Εργαζόμενοι, άνεργοι,
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση, εν όψει των πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων εντός του 2019, ξεδιπλώνουν εδώ και μήνες την προεκλογική τους προπαγάνδα, με σκοπό να εξαπατήσουν και να δημαγωγήσουν γι’ άλλη μια φορά.
Ωστόσο, καμιά απόπειρα εξαπάτησης δεν μπορεί να αποκρύψει την πραγματικότητα που βιώνουν εδώ και χρόνια τα εργατο-λαϊκά στρώματα. Οι εργασιακές σχέσεις θυμίζουν Μεσαίωνα, η ανεργία και η υπο-απασχόληση καλπάζουν, τα λαϊκά νοικοκυριά βρίσκονται αντιμέτωπα με την οικονομική τους εξουθένωση από τη διαρκή και ανελέητη φοροληστεία και αφαίμαξη του εισοδήματός τους. Ταυτόχρονα, ο πιο πρόσφατος αντι-ασφαλιστικός νόμος (Κατρούγκαλου) καταδικάζει τους συνταξιούχους να ζουν με φιλοδωρήματα πείνας και εξαθλίωσης.
Και όλα αυτά, ενώ ο χειμώνας που έρχεται αναμένεται βαρύς για την τσέπη του λαού, αφού το πετρέλαιο φτάνει στο κόκκινο και το περιβόητο επίδομα θέρμανσης είναι ψίχουλα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για να ανακόψει την ταχύτατη φθορά της παρουσιάζει ως μεγάλα επιτεύγματα τα ψίχουλα που εξαγγέλλει πως θα μοιράσει, την ώρα που ο νέος Προϋπολογισμός αναμένεται ακόμα πιο βαρύς με 1,2 δις ευρώ περισσότερους φόρους στις πλάτες του λαού. Την ώρα που τα λαϊκά νοικοκυριά στενάζουν από την πολιτική των δυσβάσταχτων πρωτογενών πλεονασμάτων, και ενώ η κυβέρνηση, πιστή στους Αμερικανο-ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς, προβλέπει εξοπλιστικά προγράμματα ύψους 2% του ΑΕΠ! Για να εξαπατήσει τον ελληνικό λαό ως προς το ποια θα είναι η πολιτική της και το 2019, η κυβέρνηση κατέφυγε στο φτηνό κόλπο των “δυο σχεδίων προϋπολογισμών” (με και χωρίς περικοπή των συντάξεων) που έθεσε υπό την έγκριση των «θεσμών», επιβεβαιώνοντας, ωστόσο, με αυτό τον τρόπο πως το καθεστώς της λεγόμενης “ενισχυμένης εποπτείας”, δηλαδή της ξένης εξάρτησης, παραμένει ακλόνητο παρά τους δημαγωγικούς ισχυρισμούς της κυβέρνησης περί “ανάκτησης της ανεξαρτησίας”. Επιπλέον είναι φανερό ότι η οικονομική αφαίμαξη του λαού θα συνεχιστεί σαφέστατα, είτε με περικοπή των συντάξεων είτε με περικοπή των «αντίμετρων», είτε και των δύο.
Μπροστά στη συνεχιζόμενη αντιλαϊκή πολιτική είναι επιτακτική ανάγκη η ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος με αγωνιστικό προσανατολισμό για να υπερασπίσει τις εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις που έχουν απομείνει, αλλά και να βάλει φραγμό στα νέα κυβερνητικά μέτρα. Μπροστά, μάλιστα, στα πρωτοφανή φαινόμενα κρατικής επέμβασης στα συνδικάτα, όπως την εισβολή της ΣΔΟΕ στο σωματείο της ΕΛΜΕ Πειραιά και έκκληση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ για την επέμβαση της αστυνομίας προκειμένου να “διασφαλιστούν οι λειτουργίες” στα συνέδρια των Εργατικών Κέντρων και οι εκλογές(!), η πάλη για να γίνουν τα συνδικάτα πραγματικά ανεξάρτητα ταξικά όργανα υπεράσπισης των ταξικών συμφερόντων των εργαζόμενων που θα αποβάλουν τη γραμμή του ταξικού συμβιβασμού και της ταξικής υποταγής, προβάλλει σαν απολύτως αναγκαίος όρος για να την αποτελεσματική και νικηφόρα διεκδίκηση των εργατικών αιτημάτων. Οι εργαζόμενοι πρέπει να συσπειρωθούν στα σωματεία τους και να κινητοποιηθούν οργανωμένα, με μαζικούς αγώνες, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Να ορθώσουν ένα ενιαίο πανεργατικό μέτωπο πάλης ενάντια στην πολιτική που τους συνθλίβει και λεηλατεί παραμερίζοντας όλα τα εμπόδια που μπαίνουν σε αυτή την κατεύθυνση. Χρειάζεται να αντιταχθούν στις συνδικαλιστικές πολιτικές που υπονομεύουν μια τέτοια κατεύθυνση: Οι διαφορετικές απεργίες που προκήρυξαν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ, για τις 14 και 28 Νοέμβρη αντίστοιχα, με ευθύνη των συνδικαλιστικών δυνάμεων που ηγεμονεύουν σ’ αυτές (ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ – ΜΕΤΑ/ΣΥΡΙΖΑ), διέσπασαν και αποδυνάμωσαν τον πανεργατικό αγώνα ενάντια στον νέο Προϋπολογισμό λιτότητας. Το ίδιο αποτέλεσμα έφερε και η πολιτική της ηγεσίας του ΠΑΜΕ που, ενώ μεγαλόστομα προκήρυξε ξεχωριστή απεργία για τις 8/11, με τα δικά του “ταξικά συνδικάτα”, έσκισε στη συνέχεια αυτή την απόφασή του, για να συμφωνήσει με την απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 14 Νοέμβρη, την οποία άλλαξε και πάλι, όταν η ηγεσία της ΓΣΕΕ αποφάσισε απεργία για τις 28 Νοέμβρη! Ούτε φυσικά οι λογικές των χωριστών “ταξικών απεργιών από τα κάτω” των συνδικαλιστικών δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που κάλεσαν σε ξεχωριστή απεργία την 1η Νοέμβρη και οι οποίες βαρύνονται με την απεργοσπασία στην απεργία της 30ής Μάη, υπηρετούν τον ενιαίο και συντονισμένο πανεργατικό αγώνα. Το εργατικό κίνημα για να παλέψει αποτελεσματικά ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική χρειάζεται να βαδίσει στον δρόμο που συσπειρώνει πλατιά τους εργαζόμενους σε μαζικούς αγώνες. Στο δρόμο που ενισχύει και μαζικοποιεί κάθε απεργία και κινητοποίηση που γίνεται με στόχο να εξαπλωθεί και να δυναμώσει η εργατική πάλη. Για το σκοπό αυτό η ΕΡΓ.Α.Σ καλεί όλους τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν μαζικά και αγωνιστικά στην πανεργατική 24ωρη απεργία στις 28 Νοέμβρη που κάλεσε η ΓΣΕΕ. Ταυτόχρονα καλεί τους εργαζόμενους, στα συνδικάτα τους και στους χώρους δουλειάς τους, να επιμείνουν και να πιέσουν με αποφασιστικότητα για να έχει συνέχεια και κλιμάκωση ο ενιαίος πανεργατικός αγώνας ενάντια στην πολιτική της φτώχειας, της εξαθλίωσης και της υποτέλειας.
ΕΡΓ.Α.Σ.
