Με το σύνθημα «Μαζί σου γίνεται», τη νέα της πρόταση για την παιδεία και τη γνωστή δημαγωγία για την υπευθυνότητα που τη διακρίνει απευθύνεται η ΔΑΠ στους φοιτητές. Όσο
όμως κι αν προσπαθεί η φοιτητική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας να εμφανιστεί ως η υπεύθυνη δύναμη, που με τις προτάσεις της επιδιώκει να συμβάλλει στην αναβάθμιση της παιδείας, δύσκολα μπορεί να συσκοτίσει τις βαρύτατες ευθύνες που φέρει για την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα το φοιτητικό κίνημα.
Είναι η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ που απ’ τη μεριά ζητάει την ψήφο των φοιτητών για να τους εκπροσωπεί στα όργανα τωνφοιτητικών συλλόγων, απ’ την άλλη έρχεται η ίδια να απαξιώσει στα μάτια
των φοιτητών αυτά τα όργανα. Είναι η ΔΑΠ που μπροστά στο ενδεχόμενο να πραγματοποιηθούν γενικές συνελεύσεις για να συζητήσουν οι φοιτητές τα πραγματικά προβλήματα που τους απασχολούν, αυτή σαμποτάρει τις προσπάθειες διεξαγωγής τους η τις υπονομεύει απουσιάζοντας από αυτές τις περισσότερες φορές. Είναι η ΔΑΠ που στις περιπτώσεις που διατηρεί τους συσχετισμούς στα διοικητικά συμβούλια συλλόγων, οδηγεί αυτούς τους συλλόγους στην παράλυση και τους μετατρέπει σε άνευρα εξαρτήματα της δικής της πολιτικής. Είναι η ΔΑΠ που ενώ θα μπορούσε χάρη στα εκλογικά της ποσοστά να έχει καθοριστική συμβολή στην ανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ, στην πραγματικότητα δεν θέλει το τριτοβάθμιο αυτό όργανο των φοιτητών το οποίο θα διευκόλυνε τον κοινό βηματισμό τους και την καλύτερη οργάνωση του φοιτητικού κινήματος.
Συμπλήρωμα της πολιτικής της απαξίωσης και υπονόμευσης των συλογικών διαδικασιών των φοιτητών είναι και οι αντιδημοκρατικές πρακτικές της ΔΑΠ. Ιδιαίτερα σε συλλόγους όπου
κατακτά την απόλυτη πλειοψηφία στα διοικητικά συμβούλια δεν είναι λίγα τα φαινόμενα φίμωσης των μικρότερων παρατάξεων, η νοθεία στις φοιτητικές εκλογές ακόμα και εκδηλώσεις που φτάνουν ή ξεπερνούν τα όρια του τραμπουκισμού.
Η στάση όμως της ΔΑΠ απέναντι στα όργανα του φοιτητικού κινήματος και οι αντιδημοκρατικές της πρακτικές είναι η μία μόνο όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι ο πολιτικός της προσανατολισμός. Η καλλιέργεια της αποστασιοποίησης ή ακόμα και απάθειας πάνω στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός μας αποτυπώνεται και στη νέα πρόταση της ΔΑΠ για την παιδεία όπου διαβάζουμε συγκεκριμένα: «Η θεματολογία της γενικής συνέλευσης να στρέφεται αποκλειστικά γύρω από φοιτητικά ζητήματα, όπως η φοιτητική μέριμνα και η
σύνδεση με την αγορά εργασίας, αλλά και γύρω από θέματα ακαδημαϊκά, όπως το πρόγραμμα σπουδών και η ποιότητα της διδασκαλίας. Να απαγορευτούν προτάσεις και ψηφίσματα που δεν έχουν σχέση με την ακαδημαϊκή καθημερινότητα και την τριτοβάθμια εκπαίδευση». Τι κι αν ο λαός μας στενάζει κάτω από τα δυσβάσταχτα μέτρα των απανωτών μνημονίων των τελευταίων κυβερνήσεων, της ΕΕ και του ΔΝΤ; Τι κι αν ο πόλεμος μαίνεται στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής μεσογείου και της Μέσης Ανατολής και σήμερα χτυπάει πιο έντονα από ποτέ και τη δική μας πόρτα;
Για τη ΔΑΠ όλα αυτά όχι μόνο δεν έχουν σημασία, αλλά κάθε πολιτική τοποθέτηση και κάθε συζήτηση για τα ζητήματαm αυτά μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους θα πρέπει να απαγορευτεί. Κι αυτό γιατί η ΔΑΠ ως εκφραστής της κυρίαρχης πολιτικής στα πανεπιστήμια, θέλει ένα φοιτητικό κίνημα πειθήνιο και ανήμπορο να προβάλλει αντιστάσεις και να παλέψει
ενάντια σ’ αυτήν ακριβώς την πολιτική της πείνας, της ανεργίας, της εξαθλίωσης και της εξάρτησης.
Τέλος οι «νέες» προτάσεις της ΔΑΠ για την παιδεία δεν περιλαμβάνουν τίποτα το νέο και καινούριο, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για την πολιτική ατζέντα της Νέας Δημοκρατίας στα ζητήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Την στιγμή που όλο και μεγαλύτερα τμήματα της νεολαία μας αδυνατούν να σπουδάσουν και πετιούνται έξω από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και τα πανεπιστήμια υποφέρουν κάτω από το βάρος της όλο και μεγαλύτερης υποχρηματοδότησης, η ΔΑΠ με τις προτάσεις της επιχειρεί να δώσει το τελειωτικό χτύπημα
στο δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Μειώσεις στον αριθμό των εισακτέων, αξιοποίηση περιουσίας των πανεπιστημίων από ιδιωτικές επιχειρήσεις, κατάργηση του ασύλου, θέσπιση διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, κατάργηση του άρθρου 16 και ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και πολλά ακόμα περιλαμβάνει το μενού των προτάσεων της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για το ελληνικό πανεπιστήμιο.
Απέναντι στην πολιτική αυτή οι φοιτητές να δώσουν τη δική τους απάντηση. Να αποδοκιμάσουν τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και όλους τους φορείς της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής και της απαξίω-
σης των φοιτητικών συλλόγων. Να αγωνιστούν για δημόσια και δωρεάν παιδεία, ενάντια σε παλιά και νέα μνημόνια και ενάντια στην πολιτική της εξάρτησης, για φοιτητικό κίνημα μαζικό, αγωνιστικό και αντιιμπεριαλιστικό.
Π.Α.
Το άρθρο είναι δημοσιευμένο στο περιοδικό Πορεία που μόλις κυκλοφόρησε.
