Συμπληρώνονται φέτος έξι χρόνια από τη δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από χέρι ειδικού φρουρού, το οποίο όπλισε η κυβερνητική πολιτική της τρομοκρατίας και της ενίσχυσης και ατιμωρησίας της αστυνομικής αυθαιρεσίας. Η δολοφονία του μαθητή έβγαλε χιλιάδες ανθρώπους, πρωτίστως μαθητές, στον δρόμο, αποτελώντας τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, για μια νεολαία που έβλεπε τα εκπαιδευτικά, εργασιακά, κοινωνικά δικαιώματά της να λεηλατούνται το ένα μετά το άλλο, για μια νεολαία που έβλεπε το μέλλον της να υποθηκεύεται από τις κυβερνητικές πολιτικές της αμάθειας, της ανεργίας, της εξαθλίωσης της ελληνικής κοινωνίας.
Έξι χρόνια μετά, ο λαός μας στενάζει κάτω από τον ζυγό των απανωτών μνημονίων ενώ οδηγείται σε βαθύτερη ακόμα φτώχεια, εξαθλίωση, εξάρτηση. Η αντιλαϊκή αυτή πολιτική βαδίζει χέρι - χέρι με την συκοφάντηση, τρομοκράτηση και καταστολή των αγώνων.
Οι μαθητικές κινητοποιήσεις ενάντια στο «Νέο Λύκειο» και στην περιβόητη «Τράπεζα θεμάτων» (μηχανισμούς μαζικής έξωσης των μαθητών από την εκπαιδευτική διαδικασία), ενάντια στη γενίκευση του μέτρου της «μαθητείας» (δηλαδή στη μετατροπή ανήλικων μαθητών σε απλήρωτους εργάτες διαφόρων επιχειρήσεων), ενάντια στην προκλητική υποχρηματοδότηση (και) της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και στην απαξίωση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, απαντήθηκαν από την κυβέρνηση με απειλές, τρομοκράτηση και συκοφαντίες των μαθητικών αγώνων. Το υπουργείο Παιδείας ανακίνησε αντιδραστικά νομοθετήματα, εισαγγελείς· επανέφερε στη συζήτηση την εφαρμογή της κατάπτυστης «Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου», ξυπνώντας μνήμες μαθητοδικείων και αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων· απείλησε με αυτόφωρες συλλήψεις και διώξεις· εκβίασε με μαθήματα αναπλήρωσης μέσα στις εορτές του Πάσχα και τα Σαββατοκύριακα.
Τις ίδιες περίπου μέρες, ο πρύτανης του πανεπιστημίου Αθηνών, Θ, Φορτσάκης, λειτουργώντας σαν «λαγός» της κυβέρνησης, προχωρούσε σε «λοκ-άουτ» του ΕΚΠΑ και καλούσε προληπτικά(!) τα ΜΑΤ στη Νομική για να εμποδίσει τους φοιτητές να υλοποιήσουν τις αποφάσεις των γενικών τους συνελεύσεων. Δοκιμάζοντας τις φοιτητικές αντιστάσεις, προχώρησε ακόμη περισσότερο στον αντιδημοκρατικό του κατήφορο δηλώνοντας: «Οι πρυτανικές αρχές του ΕΚΠΑ θα εισηγηθούν προς τις επιμέρους σχολές την περιοδική διεξαγωγή ηλεκτρονικών δημοψηφισμάτων κατά τμήματα, ώστε να δοθεί επιτέλους η δυνατότητα στην πλειοψηφία των φοιτητών/-τριών να αποφασίζουν όλοι απ' ευθείας ως προς την εκάστοτε διακοπή των μαθημάτων, που ορισμένοι προτείνουν και επιτήδεια επιβάλλουν». Οι παραπάνω δηλώσεις μόνο τυχαίες δεν είναι. Αποτελούν ευθύ χτύπημα στα συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα του φοιτητικού κινήματος και συνιστούν ανοιχτή αμφισβήτηση των συλλογικών οργάνων και διαδικασιών των φοιτητών. Κατά «σύμπτωση», διατυπώνονται την ίδια ώρα που η τρόικα ζητά αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο, και δρομολογεί νομοθετήματα που καθιστούν πολύ πιο δύσκολη την κήρυξη απεργίας, ορθώνοντας αντιδραστικό φραγμό στη διεξαγωγή κινητοποιήσεων.
Φυσικά, η τρομοκράτηση και συκοφάντηση των αγώνων συνοδεύεται σχεδόν ανεξαίρετα από την καταστολή τους. Ας μη λησμονούμε την κρατική βία που έχουν γνωρίσει οι μεγάλοι αγώνες και απεργίες, κλαδικές ή γενικές, αλλά και οι κινητοποιήσεις της νεολαίας ενάντια στη βάρβαρη, αντιδραστική, αντιλαϊκή πολιτική. Δεν μας φοβίζουν! Απέναντι στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς της τρομοκράτησης, συκοφάντησης και καταστολής των αγώνων λαού και νεολαίας, απαντάμε πιο μαζικά, πιο οργανωμένα, πιο ενωτικά και αποφασισμένα!
