Καθώς φαίνεται, στη μελλοντική αναρχική κοινωνία, αν ποτέ υπάρξει αυτή, δεν θα κυκλοφορούν ούτε λεωφορεία ούτε τρόλεϊ. Όλοι οι άνθρωποι, αρμονικά, θα πρέπει να μάθουμε να πραγματοποιούμε όλες τις διαδρομές με τα πόδια μας. Μπορεί να ακούγεται κοπιαστικό, αλλά είναι αταξικό, καθότι, ελλείψει πάντων των τροχοφόρων, έρχονται στην ίδια μοίρα οι πλούσιοι με τους φτωχούς.
Οπαδοί αυτής της ιδιαίτερης εξισωτικής μεθόδου θέλησαν εμπράκτως να παρουσιάσουν (για μία ακόμη φορά, την τρίτη τους τελευταίους πέντε μήνες) την άποψή τους κατά τις πρώτες ώρες της Πέμπτης, 16 Ιουνίου. Για την ακρίβεια, λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα της Τετάρτης, ομάδα 30-40 λεγόμενων «αντιεξουσιαστών», πυρπόλησαν με μολότοφ ένα τρόλεϊ (αφού κατέβασαν από αυτό τον οδηγό) και παρέδωσαν στις φλόγες ένα αστικό λεωφορείο (αφού κατέβασαν από αυτό τον οδηγό και τους 15 επιβάτες του). Όλα αυτά στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Πατησίων, μπροστά από το Πολυτεχνείο.
Βεβαίως, αν το -πλέον χουλιγκάνικο- αυτό κομμάτι των «αντιεξουσιαστών» θεωρεί ότι ο αγώνας ενάντια στο αστικό σύστημα ξεκινάει από τα …αστικά λεωφορεία, τότε, θα συμφωνήσουμε όλοι, υπάρχει ακόμη μεγάλος δρόμος να διανυθεί. Και μόνο να λογαριάσει κανείς τα οχήματα μαζικής μεταφοράς (λεωφορεία, τρένα, τρόλεϊ, τραμ, κ.λπ.) που θα απαιτηθεί να καταστραφούν, ουσιαστικώς για το καλό των …μετακινούμενων, και χωρίς να υπολογίζουμε τα ΙΧ αυτοκίνητα και λοιπά τροχοφόρα, τότε είναι σαφές ότι δεν πρόκειται απλώς για μεγάλο όσο και ανηφορικό δρόμο: πρόκειται για τον ίδιο τον Γολγοθά.
Η περίφημη «σύγκρουση με τ’ αφεντικά» (αυτός ο μόνιμος καημός και μαράζι των αντιεξουσιαστών) γίνεται ακόμη πολυπλοκότερη, αν αναλογιστεί κανείς τις πινακίδες και τις διάφορες σημάνσεις για τους οδηγούς και τους πεζούς που θα πρέπει να κατεδαφιστούν, πάντα στο ίδιο πλαίσιο της διάλυσης του συστήματος μετακινήσεων και μεταφορών, του καθοριστικού αυτού βήματος για την …επαναστατική ανατροπή. Πάντως, σε πολλές κινητοποιήσεις, και κυρίως στις πιο μαζικές, εκεί που οι κουκουλοφόροι φροντίζουν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους με σκοπό να «ριζοσπαστικοποιήσουν» (συχνά, δια του ψεκασμού των ΜΑΤ) εκείνους που ήδη έχουν κατέβει να διαμαρτυρηθούν, καταβάλλονται φιλότιμες προσπάθειες από τους γνωστούς-αγνώστους να καθαιρεθούν, δίπλα στις τράπεζες και τα ΑΤΜ, όσες περισσότερες, πινακίδες και φανάρια.
