Την ίδια ευελιξία και προσαρμοστικότητα την οποία επιδεικνύει σύσσωμη η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μπροστά στις απαιτήσεις των «εταίρων» μας, φαίνεται ότι έχει κατακτήσει και ατομικά ο υπουργός Παιδείας, Αριστ. Μπαλτάς.
Ο νέος υπερ-υπουργός («Υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων»), έκανε πολύ γρήγορα «γαργάρα» όχι μόνο τις προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τις δηλώσεις που έκαναν κορυφαία στελέχη τού κόμματός του κατά τις πρώτες μετεκλογικές ημέρες: σημειώνοντας εντυπωσιακή στροφή στο θέμα τής διαγραφής χιλιάδων φοιτητών που έχουν καθυστερήσει να αποκτήσουν το πτυχίο τους, ο κ. Μπαλτάς δήλωσε ότι
α) θα ζητήσει από τα ΑΕΙ και ΤΕΙ να μη κάνουν μαζικές επανεγγραφές φοιτητών που πρόσφατα διαγράφηκαν με τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ,
β) θα δρομολογήσει μέσω πανεπιστημίων ...ατομικές συνεντεύξεις(!) των φοιτητών που έχουν καθυστερήσει στις σπουδές τους, για να διελέγξει αν πράγματι είναι ...δικαιολογημένοι, και αν έχουν δικαίωμα να ζητήσουν συνέχιση των σπουδών τους,
γ) θα υποχρεώσει τους «τυχερούς» φοιτητές, οι οποίοι θα επανεγγραφούν βάσει κριτηρίων(!), να αναλάβουν δέσμευση, να υπογράψουν μια-κάποια «συνθήκη», ότι θα ολοκληρώσουν τις σπουδές τους μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
«Μεγάλο ψευδοπρόβλημα» ονομάζει τώρα ο υπουργός Παιδείας το ζήτημα χιλιάδων φοιτητών που διαγράφονται (αν δεν έχουν ήδη διαγραφεί) από τις σχολές τους. Αντί να δει σε αυτό, το αναποδογύρισμα της ελληνικής κοινωνίας ιδιαίτερα στα τελευταία μνημονιακά χρόνια, αντί να δει την ταξικότητα του ελληνικού πανεπιστημίου, αντί να δει τη δυσχέρεια των φοιτητών να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους για λόγους κοινωνικούς και οικονομικούς, ο νέος «μαρξιστής» (όπως έχει το θράσος να θεωρεί τον εαυτό του) υπουργός βλέπει ότι «κάποιοι από τους αιώνιους έχουν αποβιώσει, κάποιοι έχουν μεταναστεύσει, κάποιοι έχουν κάνει τελείως διαφορετικές δουλειές». Στην πραγματικότητα, ο κ. Μπαλτάς εκφράζει απλώς την ελπίδα του, να μην αιτηθούν πολλοί φοιτητές τη συνέχιση των σπουδών τους. Αυτό είναι το εκπαιδευτικό όραμα του «αριστερού δασκάλου» (σύμφωνα με την ακριβή έκφραση της κυβερνητικής -πλέον- εφημερίδας Αυγής), παρά το πανθομολογούμενο γεγονός ότι οι υπό εκδίωξη φοιτητές πρακτικά δεν κοστίζουν στα πανεπιστήμιά τους τίποτα περισσότερο από τις κόλλες αναφοράς που τους διανέμονται στις ανά εξάμηνο εξετάσεις τους, παρά το γεγονός ότι τους έχει αφαιρεθεί κάθε δικαίωμα στη δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, φοιτητικό πάσο...
Τώρα λοιπόν μπορούν να είναι ικανοποιημένες φοιτητικές παρατάξεις όπως η ΔΑΠ (η οποία πριν λίγους μήνες ζητούσε «να μη διαγραφούν φοιτητές που μετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία») ή το ΜΑΣ (το οποίο μέχρι πρότινος συνθηματολογούσε, κάπως ασύντακτα: «Κανένας φοιτητής ή σπουδαστής που θέλει να τελειώσει τις σπουδές του, να μην στερηθεί τη φοιτητική του ιδιότητα (...) εκτός κι αν το επιθυμεί ο ίδιος»)! Εννοείται ότι όλες οι γνωστές «μεγάλες» παρατάξεις έχουν μερίδιο ευθύνης, στο βαθμό που έχουν συμβολή στο άνοιγμα μιας συζήτησης με τίτλο «ποιοι από τους φοιτητές πρέπει να διαγραφούν».
Η Πορεία καλεί τους φοιτητές να αποδοκιμάσουν τους σχεδιασμούς της νέας πολιτικής ηγεσίας, ως αντιεκπαιδευτικούς και κοινωνικά επιζήμιους. Πίσω από την αντίληψη του υπουργού Παιδείας ότι «το πανεπιστήμιο ΔΕΝ πρέπει να δίνει αόριστη πίστωση χρόνου στους φοιτητές», ακολουθεί η αποδοχή χρονικών περιορισμών στις σπουδές, τύπου «ν+2», κρύβονται γνωστές αντιεκπαιδευτικές πολιτικές των προηγούμενων ετών, έστω καμουφλαρισμένες.