Μια απάνθρωπη και επικίνδυνη κατάσταση έχει διαμορφωθεί στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία», το οποίο έχει μετατραπεί κυριολεκτικά σε αποθήκη ψυχών. Η διαχρονική αναλγησία της διοίκησης και των αρμόδιων υπουργείων έχει οδηγήσει δεκάδες ασυνόδευτα παιδιά σε αναγκαστική παραμονή στο νοσηλευτικό ίδρυμα, με εισαγγελική μάλιστα εντολή και πρόφαση την έλλειψη «κατάλληλων» δομών φιλοξενίας.
Πρόκειται για ανήλικα, από μερικών μηνών έως και 14 ετών, κάποια από τα οποία παραμένουν στο νοσοκομείο έως και 10 χρόνια! Η πλειοψηφία των περιπτώσεων χρήζει μόνο προληπτικού ελέγχου, ο οποίος ολοκληρώνεται εντός ολίγων ημερών. Υπό κανονικές συνθήκες θα μεταφέρονταν σε κατάλληλες δομές Πρόνοιας.
Τα περισσότερα παιδιά είναι ασυνόδευτα, χωρίς κάποιον δικό τους άνθρωπο. Πολλά διαμένουν μόνα τους, με εξαίρεση όσα καλύπτονται για μερικές ώρες ημερησίως από την παρουσία εθελοντών. Στο μεταξύ, απέχουν από εκπαιδευτικές δραστηριότητες, δεν παρακολουθούν μαθήματα στο σχολείο, ενώ στερούνται συγκεκριμένων ενήλικων φροντιστών. Παράλληλα, απουσιάζει κάθε οργανωμένη δραστηριότητα, με αποτέλεσμα οι μέρες τους να κυλούν χωρίς περιεχόμενο, σε μια κρίσιμη φάση ανάπτυξης της προσωπικότητάς τους.
Ήδη, εδώ και αρκετούς μήνες, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία έχει αναδείξει το ζήτημα και παρά τη διαμαρτυρία στον διοικητή, λύση δεν έχει βρεθεί.
«Τα παιδιά που φιλοξενούνται στο Νοσοκομείο Παίδων θα πρέπει άμεσα να μεταφερθούν σε Προνοιακές Μονάδες που διαθέτουν την υποδομή φιλοξενίας, προκειμένου να κινήσουν τις διαδικασίες αναδοχής, υιοθεσίας και τα μεγαλύτερα παιδιά να ζουν με αξιοπρέπεια συμμετέχοντας σε προγράμματα αποϊδρυματοποίησης», σημείωνε σε παλαιότερη ανακοίνωσή της η ΠΟΕΔΗΝ.
Στάση εργασίας από το προσωπικό του νοσοκομείου
Την περασμένη Τρίτη, 30/4, με πρωτοβουλία της Επιτροπής Ειδικευόμενων Ιατρών της Α' Πανεπιστημιακής Κλινικής, πραγματοποιήθηκε στάση εργασίας, με αφορμή το ζήτημα.
«Αρνούμαστε ως εργαζόμενοι και λειτουργοί Υγείας να γίνουμε συνένοχοι στην κατ' εξακολούθηση κακοποίηση και αποστέρηση των βασικών δικαιωμάτων των παιδιών που βρίσκονται στα νοσοκομεία με εισαγγελική εντολή», υπογραμμίζει η Επιτροπή Ειδικευόμενων Ιατρών.
Ακόμη, τονίζει ότι η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί «συνιστά μια ξεκάθαρη μορφή κακοποίησης για τα ίδια τα παιδιά, που κατά την παραμονή τους στο νοσοκομείο διαβιούν χωρίς την απαραίτητη φροντίδα και προσοχή, χωρίς την αναγκαία στήριξη από εξειδικευμένο προσωπικό».
Η Επιτροπή επιρρίπτει τις ευθύνες στις έως τώρα κυβερνήσεις, «καθότι συνειδητά έχουν οδηγήσει αυτά τα παιδιά εκτός δομών Πρόνοιας, στερώντας τους την κατάλληλη επιστημονική στήριξη, και έχουν προκαλέσει την εκρηκτική αδιέξοδη κατάσταση που υπάρχει αυτήν τη στιγμή στο μεγαλύτερο παιδιατρικό νοσοκομείο της Ελλάδος».
Η περίοδος κατά την οποία ανακύπτει το συγκεκριμένο ζήτημα μόνο τυχαία δεν είναι. Οι βάρβαρες πολιτικές των μνημονίων τσακίζουν εδώ και μια δεκαετία θεμελιώδη λαϊκά δικαιώματα, όπως η πρόσβαση στη Δημόσια Υγεία και Πρόνοια.
Οι τεράστιες περικοπές σε χρηματοδότηση και προσωπικό, η εμπορευματοποίηση καίριων τομέων της λειτουργίας των νοσηλευτικών ιδρυμάτων και η εκχώρησή τους σε ιδιώτες, οι ελλείψεις σε κατάλληλες υποδομές και προγραμματισμό, όλα στον βωμό της «μνημονιακής κανονικότητας» έχουν οδηγήσει σε επικίνδυνες και απάνθρωπες καταστάσεις, με θύματα ακόμη και μικρά παιδιά.
