Η πολεμική επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία αποτέλεσε «χρυσή ευκαιρία» για τον Α. Τσίπρα προκειμένου να συναντηθεί με τον απερχόμενο Τ. Πάιατ και να καταθέσει για άλλη μια φορά (στο όνομα της «εθνικής υπευθυνότητας») τα διαπιστευτήριά του. Συναγωνιζόμενος σε αμερικανοδουλεία με τον Μητσοτάκη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τάχθηκε υπέρ «της προώθησης του στρατηγικού διαλόγου για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις σε αμοιβαία επωφελή βάση» (διάβαζε για την αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση των αμερικανονατοϊκών επιθετικών σχεδίων και στην ανατολική Ευρώπη με στόχο την ασφυκτικότερη περικύκλωση της Ρωσίας).
Στα πλαίσια αυτά αναπαράγοντας ατόφια την προπαγάνδα του δυτικού ιμπεριαλισμού περί της «αναθεωρητικής λογικής της Ρωσικής Ομοσπονδίας» και χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα από κοινού με τους αμερικάνους και ευρωπαίους κηδεμόνες για «την παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας της Ουκρανίας», ο ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε σε «συγκέντρωση υπέρ της ειρήνης» έξω από τη ρωσική πρεσβεία (αλλά όχι και την αμερικανική) αθωώνοντας πλήρως την υπερατλαντική υπερδύναμη για την κρίση στην Ουκρανία.
Παράλληλα σε μια επίδειξη καραμπινάτης ευρωυποτέλειας, ο Α. Τσίπρας υπερθεμάτισε για την ανάγκη «αυτόνομης και ενεργότερης εμπλοκής της ΕΕ …να ανακτήσει το ρόλο της στις γεωπολιτικές εξελίξεις και να προασπιστεί το Διεθνές Δίκαιο». Σε μια «αριστερή πιρουέτα» της τελευταίας στιγμής, με πρόδηλο στόχο να επικοινωνήσει με τα αντιαμερικάνικα αισθήματα του λαού μας, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ φρόντισε να διαφορισθεί δημαγωγικά «από τη λογική Μητσοτάκη περί της Ελλάδας προκεχωρημένου φυλακίου», κάνοντας λόγο «για την Ελλάδα, πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή». Στο ίδιο μήκος κύματος μιας έωλης φιλειρηνικής προπαγάνδας, ο τομεάρχης Εξωτερικών Κατρούγκαλος έσπευσε να διευκρινίσει πως το κόμμα του «θα έστελνε πολλαπλάσια ανθρωπιστική βοήθεια, όχι πολεμικό υλικό στην Ουκρανία».
Κατά τα λοιπά στο έδαφος της διευρυνόμενης κοινωνικής δυσαρέσκειας, απότοκο της ακραία νεοφιλελεύθερης πολιτικής της Δεξιάς, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ υψώνει τους κούφιους αντικυβερνητικούς τόνους και ο Α. Τσίπρας ζητά όπου βρεθεί κι όπου σταθεί εκλογές. Ωστόσο η δημοσκοπική καθήλωση του κόμματος σε συνδυασμό με την διαφαινόμενη άνοδο του ΚΙΝΑΛ που δημιουργεί νέα δεδομένα στον χώρο της λεγόμενης κεντροαριστεράς, αλλά και ο διακηρυγμένος στόχος Τσίπρα για τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ, μέσω των περιβόητων «οργανωτικών αλλαγών» και τυπικά σε ένα καθαρόαιμο, αρχηγικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα απαλλαγμένο από «αριστερά φτιασίδια» (διάβαζε συνιστώσες – τάσεις) αποτελούν το εύφλεκτο υπόστρωμα για την αναζωπύρωση των εσωτερικών αντιπαραθέσεων και διαξιφισμών.
Στη συγκυρία, λάδι στη φωτιά έριξε και πάλι ο συνήθης ύποπτος Τσακαλώτος, ο οποίος σε συνέντευξή του στην κυβερνητική «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ξιφούλκησε κατά «της αστικής αυτοπεποίθησης του Τσίπρα… Έχει (σ.σ. ο Τσίπρας) μια ανασφάλεια που δε δικαιολογείται. Και σε ένα πράγμα που είναι χειρότερος από τον Μητσοτάκη είναι στην επιλογή συμβούλων. Για να είμαι δίκαιος όμως, αυτό το λέει και ο ίδιος». Ο Τσακαλώτος, παρά τις πιέσεις των προεδρικών «να επανορθώσει», επανέλαβε τα ίδια στη «διευκρινιστική» του συνέντευξη στο MEGA μια ημέρα μετά. Πέταξε εκ νέου το γάντι στην ηγεσία Τσίπρα, κομπορρημονώντας πως «οι έξυπνοι άνθρωποι διαφωνούν». Ο επίδοξος δελφίνος τόνισε με νόημα «είναι καθήκον μας να του εκφράζουμε (σ.σ. του Τσίπρα) την κριτική μας σε σημαντικά ζητήματα».
Απέναντι στις αιτιάσεις Τσακαλώτου και όσων άλλων (προεξαρχόντων των Σκουρλέτη, Φίλη) διαφωνούν με την εκλογή προέδρου και κεντρικής επιτροπής από τη βάση (μέλη) και όχι από το συνέδριο, ο Τσίπρας προανήγγειλε την ενεργοποίηση του περιβόητου «πειθαρχικού», καθώς «οι ύβρεις, οι αήθεις αντιδικίες δεν είναι στοιχείο εσωκομματικής δημοκρατίας. Είναι στοιχείο διαλυτικό». Η εν λόγω οπερέτα με επίδικο τη νομή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει συνεδρίου έληξε προς το παρόν με τη «συμβιβαστική» πρόταση Τσίπρα οι εκλογές για την κεντρική επιτροπή «να διεξαχθούν σε 13 εκλογικές περιφέρειες» και προπαγανδιστικό περιτύλιγμα δήθεν «την ισοτιμία μεταξύ προβεβλημένων και λιγότερο προβεβλημένων στελεχών».
