Τον προηγούμενο Σεπτέμβριο εξήγγειλε το Υπουργείο Παιδείας 1349 διαθεσιμότητες διοικητικών υπαλλήλων οχτώ πανεπιστημίων, αφού πρώτα ζήτησε από τα πανεπιστήμια να υποβάλουν εγγράφως τις ανάγκες τους σε προσωπικό. Όταν αυτές οι ανάγκες που υπέβαλαν οι διοικήσεις των Πανεπιστημίων ήταν αναντίστοιχες με τις μνημονιακές δεσμεύσεις της κυβέρνησης για απολύσεις, απορρίφτηκαν και το υπουργείο προχώρησε στην ανακοίνωση των διαθεσιμοτήτων.
Από τους 1349 διαθέσιμους η ανακοίνωση του Υπουργείου προέβλεπε την επαναπρόσληψη 646, σε θέσεις σε άλλα ιδρύματα ΑΕΙ και ΤΕΙ, κυρίως ωστόσο σε ιδρύματα της επαρχίας, που θα σήμαινε είτε αποδοχή μετακίνησης σε άλλες πόλεις είτε απολύσεις, όπως προβλέπεται στο νόμο που αφορά την κινητικότητα.
Ο αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων που ξέσπασε και βρήκε ισχυρά ερείσματα στήριξης μέσα στα ίδια καταρχήν τα 8 πανεπιστήμια και κυρίως στους φοιτητικούς συλλόγους, κατόρθωσε να ξεπεράσει την ασφυκτική πίεση, τις απειλές, τις δικαστικές απαγορεύσεις και τις πειθαρχικές διώξεις, την κυβερνητική τρομοκρατία, κατέρριψε τα κυβερνητικά επιχειρήματα, ανέδειξε τη διάσταση της βάρβαρης πολιτικής των απολύσεων έξω από κάθε υποτιθέμενη αξιολόγηση δομών, όπως ισχυριζόταν τα κυβερνητικά επιτελεία και οι συμπαραστάτες τους των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης, και μετά από τρεις μήνες απεργία οδήγησε την κυβέρνηση σε αναδίπλωση.
Με βάση τις δυνάμεις που διέθετε και τις δυνατότητες που ανέδειξε, αυτός ο αγώνας οδήγησε την κυβέρνηση στην υιοθέτηση δεσμεύσεων για την επαναφορά όλων των διαθέσιμων εργαζομένων στις θέσεις εργασίας τους και την παύση όλων των πειθαρχικών διώξεων των 278 απεργών που δεν εγγράφηκαν στην απεργοσπαστικής έμπνευσης ηλεκτρονική πλατφόρμα αυτοαπογραφής, που εκβιαστικά εν μέσω απεργίας το υπουργείο υποχρέωνε τους εργαζόμενους, δέσμευση που υλοποιήθηκε με την παύση αυτών των διώξεων.
Τώρα η κυβέρνηση με αφορμή και στα πλαίσια του πρόσφατου κυβερνητικού ανασχηματισμού υπαναχωρεί από τις δεσμεύσεις της και μετά την εμφανιζόμενη τριβή Μητσοτάκη - Λοβέρδου, για το θέμα αυτό, που «ρύθμισε» σε ανώτερο επίπεδο η παρέμβαση Σαμαρά - Βενιζέλου, εξήγγειλε τα εξής:
Πρώτον, από τον αριθμό των 1349 διαθέσιμων που αρχικά προβλεπόταν, αριθμός που κατά τη διάρκεια της απεργίας και της επόμενης φάσης κατέβηκε στους 1036 διαθέσιμους, οι 600 επαναπροσλαμβάνονται σε 500 θέσεις στα ίδια Ιδρύματα από τα οποία βγαίνουν στη διαθεσιμότητα και 100 σε θέσεις σε άλλα ιδρύματα.
