Η κτηνωδία, η βαρβαρότητα της πολιτικής της ΕΕ, η δουλικότητα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποτυπώνονται καθημερινά στην Ειδομένη, στις αδιανόητες συνθήκες εξαθλίωσης στις οποίες έχουν καταδικαστεί 15 χιλιάδες άνθρωποι που διέπραξαν το έγκλημα της προσφυγιάς. Χιλιάδες άνθρωποι πεταμένοι σε έναν λασπότοπο, με τα λιγοστά τους πια υπάρχοντα, παλεύουν να επιβιώσουν σε μια νέα κόλαση, έχοντας να αντιμετωπίσουν τη σιδερένια πυγμή του ευρωπαϊκού φρουρίου, την άγρια καταστολή, τους ανελέητους ξυλοδαρμούς, την άμεση απώθηση, αν τολμήσουν και αναζητήσουν διέξοδο. Όσοι προσπαθούν να περάσουν παρεμποδίζονται με κάθε τρόπο, τρεις νεκροί ο απολογισμός μιας απεγνωσμένης προσπάθειας διαφυγής προς την πΓΔΜ, και πετιούνται πίσω στην Ελλάδα. Παραμένουν στην Ειδομένη με μοναδική ελπίδα ότι τα σύνορα θα ανοίξουν, μετά τη Σύνοδο της ΕΕ.
Η κυβερνητική στρατηγική έχει επενδύσει στην εξάντλησή τους και στην ενημέρωση ότι τα σύνορα έκλεισαν. Μόνη εναλλακτική η επιστροφή σε κάποιο άθλιο κέντρο διαλογής στην Ελλάδα, η χωρίς τέλος αναμονή και ο μόνιμος εγκλωβισμός. Ασφυκτική η κατάσταση στο λιμάνι του Πειραιά, όπου πάνω από 3500 χιλιάδες άνθρωποι στοιβάζονται, περιμένοντας τη μεταφορά τους σε κέντρα/στρατόπεδα στην ενδοχώρα. Ο «ανθρωπισμός» της κυβέρνησης είναι πέρα από προφανής στον ανύπαρκτο κρατικό μηχανισμό, στην πλήρη παραλυσία, ενώ όλη η μέριμνα για τις πιο βασικές ανάγκες των εγκλωβισμένων ανθρώπων στηρίζεται στις κάθε είδους ΜΚΟ, στις οποίες άλλωστε κατευθύνονται και τα κονδύλια της λεγόμενης ανθρωπιστικής βοήθειας. Η κυβερνητική πολιτική περιορίζεται να ανοίγει κέντρα διαλογής σε όλη την επικράτεια, όπως-όπως, και να καταγράφει καθημερινά τον αριθμό των παγιδευμένων 43.000, 45.000… και ολοένα αυξάνονται οι ροές, εντείνεται η απελπισία. Αυτός ο εγκλωβισμός χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, η μετατροπή της χώρας μας σε έναν απέραντο καταυλισμό είναι ακριβώς η υλοποίηση της ατζέντας της ΕΕ με την οποία έχει ευθυγραμμιστεί πλήρως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Όσο και αν επιχειρεί να εξαπατήσει για μονομερείς ενέργειες κρατών-μελών, υπογράφει αυτές τις κατάπτυστες συμφωνίες και στηρίζει όλη αυτή την κτηνωδία. Στο κοινό ανακοινωθέν των 28, μετά τη Σύνοδο στις 7 Μάρτη, το οποίο υποστήριξε η ελληνική πλευρά, ξεκαθαρίζεται ότι «οι ακανόνιστες ροές μεταναστών κατά μήκος της οδού των δυτικών Βαλκανίων έχουν πλέον σταματήσει» και