Με ορόσημο την επίθεση στο Charlie Hebdo, η ανάδειξη της δράσης των λεγόμενων τζιχαντιστών, του "Ισλαμικού κράτους" ως μιας μεγάλης απειλής για τους λαούς του κόσμου συνεχίζει να αποτελεί μία από τις βασικές αιχμές της κυρίαρχης προπαγάνδας σε Ευρώπη και Αμερική, με ορατά, προς το παρόν τουλάχιστον, τα πρώτα σημάδια της «επιτυχίας» της. Μετά το Παρίσι και την διάσκεψη των υπουργών Εξωτερικών στο Λονδίνο, ακολουθεί η «Διεθνής Σύνοδος Ασφαλείας» στις 18/2 στην Ουάσιγκτον, με κάλεσμα του Ομπάμα για να συζητήσουν «τρόπους δράσης ενάντια στον βίαιο εξτρεμισμό σε όλο τον πλανήτη».
Ο στόχος του διεθνούς ιμπεριαλισμού ολοκάθαρος. Να προβάλει στην παγκόσμια οθόνη τη σκιά μιας ασύμμετρης απειλής και με πρόσχημα την αντιμετώπισή της, να επιβάλει πολιτικές τρομοκρατίας και περιστολής ελευθεριών στο εσωτερικό ΗΠΑ και ΕΕ και να δικαιολογήσει νέες άμεσες ή έμμεσες επεμβάσεις στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά και όπου αλλού θα εμφανίζονται (ή θα εμφανίζουν) ομάδες παρανοϊκών δολοφόνων. Ήδη, μετά την επίθεση στο Charlie Hebdo, στη Γαλλία επιβλήθηκε ένας ιδιότυπος στρατιωτικός νόμος, ενώ στο τραπέζι της διάσκεψης του Λονδίνου μπήκε η αναθεώρηση της Σένγκεν (για την ελεύθερη διακίνηση πολιτών στην ΕΕ), η νομιμοποίηση ανταλλαγής «ευαίσθητων» προσωπικών δεδομένων ταξιδιωτών ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΕΕ, αλλά και η ενίσχυση και ο εξοπλισμός στρατών (Ιράκ) και στρατιωτικών οργανώσεων (Πεσμεργκά) που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του αμερικάνικου και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού στην περιοχή των πετρελαίων και πάνω από όλα ενεργοποιούνται ξανά όλα τα σενάρια κανονικών επεμβάσεων στη Μ. Ανατολή.
Η σχετική προπαγάνδα, αδυσώπητη και ακραία υποκριτική, στρώνει το χαλί για τις αποφάσεις των «διεθνών συνόδων» των ιμπεριαλιστικών κέντρων. Την υπερπροβολή κάθε παρανοϊκής πράξης, ακολουθεί ένα μπαράζ θεατρικών δηλώσεων, «έκδηλης» αγωνίας, αλλά και οργής των πάσης φύσεως απολογητών του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Ακόμη και η Τρέμη με τον Πρετεντέρη ανέσυραν από τα λεξικά το λήμμα «μακελάρηδες», λέξη που δεν τόλμησαν να χρησιμοποιήσουν για τον Ολάντ, τον Ομπάμα ή τη Μέρκελ, όταν συνέπρατταν κατά περίπτωση για να βομβαρδίσουν τους λαούς της Λιβύης, του Μάλι ή της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας, ή παλιότερα τη Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ, λέξη που δεν χρησιμοποίησαν ούτε καν για τον Νετανιάχου όταν (και όποτε) το Ισραήλ βομβαρδίζει σχολεία και νοσοκομεία στη Γάζα.
Παρά την απύθμενη και ολοφάνερη υποκρισία των πραγματικών μακελάρηδων του πλανήτη, η κυρίαρχη προπαγάνδα φαίνεται να κερδίζει έδαφος. Ήδη εμφανίζονται δημοσκοπήσεις στη Γαλλία με βάση τις οποίες ο γαλλικός λαός (που λίγο καιρό πριν διαδήλωνε για το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση με το je sui charlie) συμφωνεί στην περιστολή ελευθεριών και στον έλεγχο και τις απαγορεύσεις στο διαδίκτυο προκειμένου να καταπολεμηθεί η τρομοκρατία, ενώ ακόμη και στην Ελλάδα μαθητές του Γυμνασίου εκφράζουν την αγωνία τους για τον κίνδυνο που γεννιέται στον πλανήτη από τους τζιχαντιστές. Επειδή από τις κινήσεις των ιμπεριαλιστικών κέντρων γίνεται φανερό ότι, με πρόσχημα τον «αγώνα» κατά των τζιχαντιστών κυοφορούνται ιδιαίτερα αρνητικές εξελίξεις για τους λαούς όλου του κόσμου, είναι ανάγκη η πραγματική αριστερά και το λαϊκό κίνημα να ερμηνεύσει και να τοποθετηθεί καθαρά για τα όσα συμβαίνουν.
