Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Πορεία, τεύχος 55 που κυκλοφορεί
Ενώ κάποιος θα προσδοκούσε ότι, σαν άλλος Αλή-Μπαμπά, λέγοντας τη μυστική φράση ₋που γνώριζαν οι ληστές του γνωστού λαϊκού παραμυθιού και ανέφεραν μόνο κρυφά μπροστά από την «αόρατη» για όλους πύλη που κρυβόταν ανάμεσα στους βράχους και ξεπάγωνε μονάχα όταν άκουγε το «Σουσάμι άνοιξε»₋ θα ανακάλυπτε το μονοπάτι που οδηγεί στα αμύθητα πλούτη που κέρδισε ο Αλή- Μπαμπά, σίγουρα, για τα επιδόματα της κυβέρνησης κάνει λάθος! Πρέπει να πει την κατάλληλη λέξη, όχι βέβαια για να αποκτήσεις θησαυρούς, αλλά μάλλον τα απομεινάρια τους: Fuel Pass (1, 2) για την επιδότηση στα καύσιμα, Power pass για την «επιστροφή» χρημάτων από τους λογαριασμούς ρεύματος, voucher για την επιδότηση τροφίμων και για τα κουπόνια για τους παιδικούς σταθμούς, «επιδότηση» ηλεκτρικών συσκευών για τη «χρηματοδότηση» αγοράς έως τριών ηλεκτρικών συσκευών, voucher για τάμπλετ (παλαιότερα) για σχολικό «εξοπλισμό», voucher για τουρισμό, για λίγες μέρες διακοπές, καλάθι του νοικοκυριού στο supermarket.
Από ό,τι φαίνεται το σουσάμι μοιάζει με τηλεφωνητή και το κράτος, βέβαια, έχει εκσυγχρονιστεί και έχει αναθέσει στο σουσάμι τη φύλαξη των ψίχουλων με τα οποία θα «επιδοτήσει» το λαό ώστε το επιτελικό κράτος να λειτουργεί άψογα για τους κεφαλαιοκράτες και τις μεγάλες επιχειρήσεις τους, αφού αυτοί μάλλον πήραν το «θησαυρό» και συνεχίζουν να συγκεντρώνουν αμύθητες περιουσίες στην πλάτη του λαού, ο οποίος στενάζει κάτω από το βάρος της φοροληστρικής και αντιλαϊκής πολιτικής που χάραξαν η κυβέρνηση της Ν.Δ. και οι προηγούμενες αυτής.
Κι ενώ η κυβέρνηση επιδοτεί με ψίχουλα που αποτελούν κανονική κοροϊδία τον λαό, την ίδια στιγμή μέσω της εξοντωτικής υπερφορολόγησης έχει μαζέψει φέτος επιπλέον 5,5 δις ευρώ από έμμεσους φόρους από τις τσέπες των εργαζομένων, στήνοντας το λαό με την πλάτη στον τοίχο, αφού εκείνος πληρώνει την επαχθή και άδικη φορολογία, τη στιγμή που την ίδια στιγμή στο ντόπιο και ξένο μεγάλο κεφάλαιο παρέχονται κάθε είδους διευκολύνσεις και ενισχύσεις. Την ίδια στιγμή, η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης διαλύει τις εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς των εργαζομένων με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το γεγονός ότι 670.000 εργαζόμενοι ζουν με 300-400 ευρώ το μήνα. Από αυτήν την άποψη τα διάφορα επιδόματα που δίνει η κυβέρνηση και που στη συντριπτική πλειονότητα δεν ξεπερνούν τις μερικές δεκάδες ευρώ, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα ρεσιτάλ υποκρισίας, μέσω του οποίου μάλιστα επιχειρεί να διεκδικήσει τον τίτλο του «καλού προστάτη» και του δίκαιου Αριστείδη που ασκεί κοινωνική πολιτική έναντι των άλλων διεκδικητών, των λοιπών αστικών κομμάτων, εκβιάζοντας και τρομοκρατώντας, ωστόσο, ότι πιθανές περαιτέρω παροχές να εκτροχιάσουν τα δημοσιονομικά και άρα να οδηγούν σε νέες περικοπές και περισσότερους φόρους που μπορεί να επιβληθούν.
Ο λαός, κόντρα στην κοροϊδία της κυβέρνησης, οφείλει να διεκδικήσει με διαρκή, συλλογική και ανυποχώρητη πάλη τα δικαιώματα του σε ρεύμα, θέρμανση και μετακίνηση ξεσκεπάζοντας την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική που από τη μία δίνει ψίχουλα στα φτωχά λαϊκά στρώματα και από την άλλη τροφοδοτεί με κάθε τρόπο το μεγάλο κεφάλαιο.
Αγαθούλα Σ.