το γεγονός αυτό πρέπει «να καταστεί διατηρήσιμο», για αυτό η ΕΕ αναλαμβάνει δράσεις για «άμεση και αποτελεσματική ανταπόκριση στην εξαιρετικά δυσχερή ανθρωπιστική κατάσταση που δημιουργείται με ταχείς ρυθμούς στην περιοχή», τη διαχείριση δηλαδή των χιλιάδων προσφύγων που θα παγιδευτούν σε ελληνικό έδαφος. Παράλληλα, σύμφωνα με τους 28, χρειάζεται η «άμεση λήψη κάθε αναγκαίου μέτρου έναντι κάθε διάνοιξης νέας οδού διέλευσης». Στο ανακοινωθέν επαναφέρονται ξανά οι ίδιοι άξονες συνεργασίας με την Τουρκία, καταγραφή και hot spots στην Ελλάδα, ενώ τονίζεται η σημαντική συνεισφορά του ΝΑΤΟ καθώς και η συνδρομή της Frontex για τη διαχείριση των ελληνικών συνόρων, συμπεριλαμβανομένων των συνόρων με την πΓΔΜ και την Αλβανία, η εγκατάσταση κλιμακίων της Europol στα κέντρα πρώτης υποδοχής και η ένταση των ελέγχων ασφαλείας. Ταυτόχρονα, με την ενίσχυση κατασταλτικών μηχανισμών, η ΕΕ προωθεί τις παράνομες μαζικές επαναπροωθήσεις προσφύγων στην Τουρκία. Όπως αναφέρεται στη συμφωνία των 28, «για κάθε Σύρο που θα γίνεται εκ νέου δεκτός στην Τουρκία από τα ελληνικά νησιά, ένας άλλος Σύρος θα επανεγκαθίσταται από την Τουρκία στα κράτη μέλη της ΕΕ, στο πλαίσιο των υφισταμένων δεσμεύσεων» και μάλιστα η Κομισιόν προειδοποιεί ότι όσοι πρόσφυγες δεν συμμορφώνονται θα τιμωρούνται και θα μπαίνουν τελευταίοι στη λίστα μετεγκατάστασης, γιατί πρέπει να «υπονομευτεί η ιδέα ότι η επιβίβαση στις βάρκες ισοδυναμεί με εγκατάσταση στην Ευρώπη».
Η Σύνοδος ΕΕ – Τουρκίας στις 17-18 Μάρτη διεξάγεται σε αυτούς τους άξονες, με στόχο να επικυρώσει αυτά τα σημεία, με δεδομένο τον αποκλεισμό κάθε πιθανής οδού διέλευσης, ότι τα σύνορα της Ελλάδας με την πΓΔΜ θα παραμείνουν ερμητικά κλειστά, ότι τα σύνορα Ελλάδας - Αλβανίας θωρακίζονται με τη βοήθεια της ιταλικής κυβέρνησης, ενώ οι χώρες των Βαλκανίων, της Κεντρικής Ευρώπης, της Βαλτικής παίρνουν πιο ασφυκτικά κατασταλτικά μέτρα και προετοιμάζονται να αναχαιτίσουν τους απελπισμένους, σε περίπτωση που αναζητήσουν τρόπο να εισέλθουν στις ανεπτυγμένες χώρες της ΕΕ. Με δεδομένη επίσης την άνοδο φασιστικών δυνάμεων στη Γερμανία, όπως καταγράφηκε στις περιφερειακές εκλογές, που υποβοηθά τη σκλήρυνση της στάσης της γερμανικής κυβέρνησης, η οποία στην ουσία συντηρεί το κλείσιμο των συνόρων, ενώ παράλληλα σε σύγκριση με τις πρακτικές και αντιλήψεις τόσο των ακροδεξιών χωρών της Κεντρικής Ευρώπης όσο και της Αυστρίας, εμφανίζεται ως η φιλάνθρωπη φωνή της Ευρώπης.
