νησιά, όπου η τουρκική ολιγαρχία θα προβάλει διεκδικήσεις, αμφισβητούν και επιχειρούν να ακυρώσουν κάθε ελληνική κυριαρχία και ελληνικό κυριαρχικό δικαίωμα πέραν των 6 μιλίων. Καμιά επέκταση, λοιπόν, αιγιαλίτιδας ζώνης, καμιά επήρεια στα στοχοποιημένα νησιά σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ!
Μέσω επιστολής του προς το γ.γ. του ΟΗΕ, μάλιστα, ο τούρκος μόνιμος αντιπρόσωπος στον ΟΗΕ διαμηνύει την ετοιμότητα της κυβέρνησής του για «διαπραγμάτευση», ακόμη και για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, εφόσον έχουν συμφωνηθεί διμερώς οι διαφορές.
Και σε αυτές συμπεριλαμβάνει την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, το εύρος και τα όρια των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου και την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας… Το δίλημμα που θέτει, με όλο και πιο επιθετικό τρόπο, η τουρκική ολιγαρχία στην ελληνική είναι «πόλεμος ή διάλογος με αποδοχή των τουρκικών όρων και αξιώσεων», δηλαδή «πόλεμος ή υποταγή».
Παράλληλα με το Ορούτς Ρέις που αλωνίζει ανενόχλητο στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, άλλες Navtex εκδίδονται για τουρκικές πολεμικές ασκήσεις που διεξάγονται ακόμη και στην καρδιά του Αιγαίου, απογειώνοντας την ένταση ανάμεσα στις δυο χώρες. Με ανακοίνωσή της, επιπλέον, η τουρκική κυβέρνηση -και αναρτώντας σχετικό χάρτη- δηλώνει πως θέτει σε εφαρμογή παλαιότερο νόμο που είχε ψηφίσει η Τουρκική Εθνοσυνέλευση το 2001, σύμφωνα με τον οποίο το μισό Αιγαίο και όλη η περιοχή από την Κρήτη μέχρι την Κύπρο ορίζεται ως ζώνη Έρευνας και Διάσωσης τουρκικής ευθύνης.
Και στην Κύπρο, καθώς εισέβαλαν μπουλντόζες, Τούρκοι επίσημοι, πλήθος έποικοι και τουρκοκύπριοι στα Βαρώσια, οι επιθετικές κινήσεις κλιμακώνονται. Το πρώτο βήμα -άλλη μια κατάφωρη παραβίαση αποφάσεων του ΟΗΕ- που ανοίγει το δρόμο στον εποικισμό της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου έγινε. Η πυροδότηση νέων εντάσεων εξελίσσεται και η οριστική διχοτόμηση της Κύπρου -μετά την ανάληψη της προεδρίας στα κατεχόμενα από τον «εκλεκτό» του Ερντογάν, Ερσίν Τατάρ- προβάλλει όλο και πιο απειλητικά.
Η κατάσταση είναι πλέον εκρηκτική. Έχουμε, οριστικά, εισέλθει στη φάση βαθμιαίας υλοποίησης του ευρύτερου σχεδιασμού της τουρκικής ολιγαρχίας για τη δημιουργία της «Μεγάλης Τουρκίας», της περιβόητης «Γαλάζιας Πατρίδας». Ο εθνικιστικός παροξυσμός απογειώνεται, οι προκλήσεις, οι επιθετικές ενέργειες και οι πολεμικές κινήσεις πολλαπλασιάζονται και νέα τετελεσμένα «κατοχυρώνονται» διαρκώς.
Η «κόκκινη γραμμή» του ενδοτισμού
Αυτές είναι οι τελευταίες κρίσιμες εξελίξεις, που δημιουργούν μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση για τους λαούς των δύο χωρών. Και η απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης; Μέσα σε ελάχιστο χρόνο, σε τρεις μόλις μήνες, από το «καμιά πρόκληση δεν θα μείνει αναπάντητη» του Ιουλίου, μέσα από μια συνεχή διολίσθηση και διαδοχικές προσαρμογές των περίφημων «κόκκινων γραμμών», φτάσαμε -τον Οκτώβριο- στην πιο ταπεινωτική διακήρυξη της πολιτικής του κατευνασμού και ενδοτισμού να θεωρούνται ως «κόκκινη γραμμή» τα 6 μίλια!!! Η μέχρι τώρα ανομολόγητη κυβερνητική πολιτική παραίτησης από κυριαρχικά δικαιώματα ομολογείται, πλέον, ευθέως.