Και δεύτερον, «ανεξάρτητος» αξιολογητής, που μέσω διαγωνισμού θα βρεθεί το επόμενο διάστημα, θα αναλάβει την «αξιολόγηση» των πανεπιστημιακών δομών και τις ανάγκες σε προσωπικό των 8 ΑΕΙ και με βάση τα πορίσματα της αξιολόγησης θα κριθεί η τύχη των εργαζομένων που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα.
Η σειρά αυτών των «αξιολογήσεων» των Πανεπιστημίων δείχνει τον τρόπο που η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το ζήτημα της αξιολόγησης των δομών της δημόσιας διοίκησης ευρύτερα και του λεγόμενου εξορθολογισμού του δημόσιου τομέα.
Πρώτα ζητήθηκε από τις διοικήσεις των Πανεπιστημίων να βρουν το πλεονάζον προσωπικό στα ιδρύματά τους. Αφού αυτό δε βρέθηκε το υπουργείο βρήκε μονομερώς 1349 εργαζόμενους πλεονάζοντες. Μετά οι πλεονάζοντες έγιναν 1036.
Από τη στιγμή που οι 500 επιστρέφουν στις θέσεις τους οι πλεονάζοντες γίνονται 436. Και τώρα θα κριθεί από κάποιο άλλο φορέα – και μάλιστα σε 50 μέρες – για τα οχτώ μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας πόσοι πραγματικά είναι οι πλεονάζοντες. Υπάρχουν δε περιπτώσεις - σε όλον αυτό τον εξορθολογισμό - όπου οι επαναπροσλαμβανόμενοι εργαζόμενοι σε κάποια ειδικότητα είναι περισσότεροι από αυτούς που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα, (π.χ. τέθηκαν σε διαθεσιμότητα 11 από την ειδικότητα ΤΕ Διοικητικού-Λογιστικού στο ΕΜΠ και επαναπροσλαμβάνονται τώρα 12 !) σε ένα ευρύτερο κλίμα καταργήσεων ειδικοτήτων (φύλαξης, διοικητικής υποστήριξης κ.α.) και αποψίλωσης τομέων της πανεπιστημιακής λειτουργίας σε βαθμό αδυναμίας λειτουργίας τους.
Οδηγώντας αντίστοιχα, όπως και σε όλους τους τομείς των δημόσιων και κρατικών παροχών, σε περαιτέρω υποβάθμιση και διάλυση σε βάρος των αναγκών της πλειοψηφίας του λαού και των νέων και προς όφελος των κάθε λογής ιδιωτών, ιδιοκτητών κολλεγίων, εμπόρων εργαζομένων και εμπόρων της μόρφωσης. Είναι ολοφάνερο πως τα κυβερνητικά φληναφήματα περί εξορθολογισμού και εξυγίανσης των δημόσιων δομών δεν είναι παρά προπέτασμα καπνού για τη δραστική τους συρρίκνωση και για το σφαγείο των απολύσεων του μαύρου μετώπου κυβέρνησης ΕΕ και ΔΝΤ.
Απέναντι στην υπαναχώρηση της κυβέρνησης από τις δεσμεύσεις της, τον κυβερνητικό εμπαιγμό και την κοροϊδία των νέων αξιολογήσεων, οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε απεργιακές κινητοποιήσεις, κλεισίματα Πανεπιστημίων και υπηρεσιών τους, καλώντας σε συμπαράσταση τους φοιτητικούς συλλόγους (αρκετοί φοιτητικοί σύλλογοι του Πολυτεχνείου έχουν πάρει αποφάσεις έμπρακτης στήριξης) και τους άλλους πανεπιστημιακούς φορείς, διεκδικώντας την τήρηση των κυβερνητικών δεσμεύσεων και την παύση κάθε διαδικασίας απόλυσης εργαζομένων, διεκδικώντας να μπει φραγμός στην πολιτική των απολύσεων και της ανεργίας, να μπει φραγμός στην πολιτική διάλυσης του Δημόσιου Πανεπιστημίου.