Kurz σαν επίθετο στα γερμανικά σημαίνει μικρός/σύντομος, Αrbeit σαν ουσιαστικό στα γερμανικά είναι η εργασία.
Το «Κurzarbeit» όμως είναι η ονομασία που έδωσαν οι γερμανοί σε ένα σχέδιο, μια ρύθμιση που είχε θεσπιστεί το 2008 – 2009 με την έλευση της σοβαρής χρηματοπιστωτικής κρίσης, που μετεξελίχθηκε σε οικονομική, με σοβαρές συνέπειες στο βιοτικό επίπεδο και γενικά στις εισοδηματικές δυνατότητες του κόσμου της εργασίας σε όλη την Ευρώπη.
Στην Ελλάδα, τη χώρα μας, εκείνη την περίοδο περίπου εφαρμόστηκαν τα μνημόνια της κοινωνικής καταστροφής που κράτησαν μια δεκαετία και που ακόμα συνεχίζονται αν κοιτάμε την πραγματικότητα και αποδιώχνουμε τους παραμορφωτικούς φακούς του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα της Νέας Δημοκρατίας, και των κυβερνήσεών τους.
Στο σύστημα λοιπόν αυτό, προβλέπεται να υπάρχει για την εργασία μειωμένη απασχόληση ή και εκ περιτροπής απασχόληση με αντίστοιχη μείωση αμοιβών.
Και αυτό, για να μπορέσουν να στηριχθούν οι επιχειρήσεις σε ό,τι αφορά τις οικονομικές τους υποχρεώσεις, ενώ για να μην έχουν οι εργαζόμενοι απώλειες στους μισθούς έρχεται το κράτος και αναλαμβάνει να καταβάλλει ένα τμήμα των αποδοχών τους.
Βέβαια στην Ελλάδα με διάφορες ρυθμίσεις, από την εποχή της διακυβέρνησης Σημίτη και «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ αλλά και παλιότερα, είχαν θεσμοθετηθεί μορφές ελαστικής απασχόλησης, με τους εργοδότες να πιέζουν για την θεσμική τους γενίκευση, και χωρίς καμία κρατική ενίσχυση των εργαζομένων.
Γενίκευση της μερικής εργασίας και της εκ περιτροπής εργασίας που υιοθετήθηκε πλήρως και στην πραγματικότητα μέσα στη λαίλαπα των μνημονίων και που θεσπίστηκε εντελώς πρόσφατα στις ρυθμίσεις της 1ης Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) στις 11 Μαρτίου 2020.
Εκεί λοιπόν προβλέφθηκε η απασχόληση τουλάχιστον του 50% των εργαζομένων μιας επιχείρησης για 2 βδομάδες τον μήνα με τον αντίστοιχο μισό μισθό, συνεχόμενα ή διακεκομμένα.
Η διαφορά είναι πως, τουλάχιστον από τις εξαγγελίες των διάφορων υπουργών του οικονομικού επιτελείου, θα έρχεται το κράτος να συμπληρώνει ένα μέρος των ονομαστικών αμοιβών των εργαζομένων και ίσως των ασφαλιστικών υποχρεώσεων που τους αφορούν. Αν πάρουμε ωστόσο υπόψη μας την κρατική μέριμνα που εκδηλώθηκε τώρα που είχαμε κορύφωση της υγειονομικής κρίσης, με τις καθυστερήσεις, τα μπρος πίσω, τις εξαιρέσεις, το τελικό ύψος των ενισχύσεων που δόθηκαν σε όσους δόθηκαν, πολύ αμφιβάλλουμε αν αυτό θα λειτουργήσει με ευθύνη της κυβέρνησης και μέχρι πότε.
Η ΠΝΠ αναφέρει χρονικό ορίζοντα έως 20 Σεπτεμβρίου, συζητιέται όμως να επεκταθεί μέχρι το τέλος του χρόνου.
Η κυβέρνηση ευελπιστεί να ενισχύσει το πρόγραμμα της κρατικής επιδότησης των θέσεων εργασίας με μειωμένο ωράριο, από το κοινοτικό πρόγραμμα «SURE» για την απασχόληση.
Είναι όμως σίγουρο πως, ακόμα και αν υπάρξει αυτή η ενίσχυση – συμπλήρωση του μειωμένου μισθού, το κράτος θα ζητήσει από τους εργοδότες σαν προϋπόθεση την ασφαλιστική και φορολογική τους ενημερότητα και κάποια ρήτρα διασφάλισης των θέσεων εργασίας. Αυτό σίγουρα θα μειώσει κατά πολύ τις δικαιούμενες επιχειρήσεις, καθότι μεγάλος αριθμός από αυτές δεν έχουν δυνατότητα έκδοσης ενημερότητας λόγω πολλαπλών χρεών που έρχονται από το παρελθόν, ενώ είναι σίγουρο πως θα δημιουργηθούν και άλλα.
Σε συνθήκες όμως που στην αγορά εργασίας οργιάζουν η μαύρη, η αφανής απασχόληση, η εκ περιτροπής και η μειωμένη εργασία στα χαρτιά, με ένα όργιο εργοδοτικής αυθαιρεσίας να κυριαρχεί στο σκοτεινό πεδίο των εργατικών δικαιωμάτων, η μόνη βεβαιότητα που υπάρχει είναι πως βασικές εργατικές κατακτήσεις όχι μόνο δεν θα «ξεπαγώσουν», αλλά αντίθετα θα μπουν σε καραντίνα διαρκείας και όχι μόνο λόγω πανδημίας.