Γεραπετρίτης, Μπακογιάννη, Παναγιωτόπουλος, Χρυσοχοΐδης, Μητσοτάκης, ο ένας μετά τον άλλο, και όλοι οι παρατρεχάμενοι σύμβουλοι, αναλυτές και ποικίλοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης που έσπευσαν να πλασάρουν τη νέα κυβερνητική υποχώρηση, προσδιόρισαν την «κόκκινη γραμμή» στα 6 μίλια, παραχωρώντας στην Τουρκία ό,τι αυτή διεκδικούσε. Πρόκειται για απερίφραστη αναγνώριση και νομιμοποίηση του περιβόητου casus belli και των τουρκικών αξιώσεων, για ανοικτή εκχώρηση ελληνικής εθνικής κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων, για εξευτελιστική αποδοχή της απειλής της τουρκικής ηγεσίας απέναντι στην Ελλάδα «να μάθει τα όριά της».
Η ελληνική υφαλοκρηπίδα όπως διακήρυσσαν πριν τρεις μήνες, η διεκδικούμενη μη οριοθετημένη περιοχή κατά τη μετέπειτα πρωθυπουργική αναδίπλωση, ή τα αμφισβητούμενα / διαφιλονικούμενα ύδατα κατά τους εταίρους της ελληνικής ολιγαρχίας, μετατράπηκαν, εύκολα-εύκολα, σε τουρκικά. Δια στόματος Χρυσοχοΐδη, μάλιστα, χαρακτηρίστηκε εθνικισμός(!) το αναφαίρετο(;) ελληνικό δικαίωμα για επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια…
Και η αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης στην τουρκική επιθετικότητα εξαντλήθηκε -για να αμβλύνονται οι αρνητικές εντυπώσεις και επιπτώσεις- σε επιστολές, αιτήματα και διαβήματα προς τον ΟΗΕ, την ΕΕ, τις ΗΠΑ -μια προσχηματική διπλωματική κινητικότητα χωρίς κανένα πραγματικό αντίκρισμα, μόνο λόγια υποκριτικής αλληλεγγύης από τους δήθεν προστάτες της. Ενώ οι φλυαρίες της κυβερνητικής προπαγάνδας για «επίδειξη ψυχραιμίας», «συνετή στάση», «αποφυγή της τουρκικής παγίδας για πρόκληση θερμού επεισοδίου» μαζί με το αφήγημα περί «απομονωμένης Τουρκίας» δίνουν και παίρνουν, επιχειρώντας να συσκοτίσουν και να αντιστρέψουν τα πραγματικά δεδομένα, την ολοκληρωτική χρεοκοπία της διαχρονικής πολιτικής της ελληνικής ολιγαρχίας.
Νέα βήματα προς τα πίσω, λοιπόν. Και μαγειρεύονται πολύ χειρότερες και επικίνδυνες εξελίξεις πίσω από τις κλειστές πόρτες όπου οργιάζει η μυστική διπλωματία και προωθούνται οι ιμπεριαλιστικοί και τουρκικοί σχεδιασμοί. Από την κρίση στα Ίμια και την παραδοχή των «γκρίζων ζωνών», την άτακτη φυγάδευση των S-300 στην Κρήτη, τη συμφωνία της Μαδρίτης και την αναγνώριση των τουρκικών «ζωτικών συμφερόντων», τη Σύνοδο Κορυφής στο Ελσίνκι και την ανάληψη της υποχρέωσης να διευθετηθούν οι «συνοριακές και άλλες συναφείς διαφορές», μέχρι τις τρέχουσες εξελίξεις, η πολιτική της ελληνικής ολιγαρχίας, των κυβερνήσεών της και όλων των αστικών κομμάτων οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερες υποχωρήσεις, αποδέχεται και τροφοδοτεί συνεχώς την ιμπεριαλιστική ανάμιξη και τον τουρκικό επεκτατισμό.
Η ελληνική ολιγαρχία και το πολιτικό της σύστημα ποτέ δεν υπερασπίστηκε την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία της χώρας μας. Και τώρα, οι ενέργειές της κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση. Οι λαοί της Ελλάδας και της Τουρκίας δεν έχουν βέβαια τίποτε να χωρίσουν. Η ελληνοτουρκική φιλία, όμως, δεν οικοδομείται με την υποχωρητικότητα απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό και, πολύ περισσότερο, με την πειθήνια υπακοή στα ιμπεριαλιστικά προστάγματα. Μόνο η συνεπής αντιιμπεριαλιστική πάλη και η αποφασιστική προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μπορούν να αποτρέψουν επικίνδυνες εξελίξεις για να μην είναι το Αιγαίο θάλασσα έντασης και πολεμικών επεισοδίων αλλά θάλασσα ειρήνης και φιλίας των λαών της.
