Στο δρόμο του αγώνα συνεχίζει, με αντοχή, το φοιτητικό κίνημα της Θεσσαλονίκης. Με διαδηλώσεις αυτή και την προηγούμενη βδομάδα, έστειλε μήνυμα συνέχισης του αγώνα, μέχρι την ανατροπή του αντιεκπαιδευτικού νόμου του Υπουργείου Παιδείας και Προστασίας του Πολίτη. Είναι γνωστό ότι ο νόμος που φέρνει διαγραφές, ελάχιστη βάση εισαγωγής, πειθαρχικά και πανεπιστημιακή αστυνομία εφαρμόστηκε… και με το παραπάνω ήδη στο ΑΠΘ. Με τις εισβολές της αστυνομίας στις 22/2 και 11/3, που άφησαν πίσω δεκάδες συλληφθέντες, ξυλοκοπημένους και βασανισμένους. Τώρα, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να εγκαταστήσει την πανεπιστημιακή αστυνομία στις 15 Απρίλη. Το ΑΠΘ λοιπόν θα ξαναβρεθεί άμεσα στο μάτι του κυκλώνα, αφού η πανεπιστημιακή αστυνομία προβλέπεται να εγκατασταθεί εκεί, στο ΕΜΠ και στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Θα εγκατασταθεί βέβαια σε πανεπιστήμια… κλειστά, χωρίς δια ζώσης μαθήματα, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά τους στόχους της κυβέρνησης ακόμα και στον πιο δύσπιστο.
Τρεις μήνες μετά από το ξεκίνημα αυτού του αγώνα, πρέπει να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα για τη γραμμή και τη δράση των πολιτικών δυνάμεων που βρέθηκαν και βρίσκονται στις κινητοποιήσεις που γίνονται στη Θεσσαλονίκη. Πρώτα και κύρια, τη βασική ευθύνη για την υπονόμευση των κινητοποιήσεων, πανελλαδικά την έχουν οι δυνάμεις του ρεφορμισμού των ΠΚΣ-ΕΑΑΚ. Οι δυνάμεις αυτές, αμέσως μετά την ψήφιση του νόμου, πρόβαλλαν τη γραμμή των παραστάσεων διαμαρτυρίας στα διοικητικά όργανα των πανεπιστημίων για να ζητήσουμε τη «μη εφαρμογή του νόμου». Έκλεισαν τις κινητοποιήσεις στην Αθήνα και στην υπόλοιπη χώρα. Υπερπροβάλλουν τώρα το σωστό, κατά τα άλλα, αίτημα για «ανοιχτές σχολές με μέτρα προστασίας», σε βάρος όμως της πάλης για την ανατροπή του νόμου. Αν και αναγκάστηκαν να καλέσουν πανελλαδικά σε διαδηλώσεις στη 1 Απρίλη, φρόντισαν να μη διοργανώσουν Γενικές Συνελεύσεις. Τη βδομάδα που μας πέρασε, στο ΑΠΘ, στα πλαίσια της «πολυμορφίας», όπως λένε, του αγώνα, οργάνωσαν τουρνουά σκακιού, αντιμαθήματα σε εξωτερικούς χώρους με καθηγητές, άλλου τύπου εκδηλώσεις. Από την άλλη είτε κάλεσαν τελευταία στιγμή, είτε δεν κάλεσαν καθόλου Γενικές Συνελεύσεις, ακόμα και σε σχολές που οι ίδιοι είχαν δηλώσει από την προηγούμενη βδομάδα ότι θα το κάνουν (βλ. Νομική), για την καλύτερη οργάνωση της κινητοποίησης της 1 Απρίλη. Και βέβαια δεν ξεχνάμε το ψευτοσυντονιστικό τους, που δεν απαρτίζεται από αντιπροσώπους Συλλόγων Φοιτητών, αλλά από τα ίδια τα μέλη τους και το οποίο ευθύνεται, εκτός των άλλων και για τη διάσπαση διαδηλώσεων.