•Όχι στις αποθήκες ψυχών
•Να δοθεί άμεση λύση στο ζήτημα των παιδιών
•Να μεταφερθούν τώρα σε κατάλληλες κρατικές δομές φιλοξενίας με τα απαραίτητα μέτρα προστασίας και εκπαίδευσης
•Αύξηση της χρηματοδότησης στη Δημόσια Υγεία και Πρόνοια.
Η ίδια σκληρή πραγματικότητα και για χιλιάδες ασυνόδευτα προσφυγόπουλα...
Μιλώντας για απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, δε θα μπορούσαμε να μη κάνουμε την οποιαδήποτε αναφορά στο ζήτημα των ασυνόδευτων προσφυγόπουλων που, από το ξέσπασμα της προσφυγικής κρίσης, το 2015, έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις.
Με βάση τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τον Φλεβάρη του 2019, στην Ελλάδα διαμένουν 3.708 ασυνόδευτα προσφυγόπουλα. Από αυτά, τα 1.980 βρίσκονται εκτός μακροχρόνιας ή προσωρινής φιλοξενίας, ενώ ενδεικτικό της έλλειψης δομών είναι ότι 607 από αυτά τα παιδιά δηλώνουν άστεγα.
Όπως είναι γνωστό, η στέγαση των ασυνόδευτων προσφυγόπουλων, όπως και κάθε άλλο κομμάτι του Προσφυγικού, έχει ανατεθεί εξ ολοκλήρου στις ΜΚΟ.
Τα συγκεκριμένα παιδιά διαμένουν σε «ξενώνες φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων», σε συνθήκες που μόνο κατάλληλες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν.
Στις συγκεκριμένες δομές απουσιάζει η ιατρική κάλυψη από παιδίατρο ή γενικό γιατρό, ενώ η νοσηλευτική κάλυψη είναι προαιρετική! Ακόμη και τη φαρμακευτική αγωγή την παρέχουν άτομα του προσωπικού που δε διαθέτουν την απαραίτητη ιατρική εκπαίδευση!
Την ίδια ώρα, τεράστιες ελλείψεις παρατηρούνται σε κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους. Ας μην ξεχνάμε ότι γίνεται λόγος για ανήλικους που προέρχονται από εμπόλεμες ζώνες, έχοντας εκτεθεί σε κάθε μορφή βίας, με τη φυσική και τη ψυχική τους κατάσταση να είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένες.
Αλλά και πολλές άλλες ειδικότητες που θεωρητικά θα έπρεπε να στελεχώνουν τους ξενώνες φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων είτε απουσιάζουν εντελώς είτε το προσωπικό δεν επαρκεί.
Και μια σημείωση για την επίσημη κρατική και διεθνή πολιτική για το Προσφυγικό: Οι συγκεκριμένες δομές λειτουργούν με βάση τον «Οδηγό Εφαρμογής και Λειτουργίας Δομών Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων», που έχει καταρτιστεί στη βάση ρυθμίσεων της εθνικής νομοθεσίας των υπουργείων Μεταναστευτικής Πολιτικής, Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (...), των Οδηγιών και εγγράφων του Ευρωπαϊκού Γραφείου Ασύλου (EASO) και της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ.
Σε απεργία οι εργαζόμενοι στις ΜΚΟ
Την Τρίτη 16 Απριλίου, πραγματοποιήθηκε 24ωρη απεργία των εργαζομένων στις ΜΚΟ.
Μεταξύ άλλων, ζητούν αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης και εργασίας για όλους, ενώ καταγγέλλουν την απόφαση του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής για το σταδιακό τερματισμό της φιλοξενίας και της οικονομικής υποστήριξης προσφύγων που έχουν λάβει θετική απάντηση στο αίτημα ασύλου, κάτι που, όπως τονίζει το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων ΜΚΟ, οδηγεί στην αστεγία.
Στο απεργιακό κάλεσμα σημειώνεται: «Η επισφάλεια στη ζωή των προσφύγων είναι η άλλη όψη της δικής μας εργασιακής αβεβαιότητας και απέναντι σε αυτά προτάσσουμε την αλληλεγγύη και τους κοινούς μας αγώνες».
Παράλληλα, τονίζεται: «Δεν μπορούμε παρά να εναντιωθούμε για μια ακόμα φορά στην εργοδοσία των ΜΚΟ και να σταθούμε αδιαπραγμάτευτα στο πλευρό των προσφύγων και αλληλέγγυοι/αλληλέγγυες στους αγώνες τους για ζωή, ελευθερία, αυτοδιάθεση και αξιοπρέπεια. Προσληφθήκαμε για να συμβάλλουμε στην κάλυψη των αναγκών του προσφυγικού πληθυσμού, όχι για να εξαναγκάζουμε τους πρόσφυγες σε αστεγία και εξαθλίωση».
