Κάθε εξεταστική -και όχι μόνο- βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ανάγκες για πρακτικά, σημειώσεις, νομοθετήματα και, μαζί με αυτά, αναπόφευκτα με καθόλου ευκαταφρόνητα ποσά τα οποία ερχόμαστε να τα σηκώσουμε μόνοι μας χωρίς καμία βοήθεια από το πανεπιστήμιο. Μέσα σε αυτά και το βάρος για τους κώδικες που αναγκαζόμαστε να το σηκώσουμε μόνοι μας, η δωρεάν παροχή του οποίου θα έπρεπε να είναι αυτονόητη παρόλο που για την Κοσμητεία μας αυτό δεν συνάδει με την άποψη της για την «δωρεάν» παιδεία! Να μην πιάσουμε ζητήματα παροχών, όπως η στέγαση όπου οι παροχές για τους φοιτητές ή δεν υπάρχουν ή και αν υπάρχουν είναι απόλυτα ανεπαρκείς, ή η σίτιση, η δωρεάν παροχή της οποίας τυπικά έχει σταματήσει να υφίσταται για σημαντικό κομμάτι των φοιτητών και ουσιαστικά συντηρείται σε ένα κλίμα απόλυτης αβεβαιότητας. Μέσα σε εποχές όπου οι οικογένειες μας αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, τα ζητήματα αυτά όχι απλά έρχονται να μας δυσκολεύσουν αλλά κυριολεκτικά κρατούν φοιτητές μακριά από τις σπουδές τους.
Και αυτή την κατάσταση ήρθε να συμπληρώσει η ανακοίνωση που βγήκε από σύσκεψη πρυτάνεων την προηγούμενη εβδομάδα με την οποία ζητήθηκε μείωση των εισαχθέντων, μείωση που αγγίζει σε ορισμένα πανεπιστημιακά ιδρύματα το 50%!, αφήνοντας κατ’ ουσίαν έξω από την ανώτατη εκπαίδευση μεγάλο αριθμό της μαθητικής νεολαίας. Έτσι λοιπόν αντιλαμβάνονται τη φοιτητική μέριμνα, προτείνοντας ευθέως την έξοδο των φοιτητών από το πανεπιστήμιο! Την λογική αυτή την ξέρουμε και την έχουμε ξανακούσει: η ανώτατη εκπαίδευση δεν είναι για όλους. (Ας θέσουμε εδώ την ερώτηση: και για ποιους είναι;). Όλα αυτά ωστόσο δεν είναι αποτέλεσμα μιας τρικυμίας, κάτι απροσδόκητο. Είναι η πολιτική των μνημονίων της κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, που φέρνει φτώχεια, ανεργία και στην εκπαίδευση έρχεται να οξύνει του ταξικούς φραγμούς. Έκφραση αυτής της πολιτικής αποτελούν τα πορίσματα του «Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία» που φέρνουν νέο κύμα συγχωνεύσεων σχολών και πετάγματος φοιτητών από τις σχολές, αφού «θα σπουδάζουν τόσοι, όσους αντέχει η οικονομία»! Ανεξάρτητα από το τι θα γίνει με τη β΄ αξιολόγηση της κυβέρνησης από ΕΕ-ΔΝΤ, η πολιτική των μνημονίων θα συνεχιστεί, όπως και η επίθεση στην εκπαίδευση.
Για να περάσει όμως αυτή η πολιτική τσακίσματος των δικαιωμάτων μας θα πρέπει να υπάρξει τρομοκρατία! Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσονται και οι μηνύσεις στο Πολυτεχνείο Ξάνθης από ακροδεξιό καθηγητή σε φοιτητές που σήκωσαν κεφάλι ενάντια στην αυθαιρεσία του. Να μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι πρόκειται περί μεμονωμένου περιστατικού. Οι συνδικαλιστικές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα δέχονται γενικευμένη επίθεση σε όλους τους τομείς, μέσω της ποινικοποίησης των απεργιών και της συνδικαλιστικής δράσης, μέσω της καταστολής των διαδηλώσεων.
Σε μια εποχή που ξεχαρβαλώνεται σιγά σιγά κάθε δικαίωμα μας, η καθημερινότητα γίνεται όλο και πιο δύσκολη και το μέλλον όλο και πιο αβέβαιο, η μόνη ελπίδα βρίσκεται στην συλλογική δράση, στην οργάνωση μας, στην ενεργοποίηση του συλλόγου μας, απέναντι στην απάθεια. Τα προβλήματα μας δεν είναι ατομικά, αλλά συλλογικά, και μόνο συλλογική αντίσταση μπορεί να είναι η απάντηση σε αυτά.
Η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες μας!
