Στις 26/11 πραγματοποιήθηκε μια ακόμη μαζική Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Φοιτητών Παντείου με ψηφίσαντες πάνω από 370 φοιτητές, η οποία έλαβε αγωνιστική απόφαση ενάντια στις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές της κυβέρνησης. Χαρακτηριστικό των διαθέσεων των φοιτητών είναι το γεγονός ότι τα φιλοκυβερνητικά πλαίσια των ΔΑΠ-ΠΑΣΠ δεν συγκέντρωσαν αθροιστικά ούτε 150 ψήφους. Η Φοιτητική Πορεία κατέθεσε δύο ψηφίσματα τα οποία και υπερψηφίστηκαν. Το πρώτο αφορά στην αντίθεση του Σ.Φ. Παντείου απέναντι στο αμερικανοκίνητο πραξικόπημα στη Βολιβία, αναγνωρίζοντας πως η υπεράσπιση των δημοκρατικών κατακτήσεων περνάει μέσα από την αλληλεγγύη και την κοινή πάλη των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Με το δεύτερο ψήφισμα ο σύλλογος αναγνωρίζει πως οι πολιτικές της καταστολής και της τρομοκρατίας που εφάρμοσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με τις επιταγές της ΕΕ, οι οποίες κλιμακώνονται τώρα από την κυβέρνηση της ΝΔ, δεν εξαντλούνται στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και το χτύπημα των φοιτητικών αγώνων, αλλά στοχεύουν και στον ελεύθερο συνδικαλισμό των εργαζομένων. Σε αυτή τη βάση ο Σ.Φ. Παντείου αντιτάσσεται στο Κεντρικό Μητρώο Πραγματικών Δικαιούχων που φακελώνει, συκοφαντεί και στοχοποιεί τα σωματεία και τους συνδικαλιστές. Ως Φοιτητική Πορεία υποχρεωθήκαμε επίσης να εκφράσουμε την αντίθεση μας στα πλαίσια που διασπούν τους φοιτητές στο έδαφος των πολιτικών αναλύσεων, καταθέτοντας μια «Ενωτική Πρόταση Αγώνα», η οποία συγκέντρωσε 22 ψήφους, γεγονός που αναδεικνύει πως παρά τις λιγοστές μας δυνάμεις η παρέμβαση της Φοιτητικής Πορείας βρίσκει ανταπόκριση, είναι γενικά στη σωστή κατεύθυνση. Το «Αγωνιστικό Πλαίσιο» που κατατέθηκε από ΠΚΣ-ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-Αγωνιστικές Κινήσεις μας αποκλείει για αυτόν ακριβώς τον λόγο, επειδή αντί να συσπειρώνει τους φοιτητές στη βάση των αιτημάτων που είναι κοινά για όλους, μας ζητάει να συμφωνήσουμε σε μια πολιτική ανάλυση στην οποία δεν συμφωνούν ούτε οι ίδιες οι πολιτικές δυνάμεις που την καταθέτουν, αντίθετα αποτελεί παράγωγο μιας ευκαιριακής και βραχυπρόθεσμης συγκόλλησης. Οι παρατάξεις που τόσο καιρό επιχειρηματολογούσαν για την «τόσο διαφορετική πολιτική ανάλυση», από την οποία τάχα μου προέκυπτε το «τόσο διαφορετικό σχέδιο δράσης», τώρα όχι μόνο είναι ανοιχτοί στο να προστεθεί στο σχέδιό τους η οποιαδήποτε πρόταση, αλλά «συνδιαμορφώνουν» κιόλας την ανάλυση, παγώνοντας τη διαδικασία της συνέλευσης μέχρι να τα βρουν τα κεφάλια των ΠΚΣ-ΕΑΑΚ σε ένα ιδιότυπο πηγαδάκι που αντικαθιστά στην πραγματικότητα τον γενικό χαρακτήρα των συνελεύσεων. Ακόμα όμως κι αυτή η στρεβλή διαδικασία αποτελεί πρόοδο σε σχέση με τις πρώτες συνελεύσεις, εκφράζει μια υποχώρηση της διασπαστικής λογικής που επικρατούσε μέχρι στιγμής. Ο σ.φ. Παντείου παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, βαδίζει ακόμα στο δρόμο του αγώνα.
