Κράτησε τους ,
λαστιχένιο χέρι ,
δίχως βλέμμα…
πήγαινε τους μακριά
κάτω από τέντες, σε σκηνές,
μακριά!
Άρπαξε τους
Δεν πρέπει σε μια τέτοια
Οικογένεια σπίτι, τοίχος και ταβάνι
αλλά μαυρισμένος ουρανός, βροχή,
δάκρυα στο πρόσωπο!
Εισβάλουν αξημέρωτα, οπλισμένοι σαν αστακοί, λες και πρόκειται να συγκρουστούν με συμμορίες, τους φορτώνουν σε φορτηγά και τους στέλνουν, γονείς (όσοι έχουν απομείνει) και παιδιά στου διαβόλου τη μάνα, μακριά από πόλεις, σχολεία, πρόσβαση σε νοσοκομεία, σε σκηνές που στον πρώτο αέρα διαλύονται.
Πιάνουν τα παιδιά με γάντια μην τους κολλήσουν προσφυγίλα και σηκώνουν τα λιγοστά πράγματά τους σαν σκουπίδια
Ναι, μιλάμε για την έβδομη επιχείρηση εκκένωσης κτιρίου στο κέντρο της Αθήνας και για τις υπόλοιπες έξι όπου διέμεναν πρόσφυγες.
Εκκενώθηκε, λοιπόν, το 5ο Λύκειο Αθηνών στη Νεάπολη Εξαρχείων όπου διέμεναν από το 2016 οικογένειες προσφύγων.
Δεκάδες παιδιά που φοιτούσαν στα δημοτικά σχολεία με τις αρπαγές της ΕΛΑΣ δεν θα κάτσουν στα θρανία αλλά θα βρεθούν στη μέση του πουθενά,
όπως στο Κιλκίς η στην Κόρινθο.
Πηγαίνει στη σειρά
η οικογένεια των ανθρώπων.
Στον τόπο της έβρεχε
θάνατο, κατατρεγμό
και αίμα!
Στον τόπο μας βρέχει ακόμη!
(Στίχοι: Γιάννης Μελιόπουλος)