Από την αρχή της προσφυγικής κρίσης, το γερμανικό κεφάλαιο κατέγραφε ανάγκες για σχεδόν ένα εκατομμύριο φτηνό εργατικό δυναμικό, όσους πρόσφυγες ξεδιαλέγονται πλέον σε γερμανικό έδαφος, οπότε η Γερμανία έχει κάθε λόγο να διατηρήσει ένα καθεστώς υγειονομικών ζωνών και ασφυκτικού ελέγχου, αποκλείοντας νέα κύματα μεταναστών και προσφύγων. Σύμφωνα με τις νέες «ανθρωπιστικές» αξίες του ευρωπαϊκού εκτρώματος, που απέναντι στα καραβάνια της προσφυγιάς δείχνει το αποκρουστικό του πρόσωπο, η Συνθήκη της Γενεύης και τα δικαιώματα των προσφύγων (όπως π.χ η ελεύθερη μετακίνηση) έχουν κονιορτοποιηθεί, το κατεχόμενο Αφγανιστάν θεωρείται «ασφαλής» χώρα, επομένως οι Αφγανοί παράτυποι μετανάστες προς επιστροφή, από τη Συρία – πεδίο βολής όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων- μόνο οι Σύροι των «εμπόλεμων» περιοχών θεωρούνται πρόσφυγες και μπορούν να μείνουν στην .. Ειδομένη.
Όσο για τον περιβόητο μηχανισμό μετεγκατάστασης και τις υποχρεωτικές ποσοστώσεις κατανομής προσφύγων, αρκεί να σημειωθεί ότι η Γαλλία, η δεύτερη οικονομία της ΕΕ, που πρωτοστατεί στους βομβαρδισμούς στη Συρία, θα δεχτεί μόλις 30.000 πρόσφυγες. Και να σημειώσουμε επίσης ότι οι λεγόμενες μονομερείς ενέργειες χωρών όπως η πΓΔΜ ή η Σλοβακία, που «ξεδιαλέγουν» αυθαίρετα πρόσφυγες ή απαιτούν επιπλέον έγγραφα, γρήγορα υιοθετούνται επίσημα από την ΕΕ, στα πλαίσια έντασης της πολιτικής της καταστολής και των απελάσεων.
Ωστόσο, το κλειδί της Συνόδου είναι η αμφίβολη επίτευξη συμφωνίας με την Τουρκία. Η κυβέρνηση Ερντογάν, αυτός ο περιφερειακός μακελάρης που εξοντώνει τους Κούρδους, απειλεί με εισβολή στη Συρία, συνεργάζεται με τις μισθοφορικές συμμορίες του Ισλαμικού Κράτους, δολοφονεί τους πολιτικούς της αντιπάλους και τσακίζει δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, κινείται σε θετική κατεύθυνση στην υλοποίηση των δεσμεύσεών της στο Προσφυγικό, σύμφωνα με τις αποτιμήσεις των ευρωπαϊκών οργάνων, που χαιρετίζουν και εδώ οι ντόπιοι λακέδες. Η Τουρκία θεωρείται ασφαλής χώρα που μπορεί όχι μόνο να εγγυηθεί ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, αλλά και ενδεχόμενες ζώνες «ασφαλείας» στη Συρία για τους πρόσφυγες, κάτι που θα επιθυμούσε διακαώς η Άγκυρα προκειμένου να εκδιώξει τους Κούρδους. Φυσικά η Τουρκία, που αποτελεί ρυθμιστή στην αναχαίτιση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, ανοίγει όλο το πακέτο των απαιτήσεών της και εκβιάζει, αξιοποιώντας τα αδιέξοδα της ΕΕ και τις αντιθέσεις ανάμεσα στα κράτη-μέλη, προκειμένου σε κάθε Σύνοδο να διασφαλίζει μεγαλύτερο μέρος των συμφερόντων της. Αποτελώντας προνομιακό συνομιλητή της Γερμανίας, εγείρει συνεχώς νέες απαιτήσεις σε οικονομικό, πολιτικό και γεωστρατηγικό επίπεδο, χωρίς να δεσμεύεται σε τίποτα και αλλάζοντας τα συμφωνηθέντα κατά το δοκούν σε ένα διαρκές αλισβερίσι.
