Το πολυδιάστατο προσφυγικό ζήτημα συμπιέζει ασφυκτικά τη χώρα μας και αποτελεί μόνιμο όχημα για την επιβολή όλο και πιο αντιδραστικών σχεδιασμών, ενώ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, εδώ και μήνες, επιδίδεται σε συνεχείς υποχωρήσεις, μια με το καρότο - μια με το μαστίγιο, και συμμορφώνεται σε όλες τις προσταγές που εκπορεύονται από την ΕΕ. Στις πλάτες των εκατομμυρίων προσφύγων, θύματα των αχαλίνωτων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, προωθούνται επεκτατικά σχέδια, παίζονται γεωπολιτικά παιχνίδια, διαμορφώνονται ευρύτερες ανακατατάξεις στη Μ. Ανατολή και τη Ν.Α Μεσόγειο. Στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ παγώνουν προς το παρόν τα σενάρια για αποβολή της Ελλάδας από τη Σένγκεν, εφόσον έχει προχωρήσει στην υλοποίηση των δεσμεύσεών της και κυρίως έχει αποδεχτεί να μετατραπεί η χώρα σε δεσμοφύλακα, όπου στα διάφορα κέντρα (hotspots, στρατόπεδα) θα στοιβάζονται χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες. Το σχέδιο για κλείσιμο των συνόρων της ΠΓΔΜ και της Βουλγαρίας, που εισηγούνται οι ακροδεξιές κυβερνήσεις της Ουγγαρίας, Τσεχίας, Πολωνίας και Σλοβακίας, ώστε να σφραγιστεί ο διάδρομος των Βαλκανίων, έχει απορριφθεί μέχρι στιγμής από τη Γερμανία και την Κομισιόν, χωρίς καθόλου να αποκλείεται οι χώρες αυτές να χαράξουν τη δική τους τελικά ατζέντα. Τόσο η Μέρκελ, όσο και ο Γιούνκερ επιμένουν στη διατήρηση της Σένγκεν και ρίχνουν το βάρος στη φύλαξη των ελληνικών συνόρων και στη λειτουργία κέντρων ταυτοποίησης και διαλογής στην Ελλάδα, ώστε να προχωρήσει ο περιβόητος μηχανισμός μετεγκατάστασης, στον οποίο τελευταία ούτε η κυβέρνηση Ολάντ φαίνεται πρόθυμη να συμμετάσχει. Σύμφωνα με δηλώσεις της Μέρκελ το κλειδί είναι η συμφωνία με την Τουρκία, που ωστόσο με φόντο τις τελευταίες εξελίξεις στην Άγκυρα αναμένεται να υπάρξουν διαφοροποιήσεις. Η Τουρκία που ελέγχει τη στρόφιγγα των προσφυγικών ροών, προβάλλει τον δικό της περιφερειακό ρόλο και προωθεί τις δικές της απαιτήσεις, προκειμένου να συνεργαστεί. Στο ίδιο μήκος κύματος με τη Μέρκελ κινήθηκε ο Γιούνκερ που δήλωσε την ικανοποίησή του για το άνοιγμα των 4 από τα 5 κέντρα διαλογής στην Ελλάδα, αλλά και ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ν. Τουσκ, που κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα απέρριψε την εξαίρεσή της από τη Σένγκεν και επέμεινε ότι η λύση είναι «να προστατεύσουμε τα εξωτερικά σύνορά μας». Από την πλευρά του ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μ. Σουλτς, στη συνάντησή του με τον Κ. Μητσοτάκη, τόνισε ότι «αν δεν μπορούμε να κατανείμουμε τους ανθρώπους που έρχονται, η Ελλάδα μπορεί σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να μετατραπεί σε ένα τεράστιο στρατόπεδο υποδοχής προσφύγων και αυτό δεν το θέλουμε». Και αυτό ακριβώς προδιαγράφει τα σχέδια της ΕΕ που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, μαζί με όλο το ευρωπαιόδουλο τόξο της αντιπολίτευσης, αποδέχεται, χαιρετίζει και υλοποιεί στο όνομα της ευρωπαϊκής… αλληλεγγύης. Και είναι αξιοσημείωτο ότι από πλευράς Ελληνικής κυβέρνησης, κορυφαία στελέχη, όπως ο Δραγασάκης, ο Καμμένος, ο Μουζάλας εκφράζουν ήδη τη βεβαιότητα ότι τα σύνορα θα κλείσουν (αργά ή γρήγορα) και χιλιάδες άνθρωποι θα παγιδευτούν στη χώρα μας.
