Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό Πορεία, τεύχος 53, που κυκλοφορεί
Το Πανεπιστήμιο Κρήτης σε συνεργασία με το ίδρυμα τεχνολογίας και έρευνας(ΙΤΕ) προσφέρει ένα αυτοτελές πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών. Αυτό το πρόγραμμα οδηγεί σε μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης. Στο πλαίσιο αυτό του προγράμματος επιβάλλεται από καθηγητές η χρήση της αγγλικής γλώσσας από τους ίδιους ως γλώσσας διδασκαλίας σε συγκεκριμένα μαθήματα επιλογής. Τα πάντα είναι στα αγγλικά, δηλαδή οι σημειώσεις, τα μαθήματα που μαγνητοφωνούνται αλλά και το ζωντανό μάθημα. Βέβαια, οι φοιτητές έχουν τη δυνατότητα να απαντούν στα ελληνικά, εφόσον επιθυμούν να το πράξουν. Το τελευταίο είναι αρκετά υποκριτικό, αφού η κατανόηση και αφομοίωση της ύλης πρέπει να γίνει στα αγγλικά και, άρα, αυτό το περιθώριο που δίνεται για συμμετοχή στα αγγλικά μπορεί δήθεν να διευκολύνει όσους έχουν συστολή.
Κατά τα άλλα, είναι ξεκάθαρο ότι η παρακολούθηση του μαθήματος προϋποθέτει τη γνώση και χρήση της αγγλικής γλώσσας σε υψηλό επίπεδο, λόγω των επιστημονικών και τεχνικών όρων που χρησιμοποιούνται. Συνεπώς, παρατηρούμε μια εμφανή διάθεση των καθηγητών στο Φυσικό Κρήτης να εδραιώσουν την αγγλική γλώσσα σε κυρίαρχη γλώσσα διδασκαλίας τουλάχιστον των μεταπτυχιακών μαθημάτων, στο πλαίσιο των σχεδίων της Ε.Ε., του ΟΟΣΑ και των κατευθύνσεων των εκάστοτε υπουργείων και της εκάστοτε κυβέρνησης, που δεσμεύεται να υλοποιήσει τις πολιτικές της πλήρους ιδιωτικοποιήσης της παιδείας, της κατηγοριοποίησης των σχολείων και πανεπιστημίων μέσω της δήθεν αξιοκρατικής αξιολόγησης, αλλά και μέσω της επιβολής της αγγλικής γλώσσας ως διεθνούς γλώσσας του εμπορίου όχι μόνο στα προγράμματα σπουδών των πανεπιστημίων αλλά και στις χαμηλότερες βαθμίδες της εκπαίδευσης(αγγλικά στο νηπιαγωγείο!).
Αν ξετυλίξουμε το κουβάρι, θα διαπιστώσουμε ότι όλα τα παραπάνω δεν είναι τυχαία. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του πλανήτη στοχεύουν στην εξυπηρέτηση των επιταγών του κεφαλαίου. Συγκεκριμένα, μέσω του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού, το κεφάλαιο αποσκοπεί στην αποδυνάμωση και παράλυση της θεμελιώδους ανθρώπινης και κοινωνικής κατάκτησης της γλώσσας, που, ως ζωντανός οργανισμός εξελίσσεται στο διάβα του χρόνου, αντικατοπτρίζοντας τόσο τη βάση της κοινωνίας, δηλαδή την οικονομία και τις παραγωγικές σχέσεις, αλλά και το εποικοδόμημα, δηλαδή τον πολιτισμό, τη θρησκεία, τη συνείδηση. Άρα γίνεται συστηματική προσπάθεια υποτίμησης της εθνικής γλώσσας του λαού που ζει σε συνθήκες υποτέλειας. Έτσι η χρήση μιας άλλης επιβεβλημένης γλώσσας υποκαθιστά τη βασική λειτουργία της γλώσσας, που είναι η κατανόηση του κόσμου, οδηγώντας τη λειτουργία της ως ενότητα σκέψης και πράξης σε παύση. Τελικά μέσω της επιβολής μιας γλώσσας από την κυρίαρχη αστική τάξη των ξένων ιμπεριαλιστικών χωρών, οι άνθρωποι θα αδυνατούν να εκφράσουν την ουσία των σκέψεων τους και δε θα μπορούν να πράττουν συλλογικά προς όφελος των αναγκών τους και ενάντια στα συμφέροντα της μεγαλοαστικής τάξης. Συνολικά η εθνική γλώσσα, που διαιωνίζει τον πολιτισμό μέσω της γλώσσας αποδυναμώνεται και έτσι στερείται η δυνατότητα στο άτομο να αφομοιώσει τον κόσμο και το νόημα των σχέσεων που περιλαμβάνει. Άρα η αποξένωση από τη μητρική γλώσσα και η έλλειψη σεβασμού στην εθνική γλώσσα είναι επιζήμια και αφαιρεί κάθε δυνατότητα εξέλιξης του νου και του πολιτισμού.
Σε ό,τι αφορά και τον επιστημονικό κόσμο, αυτός βέβαια δεν πρέπει να είναι αποκομμένος από την κοινωνία και τις ανάγκες της. Ωστόσο, σήμερα, είναι προφανές ότι η επιστήμη υπηρετεί, όντας εργαλείο το κεφαλαίου, τις ανάγκες της αγοράς και οι ανακαλύψεις της επιστήμης αποτελούν λάφυρο στα χέρια του κεφαλαίου. Στόχος του κεφαλαίου, που έχει επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό, είναι η αποκοπή του ανθρώπου από τη γνώση, με στόχο την προώθηση της σπουδαιότητας της ανάπτυξης των δεξιοτήτων και της συλλογής αποσπασματικών πληροφοριών αντί για την προώθηση της παρατήρησης και του επαγωγικού συλλογισμού, της σύνθεσης και της ανάλυσης. Συνολικά, η επιστήμη πρέπει να λειτουργεί ως θεωρητικό εργαλείο για την κατανόηση του κόσμου, κάτι που υπονομεύεται τελικά από κάθε είδους πολιτική που έχει επιβληθεί σε εθνικό και διεθνές επίπεδο τα τελευταία χρόνια από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Τελικά το φοιτητικό κίνημα οφείλει να διεκδικήσει την εθνική ανεξαρτησία και να επιτύχει το σεβασμό και την κατοχύρωση της εθνικής γλώσσας ως κυρίαρχης. Συνολικά, το αίτημα για κατοχύρωση της εθνικής γλώσσας ως κυρίαρχης πρέπει να συμπορευθεί με το αίτημα για εθνική ανεξαρτησία και για αποτίναξη του ζυγού της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης.
Λέανδρος Σ.