Η Ελλάδα αποτελεί πλέον χώρα εγκλωβισμού και μάλιστα ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας, Βίτσας, σε συνέντευξή του, στους Financial Times, ενημερώνει ότι θα χρειαστούν ως και δύο χρόνια για να αδειάσουν οι καταυλισμοί, με βάση το ανύπαρκτο πρόγραμμα μετεγκατάστασης. Και βέβαια τα υπόλοιπα κράτη-μέλη δεν βιάζονται καθόλου. Στο μεταξύ, αφού δεν περιμένει κάτι η ελληνική πλευρά από τη Σύνοδο και τα σύνορα δεν πρόκειται να ανοίξουν, στο κυβερνητικό στρατόπεδο επικρατεί ένταση ανάμεσα στους εταίρους και ζητείται ο αποδιοπομπαίος τράγος για την αποτυχημένη πολιτική στο Προσφυγικό. Οι ΑΝΕΛ «βλέπουν» για το ρόλο αυτό τον υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής, Μουζάλα, που αποκάλεσε τη πΓΔΜ Μακεδονία και απαιτούν την καρατόμησή του. Από κοντά στο ίδιο θέατρο σκιών πλειοδοτεί η ΝΔ, που εκμεταλλεύεται την ευκαιρία για να αυτοανακηρυχτεί καλύτερος διαχειριστής της ευρωπαϊκής ατζέντας, με την οποία συμφωνεί και θα μπορούσε να εφαρμόσει καλύτερα, αξιοποιώντας για παράδειγμα τις δυνάμεις του στρατού να αδειάζουν, με ευαισθησία πάντα, την Ειδομένη.
Παράλληλα η εμπλοκή του ΝΑΤΟ και η συγκέντρωση δυνάμεων στο Αιγαίο, με όχημα το Προσφυγικό, προμηνύουν επικίνδυνες εξελίξεις. Στην ήδη υπάρχουσα Νατοϊκή δύναμη προστίθενται πολεμικά πλοία από Βρετανία, Γαλλία, ΗΠΑ, κάτω από τις προσταγές των ΗΠΑ. Σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, Στόλτενμπεργκ, το ΝΑΤΟ ενισχύει την αεράμυνα της Τουρκίας λόγω της παρουσίας στρατιωτικών δυνάμεων της Ρωσίας στην Ανατολική Μεσόγειο, αν και το Κρεμλίνο ανακοίνωσε τη σταδιακή απόσυρση από τη Συρία. Με τις πλάτες του ΝΑΤΟ, η τουρκική προκλητικότητα ξεδιπλώνεται με ένταση, στα πλαίσια της συμφωνίας με την ΕΕ και της κοινής συμμετοχής με την Ελλάδα κάτω από τη Νατοϊκή ομπρέλα στη φύλαξη των ελληνικών θαλάσσιων συνόρων, η Τουρκία εκτός των άλλων διεκδικήσεών της, που πολλαπλασιάζουν τις γκρίζες ζώνες, απαιτεί την παρουσία αξιωματούχων της στα ελληνικά νησιά με πρόσχημα το ξεδιάλεγμα προσφύγων – οικονομικών μεταναστών. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι με την υποτελή στάση της ελληνικής κυβέρνησης, τις συνεχείς υποχωρήσεις και την πλήρη παράδοση στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας κουρελιάζονται, παγιώνονται μεθοδικά εξαιρετικά αρνητικοί συσχετισμοί σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας και στη βάση της όξυνσης των αντιθέσεων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ο λαός μας βρίσκεται όμηρος των σχεδιασμών τους.
Από τους ανελέητους βομβαρδισμούς, την κατερείπωση και το διαμελισμό χωρών, το αιματοκύλισμα και τον μαζικό ξεριζωμό λαών, στα μαύρα καραβάνια της απελπισίας, στους χιλιάδες θαλασσοπνιγμένους στο Αιγαίο, στην εξαθλίωση και στην εγκατάλειψη σε καταυλισμούς, στη φρίκη και το αδιέξοδο της Ειδομένης, στα τείχη και στα συρματοπλέγματα της Ευρώπης ένα διαρκές έγκλημα συντελείται σε βάρος των λαών. Πέρα από κάθε έννοια δικαίου, πέρα από κάθε έννοια ανθρωπιάς και, βέβαια, πέρα από τη φαντασία τού κάθε καλόπιστου προοδευτικού ανθρώπου που «δεν το χωρά ο νους του», ξεπροβάλλει η ιμπεριαλιστική θηριωδία.