Οι αντιπαραθέσεις και τα παζάρια γύρω από το προσφυγικό ζήτημα δεν αφορούν ούτε σε προστασία των χιλιάδων ξεριζωμένων, ούτε σε ανθρωπιστικές ευαισθησίες, όταν μάλιστα οι βομβαρδισμοί στη Συρία κλιμακώνονται. Σύσσωμο το αντιδραστικό ευρωπαϊκό μόρφωμα μπροστά στην όξυνση του προσφυγικού και μεταναστευτικού ζητήματος επέλεξε τη στρατιωτικοποίηση και τις κατασταλτικές επιχειρήσεις, επέλεξε την αναχαίτιση και όχι τις ψευδεπίγραφες ανθρωπιστικές κορώνες. Αυτό που αναδεικνύεται από τις δύο γραμμές που κυοφορούνται εντός της ΕΕ, με κοινό παρονομαστή την καταστολή και τα αντιδραστικά μέτρα σε βάρος προσφύγων και μεταναστών, γύρω από το σφράγισμα ή όχι των συνόρων με την Ελλάδα, είναι οι εσωτερικές αντιθέσεις ανάμεσα σε χώρες της ΕΕ, κυρίως της Κεντρικής Ευρώπης και στα επιμέρους συμφέροντά τους και η πυγμή του γερμανικού κεφαλαίου, που χρειάζεται φτηνό εργατικό δυναμικό αλλά πλήρως ελεγμένο, να επιβάλλει τις δικές του επιδιώξεις, παρά τα εσωτερικά κυβερνητικά ρήγματα και την άνοδο της ξενοφοβίας στη Γερμανία. Τα βόρεια σύνορα της χώρας μας με την πΓΔΜ «ανοιγοκλείνουν», έτσι και αλλιώς, με βάση τις εντολές της ΕΕ, δυνάμεις καταστολής που αποστέλλουν κράτη-μέλη μαζί με κλιμάκια της Frontex συνεπικουρούν τους ελέγχους και η διέλευση μεταναστών απαγορεύεται. Τείχη, συρματοπλέγματα φράχτες και στρατός θωρακίζουν τα εσωτερικά σύνορα ελέγχοντας τη ροή. Ο σκληρός πυρήνας της ΕΕ μέχρι στιγμής δεν προωθεί την κατάρρευση της ζώνης Σένγκεν, ούτε μια λιγότερο διευρυμένη εκδοχή της, διασφαλίζοντας παράλληλα και άλλες επιλογές όταν τα κύματα της προσφυγιάς διογκωθούν, όπως η παράταση των εσωτερικών συνοριακών ελέγχων και κυρίως ο εγκλωβισμός χιλιάδων ανθρώπων στην Ελλάδα. Με αυτό το πνεύμα θεσμοθέτησε τα κέντρα ταυτοποίησης και διαλογής η ελληνική κυβέρνηση, προβλέποντας κράτηση σε αυτά μέχρι 25 ημέρες, στη συνέχεια μεταφορά σε στρατόπεδα, απέλαση ή παρατεταμένη παραμονή μέχρι νεωτέρας. Τόσος ανθρωπισμός. Και εφόσον στρατόπεδα και hotspots πληρούν τις ευρωπαϊκές προϋποθέσεις διαβίωσης, μπορεί να επανενεργοποιηθεί το Δουβλίνο 2 για την Ελλάδα και όσοι απελπισμένοι βρίσκονται παράνομα σε άλλες χώρες της ΕΕ να επιστρέφουν στη χώρα μας, ως πύλη εισόδου, για την αίτηση χορήγησης ασύλου.