Πέρα από το γεγονός ότι η κατεδάφιση των πάντων στρώνει το έδαφος μάλλον για την ...πρωτόγονη αταξική κοινωνία, και όχι για τη ζητούμενη αταξική κοινωνία του μέλλοντος, η στάχτη και μπούρμπερη η οποία μοιάζει να συνιστά το πρόγραμμα μιας μερίδας φιλόδοξων εμπρηστών τού …«βιομηχανικού πολιτισμού» και των …«μηχανών της προόδου», προσκρούουν σε συγκεκριμένα, πρακτικά καταρχάς, προβλήματα. Πού θα βρεθεί βενζίνη για τις μολότοφ χωρίς τον βιομηχανικό πολιτισμό;
Τουλάχιστον μέχρι να βρεθούν απαντήσεις για τέτοιου είδους ερωτήματα, τα καμένα οχήματα δεν αποτελούν κάτι λιγότερο από «βούτυρο στο ψωμί» τής αντίδρασης, και βολικά άλλοθι για περισσότερη αστυνομοκρατία και κρατική τρομοκρατία.
Σε ό,τι αφορά στο συγκεκριμένο περιστατικό της 16ης Ιουνίου, ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, Κ. Χατζηδάκης, με επίκαιρη ερώτησή του για τις αστικές συγκοινωνίες, θέλησε να βγει στην κυβέρνηση απ’ τ’ αριστερά, σημειώνοντας ότι οι ακατανόητες αυτές επιθέσεις αντιεξουσιαστών εναντίον λεωφορείων και τρόλεϊ, στρέφονται ουσιαστικά εναντίον μεροκαματιάρηδων ανθρώπων είτε μιλάμε για οδηγούς είτε για επιβάτες.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη, δια του βουλευτή της, Θ. Παπαθεοδώρου, θέλησε να βγει στον ΣΥΡΙΖΑ και στη ΝΔ απ’ τα δεξιά, και χαρακτήρισε προκλητική και επικίνδυνη την ανοχή τής κυβέρνησης απέναντι σε τέτοιου είδους φαινόμενα, ζητώντας περισσότερη τάξη και ασφάλεια.
Τέλος, από την πλευρά της κυβέρνησης, ο υπουργός υποδομών, μεταφορών και δικτύων, Χ. Σπίρτζης, καταδίκασε μεν το συμβάν, αλλά δεν περιορίστηκε εκεί, και θέλησε να βγει και στην αντεπίθεση: υποστήριξε ότι επί των ημερών της προηγούμενης κυβέρνησης (σ.σ.: εννοούσε «της προ-προηγούμενης», διότι «προηγούμενη» ήταν πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ) κάθε εβδομάδα καιγόταν κι ένα λεωφορείο λόγω έλλειψης ανταλλακτικών. Λαμπρά. Τουλάχιστον αυτό σημαίνει ότι, αφενός, δεν υπάρχει πλέον ένδεια ανταλλακτικών, και ότι, αφετέρου, υπάρχουν αρκετά λειτουργικά λεωφορεία διαθέσιμα δια πάσαν χρήσιν.
Αυτό επίσης σημαίνει ότι τρόλεϊ και λεωφορεία, που δεν γνώρισαν στιγμές λαμπαδιάσματος μπροστά στο Πολυτεχνείο ούτε τις ημέρες του Νοέμβρη του 1973, καταγράφουν σήμερα μία ενδιαφέρουσα, μικρή στροφή στην ιστορία τους.
Και τα καλύτερα, σύμφωνα τουλάχιστον με το συγκεκριμένο κομμάτι των αντιεξουσιαστών-πυρπολητών, έπονται: τρόλεϊ, λεωφορεία, και λοιπά τροχοφόρα, από οχήματα μεταφοράς λίγων επιβατών, τρέπονται, δια της καύσεώς τους, σε οχήματα μετάβασης όλου του λαού στην κοινωνία του μέλλοντος.
Λέτε η ανακάλυψη του τροχού, η οποία άλλοτε αποτέλεσε ένα γιγαντιαίο, ιστορικό βήμα για την πρόοδο του ανθρώπου, να ξεπεραστεί με τρόπο ανατρεπτικό, από την …κατάργηση του τροχού;
