Φέτος κλείνουν 48 χρόνια από την ηρωική εξέγερση του Νοέμβρη του 1973. Ο λαϊκός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου αποτέλεσε την κορυφαία αντιφασιστική – αντιδικτατορική εκδήλωση στην πάλη του λαού μας ενάντια στην αμερικανοκίνητη στρατιωτικοφασιστική δικτατορία. Το σάπιο διεφθαρμένο καθεστώς της χούντας των συνταγματαρχών θα κατέρρεε μερικούς μήνες αργότερα, κάτω από το βάρος του εθνοπροδοτικού πραξικοπήματος στην Κύπρο.
Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου βρίσκει τη νεολαία και τον λαό αντιμέτωπους με την αντιλαϊκή κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας του κορονοϊού, που στο έδαφος της σαρώνονται εργασιακά δικαιώματα και δημοκρατικές κατακτήσεις, κλείνουν νοσοκομεία και βγαίνουν σε αναστολή χιλιάδες εργαζόμενοι στην υγεία. Ταυτόχρονα, ο εμβολιασμός του λαού, από όπλο για την αντιμετώπιση της πανδημίας, από όπλο που σώζει ανθρώπινες ζωές, μετατρέπεται σε εργαλείο εκβιασμού, οικονομικής εξόντωσης, απολύσεων, τρομοκρατίας και κοινωνικού διχασμού και κανιβαλισμού.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, εκτός από εξέγερση απέναντι στη χούντα, έθεσε στο στόχαστρό της την «καρδιά» όλων των προβλημάτων που ταλάνιζαν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να ταλανίζουν το λαό και τη νεολαία. Και αυτή δεν είναι άλλη από την ολόπλευρη εξάρτηση της χώρας μας από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Το κάλεσμα «Όλοι ενωμένοι στον αγώνα για τη Λαϊκή Κυριαρχία και την Εθνική Ανεξαρτησία» στην τελευταία ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής κατάληψης του Πολυτεχνείου, λίγες ώρες πριν το τανκ της χούντας ρίξει την ματωμένη πύλη στην Πατησίων, πιστοποιεί ακριβώς αυτό το εθνικοανεξαρτησιακό, αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο της εξέγερσης.
Σήμερα, 48 χρόνια μετά, το πνεύμα του Νοέμβρη, τα συνθήματα και οι στόχοι πάλης του Πολυτεχνείου, παραμένουν πιο επίκαιρα από ποτέ, αναζητώντας επίμονα τη δικαίωση τους στους σημερινούς αγώνες της νεολαίας και του λαού. 48 χρόνια μετά οι φοιτητές, οι μαθητές και οι νέοι εργαζόμενοι, στο πλευρό των λαϊκών αντιιμπεριαλιστικών αγώνων, καλούμαστε να παλέψουμε για:
ΨΩΜΙ, ενάντια στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, που με όχημα την πανδημία τσακίζει εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα δεκαετιών. Από το 8ωρο και τις υπερωρίες μέχρι τις ανατιμήσεις στην ενέργεια και στα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, το αίτημα για ψωμί και δουλειά διατηρεί ακέραιη την επικαιρότητά του.
ΠΑΙΔΕΙΑ, ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης και του υπουργείου παιδείας που αποκλείει χιλιάδες μαθητές και φοιτητές από την εκπαιδευτική διαδικασία, με όχημα είτε την ελάχιστη βάση εισαγωγής και την τράπεζα θεμάτων, είτε την ελεγχόμενη είσοδο στα πανεπιστήμια. Ο αγώνας για το δικαίωμα όλων των παιδιών του λαού στη μόρφωση και ενάντια στην επιχειρούμενη διάλυση της δημόσιας παιδείας και την ιδιωτικοποίησή της, κόντρα στους ταξικούς φραγμούς και αποκλεισμούς χρειάζεται σήμερα να δυναμώσει περισσότερο από ποτέ.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ενάντια στην πολιτική καταπάτησης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και περιστολής των πολιτικών ελευθεριών του λαού και της νεολαίας. Η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, που αποτέλεσε δημοκρατική κατάκτηση της αντιδικτατορικής και μεταπολιτευτικής πάλης του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος, ο νόμος για την απαγόρευση των διαδηλώσεων, οι διώξεις και συλλήψεις αγωνιστών του κινήματος, η αστυνομοκρατία στις γειτονιές, το χτύπημα των διαδηλώσεων και συγκεντρώσεων, οι συνεχείς αστυνομικοί έλεγχοι, η έξαρση της κρατικής βίας με ολέθριες συνέπειες όπως η πρόσφατη δολοφονία του 18χρονου Νίκου Σαμπάνη στο Πέραμα, δεν γίνονται για την προστασία των πολιτών, ούτε για υγειονομικούς λόγους, όπως ασύστολα διαδίδει η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Αντίθετα, έχουν στόχο την πειθάρχηση του λαού στην “κανονικότητα” της τρομοκρατίας, του φόβου, του κλίματος τρομοϋστερίας.
ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ενάντια στην πολιτική της εξάρτησης και της εθνικής υποτέλειας. Κόντρα στις συμφωνίες με Γαλλία και ΗΠΑ που εκχωρούν εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα του λαού και μετατρέπουν τη χώρα ολόκληρη σε πολεμικό ορμητήριο των φονιάδων των λαών. Για να φύγουν όλοι οι ξένοι στρατοί και οι «εγγυήτριες δυνάμεις» από την Κύπρο. Για να ανατραπεί το καθεστώς της ξενοκρατίας και του κοινωνικού της στηρίγματος στη χώρα που είναι η ολιγαρχία του πλούτου. Για να φύγουν οι αμερικανονατοϊκές βάσεις. Για να φύγει η Ελλάδα από τους φιλοπόλεμους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Για την ειρήνη και την φιλία των λαών.
48 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο διδάσκει, εμπνέει κι οδηγεί τη νεολαία και τον λαό στους σημερινούς μας αγώνες, για να βρουν δικαίωση τα ανεκπλήρωτα συνθήματα του ξεσηκωμού του Νοέμβρη και οι βαθύτεροι πόθοι του λαού μας.
Όλοι στις αντιιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις στις
17 Νοέμβρη (Αθήνα: 3.30μμ Σταδίου και Κολοκοτρώνη)!
Το Πολυτεχνείο ζει στους αγώνες!