1) Είναι αυτονόητο, ότι οι αποτρόπαιες δολοφονίες και οι πράξεις μεσαιωνικών φονταμελιστικών ομάδων πρέπει να καταδικαστούν (όπως και συνέβη) από όλο τον δημοκρατικό κόσμο χωρίς αστερίσκους. Οι αναφορές στα δεινά που προκαλούν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι στους λαούς της Μ. Ανατολής και της Αφρικής και η συσχέτιση των αποκεφαλισμών με τις «εύλογες» αντιδράσεις που γεννά η ιμπεριαλιστική καταπίεση, σκοπεύει στη σύγχυση, προσβάλλει τους ίδιους τους λαούς και υπονομεύει τον δίκαιο αντιιμπεριαλιστικό τους αγώνα. Άλλωστε δεν υπάρχει καμία φωνή στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο που να μην καταδικάζει αυτές τις πράξεις, παρά μόνο κάποιοι «ηγέτες» ομάδων που εμπλέκονται με τον ISIS. Στην πραγματικότητα οι τζιχαντιστές δεν έχουν τα ερείσματα και τις δυνατότητες που προσπαθεί να τους καταλογίσει η δυτική προπαγάνδα, ούτε στην Ευρώπη αλλά ούτε και στον μουσουλμανικό κόσμο (δεν πρέπει να συγχέονται οι διαμαρτυρίες για την «προσβολή του Μωάμεθ» με την υπεράσπιση της δράσης των τζιχαντιστών). Και το γεγονός ότι, αν και όλο και πιο απομονωμένοι, εμφανίζονται να συνεχίζουν αυτές τις πρακτικές εγείρει ακόμη περισσότερα ερωτηματικά για τις πραγματικές αφετηρίες της δράσης τους.
2) Είτε πρόκειται για αυθόρμητη δράση σκοταδιστικών ομάδων, είτε για δράσεις που υπακούουν σε σχεδιασμούς κάποιων δυτικών κέντρων (άλλωστε όλες αυτές οι ομάδες που φέρονται να εμπλέκονται με τους τζιχαντιστές, συγκροτήθηκαν, στηρίχθηκαν και εξοπλίστηκαν από τις μυστικές υπηρεσίες του διεθνούς ιμπεριαλισμού και κυρίως των ΗΠΑ, χωρίς οι τελευταίοι να το έχουν ποτέ αρνηθεί) ένα είναι βέβαιο. Οι δολοφονίες και η δράση των τζιχαντιστών αποτελούν βούτυρο στο ψωμί των πραγματικών μακελάρηδων του πλανήτη. Τα ίδια τα γεγονότα μαρτυρούν ότι ακόμη και αν δεν υπήρχαν οι τζιχαντιστές, οι Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές «θα έπρεπε να εφεύρουν» τέτοιες προβοκάτσιες, προκειμένου να δικαιολογήσουν και να επενδύσουν την τρομοκρατική και πολεμοκάπηλη πολιτική που ετοιμάζονται να ακολουθήσουν στις νέες συνθήκες.
3) Οι λαοί του κόσμου κινδυνεύουν πριν απ' όλα από τις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών τους πάνοπλους ιμπεριαλιστικούς στρατούς, τα αεροπλανοφόρα και τις βόμβες τους. Από την εγκληματική πολιτική των κυρίαρχων της δύσης που επιβάλλεται από άκρη σε άκρη του πλανήτη. Είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι οι κατά συρροή δολοφόνοι του πλανήτη έχουν επιδοθεί στο κυνήγι των κακών. Ίσα, ίσα που κάθε άλλο παρά τους ενοχλεί η δράση των ομάδων, που στο παρελθόν εξόπλισαν και που τώρα από ό,τι φαίνεται μια χαρά εντάσσουν στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς τους.
4) Τα ταγέρ και τα κουστούμια της Λανγκάρντ, της Μέρκελ, του Ολάντ, του Ομπάμα και του Νετανιάχου, είναι ποτισμένα με αμέτρητα περισσότερο αίμα από τις κελεμπίες των τζιχαντιστών, για να πιστέψουν οι λαοί τον «αγώνα» τους. Το «αντίπαλο δέος» που θέλουν να πολεμήσουν δεν είναι οι τζιχαντιστές αλλά οι λαοί που παλεύουν για ανεξαρτησία και δικαιώματα. Είναι κάτι παραπάνω από πρόδηλο, ότι στις 18 Φλεβάρη στην Ουάσιγκτον οι δυνάστες του πλανήτη με το άλλοθι της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, θα καταστρώσουν νέες πολύμορφες επεμβάσεις στην γεωπολιτική σκακιέρα της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής με θύματα τους λαούς της. Ταυτόχρονα θα πλέξουν έναν τρομοκρατικό ιστό αντιλαϊκών νόμων και συμφωνιών, με στόχο τη χειραγώγηση και την πειθάρχηση των λαών της Ευρώπης και της Αμερικής. Το λαϊκό κίνημα αγνοώντας τα πλαστά διλήμματα της κυρίαρχης προπαγάνδας θα πρέπει να απορρίψει την τρομολαγνεία και την τρομοκρατία και αναγνωρίζοντας στους συνδαιτυμόνες των «διεθνών συνόδων» την απειλή που αντιπροσωπεύουν , τον πραγματικό εχθρό, να αποτρέψει τους νέους εγκληματικούς σχεδιασμούς τους.