Αυτό που προωθεί όμως η ΕΕ μεθοδικά, με πρόσχημα το προσφυγικό και τη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων, εν μέσω απειλών, εκβιασμών και τελεσίγραφων – που όποτε θεωρούν σκόπιμο αναθερμαίνουν- είναι η αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, με το ψευτοεπιχείρημα ότι είναι πρωτίστως ευρωπαϊκά σύνορα, που οδηγεί στην ένταση των στρατιωτικών επιχειρήσεων στο Αιγαίο. Η αιφνιδιαστική εμπλοκή του ΝΑΤΟ και η αναβάθμιση των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στο Αιγαίο, που αποφασίστηκε από τη Μέρκελ κατά την επίσκεψή της στην Άγκυρα, σε συμφωνία με την Τουρκία, χωρίς να ενημερωθεί καν η ελληνική κυβέρνηση, στην οποία απλά ανακοινώθηκε, σηματοδοτεί μια ιδιαίτερα επικίνδυνη εξέλιξη. Το ΝΑΤΟ υποτίθεται ότι καλείται να μεσολαβήσει ανάμεσα στην ΕΕ και σε μια τρίτη χώρα μέλος του, την Τουρκία, για να συντονίσει τις κοινές τους προσπάθειες στο χτύπημα των διακινητών και την επαναπροώθηση προσφύγων και μεταναστών πίσω στα παράλια της Τουρκίας. Με βάση αυτό το σχέδιο θα μειωθούν οι προσφυγικές ροές προς την Ευρώπη. Καθόλου τυχαία ο Ομπάμα υποστήριξε για το προσφυγικό ότι είναι παγκόσμιο πρόβλημα πάνω στο οποίο το ΝΑΤΟ και η ΕΕ θα πρέπει να συνεργαστούν, δηλώνοντας την παρουσία των ΗΠΑ. Η κυβέρνηση λειτουργώντας ως φερέφωνο των ιμπεριαλιστών, έσπευσε να χαιρετίσει την εμπλοκή των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων, να εξωραΐσει το ΝΑΤΟ ως εγγυητή της διασφάλισης των ελληνικών συμφερόντων (!) και να πουλήσει το παραμύθι του εθνικού μας μονόδρομου δεμένου στην ευρωατλαντική συμμαχία. Να εμφανίσει αυτή την επικίνδυνη τροχιά, όπου βάζει το λαό μας, ως θετικό βήμα για τη διαχείριση του Προσφυγικού. Από τις επικλήσεις στην Ευρώπη της αλληλεγγύης περνάει στην πανηγυρική αποδοχή της στρατιωτικοποίησης του Προσφυγικού και μάλιστα κάτω από τη ΝΑΤΟϊκή ομπρέλα. Σύμφωνα με τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, Π. Καμμένο, η ενίσχυση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ αποτελεί και την τελική λύση για επίλυση του Προσφυγικού, ενώ η κυβερνητική εκπρόσωπος, Όλγα Γεροβασίλη, μίλησε για καθοριστικό ρόλο της δραστηριοποίησης του ΝΑΤΟ στην υλοποίηση της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας και με μια «περήφανη» δήλωση υποταγής, τόνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε έχει, ούτε είχε θέση κατά του ΝΑΤΟ. Σε ό,τι αφορά την κυβερνητική εξαπάτηση ότι τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα δεν αμφισβητούνται, το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει σύνορα μεταξύ των μελών του, συγκαλύπτει, εδώ και χρόνια, τις τουρκικές προκλήσεις ως «διμερείς διαφορές» με την Ελλάδα, έχοντας εξασφαλίσει διαχρονικά την πλήρη υποτέλεια των ελληνικών κυβερνήσεων. Και βέβαια δεν πρόκειται για φιλανθρωπική οργάνωση, παρά την κυβερνητική προπαγάνδα ότι η παρουσία του αφορά μόνο τα προσφυγικά κύματα και την απώθησή τους. Η αναβαθμισμένη του ανάμειξη στο Αιγαίο συνδέεται με άλλου είδους εξελίξεις από τη Μ. Ανατολή μέχρι την Ουκρανία, προωθώντας παράλληλα τη συνδιαχείριση με την Τουρκία και πολλαπλασιάζοντας την τουρκική επιθετικότητα και τις «γκρίζες ζώνες». Από την περιφρούρηση της Frontex στο Αιγαίο, τα σχέδια της συγκρότησης Ευρωπαϊκής Ακτοφυλακής και Συνοριοφυλακής φτάσαμε στην ενίσχυση των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων που θα διαμορφώσουν και σταδιακά θα παγιώσουν μια νέα κατάσταση, κουρελιάζοντας τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και ανοίγοντας πιο επιτακτικά ζητήματα εθνικής κυριαρχίας.