Από την άλλη έχουμε τις δυνάμεις του α/α χώρου. Ο χώρος αυτός, αν και ήταν άφαντος από τις κινητοποιήσεις το 2020 και με μικρή και αμήχανη παρουσία στις πρώτες φοιτητικές διαδηλώσεις, φούντωσε στη Θεσσαλονίκη μετά την ψήφιση του νόμου. Συσπείρωσε τη μεγάλη μάζα των φοιτητών που ήθελαν να συνεχιστεί ο αγώνας, κόντρα στην υπονομευτική γραμμή των ΠΚΣ-ΕΑΑΚ. Ωστόσο, η πολιτική γραμμή και δράση του, τελικά, οδηγεί στην απογοήτευση, τη διάσπαση, μέχρι και στο ιδεολογικό και πρακτικό προβοκάρισμα του αγώνα. Αποθεώνουν τις καταλήψεις, με τις οποίες δημιουργούν «κέντρα αγώνα», ακόμα κι αν αυτές οργανώνονται από Γενικές Συνελεύσεις χωρίς απαρτία ή μερικών δεκάδων φοιτητών. Είτε αυτές δεν πλαισιώνονται πραγματικά από τον πλατύ κόσμο, είτε βέβαια όταν κλείνουν, λόγω μη μαζικότητας, σπέρνουν την απογοήτευση. Καλλιεργούν τη θεωρία της «ατομικότητας» κόντρα στο συλλογικό, ακόμα και μέσα στις… συλλογικές Γενικές Συνελεύσεις. Έφτιαξαν το δικό τους ψευτοσυντονιστικό, το οποίο με ανάρτηση πανό στην κατειλημμένη Πρυτανεία ΑΠΘ μιλούσε για τον «αγωνιστή Δ. Κουφοντίνα». Με ευθύνη του έχουν διασπαστεί διαδηλώσεις, ενώ ευθύνονται και για το πέταγμα μολότωφ και αντίστοιχων τυχοδιωκτικών ενεργειών που δίνουν πάτημα στην αστυνομία για την καταστολή διαδηλώσεων. Αυτή η γραμμή του καπελώματος του φοιτητικού κινήματος από τον α/α εκφράστηκε ανοιχτά την βδομάδα της 25ης Μάρτη.
Οι σύλλογοι που συσπειρώνει κάλεσαν σε διαδήλωση την ημέρα της 25ης Μάρτη, με πρόσχημα τον αγώνα ενάντια στο νόμο. Στην πραγματικότητα, ο α/α χώρος έκανε διαδήλωση εκείνη την ημέρα για να προβάλει τη δική του γραμμή ενάντια στην Επανάσταση του 1821, ενάντια στο γνήσιο λαϊκό αίσθημα του πατριωτισμού. Κι αν από τη μία είχαμε τις κιτς φιέστες της ντόπιας ολιγαρχίας με τη Γ. Αγγελοπούλου που δυσφημούν την ίδια την Επανάσταση και το αγωνιστικό της μήνυμα, από την άλλη ο εθνομηδενισμός του α/α χώρου έστησε το φοιτητικό κίνημα απέναντι στο λαό εκείνη τη μέρα. Μια γραμμή εθνικού μηδενισμού, την οποία διακήρυξαν ανοιχτά στις Γενικές Συνελεύσεις, αλλά και με πανό στην πόλη. Από αυτήν την άποψη, θεωρούμε απαράδεκτη τη στάση της ΟΚΔΕ και του ΝΑΡ, που σέρνονται κανονικά στην ουρά του α/α χώρου καθ’ όλη τη διάρκεια των κινητοποιήσεων και φυσικά το ίδιο έπραξαν και στις 25 Μάρτη. Στηρίζουν το αναρχικό ψευτοσυντονιστικό και καταθέτουν κοινά πλαίσια με αυτό το χώρο, με βάση το σύνολο των λαθεμένων αναρχικών αντιλήψεων, οδηγώντας στον εγκλωβισμό ενός σημαντικού αγωνιστικού δυναμικού φοιτητών. Ακόμα, θεωρούμε λαθεμένη και τη στάση των Αγωνιστικών Κινήσεων να πάνε στη διαδήλωση με αυτά τα χαρακτηριστικά στις 25 Μάρτη.
Η Φοιτητική Πορεία συμμετείχε στη φοιτητική διαδήλωση της 26 Μάρτη και της 1 Απρίλη, με δικό της πανό και μπλοκ. Στις Γενικές Συνελεύσεις επέμεινε στη γραμμή του μαζικού αγώνα, στη συνέχιση των διαδηλώσεων σε αυτή τη φάση, κόντρα στην «πολυμορφία» του κλεισίματος των κινητοποιήσεων, καθώς και στις αδιέξοδες άμαζες καταλήψεις που εκτονώνουν τον αγώνα. Επέμεινε στη γραμμή ενός πραγματικού συντονισμού των φοιτητικών συλλόγων, με αιρετούς και ανακλητούς αντιπροσώπους, κόντρα στα δύο ψευτοσυντονιστικά.
Αν και η πραγματοποίηση δύο διαδηλώσεων τη βδομάδα της 25ης Μαρτίου συνέβαλε στην απομαζικοποίηση των κινητοποιήσεων, οι εκατοντάδες που διαδήλωσαν τότε και τις δύο μέρες και οι χιλιάδες που βγήκαν ξανά στο δρόμο στη 1 Απρίλη, δείχνουν ότι -μετά από τρεις μήνες αδιάκοπων κινητοποιήσεων, σχεδόν αποκλειστικά στη Θεσσαλονίκη, μετά από τη βάρβαρη καταστολή που δέχθηκαν οι φοιτητές- το φοιτητικό κίνημα είναι εξοργισμένο και διαθέτει μεγάλα αποθέματα αγώνα.
Η Φοιτητική Πορεία θα συνεχίσει να παλεύει στο δρόμο των μαζικών διαδηλώσεων μέχρι την τελική ανατροπή του μαύρου αντιεκπαιδευτικού νόμου.
